De Origine Successibusque Slavorum 1532 (За потеклото и славата на Славјаните)!

[Bratot]

De Origine Successibusque Slavorum (On the Origin and Glory of the Slavs) е публикувано во Венеција во 1595 година.

Локалниот жител на Хвар, Доминиканецот Винко Прибојевич, хуманист и историчар беше првиот кој ја потенцираше теоријата за единственоста на Славјаните во ова негово дело “De Origine Successibusque Slavorum“.

Ова дело беше преведено на Италијански и издадено во Венеција во 1959 година. Првиот дел од книгата на Прибојевич е посветен на потеклото и славата на Славјаните, додека вториот дел дава географски опис на историјата на Далмација.

Третиот дел е посветен на неговиот роден остров Хвар. Тој го нагласува неговото славно минато, економската и културна важност како и научните и воените придонеси на неговиот народ.

Идеите на Прибојевич, освен што извршиле влијание врз Полската историографија, која верува дека колевката на Славјаните е Illyricum, се важни за нас бидејќи тој бил првиот меѓу Јужните Славјани кој ја изнел оваа идеја за големота Славјанска заедница на народи.

Сметан е за предводник на пан-славјанската идеја и подоцна Илирското движење. Неговото дело беше исто така користено од страна на Мауро Орбини.

http://www.library.yale.edu/slavic/croatia/history/history.html


Следниов текст што ќе го постирам ќе биде еден општ поглед на модерните историчари во врска со Винко Прибојевич и како го разбираат “Пан Славизмот“.

Ќе видиме што Винко знаел за Античките Македонци, за Илирите и Тракијците како народи кои го говореле истиот јазик.
Исто така го спомнува текстот “"The Donation of the Slavs by Alexander the Great".

page 223

Што мислите за ова и што би додале?

 

[emission]

Пред некое време и јас се заинтересирав за истото дело од Прибојевич, но не успеав да го најдам во оригинал. Успеав да најдам само еден релативно нов текст во врска со делото ,http://www.archive.org/download/VinkoPribojeviAndTheGloryOfTheSlavs/pribojevic_thesis.pdf од Domagoj Madunic каде се парафразира и делумно цитира она што го пишувал Прибојевич. Меѓутоа во тоа дело на некој начин се критикува Прибојевич , веројатно (мое мислење) затоа што неговите теории не се во согласност со современите Хрватски погледи во однос на историјата, и веројатно затоа што Прибојевич на некој начин пишува за Далматински идентитет (а не за Хрватски) како дел од општиот Славјански.

Меѓутоа ги поврзува денешните (тогашните Македонци од времето кога е пишувана книгата) со Античките и го цитира Quintus Curtius Rufus чијшто цитат многу пати е спомнуван. Поточно се работи за случајот кога Александар го критикува неговиот војсководец затоа што не се обратил на својот мајчин јазик.

Macdonian case: language as diferentia specifica

In order to confirm the Slavic identity of the Macedonians, Pribojević's first step was to prove that their language is not same as that of the Greek. To achieve this, he used an anecdote found in the History of Alexander the Great by Quintus Curtius Rufus. According to the story told by Rufus (and retold by Pribojević), when Philotas son of Parmenio was put on trial in front of the Macedonian army (large part of which were the Greeks), Alexander asked him, "Philotas, the Macedonians are going to judge you, state whether you will use your mother-tongue in front of them." Philotas answered that he will not, because not everyone will be able to understand him, which provoked Alexander to respond, that Philota hates his mother-tongue.
The conclusion Pribojević draws from this short story is that Philotas decided not to speak his native language (Macedonian) in front of the army because it was a different one from the common language of the rest of the army namely, the Greek. Therefore, Vinko Pribojević argues that we should not consider Macedonians and Greeks as the same people because:
...it has become the custom of old, that the unity of the descent is proved by unity of the speech, and thus we consider as the members of the same kin, only those who have in tender age together with the mothers milk, also mothers-tongue received.
From here the argumentation goes as follow. First, Pribojević reminded his audience that in the division of languages following the destruction of tower of Babel, Macedonians have not gained their own language, and as he has shown the Macedonians have never neither spoken the Greek language, thus concludes Pribojević, this proves that "the Macedonians have always, as today, spoke only the Slavic language."

