Тука пишуваме на зададена тема (денес: „На суд...“)

Milla*

100% Milla
Член од
15 јуни 2009
Мислења
254
Поени од реакции
41
Толку многу си ладнокрвен и рамнодушен. Не ти е грижа за мене. Си имаш свој живот, а мојот го уништуваш. Не можам да откријам каква личност си ти?! Ме погледна, ме освои со тие твои темни очи и таков рамнодушен продолжуваш без да насетиш што се случува во мене.
Веќе не ни зборуваме со часови како што зборувавме, а тоа ме убива уште повеќе...
Далеку си од мене, не ни помислуваш на мене, не се замараш со ништо, а мојата желба е да те видам уште еднаш, да те гушнам уште еднаш, а ти да си останеш со рацете во џеб и само да се насмевнеш и пак да ме освоиш со погледот.
Не ми зборуваш многу, не можам да знам што ти се случува?! А и она што го кажа остана само збор.
Само знам дека твојата рамнодушност ме тера да те посакувам и да копмнеам по тебе. Умирам за твојот поглед.
.... Имаш ли ти потреба од мене, како што имам јас од тебе??? Имам толку многу работи да ти кажам, на кои нема да им дадеш посебно значење :(
Рамнодушен....сакам да те видам уште еднаш во мојот живот, а потоа секој по својот пат!
 
Член од
18 ноември 2007
Мислења
609
Поени од реакции
41
Рамнодушност ,почнувам да ја засакувам ,рамндушност која не остава мирни при крикот на детето ,рамнодушност која не ни дава да потрчаме таму каде што не не викаат ,рамнодушност која не остава смирени за да можеме да го чуеме сопственото јас кое ни зборува,рамнодушност кон богатството на другите ,рамнодушност која не ни дава да бидеме љубоморни и завидливи , рамнодушност која не ни ја нарушува хармонијата на самите со себе и другите ,а сепак да сме полни со љубов кон оние со кои сме предодредени да живееме ,да помагаме на повик , и да се даваме ,мирно ,без возбуда со таа рамнодушност која не прави отворени за многу нешта .
 

Вештица

love&reason
Член од
2 јануари 2009
Мислења
1.524
Поени од реакции
856
Сигурна сум дека баш мојот мозок е најизопачен од сите. Да можев да ги свртам очите и да си погледнам внатре, онака само како што во поп- цртаните го прават ќе се исплашев толку од самата себе што ќе се осудев на вечна депривација. Па сигурно не е толку лошо вечно да гледаш само фосфеми. И никогаш не можев да сфатам, каде одат сите тие перверзии на кои помислуваш барем еднаш во денот, колку е можно да е длабока таа проклета потсвест? И на крај, ако се прифатам себе си, зарем нема да полудам? Најдобро е да се биде рамнодушен на себе си... И навистина не знам како го затерав муабетов наваму, не е битно. Ќе го оставам вака, како секогаш кога се соочувам со Катерина, и ќе продолжам како што сакав да почнам.
Доаѓа тој период, сечиј крај на адолесцентскиот живот, кога човек се уште има врела крв во себе, но се соочува со бруталноста која мора да ја прифати за да продолжи со својот живот, претворајќи го целиот во сарказам. Секогаш се замислував како се нурнувам во полу`рѓосана када полна мраз, обидувајќи се да исчезне се што не е сурово во мене. Така би требало да се одвива овој процес.
Младиот Платон зборува за метафизика, зрелиот Платон зборува за држвата и законите. Животот не е хедонизам, животот е утилитарност. Ајде да направиме пчеларник од човештвото, ајде да се научиме да правиме правилни осумаголници за да им кажеме на другите каде е поленот. Само ме интересира, кога ја прегрнуваш рамнодушната дали автоматски ја прифаќаш и пчелата - кралица, знаете, таа која со хемиски чудесии те програмира дали и што ќе работиш?
Зарем рамнодушноста не е иста или условена од конформизам, или барем роботизам, а? Или вие зборувате за друга некоја рамнодушност...
 
