Делија
Борец за ПРАВДА
- Член од
- 17 јули 2008
- Мислења
- 1.196
- Поени од реакции
- 35
Се навршуваат 90 години од пробојот на Солунскиот фронт!
СОЛУНСКИ ФРОНТ - ПРОБОЈ
Борбите започнаа на 14 септември 1918 год со артилеријски оган од сите сојузнички топови, во зората на 15 септември Српската војска тргнува во јуриш и тоа на потегот Сокол-Ветерник-Добро поле. Битката се водеше гради во гради, бајонет на бајонет, застрашувачка борба за која сведочи Огиста Алберт, француски офицер за врска:
" Тоа што го видов на Ветерник ќе го паметам до крајот на животот. Се измешаа француски и српски војници. Расштркани на секаде се качуваат по камењата, со искината униформа, раскрварени, освојуваат метар по метар. Наеднаш се зачу мртва тишина, се слушаат само јауци. Се води борба гради во гради, оружјето веќе не помога. Судбината на овој дел од фронтот ја решаваат ножот и срцето јуначко. Мојот митралез е замолчан, неможам да пукам, ќе погодам и српски војници кој се измешани со бугарските и се борат, се борат! Покрај моите нозе се најдоа двајца. Беа фатени во клинч, го фрлиле оружјето и се борат. Гледам ужас, час Бугарот е одозгора сака да го удави Србинот, час Србинот е одозгора и се обидува да го удави Бугарот. И двајцата силни, чкрипотат со забите, не се предаваат. Збунет сум, сакам да го завршам овој дуел, но немам сила. Сега одеднаш Србинот му ја удира главата на Бугарот од земја и вели 'Ова е моја земја, запамти, Ова е моја земја'. За Бугарот заврши битката, а Српскиот војник ја истресе прашината од својата униформа и ми свика - 'хајде Француз напред'..."
...Цитати...
Франше д’Епере, француски маршал:
„То су сељаци скоро сви, то су Срби, тврди на муци, трезвени, скромни, то су људи слободни, несаломиви, горди на себе и господари својих њива. Али, дошао је рат. И ето како су се за слободу земље ти сељаци без напора претворили у војнике, најхрабрије, најистрајније, најбоље од свих. То су те сјајне трупе, због којих сам горд што сам их ја водио, раме уз раме са војницима Француске, у победоносну слободу њихове отаџбине...”
Роберт Лесинг, министeр за надворешни работи на САД:
„Кад се буде писала историја овог рата њен најславнији одељак носиће назив Србија. Српска војска је учинила чуда од јунаштва, а српски народ претрпео је нечувене муке и такво пожртвовање и храброст не могу проћи незапажено – они се морају наградити.”
Винстон Черчил, министер на Британската морнарица:
„Што се тиче Србије она се заиста борила очајнички и славно, са страшним последицама по себе...”
Пол де Шанел, председателто на францускиот парламент:
„После Турске - Бугарска, после Бугарске - Аустрија, Срби су у Београду. Ми се поносимо што смо били на страни ових хероја за време њиховог трогодишњег изгнанства и ратовања.”
Алфред Краус, австријски генерал:
„Овом приликом треба напоменути да смо упознали Србе као ваљане непријатеље. Ја сам их увек сматрао као војнички најјаче од свих наших непријатеља. Задовољни са малим, лукави, особито покретљиви, добро наоружани, вешти у коришћењу земљишта, врло добро вођени, они су нашим трупама задавали много више тешкоћа од свих осталих.”
Виљем Втори, германски цар, во телеграмата на бугарската Врховна команда:
„Шездесет две хиљаде српских војника одлучило је о исходу рата. Срамота!”
ПОМОЗ БОГ ЈУНАЦИ И НЕКА ВИ Е ВЕЧНА СЛАВА.
СЛОБОДА ИЛИ СМРТ!
СОЛУНСКИ ФРОНТ - ПРОБОЈ
Борбите започнаа на 14 септември 1918 год со артилеријски оган од сите сојузнички топови, во зората на 15 септември Српската војска тргнува во јуриш и тоа на потегот Сокол-Ветерник-Добро поле. Битката се водеше гради во гради, бајонет на бајонет, застрашувачка борба за која сведочи Огиста Алберт, француски офицер за врска:
" Тоа што го видов на Ветерник ќе го паметам до крајот на животот. Се измешаа француски и српски војници. Расштркани на секаде се качуваат по камењата, со искината униформа, раскрварени, освојуваат метар по метар. Наеднаш се зачу мртва тишина, се слушаат само јауци. Се води борба гради во гради, оружјето веќе не помога. Судбината на овој дел од фронтот ја решаваат ножот и срцето јуначко. Мојот митралез е замолчан, неможам да пукам, ќе погодам и српски војници кој се измешани со бугарските и се борат, се борат! Покрај моите нозе се најдоа двајца. Беа фатени во клинч, го фрлиле оружјето и се борат. Гледам ужас, час Бугарот е одозгора сака да го удави Србинот, час Србинот е одозгора и се обидува да го удави Бугарот. И двајцата силни, чкрипотат со забите, не се предаваат. Збунет сум, сакам да го завршам овој дуел, но немам сила. Сега одеднаш Србинот му ја удира главата на Бугарот од земја и вели 'Ова е моја земја, запамти, Ова е моја земја'. За Бугарот заврши битката, а Српскиот војник ја истресе прашината од својата униформа и ми свика - 'хајде Француз напред'..."
...Цитати...
Франше д’Епере, француски маршал:
„То су сељаци скоро сви, то су Срби, тврди на муци, трезвени, скромни, то су људи слободни, несаломиви, горди на себе и господари својих њива. Али, дошао је рат. И ето како су се за слободу земље ти сељаци без напора претворили у војнике, најхрабрије, најистрајније, најбоље од свих. То су те сјајне трупе, због којих сам горд што сам их ја водио, раме уз раме са војницима Француске, у победоносну слободу њихове отаџбине...”
Роберт Лесинг, министeр за надворешни работи на САД:
„Кад се буде писала историја овог рата њен најславнији одељак носиће назив Србија. Српска војска је учинила чуда од јунаштва, а српски народ претрпео је нечувене муке и такво пожртвовање и храброст не могу проћи незапажено – они се морају наградити.”
Винстон Черчил, министер на Британската морнарица:
„Што се тиче Србије она се заиста борила очајнички и славно, са страшним последицама по себе...”
Пол де Шанел, председателто на францускиот парламент:
„После Турске - Бугарска, после Бугарске - Аустрија, Срби су у Београду. Ми се поносимо што смо били на страни ових хероја за време њиховог трогодишњег изгнанства и ратовања.”
Алфред Краус, австријски генерал:
„Овом приликом треба напоменути да смо упознали Србе као ваљане непријатеље. Ја сам их увек сматрао као војнички најјаче од свих наших непријатеља. Задовољни са малим, лукави, особито покретљиви, добро наоружани, вешти у коришћењу земљишта, врло добро вођени, они су нашим трупама задавали много више тешкоћа од свих осталих.”
Виљем Втори, германски цар, во телеграмата на бугарската Врховна команда:
„Шездесет две хиљаде српских војника одлучило је о исходу рата. Срамота!”
ПОМОЗ БОГ ЈУНАЦИ И НЕКА ВИ Е ВЕЧНА СЛАВА.
СЛОБОДА ИЛИ СМРТ!
