@Сабазиј
Подолго време не сум ја погледал темава, интересно како си напишал за неколку работи кои токму сега ги читам. И прилично добро си ги опишал.
The Stormlight Archive секако е лесно четиво. Кај Сандерсон видливо влијанието на Роберт Џордан, не само во стилот, карактерите, главниот негативец со сите намерно необјаснети детали, магискиот систем, туку го има и истиот бизнис модел за серијал со многу продолженија. Магијскиот систем иако плиток е во центарот на случувањата, има сличности со системот од The Wheel of Time, као еве количина магијска енергија и еве протагонистот има ретка можност да ја користи таа енергија и... Само да не бидам погрешно разбран, проблемот не е во концептот туку во плиткоста со која е објаснет.
Како и да е, во генерален недостаток од литература од жанрот, за мене The Stormlight Archive е пролазно добар како аудиобук додека одам до и од работа.
Moментално сум на втората книга од The Farseer Trilogy. Како што кажа ништо спектакуларно, неамбициозно, ликовите не се нешто посебно добри изградени, ама генерално сепак не е лошо четиво. Магијата е поедноставна, но во случајов тоа е добро.
Препорачај нешто од Робин Хоб (или Меган Линдхолм), и ја имам симнато библиографијата.
Интересно е што за Патрик Ротфус имаш високо мислење, јас не сум многу импресиониран од нековиот The Kingkiller Chronicle. Убаво пишува Ротфус, на моменти убава атмосфера прави (посебно во деловите со возрасниот Квоте), но главните црти на дејствието... Главниот лик е вундеркинд, константен overachiever со одбивна арогантност, Чак Норис во облик на тинејџер маѓепсник. Тензичните ситуации во сценариото се мрзливо смислени ретки моменти кога главниот лик некако (воглавно необјаснето, или мрзливо и неуверливо објаснето) не може да се однесува како Чак Норис маѓепсник. Иако е дете од 12-13 години, во него се заљубуваат купишта девојки, па дури и митична вила (чија специјалност е убивање луѓе, преку заведување и до смрт водење љубов со нив ).
За некое време станува заморно, но ќе ја прочитам и третата книга кога ќе испадне.
Предупредување до сите за Џим Бучер, кралот на баналната плиткост. Пробав два негови серијали, The Dresden Files е серијал за детектив за паранормални појави (јај, Дилан Дог), а Codex Alera е нешто како Римската Империја во паралелен магијски свет во кој малтене сите имаат магијски способност (преку контролирање на магијски суштества). Тапа невидена, Codex Alera го симнав по препорака на друг форум и не ни видов дека авторот е истиот од The Dresden Files, инаку никако немаше да дадам шанса на серијалот.
Друго што прочитав во меѓувреме:
- Mistborn серијата од Сандерсон, онака пролазно добра.
- The Powder Mage од Brian McClellan, нешто како епска фантастика со дејствие во време на првата светска војна, време на рана индустријализација и слично. OK e за убивање досада (и без големи очекувања). Почнав лани и еден друг серијал во многу сличен сетинг (повеќе накај вестерн) ама никако да се сетам што и од кој.
- The Book of the New Sun oд Gene Wolfe, некои ова го ставаат во SF ама тоа е во некоја позадина, дејството секако повеќе е епска фантастика. Се раскажуваат доживувањата на главниот лик, професионален мачител кој... Ех, серијалот не е ништо посебно, на моменти е досаден, истото важи и за стилот на пишување.
Имаше и неколку други работи, ама не беа сите од жанров а и некако не служи памтењето утрово.
)