Член од
30 јануари 2005
Мислења
7.397
Поени од реакции
1.308
Има ли сеуште заинтересирани... Ѕвезда
 

Windfucker

Телемит, Темплар, Масон, Сциентолог во целибат
Член од
30 април 2010
Мислења
8.459
Поени од реакции
15.326
Ќе го напишам поимот Sвезда само еднаш зошто не знам кај е S на тастатурава, сега само успеавам да хакирам со тоа што пишувам С на латиница и сите се по импресии дека знам кај е S.

Звездан(читај Sвездан) Звездаковски
Години - 35
Професија - Радио Водител
Брачен статус - Разведен

Звездан беше најобичен водител на радио емисија во едно локално радио кога Звездан мораше да се соочи со нешто што е надвор од границите на човековиот разум и неговото разбирање.
Звездан мораше да се соочи со Зоната на Самракот (тара-татам)

Сцена прва чин прв (Обично радио студио каде преградата со техничарот е направена од задна шофершајбна од Фиат 1300 модифицирана со оплеменета иверица 12-ка, мала масичка, пепелник со 7 изгаснати цигари, кутија МТ оставена на масата со кибрит.
Во позадина оди онаа ствар од Стилерс Вилс - Стак ин д мидл вит ју која е популаризирана со сцената од Ресорвоар Догс каде Мајкл Медсен му го сечи увото на пандурот (Добро филмче од Тарантино).

Техничарот крева рака дека има некој на линија

Звездан - Здраво кого имаме во полноќни радио совети на радио Ропотово
Слушателката- Како прво добра вечер на сите слушатели посебно до водителот и неговиот техничар, до телефон е Светлана.
Звездан (прави гримаса до техничарот дека ја познава и со средниот прст гестикулира дека ја има поминато) - Благодарам за убавите зборови Светлана, ние сме поласкани во студиото од твоите топли поздрави и со иста мера ти возвраќаме.
Дали имаш некого посебно да поздравиш, да дадеш некој совет до некого или пак да прашаш за совет некој од нашите слушатели или водителите.
Па немам никого посебно да поздравам освен вас во студиото, само да ви пожелам добра вечер и ако сте во можност да ја пуштите Бичу позната од Наташа Беклавац во продолжение на вашата емисија.
З. - Па поздрав и до Светлана и слатки сништа за тебе Бичу позната секако ќе оди во понатамошниот тек на емисијата и останете на иста радио бранова должина.

Техничарот крева рака дека има друг слушател на линија.
З. - Имаме уште еден слушател на линија кој ќе го вклучиме директно, кого имаме на линија?
Слушателот - На телефон е Ане ваша верна слушателка кој прв пат се јавува во емисијата
З. - Добра вечер Ане и баш не радува фактот дека редовно ја следиш нашата програма, како можеме да ти помогнеме?
Пеце - Па барам совет од вас или вашите слушатели за љубовен проблем
З.-Само напред Ане, колку имаш години? Во секој случај ќе ти помогнеме ние или некој од нашите слушатели.
Ане - Па имам дечко неколку месеци со кој имаме интимни односи скоро од почетокот на нашата врска, но забележувам дека од почетокот на врската имаме интимни средби само во недела вечер и евентуално во понеделник додека во останатите денови на неделата ме избегнува, моето срце ми кажува дека тој има друга.
З. - Полека Ане не мора да значи дека друга е во прашање јас мислам дека проблемот е од друга природа, дали можеш да ја видиш сметката за струја за претходниот месец и кажеш колку твоето семејство плаќа за струја.
Ане - Само момент да побарам, еве ја 765 денари плус ДДВ.
З. Совет е да му кажеш на твоето семејство да го пуштате бољерот и во среда на ефтина струја не само во недела посебно ако е летен период и ќе видиш дека со твојот дечко ќе имате односи и по неколку пати неделно. Пријатно и секое добро и не заборавај да не слушаш и идната недела..
З. - И сега се одмараме со една музичка нумера од Перл Џем - Оф хи гоус

