Емануел Сведенборг - Emanuel Swedenborg

[Bodhidharma]

od vakvi kje si stradame .. okey togash zashto zivees be druzi i se trudish vo zivotot ako spored tebe umresh i nishto nema ?
vidi go ova

Научниците открија дека постои живот после смрт ?

Научниците од универзитетот во Саутхемптон пронајдоа доказ дека свеста продолжува барем неколку минути а може и саати по клиничката смрт, што до сега се сметаше за невозможно. Смртта е неизбежен завршеток на животот, но научниците веруваат дека откриле ново „светло на крајот на тунелот.“ До...

forum.kajgana.com

Не страдаме од такви како него, има добра душа....на крајот ќе се покае и ќе баци рака.
Прашањето околу тоа зошто се мачи ако мисли дека нема друг живот е легитимно...нека си одговори.
Она што е адресирано до тебе е следното.....ако има афтерлајф зошто па мора твојата приказна да е точна?
Африканците на пример глупи се што не ја знаат "вистината" околу тоа што ти овде го проповедаш?

 

[Атеист]

od vakvi kje si stradame .. okey togash zashto zivees be druzi i se trudish vo zivotot ako spored tebe umresh i nishto nema ?
vidi go ova

Научниците открија дека постои живот после смрт ?

Научниците од универзитетот во Саутхемптон пронајдоа доказ дека свеста продолжува барем неколку минути а може и саати по клиничката смрт, што до сега се сметаше за невозможно. Смртта е неизбежен завршеток на животот, но научниците веруваат дека откриле ново „светло на крајот на тунелот.“ До...

forum.kajgana.com

Не девојче од ваквите како тебе страда и човештвото и државата. Заблудени во некоја идеологија лупаат глупости.
Го видов. Ти го виде?
Researchers say there's evidence that consciousness continues after clinical death
Toa e оригиналниот наслов. Како е ова доказ за живот после смрт? Оди прочитај нешто.

Не страдаме од такви како него, има добра душа....на крајот ќе се покае и ќе баци рака.
Прашањето околу тоа зошто се мачи ако мисли дека нема друг живот е легитимно...нека си одговори.

Не знаев дека си мој портпарол во мое име да даваш изјави. Не мислиш дека е малце ку.вински во трето лице да ме спомнуваш при мене жив?

 

[Bodhidharma]

Не знаев дека си мој портпарол во мое име да даваш изјави. Не мислиш дека е малце ку.вински во трето лице да ме спомнуваш при мене жив?

Што има лошо во тоа Господ да те брани?

 

[Атеист]

Што има лошо во тоа Господ да те брани?

Многу што.

 

[Con Artist]

od vakvi kje si stradame .. okey togash zashto zivees be druzi i se trudish vo zivotot ako spored tebe umresh i nishto nema ?
vidi go ova

Морам да признаам ова е едно од поглупите прашања некогаш поставени на форумов, ако не и најглупо. Топ 3, дефинитивно.

 

[Bodhidharma]

Морам да признаам ова е едно од поглупите прашања некогаш поставени на форумов, ако не и најглупо. Топ 3, дефинитивно.

Најлегитимно прашање за сите материјалистичко-редукционистички разбирања на светов.

 

[StefusRefus]

od vakvi kje si stradame .. okey togash zashto zivees be druzi i se trudish vo zivotot ako spored tebe umresh i nishto nema ?
vidi go ova

Научниците открија дека постои живот после смрт ?

Научниците од универзитетот во Саутхемптон пронајдоа доказ дека свеста продолжува барем неколку минути а може и саати по клиничката смрт, што до сега се сметаше за невозможно. Смртта е неизбежен завршеток на животот, но научниците веруваат дека откриле ново „светло на крајот на тунелот.“ До...

forum.kajgana.com

Гарант тогаш Свети Петар се појавува и суди!

