Финансиски бродолом

[leandra]

Родителите и роднините неможеш да ги бираш.Да си можел да избираш пред да се родиш,сигурно немало да ја одбереш земјава,но еве тука сме
Секој родител сака да му овозможи на своето дете најдобро.Но џебот е краток,во последно време и неколку пати крпен.Сакате да излезете петок и сабота,сакате да отидете на кафе преку недела,да купите карта за во кино,кутија цигари дневно,да ја почестите девојката едно чоколадо,но силата на вашите родители од ден на ден е се послаба.Некогаш можеби сте имале се,најнови најк патики,два одмора летно време,но денес како животот да ви се превртел,нема ни за викенд.
Транизцијата покоси многу семејства.Финансиите се јавуваат и како причина и како последица.
Оние што созреле,верувам дека ги сфаќаат намерите и напорите на своите,оние што се во пубертет секој ден го дигаат станот во вис за педесет денари.Друштвото создава притисок,твојата гардероба веќе подолго време не е променета,избегнуваш секојдневни ритуали за на кафе,погледите кон твоите чевли болат,но мора да се преживее.
Како да се надмине оваа болка од околината?Како да се врати стариот живот во кој имавте се?Како да им помогнете на своите родители?
За еден ден се руши се,вчера си имал,денес немаш,како да се продолжи?

 

[Грдиот Пртко]

Те имам од порано забележано и мислам дека имаш кажано дека си топилничко дете.Така?
Некои од нас ја немаа таа среќа да некогаш имаат а сега да немаат,без навреда.Јас од никогаш немав,и по правило на “навика“ сум во предност.
Финансискиот бродолом не е пријатен,ама олеснителна околност е што сите колективно го доживуваме па не се ствараат некои драстични разлики помеѓу поединците.Барем во најголемиот број на случаеви.Е сега,ги има и оние нели,транзициони снаодливци кои убаво се снаоѓаа и сеуште се снаоѓаат.
Како понатаму?
Добро прашање,макар да поинтересно е Како сега?
Некои отидоа во Франкфурт (за оние кои не се од Велес тука мислам на криминал),некои возат такси,некои врзуваат крај со крај за да се исшколуваат.Сакам да верувам во поговорката дека “ако ти е вреден газот,нема зима за тебе“ па се трудам,или се залажувам сеуште...не сум сеуште сигурен.
Факт е дека никој не умрел од немање цигари,немање 50 ден за сокче,немање најнови фармерки...ако младината или барем некој од нив успее да се убеди дека има и други работи во младешкиот живот кој го прават убав тогаш полесно ќе го преброди/ат ситуацијата.
Најтешко е да се победат комплексите и стереотипите кои добиваат на внимание во моменти на општествена беда. Немањето пари значи немање самодоверба а тоа е многу многу лошо.
Човекот кој нема самодоверба се плаши да ги покаже своите квалитети,присилен е да верува дека квалитетите и начинот на живот ги диктираат (имаат ексклузивно право) само поимашливите деца.Затоа сите сакаат мотори,скапи мобилни,марлборо цигари итн итн..(божем прави разлика дали пушам партнер или давидоф)
Ако се победат тие работи,сме го извадиле максимумот и не треба да грижиме за понатаму.ПОнатаму сигурно ќе биде подобро во секој поглед.

 

[renate]

Jas porano kako dete imav mnogu t.e moite mozea da mi priustat se ona sto mi bese i potrebno i nepotrebno.No uste togas pocnaa da se menuvaat vreminjata ,pa poleka se skratuvase i se ona sto mozev togas da si go priustam.Pravev ponekogas problemi za da mi dadat pari, no nabrgu svativ deka kavgata ne vodi do nikakvo resenie, pa fino lepo si naogav rabota po kafici,butici itn taka da si najdov nacin kako da si kupam se sto mi treba ,a voedno da pomognam i doma.Taka da si bev samostojna uste od mali noze, a i sekogas sum gledala da odam cvrsto po zemja, a ne da letam po oblaci.Koga se nema se nema i kraj.No toa ne znaci deka zavrsil zivotot,postojat milion moznosti kako covek moze da si zaraboti dzeparlak i pri toa da si bide sreken.

