- Член од
- 29 април 2005
- Мислења
- 383
- Поени од реакции
- 35
Тоа што се случува во Македонија денес не е ништо поразлично од тоа што се случува во светот. Сигурно сте се фатиле за глава и сте си рекле дека светов забегал. Е па, тоа не е ништо друго освен реакција на, условно речено, најновото светско политичко движење. Под светско подразбирам тнр. Западниот свет.
Станува збор за Културолошкиот Марксизам (Cultural Marxism), во понатамошниот текст КМ.
КМ потекнува од сировиот марксизам. Поради лошиот глас кој го бие марксизмот тој се задскрива зад термини како Мултикултурализам или Политичка коректност. Неговите зачетоци се од 1919 год. иако како политичка активност се забележува во 1960-те. Откако увидоа дека работниците после една голема европска војна (WW 1) не се кренаа против капитализмот, ниту пак ја подржаа работничката револуција во Русија, тогашните марксисти со зачуденост се прашуваа зошто.
Еден марксистички теоретичар од унгарско потекло по име Георг Лукач (Georg Lukacs) дошол до „одговорот“. Западната култура и христијанската религија силно го заслепиле работникот. Затоа тој не може да ги увиди своите марксистичко класни интереси. Значи, се` додека неговата култура и христијанството постојат не ќе може да се да се спроведе комунизам. Затоа кога Георг станал заменик министер во унгарската влада прво нешто што направил беше да воведе сексуално образование во школството на Унгарија. Тој беше целосно свесен дека со уништувањето на сексуалниот морал ќе направел голем чекор во уништувањето на препреките за спроведување на комунизмот.
Во 1923 год. инспирирани од „успехот“ на Георг, група германски марксисти го создале Институтот за општествени истражувања, попознато како Франкфуртското школо. Тоа „школо“ имало за задача терминологијата на марксизмот од економска да ја преведе во културолошка и да најдат „носители“ на новата терминологија. Увидувајки дека работничката класа нема да предводува марксистичка револуција бидејки стана дела од средната класа, односно омразената буржоазија.
Тие процениле дека малцинствата во државите, феминистите, хомосексуалците, студентите и секоја друга помала групација со настрани светогледи се лесна мета за наметнување на чувство на жртва и сите останати негативни емоции кои тоа чувство ги предизвикува. Патем, за да се разбереме правилно, чувство на жртва не е состојба на жртва. Полошо е, затоа што против чувства не може човек да се справи со аргументи бидејки е нереална состојба. Личноста чувствува дека е жртва, не дека е навистина жртва.
За да го спроведат наметнувањето на чувство на жртва ја создале тнр. Критичката теорија (Critical Theory). Накратко кажано, треба да се уништат сите „традиционални“ вредности без исклучок и тоа со суровост ако треба. Треба секој кој се залага за вредностите да се прогласи за ментално болен, полн со предрасуди, фашист или сексистички настроен, односно да се навредува додека не попушти. Значи, преку спојување на Маркс со Фројд и неговата техника на психолошко условување (psychological conditioning), своите цели гледаат да ги спроведат без аргументиран дијалог само со користење на пропагандни шеми.
Таткото на современиов КМ е Херберт Маркусе (Herbert Marcuse), инаку оној што го измислил: Води љубов, а не војна, односно општество без лична одговорност и полн со забава. Истотака, го измислил новото значење на зборот толеранција. Толеранција според него значи дека мора да се прифати се` што е од левичарите (прогресивните сили), а да се отфрлаат сите контра аргументи со навредување (никако со аргументи).
Бидејки стигнавте до тука со читање заслужувате вложениот напор од читање на овој историски текст да биде награден со опис на нашава денешница. Верувам ви беше напорно да го читате онолку колку што ми беше напорно да го пишувам.
Левичарите сега се нарекуваат себеси како Прогресивци или Либералци. ДА! Нашиве левичари, поранешните ни комунисти, ја прифатија практиката која веќе ја прочитавте. Нив не им е битно дека ние, како народ, имаме специфики, како општество, како живи луѓе, тие специфики не дозволуваат такво непримерно и неодговорно однесување, какво што го покажуваат без тешки и сериозни последици по сите кои живеат на оваа територија. Нив им е увртено во главата дека мора да дојдат на власт по секоја цена за да го оживеат повторно комунизмот.
Имајте на ум дека КМ е политичка активност, не е конспирација. Како политичка активност потпаѓа под законитистите на политиката. Таа ќе биде повеќе или помалку морална во зависност од намерата на актерите во неа. Толку е. Едноставно е, нели?
Се вели дека колку е помоќна политиката толку помалку чесните сакаат да си имаат работа со неа. Значи колку е побемна власта толку повеќе е заробена и несреќна личноста. Дали имаме нечесност меѓу политичарите и заробеност и несреќност меѓу населението... Оставам самите да си заклучите.
КМ активистите се под убеденост дека се жртва и дека се борат за слобода (во нашиов случај и правда) без да бидат свесни дека нивната слобода ја предаваат на идни бирократи кои работат на тоа да имаат апсолутна власт врз нив самите. Ова е веќе видено во нашите простори, но по се` изгледа брзо заборавено. Самите ќе се замолчуваме преку КМ-ите алатки за манипулација: говор на омраза (hate speech) и сигнализирање на доблест (virtue signaling) додека тие не се претворат во новата буржуазија, елита. После тие ќе не замолчуваат преку истите алатки кога ќе офкаме незадоволни од нивната целосна власт врз нас.