Звездан пали цигара МТ, вовлекува и му понудува на техничарот кој одбива, музиката оди во позадина додека техничарот му дава знак дека има некој на линија. Звездан само прави гест ток ту мај хенд и ја крева цигарата да му даде до знаење дека му треба одмор.
З. Здраво, здраво кога имаме на линија?
Слушателот - Смртта
З. Молам кого имаме на линија?
Смртта - На линија се јавува смртта и ми треба совет
З. Несериозни слушатели исклучуваме, ова е последна шанса за некаков конструктивен разговор господине
Смртта - Сериозен сум како инфаркт, на список од твојот град за вечерва ми е едно дете болно од леукемија и локален пијаница, детето во секој случај ќе биди на список пак по една недела меѓутоа пијаницава може да поживее уште неколку години ако не умри вечерва. Навистина не можам да се одлучам кој да го земам вечерва па ми треба совет од вас или некој слушател да одлучи.
З.- Мој совет е акутна шизофренија има третман и може да се чуствуваш подобро ако навремено да ја етаблираш, ама ако е бал нека биде маскенбал мој совет е земи го малиот и онака сам кажа дека ќе биде на список за недела дена.
Смртта - Фала малиот ќе биди

2. Ден

Истава сцена само сега Звездан чита весник и спортска рубрика и полека врти накај огласите и црна хроника, му го одземаат вниманието некролозите и сликата на едно мало дете кое го има на повеќе места.


Продолжува иам работа..............
 

џимеј

џимилино
Член од
4 март 2007
Мислења
10.348
Поени од реакции
24.998
А баш сакав нешто да ти пишам.
Само не знаев како. Порано пишував за да те почувствувам посилно до мене. Сега пишувам за да се ослободам од бремената совест пред спиење. Изгледа и мене ме престигна неискреното општество - направи да бидам поразен секогаш кога ќе посакам да успеам. И оној момент кога сум поразен, се сеќавам на поразот пред овој пораз, па и на тој пред него. Во една секунда меѓу две воздишки, талкам да го дофатам хоризонтот на видик, но секогаш тој се зголемува, како што се зголемува мојата осаменост талкајќи.
Знам само за една ноќ, кога од сите 24 скршени парчиња на изгубеново метафорично зборче, кога од сите такси коли на светов, од сите возила во овој чуден град, влегов во она во кое на радио одеше Џон Ленон.
Не, не би сакал да обвинувам никого, ама морам. Прво би го обвинил таксистот кој таа вечер, во тој час и секунда мораше да застане пред мене. Можеби немаше ниедна друга кола која сакаше да ме вози, ниедно такси кое сакаше да помине низ мојата улица... Верувам дека некогаш во иднина нешто ќе ме спречи после таква вечер да го слушам Ленон. Не поготово таа песна на радио.

Од друга страна, вината не беше во таксистот, туку делумно во кафичот пред кој стоев. Јас, неговото глупаво име и неколку воздишки на разочарување пред нас. Дали јас исчезнав во пустината на зборот љубов, или толку силно го почувствував неговото значење што ме натера побрзо да избегам од тука.
И ни една девојка која сака да ме прибере.
Ни еден влез кој сака да не ми наплати конзумација.
Ни еден коњак кој чека да биде испиен.
Ни еден рефрен кој чека да биде потпевнуван од мене.
Ни едно сепаре кое сака да биде резервирано.
Ни една музичка желба да ни ја исполнат.
Само да ја оживеете нејзината слика. Да направите да изгледа пореално отколку што сте вие пред мене.

Ако одам малку наназад, да не беше петок немаше да излезам баш во тој кафич. Извини што те обвинив, иако со душа сум те чекал да доаѓаш. Дури и понеделникот го крстив петок само за да ми биде убав. Ама да не беше петочна вечер, немаше да излезам со другар, токму пред тој кафич, и да влезам во таксито во кое на радио свиреше мојата омилена од Џон.
Сите омилени песни со себе си носат некои спомени. Затоа можеби повеќето и се омилени.
Ни една друга песна не сака да ми биде омилена.
Ни едно соло повеќе не свири за мојот живот.
Ни еден текст повеќе не сака да ме пронајде мене во него.