 

[leandra]

Додека дебатиравме на тема во општи муабети,(не ми текнува на насловот),едно дете спомна дека не одгледале во стаклени ѕвона и моментално од топла соба и удобна фотења,со лап топ путем интернет збориме како им било на оние кои немале.Ќе го парафразирам„Дојдете во три саатот во Прилеп по полињата да видите како наши врсници (17) и помали берат тутун,а до касните саати го нижат.Дојдете да им ги видите ноктите,кои се обидуваат да ги прикријат со лак купен на распродажба.Дојдете да ја видите немаштијата одблиску“
Колку иронични излегуваат некогаш нашите дебати,особено за оние кои никогаш не почувствувале недостаток.Ми текнува на средношколските денови,колку беше удар по гордост да немаш да си купиш тост.Се сеќавам на некои школски кои од дома си носеа појадок и скришум го јадеа од љубопитните очи,плашејќи се од подсмев.Се сеќавам колку не ги разбирав парите во тие години,се што лета се јаде,удри бригу на весељу,ако нема,моите ќе бидат единствените виновници.Колку пара се имаше во тие деведесетти,а колку на другата страна некој немал,а не си можел да видиш како му е.Се сеќавам како ги избегнуваа дискусиите за шопинг,за одење во друг град на искачање,за летни одмори во Бугарија,Грција,Хрватска,Црна Гора.Ситиот не му верува на гладниот.
Како да се премине таа фаза,верувам дека треба да се работи на личноста,треба да се работи на степенот на самодоверба како што кажа пртко погоре.Сите тие удари,сите тие погледи и потпрашувања зошто немаш интернет,зошто не искачаш,зошто не одиш на одмор,треба да се амортизираат со љубовта и цврстината на семејството.Иако расправиите по дома,стануваат почести,префрлувањето на кривицата од еден на друг секојдневие,потребно е да се бара решение.Дали работа во кафич,петок,сабота,недала,дали помагање во бизнисот кај куќни пријатели,дали учење на некој занает кој може да ти биде алтернатива доколку немаат да те пратат на факултет.Животот е суров има и падови и подеми,мора да се изодат.
Не сум дете на богаташи,секогаш сум била во онаа средна класа,моите ми овозможија се што посакав како награда за мојот труд.Денес сама заработувам и повеќе од доволно.Но од оваа дистанца,согледувам колку сум била слепа кон некои личности и ситуации во изминатите години.Наместо да им помогнам,јас сум им одмогнувала на некои.Денес многу подобро го сфаќам поимот да немаш,среќа што студентскиот живот ме научи колку е вкусно да се јаде леб и оцет одкако парите ќе ги снема во понеделник,а наредните идат за 7 дена.

 

[bucio]

Кај мене е обратна работата во деведесеттите немавме пари, денес сме некоја средна класа и парите не ми се некој преголем проблем. Тутун никогаш не ни научив како се сади или бери (садевме само три години) . Имаше еден момент од мојот живот (малку подолг), каде што имање или немање пари не ми беше топ приоритет, можам само да кажам дека сум среќен дека сум жив . Парите се важен фактор во животот но не се единствен, јас знам дека ако човек нема пари ќе гладува, ако се разболи нема да можи да си ги плати сметките за на лекар и го имам почувствувано тоа, ама премногу голем акцент се става на тоа. Немав пари ни за до Охрид, денес имам за Хрватска или Црна Гора. И не ми е битно тоа мене никогаш не сум бил таму и немам намера да одам. Доволен ми е само Охрид скромно пет дена со луѓе кои што ми значат, секоја година одам па ќе одам и оваа. Животот ме научи да бидам скромен и сум скромен, не само финансиски туку и на интелектуално ниво. Среќен сум дека сум жив и живеам во Македонија земја на чуда, жив сум благодарение на Господ и мојата филозофија, која што не ја давам за ништо на свет. Во оваа земја човек има шанса да работи, заработи и преживее. Замисли да се роди човек во Субсахарска Африка, за вода ќе умри, а па не за храна или нешто друго. Медицина? Каква медицина научна фантастика е тоа таму.

 

[G-ca Ljubov]

Moжеби малку ке забегам од темава ама ке ме сватите ...
Мислам дека е многу глупаво тоа што ја повикуваме транзицијата да ни го оправда мизерниот стандарт во државава аку зборуваме реално треба да се осврниме на големата бирократија која што владее во земјава уште од времето кога Македонија била во Југославија, кажете ми оние што возат џипови од по 50 000 евра и имаат вили и тешки пари на банка се од тоа што се премногу способни и го заработиле тоа? тешко... Нискиот стандарт го направиле затоа што сме премногу мирен како народ и го јадеме она што ни се сервира. Не чуствувате ли како на обичниот народ не му се олеснува никако на ниеден начин, автомобилите ни ги продаваат со повисоки цени отколку што ги продаваат во германија или франција, да увезиш половен автомобил ке те изгорат царински давачки, цените на храната се високи во споредба со стандардната македонска плата сеуште се прашувам како може еден производ кој патува илијадници километри за да стигне до македонија да е на иста цена со оној кој се произведува во Битола или Прилеп. Има многу нелогичности и да сум истурена од пари јас никогаш не би тргнала од сопственото јас затоа што морам да гледам реално и објективно, имам чуство дека дел од македонскиот народ станале современи општествени робови. Иронично е кога ги гледате лугето измачени и испиени во лицата да не го добијат она што праведно го заслужиле и го одработиле, не знам како размислуваат политичарите воопшто тоа е сигурно некоја посебна психологија во чија основа лежи страшно голем егоизам.