 

[anaveno]

pan-slavizmot se javuva kako protivteza na zapadniot ekspanzionizam.
vo toa vreme,Anglija i Spanija se vodecki nacii,Holandija ekonomski vo bum,zapadot e daleku posuperioren vo odnos na istokot od EU.
Avstro-ungarija nema sansi za prekumorski teritorii i svoeto vlijanie go nasocuva kon istokot.
Rusija-prikazna za sebe.

gledame deka pan-slavizmot svoite koreni gi ima vo zemjite pod jurisdikcija na rimskiot papa,i toa ne e slucajno.
Rusija,barajki si mesto,zadocneto kako i sekogas,se vklucuva vo toj proces.

koga e spomnat jazikot na Makedoncite...najnapred za gejcite...
t.n. Homerov jazik e slicen na nasiot,no totalno razlicen od onoj na Platon.
onoj jazik na Platon e totalno razlicen od t.n. Koine,koe vrie od nasi zborovi.
Periodot po Koine e sosema razlicen od onoj na Koineto,i vrie od nasi zborovi.

slavsite imaat milioni knigi i trudovi za jazikot.
vo edno,site (i zapadnite lingvisti) se soglasni:
t.n. predslavski jazik i jazikot na Kiril i Metodij se dva RAZLICNI JAZIKA.
potoa se javuva t.n. OCS jazik.

site lingvisti na svetot se soglasni i deka jazikot na Brigite e najslicen na slavskiot-Makedonskiot.
tuka vesto se izbegnuva poimot Makedonskiot,a se vmetnuvaat kakvi ne nebulozi.
najsmesno e sekako tolkuvanjeto deka toa e nekoj proto-bulgarski,pri fakt deka tie slucajno se pokrstija i go dobija slovoto,otkoga papata gi izbrka nasite misioneri od Moravija.

sekako deka jazikot ne e odrednica deka e nekoj pripadnik na nekoja etnicka grupa,no,jazikot e i te kako silen fakt deka nekoj si e svoj na svoeto,koga drugite go primile toj jazik....

ako t.n. pra-slavski jazik e razlicen od Solunskoto narecje,za kakvi slavsi stanuva zbor?
ako gejcite go menuvale jazikot pri sekoe "golemo svetsko cudo",a nie sme go zadrzale istiot jazik,togaz za kakvi gejci stanuva zbor?

jazikot e ziva materija i se razviva,toa e neosporno,ama vakvi drasticni razliki se dolzat na IZMISLICITE i okolu SLAVSITE i okolu GEJCITE.

ova najdobro se potvrduva i od delata na nasite avtori od slavskiot bastion vo Prilep,koga objasnuvaat nesto,da neznaat od kade,kako sto i da go pikaat ili vo pra-slavjanstvoto ili vo turcizmi-gejcizmi.

duri i za toponimite da se upotrebuva pred-slavjanska vrska e navistina smesno,kako da slavsite prvo gi izmenile toponimite,zaboravile od kade im se tie zborovi,pa se naselile na "gotovi" toponimi....
ova se odnesuva kako za MK ,taka i za site slavski drzavi.

inaku,Pribicevic sigurno deka ke bara vrski so Ilirite i Makedoncite,drevnost na kakva i da bilo idea,ne se bara vo nekoi nedefinirani mocurista ili reki....

toj pisuval na latinica.
denesnive hrvati ja glorificiraat glagolicata kako hrvatski izum,sto e von um.

gledame,vekovi gi delat,Makedonskite dela gi "sledat":kesa:...

