- Член од
- 6 февруари 2005
- Мислења
- 9.722
- Поени од реакции
- 248
Иако насловот и написот се груб превод на еден артикл од La Libјration, сето напишано е точно. Сепак - не е дело на Љупчо Поповски иако истиот стои како автор во Утрински...
Еве за што се работи :
Ефектот Сеголен ја тресе Франција
Љупчо Поповски
Може ли да се случи незамисливото - жена претседател на Франција : Сеголен Ројал
Неверојатно е колку драматично се менуваат работите, дури и онаму каде што тоа изгледало незамисливо. Франција последниве два месеца е опседната со елегантната, харизматична и самоуверена Сеголен Ројал, која на изборите следната година може да стане прва жена претседател. Во општеството, во кое врвните позиции во политиката без поговор секогаш биле загарантирани за мажите, Ројал предизвика таков ефект што ги растресе елитите и во нејзината Социјалистичка партија и меѓу лутите деголистички противници.
Сеголен Ројал се појави од регионот Поату-Шарант. Таму во 2004 на регионалните избори го "смачка" кандидатот на позицијата - тогашниот премиер Жан-Пјер Рафаран. Тогаш медиумите ги свртеа рефлекторите кон неа. Сега веќе не можат да ги тргнат од нејзината висока става, па дури и неприкосновениот владетел со јавноста, амбициозниот министер за внатрешни работи, Николас Саркози, се најде во неприродна позиција за него - во сенка. Ројал води во сите анкети на јавното мислење направени последниве 50 дена - во истражувањето на "Ифоп" и "Софре" 52 отсто од испитаниците велат дека 52-годишната мајка на четири деца има "калибар за претседател на Републиката", повеќе отколку главниот кандидат на десницата, Саркози. Во таборот на социјалистите анкетите велат дека таа сега е далеку пред сите можни конкуренти.
"Таа е како порцелан во продавница за слонови", напиша еден од водечките француски коментатори минатата недела. "Сеуште е рано", вели внимателно водечкиот политички аналитичар Паскал Перино. "Таа сигурно е далеку од она да биде само миленичка на медиумите, поддршката на јавноста во анкетите го покажува тоа. Но, главниот тест е како да се отиде подалеку од она што се вика ”популарност на хартија”. Очигледно е дека на обичните Французи им се смачува од политичките фараони кои со десетици години се на сцената и кои ја кочат можноста на неа да се појават различни и помлади кандидати.
Неодамна, влијателниот неделник "Нувел опсерватер" ја стави Ројал на насловната страница со огромен наслов - "Што ако биде таа?"
Тоа исто прашање со јавно фрустрирачки изјави си го поставуваат челниците на социјалистите. Нивниот последен кандидат (Лионел Жоспен) доживеа понижувачки пораз на последните претседателски избори а партијата длабоко се подели околу европскиот Устав, на последниот конгрес успеа да ги консолидира своите редови и да манифестира единство и сега, надвор од нејзината елита, се појавува "мистериозната мадам" која ги тресе партиските сфинги.
Проблемите за Ројал се исклучително специфични: таа е животен партнер на лидерот на социјалистите, Франсоа Холанд. Иако изродија четири деца, никогаш брачно не ја озаконија нивната врска. Холанд и самиот е меѓу кандидатите кого социјалистите треба во ноември да го изберат за тркач во претседателскиот натпревар. Но, тој е далеку назад во популарноста зад неговата партнерка. "Јас нема да бидам против популарноста на Сеголен. Тоа би било апсурдно. Таа има сила која ја признава Франција", вели Холанд. Сеголен, на прашањето како би се поставила доколку нејзиниот Франсоа има шанси да стане претседателски кандидат на социјалистите, сигурно одговара: "Нема да застанам против Франсоа Холанд, тоа е незамисливо. Јас можам да станам кандидат на социјалистите само ако тие ме номинираат и ако сум способна да победам".
Партиските војводи имаат помалку разбирање за неа од лидерот, па нивните сексисистички коментари само и ја зголемија популарноста. Лоран Фабиус, поранешниот премиер на Франсоа Митеран, јавно праша: "А кој ќе ги чува децата?", додека сенаторот Жан-Лук Меланшон протестираше, велејќи дека претседателската кампања не е "натпревар по убавина". Повеќе отколку потенцијалните противници од десницата тие го нагласуваат нејзиното скромно искуство во "големите прашања" - надворешната политика, економијата, безбедноста во земјата.
