„Џабе работи-џабе не седи“ vs „Не излегувам од дома за ХХХХ денари“

„Џабе работи-џабе не седи“ vs „Не излегувам од дома за ХХХХ денари“

  • Џабе работи-џабе не седи

    Гласови: 57 57,6%
  • Не излегувам од дома за ХХХХ денари

    Гласови: 41 41,4%
  • Немам мислење

    Гласови: 10 10,1%

  • Вкупно гласачи
    99
Член од
17 август 2009
Мислења
3.598
Поени од реакции
5.102
Живи били кинези кои направија да имаме илузија за "нормален" живот со смартфони за трета категорија земји, кинески лук, гаќи и бела техника. Сеа тоа ќе се расипе брзо али додека трае јак е филингот на нормалност.
Супер постов, ама ова дека има филинг на нормалност у државава си се излажал... сите се растрчани по некакви документи, роднини, јазици учат и што не од младиве, па дури и оние фамилии со веќе повозрасни деца.
Без работа, или со плата до 400€, а секој ден се поскапи и поскапи цени. Еден нема задоволен од таа група на луѓе, а таа за жал (и статистички) е околу 80% од државава.
 
Член од
28 декември 2015
Мислења
3.377
Поени од реакции
5.838
Супер постов, ама ова дека има филинг на нормалност у државава си се излажал... сите се растрчани по некакви документи, роднини, јазици учат и што не од младиве, па дури и оние фамилии со веќе повозрасни деца.
Без работа, или со плата до 400€, а секој ден се поскапи и поскапи цени. Еден нема задоволен од таа група на луѓе, а таа за жал (и статистички) е околу 80% од државава.
Па секако тоа затоа напишав

илузија за "нормален" живот
Илузија :) Барем имаме смартфон од трета класа и Део Мео телевизор флет скрин од метро по дијагонала и пиратирани канали на кабловска, сомнителен нет, јакни од 600 денари и секако лук.
 
Член од
16 јули 2021
Мислења
238
Поени од реакции
538
Млад човек ако тргне со малоумната девиза џабе работи џабе не седи ќе се најде во работен однос кој ќе му носи минималец или нешто над. Или пак да учи занает и да не добива пари. Кој ако не родители ќе го финансира тоа?
Сите што зборуваат за џабе работење или започнале со 9000 живееле кај родители и некако се крпело од први до први. Без кров над глава (а со 9000 па и 14500) нема теорија некој да живее под кирија, да плаќа сметки и давачки.

Малите ентри левел плати не овозможуваат работникот да се оддели од родителите.

Ако како општество сме на ниво да минималец или ентри левел плата не е доволна за физички опстанок на работникот заедно со неможност за останување во работоспособна форма, да престанеме да си играме општество и да се самоукинеме.
Така имаме незамисливи ситуации да три генерации делат ист дом.
400К од населние е сиромашно т.е. живее со помалку од 2,5 долари на ден, според неколку истражувања.

Лично никогаш не сум работел без надокнада. Не сум најден на улица бе, што им е на луѓево, ќе изигрувам роб во 21.век па уште ќе си научел нешто.
Ако газда или надредени не ти се пријатели, роџаци или ретко некој совесен лик, од работата ќе научиш шипак.
Настрана што 90% од работните места се такви во кои ќе научиш голо гомно. Угостителство, текстил, граџевина тоа се главните реални сектори.

Имам работено во неколку западни земји но не можев да останам поради тоа што не ми се црнчеше 30 години за моргиџ за едно станче од 56м2.
Кога бев во сериозна здравствена криза работите се изменија драстично но и тогаш успевав да земам некоја пара на нет, "на црно" она баш аутсорс, слично како Упворк само со директ контакт од лик кој го знаев кога работевме на запад, лик од источна Европа. Работата ми е ептен niche а поради моето искуство и стаж знам дека сум незаменлив па никоаш не ми прави проблеми човекот, неам фиксно време, неам куцање картица...имав среќа што го запознав :)
Знаев дека ситуацијата ќе се поправи на финасиски план откако научив да живеам со животнозагрозувачка ситуација и така и бидна.
Денес заработката е сосема солидна иако никогаш нема да имам пензија :unsure:

Никогаш под никакви услови не би работел за беспари, како што насловот наведува нели. Турцизмот Џабе значи беспари буквално. Никако и никогаш. Имам работено за 8500 денари на времето и денот коа се делеа плати, со каснење од недела две секако, ми се гадеше од сам себе, како да ме силувал некој буквално. изигрував и продавач на каса и утоварач и истоварач и советник за клиенти и бројност на инвентар и роба и трчање по град да му завршувам работи на газдата пошто ете, тој ми давал леб па ако речел оп! јас требало да скокнам, такви муабети се вртеа, мамицата негова ретардирана.
Не ми се верува млади деца скоро дупло помлади од мене немаат мака да работат џабе. Страшно.