Кој ме натера да излезам тогаш? Јас сум виновен. Најточно двете мои спротивставени половини. Чувствувам во последно како на едното рамо имам ангел, а на другото ѓавол. Не знам која страна тежи повеќе, како што не знам кој го уби Кевин Спејси во Американска убавина. Како што некогаш се бунам дали thursday е вторник или четврток, како што сите неименувани поими ги викам по твоето име...
И ниедна ѕвезда вечерва не сака да свети за мене. А јас очајно сакам да ја обојам во некоја недефинирана боја.

Отпиши ја песната на Ленон, земи го нејзиниот текст и сите негови реченици измешај ги во други песни, за никогаш повеќе да не можат да се пронајдат и соединат. Земи ги сите нејзини тажни акорди и заклучи ги негде каде не би можел да ги откријам - заклучи ги во твоето срце.
И во таа ведра ноќ, кога рој неизговорени зборови ќе излетаат од мојата кошница со мисли, ќе пробаат да стигнат до ново место кое ќе им го открие најблискиот пат до ѕвездите кои проба да ги обоиш ти.
А оние кои никогаш нема да стигнат онаму каде што посакуваат, ќе треперат како лисја од некое старо дрво чекајќи да дојде есен за да паднат и бидат одвеани право во нечии долги коси.
Долга е временската разлика меѓу нас. До пепелта единствено се стигнува преку оган. Некоја друга есен случајно ќе поминеш покрај некој билборд чија реклама не е смената сто години, и случајно некој неизговорен збор ќе стигне до тебе.
И тогаш ќе сфатиш дека те сакав со целото мое срце.
И сите други ги сакам со мрачно срце.
Затоа што се штедам.
Учам како најдобро да те сакам, кога конечно ќе те сретнам.
И додека деновите поминати без тебе се како црно-бели фотографии од изложба на цвеќиња, нема ниедно чувство кое сака да ме направи баш токму она по кое потајно копнеам... да ме направи рамнодушен.
А баш сакав нешто да ти пишам.
 
С

Сатори

Гостин
Понекогаш сакам да пишувам за тебе и само за тебе ... но не и денес.

Илузорната проекција на новата метропола се создава додека се гледа снегот на екранот од телевизорот, таа е магичен спој на стари занаети, допуштени на располагање и од жените и од мажите како нивни главни водилки кон деструктивното сексуално искуство, таа е мирис на кокаин во ветерот, таа е осаменост која што те обвиткува со тенки свилени пипци претворени во кашмир на намаление, таа е твојот најголем пријател и советник, те појадува и вечера наеднаш, како гиро спремено по грчки рецепт.
Се сеќавам додека бев сеуште невина, а веројатно и наивна, колку страв можев да помирисам во луѓето, во нивната аура на себепрокламација која што испаруваше високо во небото за да остави трага на територијална сопственост, некој вид на животински ритуал кој што требаше да им потенцира на сите колку се тие посебни.Знам, дека од тој момент на свесност ми потекнува траумата на урбано животно кое што (с)е софист(ицирало) во име на општествениот поредок, потоа се сконцентрирав кон создавање на ликови од книги на Достоевски, но битна е секундата на воодушевување и гадење, како Нес, две во едно, што ја пиеш пред спиење за да може еден ден да се породиш со епидурална.

