Милка Шатева за животот на татко и во југославските затвори:
"Се наоѓавме во мошне тешка материјална положба, така што не можевме сите три да одиме во Битола. Отидовме сестра ми и јас, а мама остана во Загреб. Но, бидејќи јас и сестра ми се уште бевме бугарски државјани, моравме да добиеме дозвола за да појдеме во Битола".
Приказната на Милка Шатева за престојот во Битола е полна со потресни доживувања, но и со револт поради сето она што се случувало со нејзиниот татко.
"Кога стигнавме во Битола, продолжува приказната на Милка, штотуку излеговме од железничката станица, поминавме покрај еден човек што заличи на татко ми. Во првиот миг не можевме да поверуваме дека е тој, бидејќи тоа беше руина од човек. Се вративме и го препознавме. Тоа беше толку тажна, трогателна средба! И двете, потресени од глетката, не можевме да ги запреме солзите, го зедовме под рака и тргнавме кон градот".
Милка Шатева вели дека татко и не бил мачен и тепан во затворот, но животот му бил многу тежок. "Не сакаше многу да зборува за тоа" - вели таа. Го сослушувале само ноќе и притоа "трошеле куп хартија бележејќи го она што го раскажувал тој".
"Татко ми, раскажува натаму Шатева, ни рече дека условите во затворот во Скопје биле многу лоши. На иследниците им го рекол следново: "Јас сум бил во многу затвори, но гледам дека вие сте научиле доста од Русите и од фашистите, од Италијанците и тоа доследно го применувате во вашиот затвор!". Значи, заклучува Шатева, условите под кои живеел татко ми в затвор биле ужасно лоши, независно од тоа што не бил мачен".
Оште от Милка:
http://217.16.70.245/?pBroj=917&stID=14933
