Кузман Јосифовски-Питу

[Divider]

Кузман Јосифовски-Питу

(1917-1944), еден од главните организатори на антифашистичкото движење (1938-1941) и на НОВ во Македонија (1941-1944). Член на ПК на КПМ, на Главниот штаб, на ЦК на КПМ и на Иницијативниот одбор за свикување на АСНОМ. Поради својата неуморна народно-ослободителна дејност многу луѓе го нарекуваат Гоце Делчев на НОБ (Вториот Гоце Делчев). По Преспанското советување на 2 август 1943 година доаѓа во Скопје да раководи со борбата на македонскиот народ, во заднина на фашистичкиот окупатор. Упорен борец за создавање на самостојна македонска држава, во својата илегална работа патувал честопати во западните делови на Македонија, тогаш окупирани од Италија. Живеел во Трнодол, а според официјалната верзија смртно е погоден кај фабриката "Алумина" од бугарски војник. Таму има поставена спомен-плоча.
Кузман Јосифовски – Питу бил убиен под мошне неразјаснети околности. Денеска, како што откриваат историчарите[1], постоела телеграма на црногорскиот раководител Светозар Вукмановиќ – Темпо до Тито во кое тој барал Питу по секоја цена да се тргне од АСНОМ.
Во Скопје има уште една спомен-плоча на Кузман Јосифовски-Питу, во дворот на бугарската амбасада.

Кузман Јосифовски - Питу, патриот, човек, Македонец, херој пред своето време.

 

[vancevtodor]

димитар гелев
Убиството на Димитар Филипов Рафаилов

На 23 и 24 февруари 1994 година, во Прилеп бил одржан некаков научен собир посветен на животот и на делото на Кузман Јосифовски-Питу. На собирот говореле педесетина учесници. Кажале се и сешто за животот и за делото на комунистичкиот лидер Кузман Јосифовски.

Во врска со неговото убиство, нивниот заклучок бил дека кај убиениот Кузман е пронајдена лажна лична карта на име Димитар Филипов-Рафаилов и дека за разлика од вистинскиот Кузман убиениот бил "со среден раст, полуќелав и изразито слаб човек". Секој нормален човек, кога ќе види мртов човек што воопшто не личи на Кузман Јосифовски-Питу и кога кај него ќе најде лична карта на друго име, логично ќе заклучи дека личната карта му припаѓа на починатиот. Но тоа не било случај со учесниците на овој еминентен собир, кои и покрај се заклучиле дека убиениот бил Кузман Јосифовски-Питу, иако тој не личел на него и имал лична карта на друго име и презиме. За расправата во врска податокот како било можно едно мртво тело во исто време да е на различни гробишта во Скопје (во Бутел и во Кисела Вода) човек останува без зборови. Смешно, но дури и во 1994 година, толкав број еминентни учесници не ја кажале вистината за она што навистина се случило. А тоа што било кажано е реален одраз на состојбата со македонската историографија.

Димитар Филипов-Рафаилов е родум од Дебар и во Втората светска војна со Иван Михајлов бил еден од водачите на ВМРО. Неговата познаничка била Анка Белгарјанова, сопруга на Бојан Белгарјанов, шеф на бугарските комунисти. Тие биле поврзани со Ѓорѓи Димитров (родум од селото Света Петка во Пиринска Македонија).

На нивно инсистирање, во почетокот на 1944 година Иван Михајлов се согласил да стапи во контакт со одредени кругови во Македонија, пред се, поврзани со Димитар Чкатров од Битола, за да се договорат за понатамошните активности во врска со Македонија. Михајлов изворно требал да стапи во контакт со Чкатров, а не со Кузман. Михајлов сакал да им укаже на "одредени кругови" во Македонија дека со своето однесување го загрозуваат нејзиното обединување, која и во тоа време, како и денес била поделена на четири дела и дека нивните активности му се многу добро познати. Тоа особено почнало да станува јасно по вестите за интензивните контакти на одредени кругови во Македонија со комесарот на српскиот косовски одред Милија Ковачевиќ-Максим.

Бидејќи господинот Чкатров му бил вујко на Кузман, најнапред биле искористени т.н. "партизански канали", односно најнапред стапиле во контакт со господинот Кузман Јосифовски-Питу. Средбата ја договорила познаничката на Димитар Филипов-Рафаилов, Анка Белгарјанова. Таа средба се одржала во т.н. "вила на Водно", односно во една куќа во месноста Козле во Скопје и токму таа средба била "провалена".

Куќата била опколена и полицијата пукала во "присутните". Кузман бил ранет и заробен, а Димитар Рафаилов, иако ранет, успеал да побегне преку прозорецот, но бил убиен во близина на денешниот објект "Мала станица", каде што полицијата претходно поставила заседа. Тогаш таму имало пруга. Кузман и Димитар Рафаилов биле префрлени во болница. Кузман се уште бил жив, но полицијата им наложила на лекарите да не вршат никаква хируршка интервенција и да го остават да умре. Подоцна двете тела биле изложени пред болницата "за препознавање". Дежурниот лекар се викал Панче Караѓозов.