А што се чудите за државно што има јагма за работни места. Државата е најголем и најсигурен работодавец во РМ, 200К+ народ работи таму, настрана индиректно кои работат на владини проекти од реален сектор како граџевина, геодетски фирми, проектантски бироа и кои све не. Така реалниот број на вработени под капа на држава е можеби половина од сите вработени во РМ.
Се додека е така, не очекувајте промени.

Живи били кинези кои направија да имаме илузија за "нормален" живот со смартфони за трета категорија земји, кинески лук, гаќи и бела техника. Сеа тоа ќе се расипе брзо али додека трае јак е филингот на нормалност.
На тоа со оп и скокаш сум се изнаслушал и не ми е јасно како у истиот момент не напуштат сите кај таков комплексар зашто јасна е работата и како гледа на нив, баш ко на робови. А муабетот in a nutshell што ме интересираше си го опфатил, имам горе-долу познавање у странство како стојат работи со дигање на плати, и коа нема луѓе што ќе му работат џабе на газдата, платите се дигаат, значи можело ама не се сакало. И мислам дека е така у МК, поради логиката ај искочи од дома заработи некоја парица (жими таквово), подобро отколку дома. Тука нагласувам за амеби газди ко што ги кажа членот погоре и во dead-end job, затоа што сите што пишуваат демек подобро работи скилови и што се не, ама тоа е ок е сектор со покомплексна работа или просперитетен, ама што правиме со тие на каса - работата се учи за месец-2 ако ти фаќа црпката, значи одма треба да напуштат. А за да не напуштат тие луѓе треба да зимаат плата со која што ќе можат да го преживеат месецот на гол опстанок барем без пари од страна.
 
Член од
28 декември 2015
Мислења
3.377
Поени од реакции
5.838
На тоа со оп и скокаш сум се изнаслушал и не ми е јасно како у истиот момент не напуштат сите кај таков комплексар зашто јасна е работата и како гледа на нив, баш ко на робови. А муабетот in a nutshell што ме интересираше си го опфатил, имам горе-долу познавање у странство како стојат работи со дигање на плати, и коа нема луѓе што ќе му работат џабе на газдата, платите се дигаат, значи можело ама не се сакало. И мислам дека е така у МК, поради логиката ај искочи од дома заработи некоја парица (жими таквово), подобро отколку дома. Тука нагласувам за амеби газди ко што ги кажа членот погоре и во dead-end job, затоа што сите што пишуваат демек подобро работи скилови и што се не, ама тоа е ок е сектор со покомплексна работа или просперитетен, ама што правиме со тие на каса - работата се учи за месец-2 ако ти фаќа црпката, значи одма треба да напуштат. А за да не напуштат тие луѓе треба да зимаат плата со која што ќе можат да го преживеат месецот на гол опстанок барем без пари од страна.
Не може да функционира општество без работнички на каса, без ѓубретари, без земјоделци и еден куп работни места на кои се гледа од високо. Не може едноставно, нит се сите талентирани за ИТ нит се сите со врски за на државно.
Голем дел од работодавците се збогатени на сомнителни начини, тоа влече уште од 90-ти и транзиција, после со гљујо и новите богаташи, овие помаливе ги копираат нив и круг од кој нема излез.

Среќа во несреќа што сеуште се јаки фамилијарни врски па луѓе работаат но живеат со родители 30+ пошто реалноста за некој што зема пример 25К да успее да има свое живеалиште се еднакви на нула.
А ако се нема свое живеалиште се одложува брак и деца па нервози и фрустрации.
Како и да е, многу голем фактор е и среќата во животот само луѓе не признаваат сите се као gung-ho како феникс од пепелта се извлеков и сеа сум цар, никој не признава дека врска му помогнала да најде работа чувај боже не не...
Ете мене ми беше пресудна врска со странец, ако не беше тој страв ми е да помислам што ќе беше имајќи предвид сите работи во животов, со врска фатив работа и тоа е.
Исто имав среќа и за живеалиште ама да не терам оф-топик.
 
Член од
18 јуни 2021
Мислења
248
Поени од реакции
505
Тоа време, а и сега, не можеш на државно, на тие места, да се вработиш без врски. Никако.
Разликата е, што тогаш сеуште функционираа повеќе оние врски со познанства, а сега само партиски.

Така да, таму, без врски, во оваа држава - ни на сон.

Тоа за врските, а во врска со паразитирањето - од самата приказна можеш да заклучиш, дека токму тој не е институционален паразит. Тој ја работел целата работа на одделот, цело време. Тоа никако не е паразитски.
ООН го виделе како работи и затоа го викнале. Не викаат они секоја партиска шуша да им работи. Ако бил паразит, до сега три пати на клоци ќе го избркале. А и нашиве немало да го бараат да остане.