Луѓето сакаат да те прашуваат како се чувствуваш, колку ти е добро или лошо во својата кожа, но не се лажете, не е дека навистина ги интересира како отчукува вашиот пулс, ооо не, всушност потајно се надеваат дека нивното присуство ве прави да бидете добри, а ако ви е лошо, барем нив им е подобро.Со текот на времето секој се навикнува на оваа тенка кора полна фалшиви и шикинирачки морално-етички манири на постоењето како политичко животно.Ги затвараш очите и ја проголтуваш инекцијата, бар знаеш дека местото целосно ќе отрпне и наредниот пат нема толку да боли, се конформираш како бубашвабата што е конформирана со темнината и живееш лагодно во удобствата на својот дом, не, живеам.
Постојана потрага по бегство, вчера или денес, не сум сигурна точно кога си објаснив себе дека луѓето се тие што ти сметаат, не дека сам на себе нешто посебно ќе си сметаш, сакал не сакал, мораш да живееш со својот ум, парадоксално, да кохабитирате со органот кој што ви кажува дека треба тоа да го правите со него.

Потоа полниш 17 и се поклонуваш на уште една работа во низата, се кршиш пред стегите на мама и на тато и на баба и на бато и се останато што е во роднинска врска а почнува на М и мораш да се водиш по логиката на Питагора и Аквински затоа што тие знаеле дека она со кое јас пишувам мора да биде пенкало, а 2 и 2 да бидат 4.Се откажуваш засекогаш од оригиналност и интелегентен респонс затоа што никој нема да ти каже нешто што некој друг веќе не го напишал.Затоа најдраг мој, јас не верувам во ѕвезди.
 
Член од
30 април 2009
Мислења
795
Поени од реакции
91
Седам на балкон уживам во мрисот на пролетта и гледам во ѕвезденото небо се присетив на едно момче од моето детство кое се викаше Ѕвездан. Тоа беше единствениот човек кој го познавам со ова име.
 
Член од
6 септември 2008
Мислења
1.049
Поени од реакции
367
Седејќи во својот удобен стол пред компјутерот од кој се немав мрднето со часови, ми текна да станам и да ја отворам вратата од терасата да флезе малку чист воздух. Вратата беше покриена со зелен долг чаршав за да не ги пропушта силните блескави зраци од сонцето но кога го ја отворив вратата немаш сонце туку нешто поубаво. На небото, темно и студено, мрачно со еден рој ѕвезди здогледав една голема сјајна ѕвезда која како да беше свртена кон мојата куќа да свети на мојата тераса. Излегов надовор и седнав на столот што вообичаено пушам цигари кога брат ми не дава да се пуши во собата, иако седев пред компјутерот и играв една игра четири часа непрекинато ја изоставив и седнав, иако не седнав да пушам цигар туку седнав така сам да ја гледа ѕвездата која сјаеше толку силно дури како да ја осеќав нејзината топлина како нешто да ме галеше на лицето и ме натера да седнам на столот на кој пушам цигари. По десетина минути седење така загледан и замислен кон ѕвездата ми текна зошто сето тоа ми го одзема вниманието:
Бидејќи те немаше тебе седев со ѕвездата, а ветерот ме погали по лицето и ми шепна да седнам да ми праваат друштво, и кога ѕвездата згасна и ветерот се стиши јас си запалив цигара и повторно помислив на тебе.
 