...
Ќе видиме што Винко знаел за Античките Македонци, за Илирите и Тракијците како народи кои го говореле истиот јазик.
Исто така го спомнува текстот “"The Donation of the Slavs by Alexander the Great".

Што мислите за ова и што би додале?

aj da vidime sto NEZNAEL?
Како особено важна специфика на топонимите, често во ономастиката се наведува неговата поголема архаичност, конзервираност и конзервативност во однос на другите апелативи во јазичниот систем. Тоа е така од причина што топонимите per definitionem, не ги следат јазичните закономерности коишто ги следат апелативите во рамките на јазикот (Илиевски, 1988: стр. 512). Бидејќи топонимите се фиксирани за објект во просторот, нивното лексичко значење брзо и лесно се губи, па формите остануваат балсамирани. Затоа во топонимите многу често наоѓаме постари јазични реликти кои веќе не ги познава дијалектот на тој ареал (Šimunović, 1972:стр. 241).

Како експликација на ова ќе го наведеме ојконимот Тимјаник,
во чија основа се наоѓа изгубената прасловенска лексема тимјан
прасл.*timĕn') со која некогаш се означувало ‘блато, кал’(Brozović-
Rončević, 1999: стр. 34).

Бидејќи оваа лексема денеска веќе не е во употреба, жителите од овој крај, според народната етимологија, името на селото Тимјаник го објаснуваат со името на лозата темјаника која вирее во Тиквешијата.

a TEMEN KRALOT?

 

[theMac3donian]

Еве еден преглед на делата од овие автори.
Многу саркастично дело, но сепак има извадоци од тие дела.

ДАУНЛОАД (пдф фајл - побрзајте бидејки може да биде скинат само 10 пати).

п.с. На крајот има доста книги, што се користени... можеби тие ќе отворат нови размислувања.

Ако треба да го качам фајлот повторно, пишете на ПП.

-------------

Додатно на ова налетав на еден друг извадок од не толку стара книга (1919)...

Иако книгата во себе зборува за доѓањето на словените во 6ти век (стара песна), книгата го напоменува следново...

 

[Bratot]

Книгата на Винко е достапна во Австриските архиви.

O podrijetlu i slavi Slavena / Vinko Pribojevic ; preveli Veljko Gortan, Pavao Knezovic ; priredio Miroslav Kurelac
http://nla.gov.au/nla.cat-vn1304572

Страна 46:

To prove the Slavic character of the Macedonians, Pribojević's first step was to prove that their language is not same as that of the Greeks. To achieve this, he used an anecdote found in History of Alexander the Great by Quintus Curtius Rufus. According to the story told by Rufus (and retold by Pribojević), when Philotas son of
Parmenio was put on trial in front of the Macedonian army (large part of which were the Greeks), Alexander asked him, "Philotas, the Macedonians are going to judge you, state whether you will use your mother-tongue in front of them." Philotas answered that he will not, because not everyone will be able to understand him, which provoked Alexander to respond, that Philota hates his mother-tongue.148
The conclusion Pribojević draws from this short story is that Philotas decided not to speak his native language (Macedonian) in front of the army because it was a different one from the common language of the entire army (Greek). Since the Macedonians and Greeks did not speak the same language, they can not be considered the same people.
So Hvar Dominican argues: it has become the custom of old, that the unity of the descent is proved by unity of the speech, and thus we consider as the members of the same kin, only those who have in
tender age together with the mothers milk, also mothers-tongue received.
This, for him proves that the Macedonians have always, as today, spoke only the
Slavic language, and are therefore Slavs.

VinkoPribojeviAndTheGloryOfTheSlavs.pdf


Уште една книга од Domagoj Madunic:

Domagoj_Madunic_What_makes_Slavs_Slav_(draft).doc

И Кралството на Словените од Мавро Орбини:

Mavrrbin-Kraljevstvo_Slovena.pdf