На човек со минимални когнитивни способности ова би му станало јасно, при читање на постот.
Неморалниот, нелегалниот и во тоа време најверојатно незаслужениот начин на кој човекот во прашање ја добил позицијата врз која потоа (во ред супер, компетентно) си ја изградил кариерата, го дискредитира него и сите негови натамошни успеси.

Проблемот е во нормализацијата на корупцијата и непотизмот, заради што како последица за секој еден компетентен човек како твојот роднина влегуваат и илјадници некомпетентни лузери кои се нето загуба за целата држава и сите плаќачи на данок.

Покрај тоа, неговиот случај нема што да не научи, затоа што за 90% непривилигирани нормални луѓе кои или немаат можност татко им да е политички упикан или стрико им да е владика, или од морални причини не сакаат да прифатат такви позиции безразлика на мотивациите и компетентноста, овај случај е комплетно ирелевантен.
 

Björn

Does Your Mother Know?
Член од
14 август 2006
Мислења
43.068
Поени од реакции
78.273
Покрај тоа, неговиот случај нема што да не научи, затоа што за 90% непривилигирани нормални луѓе кои или немаат можност татко им да е политички упикан или стрико им да е владика, или од морални причини не сакаат да прифатат такви позиции безразлика на мотивациите и компетентноста, овај случај е комплетно ирелевантен.
Случајов немало ништо да не научи, затоа што непривилигираните луѓе немале можност да бидат на тоа работно место. (и не само на тоа Место, туку на речиси сите малку повисоки работни места во државна администрација)

Зарем поуката од случајов ја гледаш само низ призма конкретно на тоа работно место? Толку површно можеш само да го тертираш случајот? Ништо универзално не можеше да согледаш? Не заебавај. Од авион се гледаат универзалните пораки применливи на разни места.

И овој и претходниот твој пост велат дека си имаш проблем со основни когнитивни способности. Но, тоа е само на прв поглед така. Според лична опсервација и убедување, сепак станува збор за патетична зајадливост, која е очигледна, а вистинската причина најверојатно е попрозаична. Како на пример: Сум те ебел у гз на некоја тема, коа си бил со другиот ник и сега си батхрт. Ама би требало да знаеш дека е нормално да те боли газот. Ваљда ќе ти помине. Или тоа, или сум зборел против нешта кои ти се мили.







 
Член од
18 јуни 2021
Мислења
248
Поени од реакции
505
Случајов немало ништо да не научи, затоа што непривилигираните луѓе немале можност да бидат на тоа работно место. (и не само на тоа Место, туку на речиси сите малку повисоки работни места во државна администрација)

Зарем поуката од случајов ја гледаш само низ призма конкретно на тоа работно место? Толку површно можеш само да го тертираш случајот? Ништо универзално не можеше да согледаш? Не заебавај. Од авион се гледаат универзалните пораки применливи на разни места.

И овој и претходниот твој пост велат дека си имаш проблем со основни когнитивни способности. Но, тоа е само на прв поглед така.
Другар ти ја разбирам поентата која сакаш да ја пренесеш, но неможеш да очекуваш некој да ги извади универзалните поуки кога илустрираш детален пример. Но и универзалните поуки во случајов се слаби затоа што ликот во случајот игра во игра со неуниверзални правила кои не се апликабилни за 90% од другите.

И ајде веќе кога инсистираш да ја дисецираме ситуацијата и да видиме дали поуките се универзални. Ликот ја има привилегијата да се наоѓа на позицијата незаслужено, непотистички и без никаков личен ризик односно никаков "skin in the game" како што викаат американците, со тоа од старт не превзема никакви ризици. Ајде и тоа настрана да го тргниме, заради квалитетот на луѓе напикани во државниот сектор тој не е субјект на истите услови и конкуренција како на слободниот/приватниот пазар каде што конкуренцијата е многу повисока, заради тоа што игра игра на лесни правила и да покажи минимум компетентност може да се истакни (но со повеќе може и да се истакни повеќе), што можеби и не би било така доколку бил на отворен пазар, понатаму државна позиција, особено стекната нечесно е далеку постабилна и нуди други бенефити покрај платата и исполнетоста, значи можеби тупел во место многу време но стабилноста и останатите бенефите кои ги добил не се апликабилни за останатите 90% од непривилигираните.

Според лична опсервација и убедување, сепак станува збор за патетична зајадливост, која е очигледна, а вистинската причина најверојатно е попрозаична. Како на пример: Сум те ебел у гз на некоја тема, коа си бил со другиот ник и сега си батхрт. Ама би требало да знаеш дека е нормално да те боли газот. Ваљда ќе ти помине. Или тоа, или сум зборел против нешта кои ти се мили.
Ти одговорам на мислењата затоа што ме изненадува како некој ноншалатно нормализира неморалност, непотизам и корупција, кај човек со основни, универзални цивилизациони морали тоа ствара одбивност и уште повеќе за некој кој изградил кариера базирана чисто на неговите лични доблести ситуацијата дури ствара и гнев.