 

[Сабазиј]

За Сведенборг дознав преку некои писанија на Борхес, кој на извесен начин бил фасциниран од него, што не значи и дека го прифатил неговото учење. За мене (а тоа, верувам, важи и за претходно спомнатиот автор), читањето на Сведенборг беше повеќе како да читам дела од фантастичниот жанр со религиска тематика, во кои авторот се обидува да даде, неретко оригинални, видувања за христијанството и за некои поважни прашања поврзани со него.
Бил автор на педесетина томови, од кои половината се посветени на верата. Во другата половина се занимава со металургија, астрономија, анатомија, хемија или астрономија, каде што имал завидни резултати, за тоа време. Од многумина е сметан за Леонардо да Винчи на Северот (нацрти за летечки или подводни машини, изумител на своевиден копнен пренос на бродови, полиглот итн.).
Подоцна нешто во него се прекршува, и тој целосно се врти кон духовното, кон христијанското учење кое верува дека треба да го реформира. Достапните податоци за тоа како дошло до една ваква преобразба, наведуваат нешто што многу личи на нервен слом, на тешко психичко заболување (аудио-визуелни халуцинации и сл.). Сепак, успева доста конзистентно и прецизно да го изложи своето верско учење кое претставува надградба и надополнување на протестантските верзии на христијанството. Колку што се сеќавам (одамна имам прочитано 2-3 книги од Е. С.), тој не го отфрла христијанското тројство, но го редефинира и поинаку го разбира, но тоа редефинирање не ја разбива суштината на тројството, па затоа и не би поминал како еретик.
Сепак, кога станува збор за „животот“ по смртта, Сведенборг ептен се загрева и тврди дека патот на душата кон рајот или пеколот не завршува во моментот на физичката смрт, туку дека нејзиното право на избор е задржано и понатаму. Да, право на избор, бидејќи Е. С. смета дека Бог, кој е, нели, добар, не сака да казни или да осуди на бесконечно страдање, туку секому му го дава она што му доликува. Имено, секој си ги задржува своите навики и потреби и по смртта, кои тогаш се уште понагласени, па на зли и расипани духови секако не им е до постојано величање на Бога, филозофирање за него и дрндање на харфи, туку сакаат нешто пожестоко, како што мувата попрво би избрала некое гомно наместо дијамант. Секако, ова погоре е прилично слободно и поедноставено објаснување на верувањето на Сведенборг.
Кај него не постојат демони и ангели, односно постојат, но се работи за духови кои некогаш биле луѓе, па потоа еволуирале или застраниле.

Инаку, С. се разликува од другите секташки махери и култ-фирери по тоа што бил скромен, ненаметлив, не се рекламирал. Едноставно се посветил на пишување.
Сведенборгијанската црква, ако се' уште постои, има(ла) занемарлив број членови. Неколку десетици илјади приврзаници. Влијанието на Сведенборг повеќе се чувствува кај одреден, не толку мал број истакнати личности од литературата, уметноста и културата воопшто.

Не знам зошто во темава учењето на Сведенборг на кој било начин се поврзува со будизмот (мислам, ако веќе споредуваме, будизмот не е ни прва, ни втора опција).

 

[DaedaIus]

Најлегитимно прашање за сите материјалистичко-редукционистички разбирања на светов.

Зошто некој би се трудел да направи било што ако живее вечно? И онака го има сето време на светот. Вака живеењето има вредност и имаме причина да го искористиме максимумот пошто неаме една, друга или трета шанса, па да одложуваме.

Еден од поглупавите заклучоци на многу спиритуални луѓе е дека ако не сме дел од некоја грандиозна космичка шема, ништо нема поента.
„Штом не можам да живеам и искусувам засекогаш, тогаш зошто да искусувам определен временски интервал, подобро да не постојам".
Зошто да не искусуваш определен временски интервал наспроти да не постоиш? Зошто било што наспроти било што друго? Реално, не знаеш. Не знам ниту ја. Но очигледно е дека ако искусувањето у единица време има интринзична нето позитивна вредност за тебе, тогаш подобро е да си свесен некој временски интервал отколку никогаш.

Ја додека живеам и искусувам, ме боли кур за задгробниот живот, тој нема никаква функција у моите моментални грижи и проблеми. Ниту у твоите бидејќи ние сме Сега. Ние сме мајмуни со нагон за одржување и си замислуваме некои космички задгробни животи за да не не' пука анксиозност дека ќе умреме бидејќи сме испрограмирани да се одржуваме у живот за да си го посееме семето. Плус сите тие спиритуални пракси ни го задоволуваат чувството дека праиме нешто полезно на долг план, грајндаме за задгробниот живот, после ќе си го ожнееме трудот. Потоа си праиме апофении, го глеаме и слушаме тоа што ни одговара, размишљаме магично и тристо други чуда што ни помагаат да ја смириме анксата, плус све ни изглеа како доказ за нашите верувања. Ти и да сакаш да станеш монист, нема да можеш бидејќи тоа ти предизвикува внатрешен терор, помислата од смрт, а веруј, умот е одличен кога треба да си создава наративи за да се смири и да избега од тој страв.

