- Член од
- 8 април 2008
- Мислења
- 6.419
- Поени од реакции
- 777
Замката „Северна Македонија“ и катастрофалните последици
Автор: Ристо Никовски
Во 1993 година, набргу по приемот во ООН, тогашна ЕЗ го запре нашиот извоз и ултимативно бараше на документите да се ставаат печати со референцата! Кај извозниците, особено во Министерството за земјоделство, настана паника. Не само од таму, се вршеше силен притисок да се прифати барањето на Брисел. За среќа, МНР (тогаш МОС) почна тешка битка со Брисел, која не смееше да се загуби. Шпанецот Матутес, кој беше комесар за транспорт на ЕЗ, ни го постави ултиматумот, а се знае кој стоеше зад тоа. Следуваа голем број контакти и телефонски разговори, но тој беше дециден: ако сакате извоз во ЕЗ, морате да ги смените печатите! Залудно му се објаснуваше дека е тоа против законите, дека повлекува кривична одговорност и сл. Кога видовме дека нема излез, одевме со блеф. Му порачавме: доколку се сменат нашите печати, се крши Уставот на земјата. Тоа не може никој да го направи самоиницијативно. Затоа Ве молиме да ни испратите писмо во кое ќе наведете: „Иако сме свесни дека со бараната промена се крши Уставот на вашата земја, доколку сакате извоз во ЕЗ, печатите на извозните документи мораат да бидат со референцата од ООН!”. Напишете ни го тоа, предложивме, и ние ќе го исполниме барањето!
Матутес повеќе не се јави. Забраната на нашиот извоз беше укината! Европа знае што значи прекршување на Устав, а случајот покажува дека ако не се бориш, душата ќе ти ја земат, без да трепнат. Особено ако си слаб и ранлив, како ние. Мораш да им го погодиш и речникот што го разбираат.
Ситуацијата денес е идентична и овој поучен увод покажува дека наметнувањето на географската одредница „Северна“ не е воопшто случајно и без прецизни намери. Нормално, иако е за нив (скоро) идеална „идејата“ на Нимиц, Атина тактизираше. Сега Малјас ги отвора картите. Тоа ќе го претстават како нивна апсолутна концесија и ќе бараат пакет со невозможното. Другите ќе ги поддржуваат: референца ќе им бидат нашите „компромисери“.
Некои како да забораваат дека нашата земја никогаш официјално не ја прифати референцата и таа нас не нè обврзуваше. Грубиот обид на Матутес не беше воопшто наивен: целта беше ние да ја користиме референцата што, ипсо фацто, ќе значеше и откажување од името на државата. Со тоа, приказната ќе беше одамна завршена.
Прифаќањето на какво било „надворешно“ име ќе нè обврзува и тоа, во голема мерка, ќе ја промени нашата позиција. Ако за сите насекаде бидеме некаква „Северна Македонија“, сосема ќе биде ирелевантно што дома ќе си сметаме дека сме Македонија и Македонци. Тоа си за што те сметаат другите. Ова не е поделена држава, та и на север и на југ да живее ист народ. Тука е замката: други сакаат да станат Македонци наместо вистинските. Затоа, ако се прифати „Северна Македонија“, не треба да има дилеми дека последиците ќе ни бидат катастрофални. Неминовно ќе мора да се менува и Уставот, или ќе треба секојдневно да го прекршуваме!
Примерот со Матутес покажува дека во таков случај нашите извозни документи и печати – апсолутно нема да можат да бидат со историското и (засега!) уставно име. Кај сите, а особено во Унијата, ќе мора да се извозува под новото име, а на стоката ќе пишува - „Маде ин Нортх Мацедониа“ (произведено во Северна Македонија). Впрочем, во меѓународните регистри нема да има субјект „РМ“. Ниту код МК. Така, и пасошите ќе мораат да ни бидат со името за (по)надвор, инаку никој нема да ги прифаќа: РМ ќе ја нема во компјутерите на границите. Сè заедно, самите ќе се прекрстуваме. Спротивно на Уставот.
Уште поевидентна ќе биде ситуацијата во спортот. Во сите светски спортски федерации ние би биле регистрирани со прифатеното име за (по)надвор. Сега сме со референцата, ама не со наша согласност. Едноставно, тоа значи дека и дома ќе мораме да играме под новото име, прекршувајќи го Уставот. Неосновано, и досега нè тераа да ја носиме референцата, но без успех. Освен во неколку случаи.