Stre3T Danc@

The definition of #BFABB
Член од
10 април 2009
Мислења
1.690
Поени од реакции
146
Претчувствував дека ноќта ќе трае долго. Најубавиот, долгоочекуван ден - петок и забавниот ноќен живот, ние - подготвени да доживееме ново искуство.
Се договоривме, оромна екипа момци и девојки да излеземе во кафуле, па во некој клуб, а потоа каде не води патот.
`Се се одвиваше одлично. Запознавање нови луѓе, стекнување нови пријателства, пијалок, добра музика, уживање на една топла, летна вечер. Отидовме и во еден клуб во близина.
Немаше многу луѓе, но сепак решивме да останеме малку. Порачавме водка. А потоа следеше мохито. Уште неколку чашки на екс.. смеа, забава. Дојде 1 часот и решивме да продолжиме во друг клуб.
Малку поднапиен и весел, Славе, мојот најдобар другар ми пријде. Му подадов рака да не паднеме двајцата, ме прегрна и тргнавме заедно. Почна да му се одврзува јазикот..
- "Погледни колку е убава Марија". -му рече на другар му Иле. "Морам да ти признаам, симпатија си ми. Зошто не ме сакаш?" -ми се обрати мене. "Иле, Марија не ме сака.."
- "Не зборувај глупости". -реков јас.
- "Марија, зошто не го сакаш?" - ме праша Иле поднапиен.
- "Те лаже". -му реков.
- "Почекај.." Славе ме зграби за раката и запревме со одењето. "..нека се оддалечат малку. Јас не се шегував.."
- "Пијан си". -му реков.
- "Ама не.." -рече и го повлеков да ги стигнеме другите.
Влеговме во такси и тргнавме кон клубот. Стигнавме, а Славе повторно ме држеше околу половината. Не ми пречеа тие допири, другар ми е. Но, не сакав да го загубам.. затоа не дозволував да си дозволи нешто повеќе.
- "Погледни" -ми рече и го насочи прстот кон небото. "Колку е сјајна онаа ѕвезда.. Зарем никогаш не си посакала да си на нејзино место? Би ја симнал за тебе, кога би можел. Би го сторил невозможното, ете толку вредиш."
Јас молчев. Само полека го повлеков да влеземе внатре.
И при самото влегување го видов него. Лука. Очекував да биде таму, копнеев да го видам пак. И тој ме здогледа, ми пријде и го гушнав. Славе го виде тоа, но во себе се надеваше дека сме само пријатели. Не сакав да го повредам и да го бакнам пред него. Затоа останав со него. Танцувавме и се забавувавме, но Лука повторно ми пријде и ми рече: "Ние сме надвор на терасата, ако сакаш дојди". И замина.
По некое време забавувајќи се, Славе реши дека е време да одиме. Навистина беше доцна, но сакав да останам малку со Лука. И можеби испаднав нефер, но излеговме сите надвор на терасата со цел да го видам. Некој ме допре одзади за прерамката од корсетот.. Тоа беше Лука. Погледнав назад кон Славе и ми рече : "Ако сакаш.. остани. Ние ќе си одиме".
Многу лошо се почувствував. Но, желбата да останам барем малку со Лука надвладеа.
- "Ќе останам малку.." -му реков. "Имаш пари да се вратиш дома?"
Само потврдно кимна со главата. - "Убаво да си поминеш". -ми рече. Ме гушна, се поздрави и замина.
Никогаш не сум се почувствувала полошо. Излезе дека сум наместила да останам со Лука, а Славе и останатите да си заминат.
Пријдов кај друштвото на Лука и седнав.
Тој исто така беше поднапиен. Ми ја подаде раката и станав. Дојдов крај него и го држев цело време да не падне. Тогаш пријде еден негов другар.
- "Ѕверy, имаш нешто кеш?"
Лука побара во џебот .. - "Земи ги овие ситниве.." Другаров му зема 500 ден.
- "Лука, свесен си колку пари му даде?!" -му реков.
Само ми се насмевна и ме бакна. Ме гледаше со љубов, а се насмевна како да ми велеше : "Толку е убаво што се грижиш за мене."
Дојде една русокоса девојка и го тргна Лука настрана. Не беше возможно да не слушнам за што разговараат..
- "Лука, која ти е оваа?" Лука само се тргна кон мене и ме фати повторно за половината.
- "Лука, што правиш? Да не имаш девојка сега?" -реков. Пак се насмевна и ми шепна : "Не грижи се, таа ми е само добра другарка и се грижи за мене. Не сум пијан, само расположен. Не знаеше за тебе и затоа праша."
Русокосата девојка стоеше близу до нас. Чудно ме гледаше. Се сомневав.
И потоа се врати другарот на Лука кој му зеде пари, овојпат во придружба со една постара жена која носеше цвеќе во кошница.
- "Рози за двете девојки" - рече Лука. И жената извади две рози и ни ги даде мене и на неговата русокоса другарка.
- "Лука, зошто? Не треба.." -му реков.
Повторно се насмевна и ми рече : "Не сакаш роза?" Се насмевнав, го бакнав и му реков: "Благодарам."
Русокосата девојка ја зеде розата и замина кај едно момче и го бакна. Тогаш сфатив дека навистина е само грижлива другарка на Лука.
- "Еј, погледни.. се раздени." - ми рече Лука. Стоејќи на терасата на клубот и слушајќи добра музика, со розата во рака гледав како се разденува. Лука продолжи да ме опсипува со бакнежи.
5 часот изутрина. Ѕвезди веќе немаше.. Ниту таа најсветлата, а го немаше ниту Славе. Се почувствував како да го повредив останувајќи со Лука, ќе се чини дека намерно го испратив Славе дома. Но, што можев.. не сакав да го уништам другарството со него. Ме засакал. А јас го сакав Лука. Со него сите ѕвезди беа мои.
 