Што те плаши ако те снема? Тоа што знаеш дека ќе умреш и све што си осознал отишло јабана? Ако ти си у моментов реинкарнација на тристо милиони бодидарми, очигледно не памтиш ништо од нивните животи и знаења, така што све тоа отишло јабана и исти курац ти се фаќа дали си вечен. Ти си замислуеш дека идниот ти, ќе биде ти без памтења и тоа те смируе пошо реално е многу убава когнитивна илузија која ти го сопира стравот. Но ти си смислуваш причини у глава зошто не сакаш да умреш иако реално не знаеш зошто се плашиш да умреш. Се вика конфабулација. Свеста пробуе да ги рационализира несвесните сентименти.

Дури и да не гледаш поента у постоење ако не си вечен, како тоа наеднаш магично ќе направи да постоиш засекогаш? Демек ако нема поента да живееш во определен временски интервал, тогаш мора да постои вечен живот? Не, не мора. И не е битно у контекстот на муабетов што е свеста, можда панпсихизмот е тачен, можда сите сме дел од умот на нешто, who gives a shit. Неам некоја голема мисла за крај, ми текнаа неколку драматични начини како да го завршам постов, ама сите се кринџ.

 

[Bodhidharma]

Зошто некој би се трудел да направи било што ако живее вечно? И онака го има сето време на светот. Вака живеењето има вредност и имаме причина да го искористиме максимумот пошто неаме една, друга или трета шанса, па да одложуваме.

Еден од поглупавите заклучоци на многу спиритуални луѓе е дека ако не сме дел од некоја грандиозна космичка шема, ништо нема поента.
„Штом не можам да живеам и искусувам засекогаш, тогаш зошто да искусувам определен временски интервал, подобро да не постојам".
Зошто да не искусуваш определен временски интервал наспроти да не постоиш? Зошто било што наспроти било што друго? Реално, не знаеш. Не знам ниту ја. Но очигледно е дека ако искусувањето у единица време има интринзична нето позитивна вредност за тебе, тогаш подобро е да си свесен некој временски интервал отколку никогаш.

Ја додека живеам и искусувам, ме боли кур за задгробниот живот, тој нема никаква функција у моите моментални грижи и проблеми. Ниту у твоите бидејќи ние сме Сега. Ние сме мајмуни со нагон за одржување и си замислуваме некои космички задгробни животи за да не не' пука анксиозност дека ќе умреме бидејќи сме испрограмирани да се одржуваме у живот за да си го посееме семето. Плус сите тие спиритуални пракси ни го задоволуваат чувството дека праиме нешто полезно на долг план, грајндаме за задгробниот живот, после ќе си го ожнееме трудот. Потоа си праиме апофении, го глеаме и слушаме тоа што ни одговара, размишљаме магично и тристо други чуда што ни помагаат да ја смириме анксата, плус све ни изглеа како доказ за нашите верувања. Ти и да сакаш да станеш монист, нема да можеш бидејќи тоа ти предизвикува внатрешен терор, помислата од смрт, а веруј, умот е одличен кога треба да си создава наративи за да се смири и да избега од тој страв.

Што те плаши ако те снема? Тоа што знаеш дека ќе умреш и све што си осознал отишло јабана? Ако ти си у моментов реинкарнација на тристо милиони бодидарми, очигледно не памтиш ништо од нивните животи и знаења, така што све тоа отишло јабана и исти курац ти се фаќа дали си вечен. Ти си замислуеш дека идниот ти, ќе биде ти без памтења и тоа те смируе пошо реално е многу убава когнитивна илузија која ти го сопира стравот. Но ти си смислуваш причини у глава зошто не сакаш да умреш иако реално не знаеш зошто се плашиш да умреш. Се вика конфабулација. Свеста пробуе да ги рационализира несвесните сентименти.

Дури и да не гледаш поента у постоење ако не си вечен, како тоа наеднаш магично ќе направи да постоиш засекогаш? Демек ако нема поента да живееш во определен временски интервал, тогаш мора да постои вечен живот? Не, не мора. И не е битно у контекстот на муабетов што е свеста, можда панпсихизмот е тачен, можда сите сме дел од умот на нешто, who gives a shit. Неам некоја голема мисла за крај, ми текнаа неколку драматични начини како да го завршам постов, ама сите се кринџ.

