Скраја е дека сакам да вреѓам некој, праиме муабет за филм. Како ја да се осеќам за Mother кој што го исплука пола свет? У моментов само Марсовецот и Гравити ми доаѓаат одма ко сф филмови од овој тип кои што ми напраиле повеќе ќеиф, да не го спомнувам Соларис и од 72 ра на Тарковски и римејкот со Џорџ Клуни од 2002 ра. А зошто ми напраиле повеќе ќеиф е ради тоа што филмовите имаат некој свој идентитет, има филозофски термин кој што се вика self-consistency односно кога еден дел од целината е логично конзистентен или се надополнува со останатите делови. Интерстелар ти e ко Фиром не знаеш дали сака да биде Титаник, дали сака да биде филм кој што ќе биде меѓу првите кои ќе се бави сериозно со наука или сака да биде сф блокбастер и кога ќе го измешаш све тоа добиваш една помија која не личи на ништо.
Znaes sto e najinteresno?
Sto diskutiras najcivilizirano i so argumenti od site za filmov sto se javija.
Ama forata e u malite nesta.
Koga ke spomnes sranje ili pomija u ista recenica so Interstellar, nikoj ne te sfaka, onaka, znaes, naj naj, seriozno.
Ko celiot kredibilitet, poof, onaka, znaes, odma.
:p
Inace, ne be, zaso, ne mora da bide nitu Titanic, nitu megu prvite koi ke se bavi seriozno so nauka, nitu sf blokbaster.
Moze sve. Moze mesano. Moze nisto. Moze stagod da posaka. A kako rezultat na toa, ne mora da bide pomija.
Ima primeri. Zboris gluposti.
MOE mislenje e, reziserot, kako najdobro da izmesa od ovie nabroeni stvari i najdobro da funkcionira filmot.
Ali toa sum samo jas. I whatto. In our little shared consciousness.
Ta.