Член од
3 декември 2007
Мислења
2.681
Поени од реакции
182
Некогаш светеше во полн сјај, постоеа тие безгрижни времиња, но беше тоа некогаш, толку одамна што се запрашувам дали беше реалност или сон.
Патот беше одамна одбран, можеби беше така судено, можеби постои судбина, можеби сè е предетерминирано. Важни се само почетокот и крајот, она што нè тера да веруваме во илузијата дека можеме да направиме промена, е тоа што евентуално ќе не доведе до целта која сакавме да ја одбегнеме. И нема друг избор, освен да пуштиш и да прифатиш, бидејќи последното што те спречуваше беше стравот од непознатото.
Ја гледав таму некаде во далечината, тлееше, изгледаше дека целта е блиску, но тогаш ти се појави и повторно заблеска во полн сјај, но не беше исто, боите беа различни.
Не знам дали длабоко во себе знаев или ми требаше време за да сфатам, тоа беа завршните блесоци, последниот заслепувачки сјај на ѕвездата која умираше.
 

la-loca

Immortal...
Член од
24 јули 2009
Мислења
2.545
Поени од реакции
1.251
"Најубавите ѕвезди што некогаш ги имам видено се наоѓаат во твоите очи" - ми рече.
Ме крена до небото. Се почувствував сакано и важно. Никој дотогаш ми немаше речено нешто толку романтично.
Срцето почна силно да ми чука. Посакав да го бакнам и да го прегрнам.
И додека уште ме држеше возбудата од прекрасните зборови со кои ми ги симна сите звезди од небото, ми рече, "сакам да те љубам, сакам секојдневно да ги гледам тие ѕвезди".
Во следниот момент се најдов во неговите прегратки. Ги почувствував неговите врели усни како нежно ги бакнуваат моите.
Се предадов целосно и со тело и со ум, иако умот во тие моменти не знам кај ми беше.
Летав како птица. Добив крилја.
Ах колку само знае да значи еден збор, кажан во вистинско време.
Ја поминавме ноќта гледајки во небото. На моменти нашите усни се спојуваа. Топлата прегратка по која одамна копнеев, во тие моменти беше моја.
Моментите на страст и романтика треа кратко.
Ја испративме ноќта. Небото остана празно. Во бескрајното синило можеше да се забележи само по некое бело облаче.
И пред да се разделиме ме праша:
"Дали некогаш повторно ќе ги видам тие прекрасни сини ѕвезди!?"
Од мене доби само насмевка која вредеше повеќе од било кој збор.
 

Annabel

Неутрална*
Член од
18 декември 2008
Мислења
1.298
Поени од реакции
183
Ја собирам секоја светла точка што се лизга од небото навечер и полека паѓа. Секоја ѕвезда ме потсетува на нашата љубов...сјајна и блескава на почетокот...која со време згаснува за на крај да ја дочека Земјата како ладен камен.
И си ги собирам така камењата кои одамна ја изгубиле својата убавина и во исто време размислувам дали можам повторно да ги вратам на небото,дали можам повторно да го вратам сјајот на сите паднати ѕвезди?!
...
......Неможам...се загледувам повторно во небото...со очите пронаоѓам лелеава нишка од ѕвезди која се чини нема кра...чекај- недостасува една ѕвезда,да,ете таму во празниот простор! Штета! Без нејзината светлина редицата од ѕвезди нема никаква моќ и е една обична линија...со крај и почеток...
Изгледа како сите ѕвезди понатаму да се во потрага по изгубената. Расфрлани и во безредие го исполнуваат темниот ќилим и создаваат немир,а таа знам...на другиот крај е...нежно трепка и му го покажува патот на изгубениот пират.

