Шеријат, Талион, Лек Дукаѓини...

[Струмикс]

Сте чуле ли за овие системи на казни ( по мене баш не се закони, освен последниот кој носи име Законик) и нивната бруталност?

Шеријатот го среќаваме кај муслиманите, и ден денес е во сила во ОАЕ (Об. Арапски Емирати), Кувајт, Ирак, Иран...и својата сила ја влече од Куранот. Според него, има како казни каменувања, кастрации, сечења делови од тело, камшикувања, стапови по грб...

Слично е и со Талионот. Неговото начело е „Око за око, заб за заб”. Според ова, треба да се врати со иста мера на нанесеното зло.

И на крај, Законикот на Лек Дукаѓини, кој виртуелно живее кај албанското население. Крвни одмазди, убиства... Поткрепено со т.н. Закон (?!)

Очигледно е дека за современиот човек се дегутантни и анахрони. Во секој случај, не се изумрени. Постојат. И се употребуваат. Секојдневно се убива понекој човек како куче по арапските земји. Дефинитивно, не се во склоп на современите цивилизациски вредности.

Да живеев таму некаде, 100% ке ме казнеа на каменување до смрт за овој пост .

 

[Crnorizec]

Добра тема дефинитивно.
Шеријатското право и казните кои се применуваат се навистина сурови, а зачудува и нивнате примена и во денешно време. Денес најсурови казни се примеуваат во Саудиска Арабија. Во оваа земја најизразен е ВЕХАБИЗМОТ (радикално толкување на Коранот) па така таму сеуште постојат оние брутални казни како што се сечење рака заради физички напад на родител, каменување (во зависност од делото се каменува со помали или поголеми камења), протерување (нешто како граѓанската смрт во Римското право), смрт заради консумација на алкохол или неверство итн. Во последно време во овие тн. ТЕОКРАТСКИ земји (а има случаи и во Косово, Санџак, Босна итн) не како казна, но како морална казна ВЕХАБИСТИТЕ им го отстрануваат клиторисот на жените за да не уживаат во сексот (имаше случај во Србија, една жена од Нови Пазар едвај беше спасена поради вакво отстранување на клиторисот).
За талионот, како систем "око за око, заб за заб" својот почеток го има во првите законици како што е Хамурабиевиот законик, кој изобилува со смртни казни (недостасуваат 35 члена од Законикот од 64 - 100 член). Од овој тн. Законик дознаваме за тн. божји суд (фрлање во река со врзани раце, па ако остане жив, значи Бог пресудил дека лицето е невино!!!). Исто така најкарактеристична казна е следната: "Ако градежникот, куќата која што ја изградил се руши и го убие синот на сопственикот на куќата, да се убие синот на градежникот". Понатаму, ако се украде со чевата рака, се сече левата рака итн...
На крај, за Канонот на Лек Дукаѓини, може да се каже дека сеуште се применува, претежно во Северна Албанија (кај тн. Геги или Курдо - Арнаути). Имено, крвната освета според некои извори, има однесено околу 300 000 живото од 15 век. Поради тоа постојат денеска Агенции за мирење на завојуваните семејства кои дејствуваат во Албанија, Косово па и кај нас (случајот со Иса Лика, брат на Хазби Лика, кои се крвно скарани со кланот Красниќи, денес се во фаза на помирување). Карактеристично за овој систем е тоа дека крвната освета се врши секаде освен во домот на лицето кое се бара (имало случаи по 20 години лицето да не излегува од дома за да ја избегне казната), а исто така и во тн. тажни моменти на лицето кое се бара (на пр. смрт на близок) извесен период непријателствата престануваат.
Да се надеваме дека хуманизацијата која денес постои секаде, ќе допре и во овие земји.

 

[fanatic]

Sto se odnesuva do krivicnoto pravo za sherijatot e mozebi taka .Megjutoa kako se primenuva sherijatot vo imotno pravnite osnovi .Zasto imam slusnato deka vo eden spor za pravno imotna sostojba vo nekoj pravni sistemi mozat da traat so godini i teshko teshlivi , dodeka so sherijatot toa mnogu lesno se reshava.