Вредноста на живеењето не зависи од тоа дали си или не си вечен туку од тоа ти како си убеден, во едната или другата варијанта. Ти може да си вечен а да мислиш дека не си, и обратно нели како што ти мислиш дека е во мојов случај
Alan Watts имаше еден говор со добра поента околу ова твое сувопарно размишљање https://www.youtube.com/watch?v=CeS4k3pKo5o

Околу грандиозната шема......се сложувам, нема цел. Животот сам по себе е целта, така да доволен е сам по себе во принцип.

Спиритуалните пракси се нешто како алатка во отсуство на животна енергија, кога извира од тебе како од фонтана животот, а ти не си ништо друго освен тоа, животот.... тогаш не ти треба ништо од тоа. Тоа се добри алатки за некој да се запознае до одредени концепти, можеби правилно изведени би имале ефект..... Во секој случај во денешно време нема потреба од истите, можеби порано да....како и да е.

Мене не ме плаши фактот дека ќе ме снемало.....јас не сакам да ме снема
Може утре да умрам....голем кур, нема да кукам ќе се смејам. Најголемата мистерија на животот на крајот е смртта, осеќам возбуда некоја заради таа работа хахахах
Она што ми треба е повеќе време, многу повеќе од ова што очигледно ќе го имам тука....десет пати повеќе да речеме
Станува збор за чувство, ја осеќам таа сила(животот) во мене да осознае повеќе, затоа што ова е малку. Не прифаќам дека е тоа некоја игра во мозокот, за да потполни некои дупки.

Ќе напишев повеќе, не сум во можност....можеби после.

 

[Ipsissimus]

Зошто некој би се трудел да направи било што ако живее вечно? И онака го има сето време на светот. Вака живеењето има вредност и имаме причина да го искористиме максимумот пошто неаме една, друга или трета шанса, па да одложуваме.

Еден од поглупавите заклучоци на многу спиритуални луѓе е дека ако не сме дел од некоја грандиозна космичка шема, ништо нема поента.
„Штом не можам да живеам и искусувам засекогаш, тогаш зошто да искусувам определен временски интервал, подобро да не постојам".
Зошто да не искусуваш определен временски интервал наспроти да не постоиш? Зошто било што наспроти било што друго? Реално, не знаеш. Не знам ниту ја. Но очигледно е дека ако искусувањето у единица време има интринзична нето позитивна вредност за тебе, тогаш подобро е да си свесен некој временски интервал отколку никогаш.

Ја додека живеам и искусувам, ме боли кур за задгробниот живот, тој нема никаква функција у моите моментални грижи и проблеми. Ниту у твоите бидејќи ние сме Сега. Ние сме мајмуни со нагон за одржување и си замислуваме некои космички задгробни животи за да не не' пука анксиозност дека ќе умреме бидејќи сме испрограмирани да се одржуваме у живот за да си го посееме семето. Плус сите тие спиритуални пракси ни го задоволуваат чувството дека праиме нешто полезно на долг план, грајндаме за задгробниот живот, после ќе си го ожнееме трудот. Потоа си праиме апофении, го глеаме и слушаме тоа што ни одговара, размишљаме магично и тристо други чуда што ни помагаат да ја смириме анксата, плус све ни изглеа како доказ за нашите верувања. Ти и да сакаш да станеш монист, нема да можеш бидејќи тоа ти предизвикува внатрешен терор, помислата од смрт, а веруј, умот е одличен кога треба да си создава наративи за да се смири и да избега од тој страв.

Што те плаши ако те снема? Тоа што знаеш дека ќе умреш и све што си осознал отишло јабана? Ако ти си у моментов реинкарнација на тристо милиони бодидарми, очигледно не памтиш ништо од нивните животи и знаења, така што све тоа отишло јабана и исти курац ти се фаќа дали си вечен. Ти си замислуеш дека идниот ти, ќе биде ти без памтења и тоа те смируе пошо реално е многу убава когнитивна илузија која ти го сопира стравот. Но ти си смислуваш причини у глава зошто не сакаш да умреш иако реално не знаеш зошто се плашиш да умреш. Се вика конфабулација. Свеста пробуе да ги рационализира несвесните сентименти.