А колороидната теоретска ситуација што ја илустрира на крајот е толку cringe особено со сељачкиот скопски сленг звучи толку просто што незнам што да ги одговорам освен извади си ја главата од газот, светот не се врти околу тебе или па форумов јас форумов првпат го отворам пред месец дена, нит те знам нит те познавам и си ирелевантен во мојот живот, ниту имам нешто лично против тебе.
 
Член од
7 декември 2019
Мислења
4.633
Поени од реакции
8.205
Приказната на Берик е како се станува милионер, на амерички начин! Купиш едно јаболко го продаваш, купуваш две...... на крај умира вујко ти милионер и ти си единствен наследник!не е копи пејст, ама не е и далеку!
 
Член од
26 февруари 2016
Мислења
5.419
Поени од реакции
13.587
Прашањево не е баш едноставно да се одговори. Сепак има големи разлики од случај до случај.

Би рекол најмногу зависи од типот на работата што е ниско платена. Ако работата не е понижувачка и лоша, ако е од област која вработениот сака да ја работи, и ако може да биде отскочна штица за многу поубава и поплатена работа, вреди некој период да се работи и за минималец или за хонорар.

Но ако се работи за ужасни работни услови, лоша атмосфера, газди кои секојдневно вршат мобинг, и секој ден е ептен стресен, никој не треба да работи во такви услови (освен ако животната егзистенција не е во прашање). Секогаш може да се почека следна добра прилика.

Ова што го пишувам се однесува главно на млади луѓе кои се релативно нови на пазарот на трудот и кои ги имаат првите работни искуства. Секако, ако се работи за повозрасен работник кој ја загубил работата и сега бара нова, условите можат да бидат драстично поинакви. Што пак не' враќа на почеток - дека ова е прашање кое е невозможно лесно да се одговори.
 
Член од
8 јули 2008
Мислења
4.419
Поени од реакции
7.757
Интересна тема, многу некако чудни гледишта и одговори и читам и сум свесен дека постојат.

За мене, најсмешно и најчудно ми е што македонецот, во голем дел од случаевите, е претворен во бројка, валута да речам. Секое денарче му е пребројано, прекалкулирано и цело време врти математики за цена, за трошоци и за останати трошковни цифри. Ова важи за сите, и тие што останале овде и тие што отишле надвор. Само што овие вториве се почудни, посмешни и полуди, бидејќи веќе го имаат надминато оној иницијален левел на "сиромаштија" кој постои на југ, и не би требало животот да го сведуваат на прости математичко-валутни операции, но таму доживуваат метаморфоза и уште повеќе го прифаќаат "The order of the cash". Многу пати низ седење со некои луѓе кои се отселени го добив и во континуитет го добивам тој впечаток. Самиот мајндсет е погрешен и од старт е дискутабилен.

Секогаш прво нешто што гледаме во 90% од случаевите е поефтино да не фати, а што повеќе да добиеме со purchase-от. Тој мајндсет не дефинира во 21 век. Трката по пари, и валутизирање на својот живот. Целата перцепција луѓе ја градат врз пари. Малце можеби оф топик, ама тоа и те како има влијание врз темава.

За жал, ние сме сеуште многу рано во капитализам, немаме никакво заедништво (преќутно или договорно) за било што, и тоа ни ствара проблеми насекаде низ општеството, вклучувајќи го тука и овој "работа/вработување" момент.

Длабоко вкоренетиот стокхолмски сиднром си го прави своето. Ние одиме чекор понатака и имаме своевидна 2.0 верзија на синдромов.

Зошто го зборувам ова?

Прво, да потенцирам, го разбирам целиот момент околу функционирање на бизнис и вработување. Не може да има вработени, нови вработувања, ширење на бизнис ако не се генерира профит. Затоа, би рекол дека формално, прашањето е многу неконкретно и тривијално.

Овде владеат гледања од аспект на работодавец. Демек, што има да те плаќа он, а ти поим немаш, дури после 1 година ќе му генерираш профит и тн и тн? Ова гледиште е од аспект на гранапчија, не бизнисмен, на гранапчиска фирма, како сакате дефинирајте.

Вработениот/практикантот, и волонтерот е ИНВЕСТИЦИЈА, ресурс, ПОТЕНЦИЈАЛ, извор на нови идеи. Се додека и вие како вработени/бизнисмени гледате и самите себе се гледаме како РОБА, ќе имаме и индивидуални и колективни економско-социјални фрки. Да, математиката(профитот) е таа што го води, одржува и расте бизнисот, ама да го претвориш бизнисот и целата деловна практика 100% во МАТЕМАТИКА и брутална опсесија со бројки, е грешка сама по себе и, ти по автоматизам имаш label на гранапчија.