 

[Грдиот Пртко]

Госпоѓице Љубов,тоа е муабет за во Економија а не за овој подфорум.Знаеме сите што не чини и што фали,прашањето е како тоа да го пребродат луѓето од кои не зависат тие работи-младите.Не е нивна грешка што родителите нивни немаат пари.А имаат право на убав живот,исто како што нивните родители некогаш го живееле.

 

[Alley]

Во мојот живот ја имав таа шанса неколку пати да поминам низ финансиски бродолом. Кога бев помала, дури не се ни сеќавам убаво,фамилијарно сме биле во финансиска криза. По извесно време, ситуацијата се среди, си имавме доволно пари за се. Добра кола, одмор во странство, нови алишта секој месец... типично за секоја средна класа. По сето ова, пак дојдоа неколку години на криза, фамилијарните приходи на пола, трошоците исти,па и се зголемија, се случуваше во школо да не јадам или да не излегувам заради тој недостаток на пари. За среќа не морав нигде да работам(во кафич или бутик) и сама да си заработувам. Ама затоа дома работев се, за да ме викаме луѓе, па да им плаќаме. Цапев и дрва, на нива работев, собиравме билки и ги продававме за денар повеќе во семејниот буџет. Минуваше и по цела година без да си купам ни едно парче облека, беше од велигден до велигден... И тоа купени од Шутка.
И на крајот кога тој период помина и дојде време кога можам да си дозволам да одам на шопинг во елитните скопски бутици, да го имам најновиот телефон, дигитален апарат, компјутер, свој автомобил, одмор кај сакам... сватив дека не е се во парите...
Кога имав малку и купував од Шутка, бев многу посреќна, се надевав дека ке дојде денот, кога ке имам пари и ке можам се да си дозволам се, си имав цел кон која се движев. И сега кога го достигнав тоа... што? Да мечтаам за уште повеќе и повеќе... и цел живот да ми помине во потрага по повеќе пари? Кога ке биде крајот на таа потрага? Кога ќе ме покрие земјата? Не благодарам.

 

[black angel]

kolku lesno znaci moe zivotot da ti se promeni.....se dodeka tatkomi bese ziv ziveev vo stakleno zvono imav poveke nego sto mozev da trosam za vikendi imav da kupam i po 3 kutii od najskapite cigari ama toa bese tatkomi koj vredno zarabotuvase.no pred 3 meseci pocina i nie se soocivme so toa da se nema,mnogu pati sum sedela gladna vo skolo sum jadela sto ke najdam niz doma,sakam da si kupam pantaloni ama nema,ne ostavi vo premnogu dolgovi i smetki koi nie sega treba da gi plakame a togas se rasfrlav so pari,sega kupuvam kutija cigari ednas vo nedelata,vo skolo si nosam sendvic od doma i za vikendi sedam nadvor bidejki neam pari za frlanje trebaat da se kupi za doma za jadenje....ne mozam da kazam deka sum gladna ama nasprema toj zivot sto go imav togas i sega ima golema promena i mi treba vreme da se prilagodam

 

[AtoM-AnT]

Сите знаеме дека моментално сме во тешка ситуација а таа ситуација младината си ја прави потешко си размилсувањето од типот на: За 150€ не му работам,подобро дома ќе седам! Многу лошо е кога чекате од родителите,како да ви дадат кога и тие немаат а бидете сигурни дека сакаат да ви дадат,не ги обвинувајте вашите родители бидејќи тие се толку разочарани па и вие не ги спуштајте ептен ниско,засукајте ги ракавите и почнете сами да стварате,почнете со било каква работа а среќата не знаете кога ќе дојде,можеби и ќе напредувате таму кај што работите?
Земете ги работите во ваши раце и спасете ги родителите од тој бродолом а со тоа и ќе им го продолжите животот,ќе бидат порелаксирани кога ќе знаат дека нивниот син не се дрогира,не се коцка туку секоја заработена пара ја внесува дома за да може неговата фамилија да ги има основните услови за живот.
Еден ден кога ќе имате фамилија ќе го сватите сето тоа,кога детето дома ќе ти плаче за млеко или треба пелени да му купиш а ти си капитулирал,земајте ја работата во ваши раце и само гордо напред,надежта последна умира...
П.С. Можеби некој од вас ќе се препознае овде ама вистината е таа...:helou:

 

[pause]

Sekoj mesec pomegu 20 i 30 dozivuvam finansiski brodolom :pos2:

 

[Quark]

Mnogu lesno be.... stanues rano sabajle, izlagas na balkon, ako imas doma kafe ke si svaris i ako najdes nekoja nisko budzetna cigara ke zapalis.... ke uzivas vo izgrejsonceto, vo prekrasnata tisina i sveziot vozduh koi ti gi nudi utroto, koi pa proporcionalno se gubat so kolicinata svetlina koja od sekunda vo sekunda se zgolemuva.... i taka.... preku den ides u park, se setas po zeleniloto, ja slusas veselata pesna na pticite.... pa nekoj den do Vodno ke trknes, ostanuvas bez zdiv od panoramata koja ti go nudi Skopje od taa perspektiva.... i taka...