Дури и да не гледаш поента у постоење ако не си вечен, како тоа наеднаш магично ќе направи да постоиш засекогаш? Демек ако нема поента да живееш во определен временски интервал, тогаш мора да постои вечен живот? Не, не мора. И не е битно у контекстот на муабетов што е свеста, можда панпсихизмот е тачен, можда сите сме дел од умот на нешто, who gives a shit. Неам некоја голема мисла за крај, ми текнаа неколку драматични начини како да го завршам постов, ама сите се кринџ.

Мислам дека за муабетов е битно да се разграничи дали концептот за вечност е издржан или не, дали воопшто постои вечноста, ако не, што после постоењето? Дали ништото само по себе е вечност? И што се случува со се она што постоело, ако непостоењето избрише се? Тогаш како воопшто постоело сето тоа воопшто? Тука треба да се земе во обзир и сознанието дека времето не е линеарно и дека е релативно. Ова итекако е битно, бидејќи со векови луѓето вечноста ја дефинирале со времето.
Филозовскиот и космолошкиот пристап може да дадат солидни одговори на ова. Ако информацијата не се губи, тогаш вечноста е факт, тогаш тоа значи дека анихилацијата е илузија, дека ништо не може да се анихилира, туку само да го смени својот облик на постоење. Свеста тука е битен фактор, бидејќи ако за неа не важи тоа што важи за остатокот од универзумот, тоа би значело дека таа не е дел од универзумот. Интересен феномен кај свеста е што таа е директно поврзана и нераскинлива со перцепцијата, информацијата, мерливоста и слично, а тие пак се основа за космолошките аспекти на постоењето....

Автоматски споено мислење: 12 ноември 2019

Вредноста на живеењето не зависи од тоа дали си или не си вечен туку од тоа ти како си убеден, во едната или другата варијанта. Ти може да си вечен а да мислиш дека не си, и обратно нели како што ти мислиш дека е во мојов случај
Alan Watts имаше еден говор со добра поента околу ова твое сувопарно размишљање https://www.youtube.com/watch?v=CeS4k3pKo5o

Околу грандиозната шема......се сложувам, нема цел. Животот сам по себе е целта, така да доволен е сам по себе во принцип.

Спиритуалните пракси се нешто како алатка во отсуство на животна енергија, кога извира од тебе како од фонтана животот, а ти не си ништо друго освен тоа, животот.... тогаш не ти треба ништо од тоа. Тоа се добри алатки за некој да се запознае до одредени концепти, можеби правилно изведени би имале ефект..... Во секој случај во денешно време нема потреба од истите, можеби порано да....како и да е.

Мене не ме плаши фактот дека ќе ме снемало.....јас не сакам да ме снема
Може утре да умрам....голем кур, нема да кукам ќе се смејам. Најголемата мистерија на животот на крајот е смртта, осеќам возбуда некоја заради таа работа хахахах
Она што ми треба е повеќе време, многу повеќе од ова што очигледно ќе го имам тука....десет пати повеќе да речеме
Станува збор за чувство, ја осеќам таа сила(животот) во мене да осознае повеќе, затоа што ова е малку. Не прифаќам дека е тоа некоја игра во мозокот, за да потполни некои дупки.

Ќе напишев повеќе, не сум во можност....можеби после.

Едно мое размислување и заклучок околу Смртта и причината зошто постои:

For the profane, death is tragedy, evil inevitability. For the Initiate, death is the purpose of this realm of existence, the last piece of the jigsaw puzzle that make the concept of Apsolute posible.
In order existence to be absolute, it must include death as the last and ultimate challenge without annihilate itself.
Understanding and contemplating this lead to discovery of the ultimate Secret, of the reason what is the purpose of Death.

 

[DaedaIus]

Мислам дека за муабетов е битно да се разграничи дали концептот за вечност е издржан или не, дали воопшто постои вечноста, ако не, што после постоењето? Дали ништото само по себе е вечност? И што се случува со се она што постоело, ако непостоењето избрише се? Тогаш како воопшто постоело сето тоа воопшто? Тука треба да се земе во обзир и сознанието дека времето не е линеарно и дека е релативно. Ова итекако е битно, бидејќи со векови луѓето вечноста ја дефинирале со времето.
Филозовскиот и космолошкиот пристап може да дадат солидни одговори на ова. Ако информацијата не се губи, тогаш вечноста е факт, тогаш тоа значи дека анихилацијата е илузија, дека ништо не може да се анихилира, туку само да го смени својот облик на постоење. Свеста тука е битен фактор, бидејќи ако за неа не важи тоа што важи за остатокот од универзумот, тоа би значело дека таа не е дел од универзумот. Интересен феномен кај свеста е што таа е директно поврзана и нераскинлива со перцепцијата, информацијата, мерливоста и слично, а тие пак се основа за космолошките аспекти на постоењето....