Е сега, настапува на сцена 2.0 верзијата на нашиот стокхолмски синдром, луѓето, очајни за шанса, за "влез" во индустрија и бидејќи стварно се сметаат (добар дел и се) за почетници и незналици самите себе се гледаат и се потценуваат до даска. Сега нормално, зборам за позиции и работи каде што вработениот го исполнува минималниот услов за позицијата, дури и солидно исполнување на повеќе услови при повик за вработување. Ова се претпоставува под дифолт.

Сум менувал индустрии и од мое искуство, за 1-3 месеци вработен се инкорпорира во фирма и веќе станува дел од "тркалото". Ако некој некогаш погледнал во цифрите што ги прават и прави една странска фирма во било која дигитална ИТ индустрија, на сите им доаѓа чувство на гадење колку уствари се потценети во поглед на плата.

Треба да внесете една друга ваша карактеристика во равенката - ПОТЕНЦИЈАЛ, желба за учење и брзо копчање. Работодавецот вас треба уште од старт повеќе да ве цени заради таа огромна варијабла во вашата вредност како вработен, а тоа е потенцијалот. Но, пошто се гранапчии, сите фирми гледаат во цифрите, дали тоа е валутна цифра или временска. Шерифот сфаќа дека вие ќе земете многу време а барате многу пари, и со гранапчискиот му мозок ќе се одлучи за тој што ќе бара 1)помалку пари, 2) ќе му треба помалку време за адаптација. Значи све му е во метрика некаква.

Од друга страна, таа варијабла во равенката - потенцијалот, не може лесно да се процени од некоја си третокласна HR лепотица или 9-5 работници, за тоа е потребна радикална промена во мајндсетот, што за жал овде ретко се гледа.

Работодавецот, кога вие немате или имате мало искуство вас мора да ви го цени и плати ПОТЕНЦИЈАЛОТ (како и идеите и енергијата што ги носиш во фирмата), и да има добра mid to long-term проекција за вашиот импакт врз бизнисот. Ама, реков, кај нас вработувањата 95% се скроз автоматизирани, и за оние што се "потехнички" дури. Фирмите гранапчиски, народот со 2.0 синдром од главниот град на Шведска. И добиваш карма каша.

Еве ќе пробам со симплифициран фудбалски речник. Зошто лупаат милиони на 15/16/17 годишни деца? Заради потенцијалот баце, заради потенцијалот. Нешто што ние нити го гледаме, нити сме свесни за својот потенцијал, нити пак си го цениме и заради тоа нити они не ни го ценат и имаш океј и респектабилни позиции (не се од најнизок ешалон) каде што почетна плата е 12.000 .

Кажете ми каде, во кој сегмент од нашата држава владеат 100% капиталистички принципи, па истите да важат и во пазарот на труд? Одговорот е никаде. Приказни за мали деца се оние муабети "имаш работници Y/Y/Z со лопата да ги ринеш", и затоа платите во X/Y/Z се толку ниски. Приказни за мали деца и смешни глупави изговори на гранапчии-бизнисмени и синдромни македончиња.

И да, под "џабе седење", ако подразбираме лешинарски менталитет на пиење кафе и губење време, тогаш самиот тој менталитет е проблем, а не концептот на "џабе седење". Мислам дека за такви ликови овде не треба да се разговара бидејќи тоа е различен слој на граѓани. Збориме за човек што има потенцијал, работлив, сака да работи ама одбива да се продаде себе си и да почне со работа за X/Y/Z сума. Ако под "џабе седење" подразбираме таков човек, кој не работи, и тие 8 саати пример ги користи за едукација, доградба, учење, школување... тогаш тоа воопшто не е џабе седење.

Во моментот кога ќе си го цениме потенцијалот, сите заедно и колективно е момент кога ќе почнат да растат платите во државата. Секако, да биде објективно ценење на потенцијал а не водено од егото.
 

Lester Freamon

A man of focus, commitment, sheer will...
Член од
14 јануари 2015
Мислења
15.514
Поени од реакции
34.557
Вработениот/практикантот, и волонтерот е ИНВЕСТИЦИЈА, ресурс, ПОТЕНЦИЈАЛ, извор на нови идеи. Се додека и вие како вработени/бизнисмени гледате и самите себе се гледаме како РОБА, ќе имаме и индивидуални и колективни економско-социјални фрки. Да, математиката(профитот) е таа што го води, одржува и расте бизнисот, ама да го претвориш бизнисот и целата деловна практика 100% во МАТЕМАТИКА и брутална опсесија со бројки, е грешка сама по себе и, ти по автоматизам имаш label на гранапчија.

Треба да внесете една друга ваша карактеристика во равенката - ПОТЕНЦИЈАЛ, желба за учење и брзо копчање.
Работодавецот вас треба уште од старт повеќе да ве цени заради таа огромна варијабла во вашата вредност како вработен, а тоа е потенцијалот. Но, пошто се гранапчии, сите фирми гледаат во цифрите, дали тоа е валутна цифра или временска. Шерифот сфаќа дека вие ќе земете многу време а барате многу пари, и со гранапчискиот му мозок ќе се одлучи за тој што ќе бара 1)помалку пари, 2) ќе му треба помалку време за адаптација. Значи све му е во метрика некаква.