Родена во Сенегал во 1953 како едно од осумте деца на француски офицер, таа брилијантно ја завршува кон крајот на 1970-тите елитната ЕНА - школата за администрација за сите оние што имаат политички амбиции и тоа истата година како и нејзиниот партнер Франсоа Холанд и сегашниот премиер Доминик де Вилепен. Му беше миленичка на Франсоа Митеран - негова заслуга беше што стана пратеник во 1988 година. Потоа имаше помали министерски ресори: во 1992 беше министер за животна околина, во 1997 министер за образование, а во 2000 министер за жените и семејството. Французите ја паметат како жесток борец против порнографијата, за правата на жените и за зачувување на семејните вредности. Извонредна во телевизиските дебати, таа ги импресионира обичните Французи. Николас Саркози, човекот кој очајно ја посакува претседателската кандидатура на десницата, ја почестува со повеќе комплименти од нејзините сопартијци: "Таа е добар кандидат и јас се чудам зошто луѓето се прашуваат за нејзините способности кога истото тоа не го прават за кандидатите-мажи. Ако станам кандидат за претседател еден ден, ќе бидам многу среќен да дебатирам со неа".
Познатиот коментатор Ален Дуамел е попретпазлив за нејзините визии да стане достоен претседател: "Во овој момент таа е како брза локомотива, убаво е да се гледа, но зад неа нема вагони".
За да ја изгради својата меѓународна репутација, таа пред дваесетина дена ги пропушти церемониите на одбележувањето на десегодишнината од смртта на нејзиниот заштитник, Франсоа Митеран, и замина на инаугурацијата на Чилеанката Мишел Башле, жената која го прекина големото табу и стана прва претседателка во Јужна Америка. Неодамна отвори веб-страница Дезир д'авнир или "Желби за иднината" со која почна да ја гради својата логистичка мрежа.
Да беше жив нејзиниот прв ментор, Франсоа Митеран, би и дал четири поуки како се стигнува до Елисејската палата: не верувај им на анкетите на јавното мислење; не заборавај дека во зборот социјализам го има и зборот социјал; во политиката нема индивидуални авантури, туку само колективни; потребно е да се почитуваат сите луѓе, а особено оние најобичните.
Преводот беше катаcтрофален и го преправив. Катаклизма!!!
Еве за што се работи :
Ефектот Сеголен ја тресе Франција
Љупчо Поповски
Може ли да се случи незамисливото - жена претседател на Франција : Сеголен Ројал
Неверојатно е колку драматично се менуваат работите, дури и онаму каде што тоа изгледало незамисливо. Франција последниве два месеца е опседната со елегантната, харизматична и самоуверена Сеголен Ројал, која на изборите следната година може да стане прва жена претседател. Во општеството, во кое врвните позиции во политиката без поговор секогаш биле загарантирани за мажите, Ројал предизвика таков ефект што ги растресе елитите и во нејзината Социјалистичка партија и меѓу лутите деголистички противници.
Сеголен Ројал се појави од регионот Поату-Шарант. Таму во 2004 на регионалните избори го "смачка" кандидатот на позицијата - тогашниот премиер Жан-Пјер Рафаран. Тогаш медиумите ги свртеа рефлекторите кон неа. Сега веќе не можат да ги тргнат од нејзината висока става, па дури и неприкосновениот владетел со јавноста, амбициозниот министер за внатрешни работи, Николас Саркози, се најде во неприродна позиција за него - во сенка. Ројал води во сите анкети на јавното мислење направени последниве 50 дена - во истражувањето на "Ифоп" и "Софре" 52 отсто од испитаниците велат дека 52-годишната мајка на четири деца има "калибар за претседател на Републиката", повеќе отколку главниот кандидат на десницата, Саркози. Во таборот на социјалистите анкетите велат дека таа сега е далеку пред сите можни конкуренти.
"Таа е како порцелан во продавница за слонови", напиша еден од водечките француски коментатори минатата недела. "Сеуште е рано", вели внимателно водечкиот политички аналитичар Паскал Перино. "Таа сигурно е далеку од она да биде само миленичка на медиумите, поддршката на јавноста во анкетите го покажува тоа. Но, главниот тест е како да се отиде подалеку од она што се вика ”популарност на хартија”. Очигледно е дека на обичните Французи им се смачува од политичките фараони кои со десетици години се на сцената и кои ја кочат можноста на неа да се појават различни и помлади кандидати.
