???
Какви намети бе toe, какви канализации... До душа тоа што го кажуваш е точно, ама не би можело да се однесува на дискутантиве, барем на оваа тема и барем засега.
Што има врска личното чувство со државни политики? Не можеш човек да анализираш потези на држави, а појдовна основа да ти бидат човечките вредности, а посебно моралот. Морал и политика НЕ ОДАТ НИКОГАШ во иста реченица. Еве и јас сум против војни и страдања, посебно на невини луѓе и сметам дека секој заслужува шанса. Ама тоа не ја менува реалноста. Може да одиме на соодветни теми и да разглабаме за грозотиите на војните, може ли да се избегнат или не...
Оваа тема човекот ја отвори со конкренти прашања и си дискутираме, тепаме време и се обидуваме да дадеме конкретни одговори (барем поголем дел од нас). А за мене е факт, барем додека не ме убеди некој во спротивното, дека ова е еден од најдобрите дилови на државата. Причините ги напишав некаде погоре, да не се дуплирам. Накратко, за малку пари војската добива искуство и поединечно и како организација, и искуство за кое во нормални услови се потребни повеќе од 10 години (и пак не е тоа -тоа) и повеќе пари, државата добива политички поени и појака позиција во преговори...
И тоа не е ниту добра волја, ниту директива од САД. Едноставно е трговија. Ние го добивме тоа што го напишав погоре, тие добија можност пред просечниот амер да претстават дека не се сами, туку дека „пола свет„ е во коалиција. И со слика:
„The 49 countries named by the White House were Afghanistan, Albania, Angola, Australia, Azerbaijan, Bulgaria, Colombia, Costa Rica, Czech Republic, Denmark, Dominican Republic, El Salvador, Eritrea, Estonia, Ethiopia, Georgia, Honduras, Hungary, Iceland, Italy, Israel, Japan, Kuwait, Latvia, Lithuania, Republic of Macedonia, Marshall Islands, Micronesia, Mongolia, Netherlands, New Zealand, Nicaragua, Palau, Panama, Philippines, Poland, Portugal, Romania, Rwanda, Singapore, ...„
Нема врска тоа што 95% од луѓето пола коалиција не може нинна карта да ја најдат, нив им послужи за тоа што го сакаа.
As simple as that. Две страни, взаемен интерес. Тоа е реалноста toe, а тоа што мисли обичниот човек (меѓу кои и јас, нормално) нема да ја смени.