Од друга страна, таа варијабла во равенката - потенцијалот, не може лесно да се процени од некоја си третокласна HR лепотица или 9-5 работници, за тоа е потребна радикална промена во мајндсетот, што за жал овде ретко се гледа.

Работодавецот, кога вие немате или имате мало искуство вас мора да ви го цени и плати ПОТЕНЦИЈАЛОТ (како и идеите и енергијата што ги носиш во фирмата), и да има добра mid to long-term проекција за вашиот импакт врз бизнисот. Ама, реков, кај нас вработувањата 95% се скроз автоматизирани, и за оние што се "потехнички" дури. Фирмите гранапчиски, народот со 2.0 синдром од главниот град на Шведска. И добиваш карма каша.

Еве ќе пробам со симплифициран фудбалски речник. Зошто лупаат милиони на 15/16/17 годишни деца? Заради потенцијалот баце, заради потенцијалот. Нешто што ние нити го гледаме, нити сме свесни за својот потенцијал, нити пак си го цениме и заради тоа нити они не ни го ценат и имаш океј и респектабилни позиции (не се од најнизок ешалон) каде што почетна плата е 12.000 .

Кажете ми каде, во кој сегмент од нашата држава владеат 100% капиталистички принципи, па истите да важат и во пазарот на труд?
Одговорот е никаде. Приказни за мали деца се оние муабети "имаш работници Y/Y/Z со лопата да ги ринеш", и затоа платите во X/Y/Z се толку ниски. Приказни за мали деца и смешни глупави изговори на гранапчии-бизнисмени и синдромни македончиња.

И да, под "џабе седење", ако подразбираме лешинарски менталитет на пиење кафе и губење време, тогаш самиот тој менталитет е проблем, а не концептот на "џабе седење". Мислам дека за такви ликови овде не треба да се разговара бидејќи тоа е различен слој на граѓани. Збориме за човек што има потенцијал, работлив, сака да работи ама одбива да се продаде себе си и да почне со работа за X/Y/Z сума. Ако под "џабе седење" подразбираме таков човек, кој не работи, и тие 8 саати пример ги користи за едукација, доградба, учење, школување... тогаш тоа воопшто не е џабе седење.

Во моментот кога ќе си го цениме потенцијалот, сите заедно и колективно е момент кога ќе почнат да растат платите во државата. Секако, да биде објективно ценење на потенцијал а не водено од егото.
На кратко за болд: кога некој ти доаѓа на интервју е премногу тешко да го процениш дали ќе биде потенцијал или нема да биде. Во превод, сум сретнал луѓе кои имаат високо IQ, али никаков интерес за самата работа и се склони на премногу дистракции. Ваков не е потенцијал, а на сите тестови на старт може да биде најдобар. Како ќе го препознаеш ако имаш простор од 1-2 часови за комуникација со истиот?

Втора работа, законот за работни односи не е ист кај обичните работници како фудбалските договори, и е неблагодарано да ги споредуваш истите. Ако сум газда на фудбалски клуб, јас се заштитувам дека тој талент што сум го платил 100 милиони, ќе биде мој во следните 3 години додека има договор (плус го осигурам за во случај на повреди/несреќа) и во тој период очекувам да ги подобри резултатите на тимот, да го зголеми маркетингот и да заработам повеќе од рекламирање/билети/дресови. Ако си сопственик на фирма, немаш сигурност до кога ќе биде истиот во твојата компанија. Имаш закон за работни односи каде што има месец дена отказен рок, или со специјални договори сум имал и до 3 месеци отказен рок. Ти може да инвестираш во него и милион евра, ама ако конкуренцијата му даде нешто подобро го немаш додека да трепнеш.

Трета работа: не постои сериозна фирма која не прави детална математика, без разлика кој е инвеститорот на крај истиот ќе бара поврат на капиталот и одредена заработка. Затоа и самите буџети се поделени на оперативни трошоци (OPEX), капитални инвестиции (CAPEX). Секоја фирма тежнее да го намали OPEX-ot затоа што тоа се пари од кои не очекува поврат во иднина (трошоци за возила, хотели, потрошен материјал во фирмата, плати за вработени и тн).

Муабетите што ви ги вртат ликови како Симон Сајнек се убави за слушање, ама ела примени ги во пракса. Да, самиот вработен на некој начин претставува asset на фирмата, ама немаш никаква гаранција ниту методи како би го задржал во истата.
 