Подоцна се уапсени поголем број лица. Бил убиен братот на Анка Белгарјанова (Крум Георгиев), а таа била уапсена. Таа се обидела да се самоубие, најнапред со сечење на вените, а подоцна скокнала од прозорец во затворот, но останала жива. Сите стории за тоа дека нив ги издал братот на Анка се целосно измислени. Акцијата за убиството на Кузман и на Димитар Рафаилов била изведена со целосна координација на српската и бугарската полиција (Евреите во меѓувреме нешто ги снемало, исто како што се проретчија денешниве муслимани од Босна).

По овие настани, македонските кругови се уплашиле и ја прекинале комуникацијата со Михајлов. Продолжиле така како што си почнале... "со големи идеи". Сите приказни за Чкатров, Ѓузелов итн., кои биле "фашисти и ванчомихајловисти" се целосно измислени. Ова бил единствениот контакт на Михајлов со нив. Тие воопшто не биле поврзани и самите долго одбивале секаков вид комуникација. Тоа важи и за случајот "Ченто". Ченто немал никаква врска со Михајлов. Тој се појавил кога веќе било "доцна". Особено по "божикниот масакр" на скопското Кале. Луѓето што реално биле поврзани со Михајлов биле некои сосема други луѓе...

П.С.

Како дошло до тоа оние што биле против Хитлер да бидат убиени, а Гаврило Дожиќ да биде "прв патријарх" во новата Југославија, треба да ни појаснат тие што денеска тврдат дека "Косово не е ниту дел од проблемот ниту дел од решението" за Македонија. И дека треба да продолжат "преговорите за името"...

(Авторот е професор)

 

[VALENTINO RIS]

Kuzman Josifoski-Pitu e vtor Goce Delcev a Metodija Andonov-Cento tret
Imam dve knigi od po 250 strani za niv dvajcata napisani 1950god.od svedoci koi licno gi poznavale (soborci,rodnini ITN)

 

[Anco]

-се срамам, на првата страна од темата историја е почнато
да се пишува за Кузман нашиот јунак, и после неколку поста
е веќе престанато па сега е на последната страна,Кузман
заслужува многу повеќе,затоа продолжувам за херојот од
книгатаа---Народни Херои на Македонија -

Јосифовски Цветан Кузман - Питу, Методие

---На Цветана и Лефта им се родија пет деца.Второто се
роди на 25 јуни 1915 година.Тоа беше во екот на Првата
светска војна, кога се шепотеа вистини и невистини дека
Србите ќе си одат,Бугарите ќе ги заменат и дури по некои
“несмирени“ оптимисти велеа:“Македонија ќе си добие
автономија“.Го однесоа второто машко дете на Цветана,
преку пат во стара црква“Св. Благовештение“.Нункото
Јаќим се договори со своите дома да го крсти Борис.Кога
попот Ѓорѓија почна да мавта со кандилцето,праша како
одненадеш:
- Кажи, нунко, име ?
- Борка- одговори Јаќим, држејќи го детето во двете раце
и во дланките бели свеќи, со црвени курдели.
- Друго бре, друго име кажи... не тоа,- му шепна погласно
Нункото Јаќим се збуни.Му се фати јазикот.Мачна штама.
Кога детето си го однесоа од крштевање, расправаа
налутени како попот не го сакал името што го дал нункото
ами сакал некое друго. Овој инцидент на “Борковото“
крштевање се заборави. Војните одминаа. На седмата
година есента, отиде Цветан в Црква да извади крштално
за детето, што треба да заоди на училиште.Го зеде
кршталното и кога го отворија, што ќе видат! Во него било
запишано: “Кузман Цветанов Јосифовиќ..“ Се возбудија
сите и се чу плачење. Ова не е на арно, извика баба му
Ѕака.Детето се запишува како Кузман, а тоа си се знае за
Борко,и сите, не само домашните,туку и другарчињата си
го знаат за Борко. Расте Кузманчето и никој освен во
списокот на училиштето не го именува Кузман.
---Покрај учењето веќе се интересира за такви работи,за
кои е опасно да се зборува.И тој своите“тајни“ си ги
доверува само на својот најголем пријател-баба му.
---Ела да ти прочитам за еден народен борец Данко.
---Добро чедо прочитај си го ти сам, па после прераскажи
ми мене, зошто ако те слушам додека читаш, да не ми се
придреме, па пак да ме караш!
---Ама јас веќе го прочитав, туку пак!..
---Мене не ме викате се јави мајка му Лефта.
-Знаете...почна Кузман,- Данко си го откинал срцето од
градите и со него му го осветлувал патот темен на
народот во некое мочуриште. А народот тргнал по пат
каде што се надевал дека животот ќе му биде подобар.
---Многу убава приказна, синко.
-И јас би сакал да бидам Данко,-рече восхитено Кузман.
----------------------------------------------------------------------------------
крај на првиот дел
баш таков беше нашиот Кузман,борец за својот народ
за Македонскиот народ,борец на патот за слобода која
не дочека да ја види.Да продолжиме по тој пат.

 

[Ч Е Н Т О]

Најава за нов документарец за Кузман Јосифовски-Питу