И така, секојдневно и постојано ќе се среќаваме со безизлезни и крајно навредливи ситуации. Дури тогаш нема да знаеме ниту што сме, ниту од каде сме. Сè ќе ни се измеша. Тоа ќе биде мачен процес на постепено и понижувачко разнебитување на сè што е македонско. Дури тогаш ќе станат легитимни и сите аспирации спрема, измислениот од Тито и од Коминтерната, македонски народ.
Тешко на нашите вистински Македонци во Грција: што ќе бидат тие? Северни Македонци од Централна Македонија или Централни Македонци од Северна? Едно е сигурно - постепено ќе ги снема! Прво нив, потоа и нас.
Ова се само дел од последиците што ќе нè чекаат како „северномакедонци“. Ако некој смета дека тие можат да се избегнат или спречат, или се лаже или има поинакви сметки. Затоа, многу е подобро да се оди плански и на промена на Уставот додавајќи, на историското и уставно име на земјата, на пример - (Вардар) во заграда. Така може чесно да се реши проблемот. Тоа би бил разумен компромис. Инсистираат на географска одредница, еве им ја. Поточна од неа - нема. Резолуцијата на ООН (817) нотира „разлика околу името на државата“ и нејзе, на овој начин, можеме да ја надминеме. Без никакви други нелегитимни манипулации со некакви придавки, заменки, глаголи и слична граматика, кои ни ги подметнаа, а ние не ги забележавме. Народот, јазикот, културата, историјата не се дел од проблемот, иако (не случајно!) некои упорно инсистираат токму на тоа. Тие што тврдат дека „Северна“ е подобро решение - или не разбираат или за некого играат. Освен Грците, и само едни други, никој (барем јавно) не го доведува во прашање постоењето на македонскиот народ. „Северна“ - токму тоа го прави. Нимиц, и тие што стојат зад него, мораат да се придржуваат до мандатот што го добиле. Досега тоа не беше случај.
Наша задача е да се избориме за тоа.
http://www.novamakedonija.com.mk/De...=2&fCat=1&top=1&EditionID=370&ArticleID=22867
се ОК само оваа реченица не ми се свиѓа.
најарно ништо да не мењаме ... еден НАЈГОЛЕМ протест и да им кажеме чао на ЕУ и да им посочиме дека се уценувачи, угнетувачи и ни најмалце демократи....
Автор: Ристо Никовски
Во 1993 година, набргу по приемот во ООН, тогашна ЕЗ го запре нашиот извоз и ултимативно бараше на документите да се ставаат печати со референцата! Кај извозниците, особено во Министерството за земјоделство, настана паника. Не само од таму, се вршеше силен притисок да се прифати барањето на Брисел. За среќа, МНР (тогаш МОС) почна тешка битка со Брисел, која не смееше да се загуби. Шпанецот Матутес, кој беше комесар за транспорт на ЕЗ, ни го постави ултиматумот, а се знае кој стоеше зад тоа. Следуваа голем број контакти и телефонски разговори, но тој беше дециден: ако сакате извоз во ЕЗ, морате да ги смените печатите! Залудно му се објаснуваше дека е тоа против законите, дека повлекува кривична одговорност и сл. Кога видовме дека нема излез, одевме со блеф. Му порачавме: доколку се сменат нашите печати, се крши Уставот на земјата. Тоа не може никој да го направи самоиницијативно. Затоа Ве молиме да ни испратите писмо во кое ќе наведете: „Иако сме свесни дека со бараната промена се крши Уставот на вашата земја, доколку сакате извоз во ЕЗ, печатите на извозните документи мораат да бидат со референцата од ООН!”. Напишете ни го тоа, предложивме, и ние ќе го исполниме барањето!
Матутес повеќе не се јави. Забраната на нашиот извоз беше укината! Европа знае што значи прекршување на Устав, а случајот покажува дека ако не се бориш, душата ќе ти ја земат, без да трепнат. Особено ако си слаб и ранлив, како ние. Мораш да им го погодиш и речникот што го разбираат.
Ситуацијата денес е идентична и овој поучен увод покажува дека наметнувањето на географската одредница „Северна“ не е воопшто случајно и без прецизни намери. Нормално, иако е за нив (скоро) идеална „идејата“ на Нимиц, Атина тактизираше. Сега Малјас ги отвора картите. Тоа ќе го претстават како нивна апсолутна концесија и ќе бараат пакет со невозможното. Другите ќе ги поддржуваат: референца ќе им бидат нашите „компромисери“.