Член од
8 јули 2008
Мислења
4.419
Поени од реакции
7.757
На кратко за болд: кога некој ти доаѓа на интервју е премногу тешко да го процениш дали ќе биде потенцијал или нема да биде. Во превод, сум сретнал луѓе кои имаат високо IQ, али никаков интерес за самата работа и се склони на премногу дистракции. Ваков не е потенцијал, а на сите тестови на старт може да биде најдобар. Како ќе го препознаеш ако имаш простор од 1-2 часови за комуникација со истиот?

Втора работа, законот за работни односи не е ист кај обичните работници како фудбалските договори, и е неблагодарано да ги споредуваш истите. Ако сум газда на фудбалски клуб, јас се заштитувам дека тој талент што сум го платил 100 милиони, ќе биде мој во следните 3 години додека има договор (плус го осигурам за во случај на повреди/несреќа) и во тој период очекувам да ги подобри резултатите на тимот, да го зголеми маркетингот и да заработам повеќе од рекламирање/билети/дресови. Ако си сопственик на фирма, немаш сигурност до кога ќе биде истиот во твојата компанија. Имаш закон за работни односи каде што има месец дена отказен рок, или со специјални договори сум имал и до 3 месеци отказен рок. Ти може да инвестираш во него и милион евра, ама ако конкуренцијата му даде нешто подобро го немаш додека да трепнеш.

Трета работа: не постои сериозна фирма која не прави детална математика, без разлика кој е инвеститорот на крај истиот ќе бара поврат на капиталот и одредена заработка. Затоа и самите буџети се поделени на оперативни трошоци (OPEX), капитални инвестиции (CAPEX). Секоја фирма тежнее да го намали OPEX-ot затоа што тоа се пари од кои не очекува поврат во иднина (трошоци за возила, хотели, потрошен материјал во фирмата, плати за вработени и тн).

Муабетите што ви ги вртат ликови како Симон Сајнек се убави за слушање, ама ела примени ги во пракса. Да, самиот вработен на некој начин претставува asset на фирмата, ама немаш никаква гаранција ниту методи како би го задржал во истата.
1. ќе гледаш да го зголемиш времето на 2-4 барем. Ќе се стремиш да го децентрализираш работниот процес наместо ригидната хиерархија и ригидната техничка спремност на целиот тим.

2. Интересен робовладетелски речник, кој е точен. Муабетот за фудбалските договори, е гледање на само фрагмент од мозаикот. Капиталистичката логика позади договор на спортист и кежуал работник е таа. Тој е патернот, и можат да се стават за споредба. Ќе отидам оф топик и ќе кажам дека тие приходи од остварени резултати, маркетинг од играчот и тн се минорни во однос на тоа колку самиот клуб добива од продажба на играчот, односно валоризирање на неговиот претходно евидентен и препознаен потенцијал дур имал 17/18 години. Еве само како пример ќе го земам Санчо. Но, сепак тоа е индустрија (спортот) каде што потенцијалот на играч е многу битен фактор во заработката и примерот не ми беше најсоодветен, признавам.

3. Перфектно ми е јасно за оперативни и капитални трошоци/инвестиции. Постои крива каде што фирмата МОЖЕ да ги намалува opex-от. од типот што ти купиле пинбалче у канцеларија. Ако фирмата цело време се стреми да ги крати оперативните трошоци (како на пример пинбал машини или плаќање на смештај во хотел при патување на работниците, плати и тн), тогаш таа едноставно нема да го достигне соодветниот раст и нема да има нивоа на продуктивност. И тие "елементарни" услови варираат од индустрија во индустрија, од фирма до фирма. Ако се трудат да ги сведат на минимум тие трошоци и само да се држат до "елементарноста", ондак тоа ќе им се одрази и врз продуктивност и уште тон други економски метрики.

Има огромна разлика пак ќе кажам, за жал кај нас капитализмот е многу фрагилен и пројавува бебешки болести, hence 99% од целата економска активност е гранапчиство.

p.s нити ги прифаќам нити го следам Сајнек за да така го референцираш/банализираш/перверзираш моето мислење со тоа што ќе ми најдеш НЗС со негови ставови. Можам и ја да ти го банализирам и перверзирам на тебе мислењето што ќе ти пуштам референца на твоите мислења со XYZ. Ама тоа, во оваа ситуација и со овој муабет, не е и не би било продуктивно ниту пак аргументирано, и нема да го подигне нивото на разговор.
 
Член од
7 декември 2019
Мислења
4.633
Поени од реакции
8.205
Потенцијал, о како тоа гордо звучи! Додека не добиеш по лејката! Муабетот е како беседите во раниот социјализам, само овде од некои причини се пишува како капитализам.
 

Lester Freamon

A man of focus, commitment, sheer will...
Член од
14 јануари 2015
Мислења
15.514
Поени од реакции
34.557
1. ќе гледаш да го зголемиш времето на 2-4 барем. Ќе се стремиш да го децентрализираш работниот процес наместо ригидната хиерархија и ригидната техничка спремност на целиот тим.