Nema za viski, boli me milojko, za adidas patiki, 2 pati boli me milojko.... sostojbite koga gi imas tie stvari se isklucok, ova drugoto e pravilo.....

Nemam za leb, ke se potrudam da imam, ako ne ja biva, pak boli me milojko... utre ke mi se usreki valjda.... ako ne, pak boli me milojko, i onaka najloso sto moze da mi se desi e da umram.... vsusnost eden den i bez toa ke umram, koja razlika ja pravi dali toa ke bide denes, utre, ili posle 50 godini, koga i onaka na nisto nema da se sekavam od zivotov...

Samiot zivot ko proces e najgolemiot podarok be, privilegija e moznosta sto ti se dava da zivees megu tolku ubavi stvari koi te opkruzuvaat a koi sto samo cekaat ti da gi otkries, da bides zadovolen i da uzivas vo niv.....

Se e do sostojbata na umot, do podgotvenosta da nepristrasno ja percepiras i prifatis ko takva realnosta... togas si najvesel, nisto poveke ne ti treba.

 

[Yo Blow]

јас сум единец и можеби затоа никогаш не сум бил скратен од никакво задоволство,секогаш желбите ми биле исполнувани. не сме од богата класа, сме имале кризи и розови периоди, но барем до сега секогаш сме пребродувале низ лошото.

пред 7 години се разболев па едно 90% од финансиите, ако не и повеќе се потрошија по доктори и лекувања. свесен сум дека можеби никогаш веќе нема да е исто, но останувам позитивен дека заедно ќе успееме да продолжиме да живееме уште подобро. следната недела сум на операција од која докторите ми викат дека сигурно ќе оздравеам за конечно да продолжам јас а и моето семејство да имаме нормален живот повторно.

 

[Bojco]

Родителите и роднините неможеш да ги бираш.Да си можел да избираш пред да се родиш,сигурно немало да ја одбереш земјава,но еве тука сме
Секој родител сака да му овозможи на своето дете најдобро.Но џебот е краток,во последно време и неколку пати крпен.Сакате да излезете петок и сабота,сакате да отидете на кафе преку недела,да купите карта за во кино,кутија цигари дневно,да ја почестите девојката едно чоколадо,но силата на вашите родители од ден на ден е се послаба.Некогаш можеби сте имале се,најнови најк патики,два одмора летно време,но денес како животот да ви се превртел,нема ни за викенд.
Транизцијата покоси многу семејства.Финансиите се јавуваат и како причина и како последица.
Оние што созреле,верувам дека ги сфаќаат намерите и напорите на своите,оние што се во пубертет секој ден го дигаат станот во вис за педесет денари.Друштвото создава притисок,твојата гардероба веќе подолго време не е променета,избегнуваш секојдневни ритуали за на кафе,погледите кон твоите чевли болат,но мора да се преживее.
Како да се надмине оваа болка од околината?Како да се врати стариот живот во кој имавте се?Како да им помогнете на своите родители?
За еден ден се руши се,вчера си имал,денес немаш,како да се продолжи?

slucajno ja najdov temava otvorena pred 4 godini, i me interesira, kako sega posle tolku vreme si uspeala da se snajdes, dali go zavrsi fakultetot, dali najde rabota, imas semejstvo?

 

[leandra]

slucajno ja najdov temava otvorena pred 4 godini, i me interesira, kako sega posle tolku vreme si uspeala da se snajdes, dali go zavrsi fakultetot, dali najde rabota, imas semejstvo?

Не сум дете на богаташи,секогаш сум била во онаа средна класа,моите ми овозможија се што посакав како награда за мојот труд.Денес сама заработувам и повеќе од доволно.Но од оваа дистанца,согледувам колку сум била слепа кон некои личности и ситуации во изминатите години.Наместо да им помогнам,јас сум им одмогнувала на некои.Денес многу подобро го сфаќам поимот да немаш,среќа што студентскиот живот ме научи колку е вкусно да се јаде леб и оцет одкако парите ќе ги снема во понеделник,а наредните идат за 7 дена.

Уште во 2009 сум одговорила