 

[Picasso`]

На крај, за Канонот на Лек Дукаѓини, може да се каже дека сеуште се применува, претежно во Северна Албанија (кај тн. Геги или Курдо - Арнаути). Имено, крвната освета според некои извори, има однесено околу 300 000 живото од 15 век. Поради тоа постојат денеска Агенции за мирење на завојуваните семејства кои дејствуваат во Албанија, Косово па и кај нас (случајот со Иса Лика, брат на Хазби Лика, кои се крвно скарани со кланот Красниќи, денес се во фаза на помирување). Карактеристично за овој систем е тоа дека крвната освета се врши секаде освен во домот на лицето кое се бара (имало случаи по 20 години лицето да не излегува од дома за да ја избегне казната), а исто така и во тн. тажни моменти на лицето кое се бара (на пр. смрт на близок) извесен период непријателствата престануваат.
Да се надеваме дека хуманизацијата која денес постои секаде, ќе допре и во овие земји.

A sho prajme so Arbereshite vo Juzna Italija... Sicilija, Napoli, ova ona...
Koj se tie... Kakvi se tie...
Demek, ovie se kurdi, drugite se avstro-hungarci...

Istoto e kaj site Albanci... Krvna odmazda... Postoi... Taka e i vo Sicilija... Filmovite Kum i skoro site drugi Mafijashki shto ste gi gledale, so krvnite odmazdi... Bash od tamu poteknuvaat, i site tie se albanci-Arberesh... A nekoj kako citiraniot tip... ke gi vika i Kurdi...

 

[¯\_(ツ)_/¯]

Канунот на Лек Дукаѓини спасил многу семејства од целосно уништување и убивање меѓусебе.

 

[Струмикс]

Со некакво помирување после пролеаната крв или?
Баш ме интересира...

 

[¯\_(ツ)_/¯]

Со некакво помирување после пролеаната крв или?
Баш ме интересира...

Ке ти дадам еден пример.

Господ да не даде, ама некој ти убива дете, ама зборувам ти убива не зборувам за некоја собраќајка, ти ке се помириш само со затвор за човекот? (искрен одговор чекам).
Тогаш имало убивања на секој ќош, е да не дојде после до војни со цели фамилии, Дукаѓини го направил канунот, кој според него може да му убиеш и ти член од фамилијата (да види како е) или да му простиш.
Не сакам да влегувам во детали оти малку знам за ова освен работи од муабети кој сум ги слушнал. Ете, ти објаснив.

Едит:

И плус се ставело на знаење дека ако убиеш некој, некој близок ке ти биде убиен. Што знам јас така мислам и со сите албанци кој што сум зборел така мислат.

 

[Грдиот Пртко]

Еве ви литература за Дукаѓини:

1​

​

Surja Pupovci, Grananskopravni odnosi u zakoniku Leke Dukaninija, Zajednica naučnih
ustanova kosova i Metohije, Studije, knj. 5, Priština, 1968.​

2​

​

Law of inheritance is governed by Canun in the rural parts of Kosova and Northern Albania.
Modern law and institutions of land register are completely neglected.​

3​

​

S. Pupovci, ibidem, pp 9. See about this in general in: Harold Berman, Law and Revolution:
The Formation of the Western Legal Tradition, Harvard University Press, Cambridge
Massachusetts, and London England, pp 8, 11, 85 etc.​

4​

​

Miloš Mladenović, Zakonik Leke Dukaninija, Prilog postavljanju problema uporedne istorije
balkanskih prava, Beograd, 1938, pp 3.​

5​

​

See about this in general: Zef Ahmeti, The Criminal Law in the "Kanun of Lekë Dukagjini -​

The Albanian Customary Law - Univ. St. Gallen, Switzerland, 200

Неговите канони биле општоприфатени во Западна Европа се до крајот на 17 и почеток на 18 век.Ден-денешен се практикуваат на Балканот,не само во Албанија.
Овие канони не биле почитувани од сите Албанци.Само Косовски Албанци и оние од Северна Албанија ги почитуваат до ден денешен.
Еве неколку извадоци кои мене ми еа занимливи:
1.

Resisting the invader, the Balkan peoples got even closer to one another,
forming a society that, in the absence of their own state, found a counterpoise in the
patriarchal life. Customary law was perfectly suited to the patriarchal conceptions of a
Balkan man. It became the main regulator of social relations, especially among
peasants.​

12 In a tribal society, it was also a form of internal judicial self-government​

and, as such, it embodied a large number of patriarchal elements.

2.

The rules of customary law, known under the name of the Canon of Lekë
Dukagjini, actually reflect many foreign influences. However, most of them were the
result of contemporary socioeconomic and other conditions. The Canon of Lekë
Dukagjini was undergoing continuous changes parallel with socioeconomic and​

cultural changes.

3.

The underlying philosophy of the Kanun is difficult to grasp for anyone who
has not grown up in the cultural environment of Northern Albania and Kosova. The
terminology of the German and Albanian/English versions available in Priština (the
capital of Kosova) may actually be even misleading.​

​

70 Nevertheless, the study is
worth an effort as the Kanun offers a truly intriguing insight into a unique culture​

based on honor and chivalry.