Неодамна, влијателниот неделник "Нувел опсерватер" ја стави Ројал на насловната страница со огромен наслов - "Што ако биде таа?"
Тоа исто прашање со јавно фрустрирачки изјави си го поставуваат челниците на социјалистите. Нивниот последен кандидат (Лионел Жоспен) доживеа понижувачки пораз на последните претседателски избори а партијата длабоко се подели околу европскиот Устав, на последниот конгрес успеа да ги консолидира своите редови и да манифестира единство и сега, надвор од нејзината елита, се појавува "мистериозната мадам" која ги тресе партиските сфинги.
Проблемите за Ројал се исклучително специфични: таа е животен партнер на лидерот на социјалистите, Франсоа Холанд. Иако изродија четири деца, никогаш брачно не ја озаконија нивната врска. Холанд и самиот е меѓу кандидатите кого социјалистите треба во ноември да го изберат за тркач во претседателскиот натпревар. Но, тој е далеку назад во популарноста зад неговата партнерка. "Јас нема да бидам против популарноста на Сеголен. Тоа би било апсурдно. Таа има сила која ја признава Франција", вели Холанд. Сеголен, на прашањето како би се поставила доколку нејзиниот Франсоа има шанси да стане претседателски кандидат на социјалистите, сигурно одговара: "Нема да застанам против Франсоа Холанд, тоа е незамисливо. Јас можам да станам кандидат на социјалистите само ако тие ме номинираат и ако сум способна да победам".
Партиските војводи имаат помалку разбирање за неа од лидерот, па нивните сексисистички коментари само и ја зголемија популарноста. Лоран Фабиус, поранешниот премиер на Франсоа Митеран, јавно праша: "А кој ќе ги чува децата?", додека сенаторот Жан-Лук Меланшон протестираше, велејќи дека претседателската кампања не е "натпревар по убавина". Повеќе отколку потенцијалните противници од десницата тие го нагласуваат нејзиното скромно искуство во "големите прашања" - надворешната политика, економијата, безбедноста во земјата.
Родена во Сенегал во 1953 како едно од осумте деца на француски офицер, таа брилијантно ја завршува кон крајот на 1970-тите елитната ЕНА - школата за администрација за сите оние што имаат политички амбиции и тоа истата година како и нејзиниот партнер Франсоа Холанд и сегашниот премиер Доминик де Вилепен. Му беше миленичка на Франсоа Митеран - негова заслуга беше што стана пратеник во 1988 година. Потоа имаше помали министерски ресори: во 1992 беше министер за животна околина, во 1997 министер за образование, а во 2000 министер за жените и семејството. Французите ја паметат како жесток борец против порнографијата, за правата на жените и за зачувување на семејните вредности. Извонредна во телевизиските дебати, таа ги импресионира обичните Французи. Николас Саркози, човекот кој очајно ја посакува претседателската кандидатура на десницата, ја почестува со повеќе комплименти од нејзините сопартијци: "Таа е добар кандидат и јас се чудам зошто луѓето се прашуваат за нејзините способности кога истото тоа не го прават за кандидатите-мажи. Ако станам кандидат за претседател еден ден, ќе бидам многу среќен да дебатирам со неа".
Познатиот коментатор Ален Дуамел е попретпазлив за нејзините визии да стане достоен претседател: "Во овој момент таа е како брза локомотива, убаво е да се гледа, но зад неа нема вагони".
За да ја изгради својата меѓународна репутација, таа пред дваесетина дена ги пропушти церемониите на одбележувањето на десегодишнината од смртта на нејзиниот заштитник, Франсоа Митеран, и замина на инаугурацијата на Чилеанката Мишел Башле, жената која го прекина големото табу и стана прва претседателка во Јужна Америка. Неодамна отвори веб-страница Дезир д'авнир или "Желби за иднината" со која почна да ја гради својата логистичка мрежа.
Да беше жив нејзиниот прв ментор, Франсоа Митеран, би и дал четири поуки како се стигнува до Елисејската палата: не верувај им на анкетите на јавното мислење; не заборавај дека во зборот социјализам го има и зборот социјал; во политиката нема индивидуални авантури, туку само колективни; потребно е да се почитуваат сите луѓе, а особено оние најобичните.
Преводот беше катаcтрофален и го преправив. Катаклизма!!!