2. Интересен робовладетелски речник, кој е точен. Муабетот за фудбалските договори, е гледање на само фрагмент од мозаикот. Капиталистичката логика позади договор на спортист и кежуал работник е таа. Тој е патернот, и можат да се стават за споредба. Ќе отидам оф топик и ќе кажам дека тие приходи од остварени резултати, маркетинг од играчот и тн се минорни во однос на тоа колку самиот клуб добива од продажба на играчот, односно валоризирање на неговиот претходно евидентен и препознаен потенцијал дур имал 17/18 години. Еве само како пример ќе го земам Санчо. Но, сепак тоа е индустрија (спортот) каде што потенцијалот на играч е многу битен фактор во заработката и примерот не ми беше најсоодветен, признавам.

3. Перфектно ми е јасно за оперативни и капитални трошоци/инвестиции. Постои крива каде што фирмата МОЖЕ да ги намалува opex-от. од типот што ти купиле пинбалче у канцеларија. Ако фирмата цело време се стреми да ги крати оперативните трошоци (како на пример пинбал машини или плаќање на смештај во хотел при патување на работниците, плати и тн), тогаш таа едноставно нема да го достигне соодветниот раст и нема да има нивоа на продуктивност. И тие "елементарни" услови варираат од индустрија во индустрија, од фирма до фирма. Ако се трудат да ги сведат на минимум тие трошоци и само да се држат до "елементарноста", ондак тоа ќе им се одрази и врз продуктивност и уште тон други економски метрики.

Има огромна разлика пак ќе кажам, за жал кај нас капитализмот е многу фрагилен и пројавува бебешки болести, hence 99% од целата економска активност е гранапчиство.

p.s нити ги прифаќам нити го следам Сајнек за да така го референцираш/банализираш/перверзираш моето мислење со тоа што ќе ми најдеш НЗС со негови ставови. Можам и ја да ти го банализирам и перверзирам на тебе мислењето што ќе ти пуштам референца на твоите мислења со XYZ. Ама тоа, во оваа ситуација и со овој муабет, не е и не би било продуктивно ниту пак аргументирано, и нема да го подигне нивото на разговор.
Прво нешто што ме интересира е дали од искуство ми објаснуваш дека ова е возможно, или си прочитал во книга?

1. Продуктивноста не е ти е директно врзана од хиерархијата, повеќе зависи од тоа како се дефинирани процесите и самиот тим, плус зависи од типот на бизнисот. Ако имаш фирма со лента, тогаш мораш да имаш и строга хиерархија, ако не застане тој на лентата и ако нема точно определено време за пауза ти стои целиот процес. Јас одам на лабава хиерархија, ама за тоа што го работам знам до саат колку време е потребно за истото да се заврши. Ако не станува збор за сервис со точно дефинирано време од страна на клиентот (нон стоп да си пред компјутер за да му асистираш на клиентот ако има проблем) - работи од каде сакаш и како сакаш, ако заостануваш многу позади другите колеги може да те повикам на разговор зошто се случува тоа (недостаток на знаење, недоволно информации, лоша комуникација, лични проблеми).

2. Ај повторно, во фудбал тој има право да го продава (како да е роб, или историски гледано гладијатор), ти не го продаваш вработениот ниту имаш такво право. И да го откријам новиот „Џобс“ во ИТ, џабе е ако конкуренцијата ми го земе во иднина. Јас можам да го платам онолку колку што имам можност (две ИТ фирми од државата пример имаат тотално различна цена за своите продукти/сервиси што по автоматизам повлекува и различна моќ да го платат истиот вработен).

3. Да, варираат од индустрија до индустрија, а воедно и од период до период. Некогаш може да си дозволиш поголем опекс оти истото ќе ти донесе повеќе бенефити во иднина, или ако е премногу агресивна конкуренцијата, па се обидуваш да ги задржиш.
На крај на денот ништо од ова не е гаранција дека некој ќе остане да работи за тебе.

Кога заминував од последната компанија на тацна имав понуда од: прилично висока сума (многу повисока од дотогашната плата), менаџерски бонус, ветување дека за неколку месеци ќе бидам на уште повисока позиција со уште поголема плата, АМА пак напуштив.
Е, оти де? Прво ми здосади самата околина (професионално речиси го достигнав врвот и немаше од кого да учам, туку учев други), ми здосадија процесите и самите проекти, ми се укажа шанса за поголема слобода и заработка...

Дали некако можеле да ме задржат? - не верувам, имав добиено 2 покачувања во рок од 1 година и пак барав други опции, плус заминаа и други колеги претходно и се изгуби хемијата во тимот.

Заклучок: има граници до каде можеш да задржиш одреден вработен и до каде може да инвестираш, во капитализам секогаш постои некој кој може да го преплати истиот бидејќи има подобар клиент/заглавил со некој клиент и мора да се извади од гомнениците (банкарски гаранции/пенали и сл) и тн.
 

Kajgana Shop

На врв Bottom