4.

It is interesting that the Canon of Lekë Dukagjini is mentioned most often in
connection with blood feud.​

71 It says: “The father of family (pater familias) is
responsible for the evil or the one who stands behind it”; “he who fires a shot draws
blood on himself”; or “the gun brings blood home”; “the gun stains you with blood”.72​

Blood revenge (gjak, gjakmarrje)....

5.

The killer is expected to notify the victim’s family and arrange for the
transportation of the corpse back to his home.​

75 Taking victim’s weapon is absolutely​

forbidden.

6.
еве од каде сме наследиле дел од нашите обичаи

Albanian society is based on the extended family. Up until now, several
generations have lived together even in the more advanced areas. The young
generations consider it is their duty to take car of the elderly.​

​

88 The oldest man in the family (household) is an almost omnipotent paterfamilias.

7.
No relationship is allowed between man and woman outside marriage.94 This
relationship is considered as the most serious crime: A perpetrator faces banishment,
his house is to be burnt and land deserted.95 When a young man announces his
engagement, the parents of the bride may force their daughter to enter wedlock and, if she refuses, actually authorize the bridegroom to kill the bride with the ammunition
given to him as part of their daughter dowry.96 If the bride’s parents disapprove of
their daughter’s refusal of the bridegroom, she will not be allowed to marry anyone
else, even if the man originally requesting her hand has married someone else in the​

meantime.97

8.

The respect for guests is one of the highest tenets for this body of law. The
status of the guest is covered by the rules devoted to honor.​

102 It is stipulated in the
paragraph 602: “The house belongs to God and guest.” The guest is under host’s
protection. Murder of the guest inflicts gravest disrespect to the host, and hence​

obliges him to avenge this murder.103

http://works.bepress.com/cgi/viewcontent.cgi?article=1000&context=genc_trnavci


Мене ми е чудно оти овие обичаи нас не асоцираат на радикален исламизам,а постојат кај Албанските фамилии (богами и кај нас и кај сите околу нас) и пред доаѓањето на Турците.
Денес живееме во едно време на прозападно влијание и овие норми нам ни се чудни.Овие норми биле дел од нас порано и денес ги опишуваме како “карактеристика на простите и сиромашни Балканци“.

 

[Picasso`]

Со некакво помирување после пролеаната крв или?
Баш ме интересира...

Si go procital li Kanunot(Kanonot)?

Ке ти дадам еден пример.

Господ да не даде, ама некој ти убива дете, ама зборувам ти убива не зборувам за некоја собраќајка, ти ке се помириш само со затвор за човекот? (искрен одговор чекам).
Тогаш имало убивања на секој ќош, е да не дојде после до војни со цели фамилии, Дукаѓини го направил канунот, кој според него може да му убиеш и ти член од фамилијата (да види како е) или да му простиш.
Не сакам да влегувам во детали оти малку знам за ова освен работи од муабети кој сум ги слушнал. Ете, ти објаснив.

Едит:

И плус се ставело на знаење дека ако убиеш некој, некој близок ке ти биде убиен. Што знам јас така мислам и со сите албанци кој што сум зборел така мислат.

Jas udvojuvam... Ne more kolku shto mozam poveke...

Za edno oko, nekolku glavi...

Shto da praam Albanec sum...

Неговите канони биле општоприфатени во Западна Европа се до крајот на 17 и почеток на 18 век.Ден-денешен се практикуваат на Балканот,не само во Албанија.
Овие канони не биле почитувани од сите Албанци.Само Косовски Албанци и оние од Северна Албанија ги почитуваат до ден денешен.
Еве неколку извадоци кои мене ми еа занимливи:

Ova ne e vistina, ne znam kolku avtorot e zapoznaen, no ova go ima i do den deneshen, sekade shto ziveat albanci... Isto moze da se primeti i vo Juzna Italija, kaj Arbereshite, koj denes se edni od najslavnite Bossovi na taa Italijanska mafija, i sekako oko za oko zab za zab, vazi i ke vazi... Bez razlika na toa deka civilizatorskite cekori, "trcaat" po nagorna linija.
Go cenam toa!

 

[Грдиот Пртко]

Што цениш?
Ако некој го убие твоето дете ти да го убиеш неговото?
Што е криво тоа дете?
Или да ја силуваш жена му?
Што е она крива?
Ако го убиеш него тогаш е логично и (од моја страна) оправдано...ама за еден заб цела вилица да оди како што велиш..не е фер за другите заби.