Автоматски споено мислење: 12 ноември 2019

Едно мое размислување и заклучок околу Смртта и причината зошто постои:

For the profane, death is tragedy, evil inevitability. For the Initiate, death is the purpose of this realm of existence, the last piece of the jigsaw puzzle that make the concept of Apsolute posible.
In order existence to be absolute, it must include death as the last and ultimate challenge without annihilate itself.
Understanding and contemplating this lead to discovery of the ultimate Secret, of the reason what is the purpose of Death.

Ако свесноста се зародува во систем со определена комплексност во Универзумот и е дел од истиот, кога свеста ќе умре како резултат на деградацијата на тој систем, ти не си ја изгубил информацијата за истата ако знаеш каде отишле сите елементи кои ја составувале. Ако ги вратиш со риврз инженеринг, ќе ја добиеш пак, само што треба да потрошиш многу енергија и треба да знаеш све што е потребно за да го изведеш тоа. Од тој аспект, бидејќи никој не знае, информацијата е практично изгубена, но не и теоретски. И некој астероид да се распарчи, никој нема да знае да го склопи, но информацијата е теоретски постоечка и сезнаен и семоќен агент може да го склопи назад.

 

[Ipsissimus]

Ако свесноста се зародува во систем со определена комплексност во Универзумот и е дел од истиот, кога свеста ќе умре како резултат на деградацијата на тој систем, ти не си ја изгубил информацијата за истата ако знаеш каде отишле сите елементи кои ја составувале. Ако ги вратиш со риврз инженеринг, ќе ја добиеш пак, само што треба да потрошиш многу енергија и треба да знаеш све што е потребно за да го изведеш тоа. Од тој аспект, бидејќи никој не знае, информацијата е практично изгубена, но не и теоретски. И некој астероид да се распарчи, никој нема да знае да го склопи, но информацијата е теоретски постоечка и сезнаен и семоќен агент може да го склопи назад.

Ама јас не зборувам за практични аспекти, не се разбираме! Јас ти зборувам за природата - суштината на постоењето, дали тоа е континуум дали е динамичко. Доколку е континуум, тогаш секој аспект од истото е поврзан и испреплетен со секој друг. Тоа би значело дека анихилацијата на било која информација ќе повлече еден вид домино ефект на целокупното постоење...

 

[Miki4eca]

Swedenborg e ziva glupost

 

[DaedaIus]

Ама јас не зборувам за практични аспекти, не се разбираме! Јас ти зборувам за природата - суштината на постоењето, дали тоа е континуум дали е динамичко. Доколку е континуум, тогаш секој аспект од истото е поврзан и испреплетен со секој друг. Тоа би значело дека анихилацијата на било која информација ќе повлече еден вид домино ефект на целокупното постоење...

Ако те разбирам добро, ти сметаш дека нешто може хипотетички да исчезне на елементарно ниво. Ваљда тоа би значело исчезнување на енергијата (тоа е можеби најбазичното нешто на што се сведуе све) што би се косело со термодинамичките закони. Дали е тоа возможно, врска неам. Не знам ни дали исчезнувањето на едно нешто ланчано ќе повлече исчезнување на се'. Од аспект на просторот, истиот можда се создава и може да исчезне (ако Универзумот се шири и може да се собира), а енергијата се распределува низ него.

Једина можност за која знам и можеби е исчезнување на информација е у црни дупки, ама не знам дали истата исчезнуе или не. Ако исчезнуе, постоењето на останатата информација е интактно, така што можеби не секој аспект на постоењето е поврзан со секој друг или ако е, можеби исчезнувањето на едниот не го повлекуе исчезнувањето на другиот.

Тие ствари не ни се познати и можеби зборовите што ги употребуваме (постоење/непостоење, све/ништо) немаат благе везе со тоа као оперира стварноста (што и да е тоа), туку само со тоа како ни се чини дека функционира.