Ѕвезда, родена во прашина,растена како божествена искра на небото. Мислиш бесмртна е,ќе сјае и по твојот век,а таа паѓа и се лади заедно со тебе.
 

bucio

Урбан индијанец.
Член од
8 јули 2008
Мислења
16.322
Поени од реакции
7.781
Еј што гледаш таму. - Неговиот длабиок глас го привлече моето внимание.
Ова е слободна земја кај сакам таму ќе гледам. - Внимателно го ислуша мојот одговор пиејќи го своето пиво.
Ајдееееее добро ситуација е можеби Монтеки и Капулети и таа да е Јулија ама ти сигурно не си Ромео. - Во право е дека не сум Ромео.
Не гледам во нејзе бре си го гледам моето омилени место на шанков, заеба работа таму кога го делевте онаа страна требаше наша да биде, затоа што онај ќош таму е моето место. - Сакам уште нешто да кажам ама веќе инстиктвино несвесно ја наполнив мојата уста со пиво.
Што му фали на овај ќош?- Смиреноста во неговиот глас не ме смирува туку се повеќе и повеќе ме иртира.
Подземни води има ебате беља и затоа сум нервозен тука цело време, свртен е кон запад а јас сакам да стојам потпрен кон исток кон изгрејсонце. - Полупразното ладно шише пивско веќе врз моето чело кое што е во полунаведната положба типична за тешко размислување.
Што тресиш глупости какво изгрејсонце какво зајдисонце, не менувај тема и не гледај таму. Не е проблем што ти гледаш натаму во нејзе туку проблем е што и таа гледа наваму во тебе, знам дека е преубава....
Ѕвезда е. -Го прекинав.
Гаси го педерот скопски главата ме фати од него пичку мајчину.- Се раздрав добро за да ме слушне ди џејот горе.
Остај го педерот скопски добар е.- Во истиот момент после мене следеше одговор од спротивната страна на шанкот.
 
A

ancheto

Гостин
Некогаш и негде, ке те сретнам пак,
Покрај мене ке блеснеш ко светулка во мраак...

...се слушаше во позадина на две млади силуети, неприметно гушнати покрај малото вештачко езеро.Нејзините очи сјаеја посјајно од месечината, а насмевката и се ширеше исто колку и душата.Го гледаше со најзаљубените очи што некогаш сум ги сретнала во моето 25 годишно постоење.А тој, млад заљубен и ги потпевнуваше стиховите што и прилегаа.Изгледаа како јас и мојата љубов на млади години.Се љубевме под месечината, крај истото езерце.Се гледавме со исти очи, како што се гледаат тие.Секој божји ден.Но, еден ден, беше посебен.Се разбудив со кнедла во грлото што ме гушеше, а тој ме галеше по косата додека сонував кошмари.Тој ден, останав сама засекогаш.Вечерта со неговиот пикап ме собра како и секогаш и тргнавме накај нашето езерце.Се случи нешто што ми го промени животот засекогаш.Се се деси брзо, тој се изгуби некаде на небото, а јас со вината останав неподвижна да живеам на Земјата.Каква смисла имаше сега мојот живот..Беден.Осамен.Гол.Како и да е, секоја вечер го посетувам истото езеро, но сега веке гледам дека нема место за мене.Сега има само место за нов пар, и ново време за нивно уживање.Го гледаат небото, не кое му припаѓа и тој.Тој е една Sвезда и ме гледа насекаде.Сепак возевме пребрзо, со гласна музика..
 

Kajgana Shop

На врв Bottom