 

[Picasso`]

Што цениш?
Ако некој го убие твоето дете ти да го убиеш неговото?
Што е криво тоа дете?
Или да ја силуваш жена му?
Што е она крива?
Ако го убиеш него тогаш е логично и (од моја страна) оправдано...ама за еден заб цела вилица да оди како што велиш..не е фер за другите заби.

Shto mu e krivo moeto dete?

 

[Грдиот Пртко]

Не ми играј игра со зборови туку убаво објасни ми:
Ако некој манијак ти ја силува и убие ќерката,а неговата е и така и така казнета да има татко манијак,што уште треба она да истрпи за да биде правдата задоволена?
Ќе го убиеш манијакот и со еден удар две муви ќе фатиш.И ќерка ти одмаздена и невино девојче спасено од тортура и изживување.

 

[Грдиот Пртко]

Нешто за Талион (Lex Talionis)>

...capital punishment has been prescribed for many crimes not involving loss of life, including adultery and blasphemy. The ancient legal principle Lex talionis (talion)—“an eye-for-an-eye, a tooth-for-a-tooth, a life-for-a-life”—which appears in the Babylonian Code of Hammurabi, was invoked in some societies to ensure that capital...

Historical considerations

Талион законите како основа на јавното казнување:

Capital punishment for murder, treason, arson, and rape was widely employed in ancient Greece under the laws of Draco (fl. 7th century bc), though Plato argued that it should be used only for the incorrigible. The Romans also used it for a wide range of offenses, though citizens were exempted for a short time during the republic. It also has been sanctioned at one time or another by most of the world’s major religions. Followers of Judaism and Christianity, for example, have claimed to find justification for capital punishment in the Old Testament passage “Whosoever sheddeth man’s blood, by man shall his blood be shed” (Genesis 9:6). Yet capital punishment has been prescribed for many crimes not involving loss of life, including adultery and blasphemy. The ancient legal principle Lex talionis (talion)—“an eye-for-an-eye, a tooth-for-a-tooth, a life-for-a-life”—which appears in the Babylonian Code of Hammurabi, was invoked in some societies to ensure that capital punishment was not disproportionately applied.
The prevalence of capital punishment in ancient times is difficult to ascertain precisely, but it seems likely that it was often avoided, sometimes by the alternative of banishment and sometimes by payment of compensation. For example, it was customary during Japan’s peaceful Heian period (794–1185) for the emperor to commute every death sentence and replace it with deportation to a remote area, though executions were reinstated once civil war broke out in the mid-11th century.
In Islamic law, as expressed in the Qurʾān, capital punishment is condoned. Although the Qurʾān prescribes the death penalty for several ḥadd (fixed) crimes—including robbery, adultery, and apostasy of Islam—murder is not among them. Instead, murder is treated as a civil crime and is covered by the law of qișās (retaliation), whereby the relatives of the victim decide whether the offender is punished with death by the authorities or made to pay diyah (wergild) as compensation.
Death was formerly the penalty for a large number of offenses in England during the 17th and 18th centuries, but it was never applied as widely as the law provided. As in other countries, many offenders who committed capital crimes escaped the death penalty, either because juries or courts would not convict them or because they were pardoned, usually on condition that they agreed to banishment; some were sentenced to the lesser punishment of transportation to the then American colonies and later to Australia. Beginning in the Middle Ages, it was possible for offenders guilty of capital offenses to receive benefit of clergy, by which those who could prove that they were ordained priests (clerks in Holy Orders) as well as secular clerks who assisted in divine service (or, from 1547, a peer of the realm) were allowed to go free, though it remained within the judge’s power to sentence them to prison for up to a year, or from 1717 onward to transportation for seven years. Because during medieval times the only proof of ordination was literacy, it became customary between the 15th and 18th centuries to allow anyone convicted of a felony to escape the death sentence by proving that he (the privilege was extended to women in 1629) could read. Until 1705, all he had to do was read (or recite) the first verse from Psalm 51 of the Bible—“Have mercy on me, O God, according to your steadfast love; according to your abundant mercy blot out my transgressions”—which came to be known as the “neck verse” (for its power to save one’s neck). To ensure that an offender could escape death only once through benefit of clergy, he was branded on the brawn of the thumb (“M” for murder or “T” for theft). Branding was abolished in 1779, and benefit of clergy ceased in 1827.
From ancient times until well into the 19th century, many societies administered exceptionally cruel forms of capital punishment. In Rome the condemned were hurled from the Tarpeian Rock (see Tarpeia); for parricide they were drowned in a sealed bag with a dog, cock, ape, and viper; and still others were executed by forced gladiatorial combat or by crucifixion. Executions in ancient China were carried out by many painful methods, such as sawing the condemned in half, flaying him while still alive, and boiling. Cruel forms of execution in Europe included “breaking” on the wheel, boiling in oil, burning at the stake, decapitation by the guillotine or an axe, hanging, drawing and quartering, and drowning. Although by the end of the 20th century many jurisdictions (e.g., nearly every U.S. state that employs the death penalty, Guatemala, the Philippines, Taiwan, and some Chinese provinces) had adopted lethal injection, offenders continued to be beheaded in Saudi Arabia and occasionally stoned to death (for adultery) in Iran and The Sudan. Other methods of execution were electrocution, gassing, and the firing squad.
Historically, executions were public events, attended by large crowds, and the mutilated bodies were often displayed until they rotted. Public executions were banned in England in 1868, though they continued to take place in parts of the United States until the 1930s. In the last half of the 20th century, there was considerable debate regarding whether executions should be broadcast on television, as has occurred in Guatemala. Since the mid-1990s public executions have taken place in some 20 countries, including Iran, Saudi Arabia, and Nigeria, though the practice has been condemned by the United Nations Human Rights Committee as “incompatible with human dignity.”
In many countries death sentences are not carried out immediately after they are imposed; there is often a long period of uncertainty for the convicted while their cases are appealed. Inmates awaiting execution live on what has been called “death row”; in the United States and Japan, some prisoners have been executed more than 15 years after their convictions. The European Union regards this phenomenon as so inhumane that, on the basis of a binding ruling by the European Court of Human Rights (1989), EU countries may extradite an offender accused of a capital crime to a country that practices capital punishment only if a guarantee is given that the death penalty will not be sought.