Некои како да забораваат дека нашата земја никогаш официјално не ја прифати референцата и таа нас не нè обврзуваше. Грубиот обид на Матутес не беше воопшто наивен: целта беше ние да ја користиме референцата што, ипсо фацто, ќе значеше и откажување од името на државата. Со тоа, приказната ќе беше одамна завршена.
Прифаќањето на какво било „надворешно“ име ќе нè обврзува и тоа, во голема мерка, ќе ја промени нашата позиција. Ако за сите насекаде бидеме некаква „Северна Македонија“, сосема ќе биде ирелевантно што дома ќе си сметаме дека сме Македонија и Македонци. Тоа си за што те сметаат другите. Ова не е поделена држава, та и на север и на југ да живее ист народ. Тука е замката: други сакаат да станат Македонци наместо вистинските. Затоа, ако се прифати „Северна Македонија“, не треба да има дилеми дека последиците ќе ни бидат катастрофални. Неминовно ќе мора да се менува и Уставот, или ќе треба секојдневно да го прекршуваме!
Примерот со Матутес покажува дека во таков случај нашите извозни документи и печати – апсолутно нема да можат да бидат со историското и (засега!) уставно име. Кај сите, а особено во Унијата, ќе мора да се извозува под новото име, а на стоката ќе пишува - „Маде ин Нортх Мацедониа“ (произведено во Северна Македонија). Впрочем, во меѓународните регистри нема да има субјект „РМ“. Ниту код МК. Така, и пасошите ќе мораат да ни бидат со името за (по)надвор, инаку никој нема да ги прифаќа: РМ ќе ја нема во компјутерите на границите. Сè заедно, самите ќе се прекрстуваме. Спротивно на Уставот.
Уште поевидентна ќе биде ситуацијата во спортот. Во сите светски спортски федерации ние би биле регистрирани со прифатеното име за (по)надвор. Сега сме со референцата, ама не со наша согласност. Едноставно, тоа значи дека и дома ќе мораме да играме под новото име, прекршувајќи го Уставот. Неосновано, и досега нè тераа да ја носиме референцата, но без успех. Освен во неколку случаи.
И така, секојдневно и постојано ќе се среќаваме со безизлезни и крајно навредливи ситуации. Дури тогаш нема да знаеме ниту што сме, ниту од каде сме. Сè ќе ни се измеша. Тоа ќе биде мачен процес на постепено и понижувачко разнебитување на сè што е македонско. Дури тогаш ќе станат легитимни и сите аспирации спрема, измислениот од Тито и од Коминтерната, македонски народ.
Тешко на нашите вистински Македонци во Грција: што ќе бидат тие? Северни Македонци од Централна Македонија или Централни Македонци од Северна? Едно е сигурно - постепено ќе ги снема! Прво нив, потоа и нас.
Ова се само дел од последиците што ќе нè чекаат како „северномакедонци“. Ако некој смета дека тие можат да се избегнат или спречат, или се лаже или има поинакви сметки. Затоа, многу е подобро да се оди плански и на промена на Уставот додавајќи, на историското и уставно име на земјата, на пример - (Вардар) во заграда. Така може чесно да се реши проблемот. Тоа би бил разумен компромис. Инсистираат на географска одредница, еве им ја. Поточна од неа - нема. Резолуцијата на ООН (817) нотира „разлика околу името на државата“ и нејзе, на овој начин, можеме да ја надминеме. Без никакви други нелегитимни манипулации со некакви придавки, заменки, глаголи и слична граматика, кои ни ги подметнаа, а ние не ги забележавме. Народот, јазикот, културата, историјата не се дел од проблемот, иако (не случајно!) некои упорно инсистираат токму на тоа. Тие што тврдат дека „Северна“ е подобро решение - или не разбираат или за некого играат. Освен Грците, и само едни други, никој (барем јавно) не го доведува во прашање постоењето на македонскиот народ. „Северна“ - токму тоа го прави. Нимиц, и тие што стојат зад него, мораат да се придржуваат до мандатот што го добиле. Досега тоа не беше случај.
Наша задача е да се избориме за тоа.
http://www.novamakedonija.com.mk/De...=2&fCat=1&top=1&EditionID=370&ArticleID=22867
се ОК само оваа реченица не ми се свиѓа.
Затоа, многу е подобро да се оди плански и на промена на Уставот додавајќи, на историското и уставно име на земјата, на пример - (Вардар) во заграда.
најарно ништо да не мењаме ... еден НАЈГОЛЕМ протест и да им кажеме чао на ЕУ и да им посочиме дека се уценувачи, угнетувачи и ни најмалце демократи....