Имајте на ум дека во нашава држава Македонија не постои десна мисла или политичка партија која ја спроведува таа мисла. Во Македонија имаме леви, полеви и најлеви политички партии кои ја спроведуваат идеологија на КМ, повеќе или помалку, во зависност од нивната левост.
Сфатете како сакате.
Поздрав
Станува збор за Културолошкиот Марксизам (Cultural Marxism), во понатамошниот текст КМ.
КМ потекнува од сировиот марксизам. Поради лошиот глас кој го бие марксизмот тој се задскрива зад термини како Мултикултурализам или Политичка коректност. Неговите зачетоци се од 1919 год. иако како политичка активност се забележува во 1960-те. Откако увидоа дека работниците после една голема европска војна (WW 1) не се кренаа против капитализмот, ниту пак ја подржаа работничката револуција во Русија, тогашните марксисти со зачуденост се прашуваа зошто.
Еден марксистички теоретичар од унгарско потекло по име Георг Лукач (Georg Lukacs) дошол до „одговорот“. Западната култура и христијанската религија силно го заслепиле работникот. Затоа тој не може да ги увиди своите марксистичко класни интереси. Значи, се` додека неговата култура и христијанството постојат не ќе може да се да се спроведе комунизам. Затоа кога Георг станал заменик министер во унгарската влада прво нешто што направил беше да воведе сексуално образование во школството на Унгарија. Тој беше целосно свесен дека со уништувањето на сексуалниот морал ќе направел голем чекор во уништувањето на препреките за спроведување на комунизмот.
Во 1923 год. инспирирани од „успехот“ на Георг, група германски марксисти го создале Институтот за општествени истражувања, попознато како Франкфуртското школо. Тоа „школо“ имало за задача терминологијата на марксизмот од економска да ја преведе во културолошка и да најдат „носители“ на новата терминологија. Увидувајки дека работничката класа нема да предводува марксистичка револуција бидејки стана дела од средната класа, односно омразената буржоазија.
Тие процениле дека малцинствата во државите, феминистите, хомосексуалците, студентите и секоја друга помала групација со настрани светогледи се лесна мета за наметнување на чувство на жртва и сите останати негативни емоции кои тоа чувство ги предизвикува. Патем, за да се разбереме правилно, чувство на жртва не е состојба на жртва. Полошо е, затоа што против чувства не може човек да се справи со аргументи бидејки е нереална состојба. Личноста чувствува дека е жртва, не дека е навистина жртва.
За да го спроведат наметнувањето на чувство на жртва ја создале тнр. Критичката теорија (Critical Theory). Накратко кажано, треба да се уништат сите „традиционални“ вредности без исклучок и тоа со суровост ако треба. Треба секој кој се залага за вредностите да се прогласи за ментално болен, полн со предрасуди, фашист или сексистички настроен, односно да се навредува додека не попушти. Значи, преку спојување на Маркс со Фројд и неговата техника на психолошко условување (psychological conditioning), своите цели гледаат да ги спроведат без аргументиран дијалог само со користење на пропагандни шеми.
Таткото на современиов КМ е Херберт Маркусе (Herbert Marcuse), инаку оној што го измислил: Води љубов, а не војна, односно општество без лична одговорност и полн со забава. Истотака, го измислил новото значење на зборот толеранција. Толеранција според него значи дека мора да се прифати се` што е од левичарите (прогресивните сили), а да се отфрлаат сите контра аргументи со навредување (никако со аргументи).
Бидејки стигнавте до тука со читање заслужувате вложениот напор од читање на овој историски текст да биде награден со опис на нашава денешница. Верувам ви беше напорно да го читате онолку колку што ми беше напорно да го пишувам.
Левичарите сега се нарекуваат себеси како Прогресивци или Либералци. ДА! Нашиве левичари, поранешните ни комунисти, ја прифатија практиката која веќе ја прочитавте. Нив не им е битно дека ние, како народ, имаме специфики, како општество, како живи луѓе, тие специфики не дозволуваат такво непримерно и неодговорно однесување, какво што го покажуваат без тешки и сериозни последици по сите кои живеат на оваа територија. Нив им е увртено во главата дека мора да дојдат на власт по секоја цена за да го оживеат повторно комунизмот.
Имајте на ум дека КМ е политичка активност, не е конспирација. Како политичка активност потпаѓа под законитистите на политиката. Таа ќе биде повеќе или помалку морална во зависност од намерата на актерите во неа. Толку е. Едноставно е, нели?
Се вели дека колку е помоќна политиката толку помалку чесните сакаат да си имаат работа со неа. Значи колку е побемна власта толку повеќе е заробена и несреќна личноста. Дали имаме нечесност меѓу политичарите и заробеност и несреќност меѓу населението... Оставам самите да си заклучите.
КМ активистите се под убеденост дека се жртва и дека се борат за слобода (во нашиов случај и правда) без да бидат свесни дека нивната слобода ја предаваат на идни бирократи кои работат на тоа да имаат апсолутна власт врз нив самите. Ова е веќе видено во нашите простори, но по се` изгледа брзо заборавено. Самите ќе се замолчуваме преку КМ-ите алатки за манипулација: говор на омраза (hate speech) и сигнализирање на доблест (virtue signaling) додека тие не се претворат во новата буржуазија, елита. После тие ќе не замолчуваат преку истите алатки кога ќе офкаме незадоволни од нивната целосна власт врз нас.
Имајте на ум дека во нашава држава Македонија не постои десна мисла или политичка партија која ја спроведува таа мисла. Во Македонија имаме леви, полеви и најлеви политички партии кои ја спроведуваат идеологија на КМ, повеќе или помалку, во зависност од нивната левост.
Сфатете како сакате.
Поздрав