Arguments for and against capital punishment

Capital punishment has long engendered considerable debate about both its morality and its effect on criminal behaviour. Contemporary arguments for and against capital punishment fall under three general headings: moral, utilitarian, and practical.


Arguments for and against capital punishment » Moral arguments

Supporters of the death penalty believe that those who commit murder, because they have taken the life of another, have forfeited their own right to life. Furthermore, they believe, capital punishment is a just form of retribution, expressing and reinforcing the moral indignation not only of the victim’s relatives but of law-abiding citizens in general. By contrast, opponents of capital punishment, following the writings of Cesare Beccaria (in particular On Crimes and Punishments [1764]), argue that, by legitimizing the very behaviour that the law seeks to repress—killing—capital punishment is counterproductive in the moral message it conveys. Moreover, they urge, when it is used for lesser crimes, capital punishment is immoral because it is wholly disproportionate to the harm done. Abolitionists also claim that capital punishment violates the condemned person’s right to life and is fundamentally inhuman and degrading.
Although death was prescribed for crimes in many sacred religious documents and historically was practiced widely with the support of religious hierarchies, today there is no agreement among religious faiths, or among denominations or sects within them, on the morality of capital punishment. Beginning in the last half of the 20th century, increasing numbers of religious leaders—particularly within Judaism and Roman Catholicism—campaigned against it. Capital punishment was abolished by the state of Israel for all offenses except treason and crimes against humanity, and Pope John Paul II condemned it as “cruel and unnecessary.”


http://www.britannica.com/EBchecked/topic/93902/capital-punishment/224694/Historical-considerations#ref=ref750539

(*доколку решите да ја пробате триал верзијата не заборавајте да ја откажете навреме оти одите на годишна баждарина)

 

[Picasso`]

Не ми играј игра со зборови туку убаво објасни ми:
Ако некој манијак ти ја силува и убие ќерката,а неговата е и така и така казнета да има татко манијак,што уште треба она да истрпи за да биде правдата задоволена?
Ќе го убиеш манијакот и со еден удар две муви ќе фатиш.И ќерка ти одмаздена и невино девојче спасено од тортура и изживување.

Da, ke ja ubijam i nea... I taka ke ja spasam.

 

[Redneck Rebel]

Da, ke ja ubijam i nea... I taka ke ja spasam.

Ти ко Рамбо си. Некој на пазар да ти продаде скапана пиперка и него ќе го убиеш така :pos2: Многу е лесно да се курчиме со убиствена моќ

Како што сум слушнал за крвна одмазда, ако член од една фамилија е убиен, од истата таа се бира машко(или ако нема машко тогаш женско) кој ќе биде убиец т.е да ја одмазди загубата. На некој начин се создава двојна загуба со еден мртов во фамилија и еден во затвор(избраниот уназаден Чарлс Бронсон)и плус години немир и страв од одмазда.