Претчувствував дека ноќта ќе трае долго. Најубавиот, долгоочекуван ден - петок и забавниот ноќен живот, ние - подготвени да доживееме ново искуство.
Се договоривме, оромна екипа момци и девојки да излеземе во кафуле, па во некој клуб, а потоа каде не води патот.
`Се се одвиваше одлично. Запознавање нови луѓе, стекнување нови пријателства, пијалок, добра музика, уживање на една топла, летна вечер. Отидовме и во еден клуб во близина.
Немаше многу луѓе, но сепак решивме да останеме малку. Порачавме водка. А потоа следеше мохито. Уште неколку чашки на екс.. смеа, забава. Дојде 1 часот и решивме да продолжиме во друг клуб.
Малку поднапиен и весел, Славе, мојот најдобар другар ми пријде. Му подадов рака да не паднеме двајцата, ме прегрна и тргнавме заедно. Почна да му се одврзува јазикот..
- "Погледни колку е убава Марија". -му рече на другар му Иле. "Морам да ти признаам, симпатија си ми. Зошто не ме сакаш?" -ми се обрати мене. "Иле, Марија не ме сака.."
- "Не зборувај глупости". -реков јас.
- "Марија, зошто не го сакаш?" - ме праша Иле поднапиен.
- "Те лаже". -му реков.
- "Почекај.." Славе ме зграби за раката и запревме со одењето. "..нека се оддалечат малку. Јас не се шегував.."
- "Пијан си". -му реков.
- "Ама не.." -рече и го повлеков да ги стигнеме другите.
Влеговме во такси и тргнавме кон клубот. Стигнавме, а Славе повторно ме држеше околу половината. Не ми пречеа тие допири, другар ми е. Но, не сакав да го загубам.. затоа не дозволував да си дозволи нешто повеќе.
- "Погледни" -ми рече и го насочи прстот кон небото. "Колку е сјајна онаа ѕвезда.. Зарем никогаш не си посакала да си на нејзино место? Би ја симнал за тебе, кога би можел. Би го сторил невозможното, ете толку вредиш."
Јас молчев. Само полека го повлеков да влеземе внатре.
И при самото влегување го видов него. Лука. Очекував да биде таму, копнеев да го видам пак. И тој ме здогледа, ми пријде и го гушнав. Славе го виде тоа, но во себе се надеваше дека сме само пријатели. Не сакав да го повредам и да го бакнам пред него. Затоа останав со него. Танцувавме и се забавувавме, но Лука повторно ми пријде и ми рече: "Ние сме надвор на терасата, ако сакаш дојди". И замина.
По некое време забавувајќи се, Славе реши дека е време да одиме. Навистина беше доцна, но сакав да останам малку со Лука. И можеби испаднав нефер, но излеговме сите надвор на терасата со цел да го видам. Некој ме допре одзади за прерамката од корсетот.. Тоа беше Лука. Погледнав назад кон Славе и ми рече : "Ако сакаш.. остани. Ние ќе си одиме".
Многу лошо се почувствував. Но, желбата да останам барем малку со Лука надвладеа.
- "Ќе останам малку.." -му реков. "Имаш пари да се вратиш дома?"
Само потврдно кимна со главата. - "Убаво да си поминеш". -ми рече. Ме гушна, се поздрави и замина.
Никогаш не сум се почувствувала полошо. Излезе дека сум наместила да останам со Лука, а Славе и останатите да си заминат.
Пријдов кај друштвото на Лука и седнав.
Тој исто така беше поднапиен. Ми ја подаде раката и станав. Дојдов крај него и го држев цело време да не падне. Тогаш пријде еден негов другар.
- "Ѕверy, имаш нешто кеш?"
Лука побара во џебот .. - "Земи ги овие ситниве.." Другаров му зема 500 ден.
- "Лука, свесен си колку пари му даде?!" -му реков.
Само ми се насмевна и ме бакна. Ме гледаше со љубов, а се насмевна како да ми велеше : "Толку е убаво што се грижиш за мене."
Дојде една русокоса девојка и го тргна Лука настрана. Не беше возможно да не слушнам за што разговараат..
- "Лука, која ти е оваа?" Лука само се тргна кон мене и ме фати повторно за половината.
- "Лука, што правиш? Да не имаш девојка сега?" -реков. Пак се насмевна и ми шепна : "Не грижи се, таа ми е само добра другарка и се грижи за мене. Не сум пијан, само расположен. Не знаеше за тебе и затоа праша."
Русокосата девојка стоеше близу до нас. Чудно ме гледаше. Се сомневав.
И потоа се врати другарот на Лука кој му зеде пари, овојпат во придружба со една постара жена која носеше цвеќе во кошница.
- "Рози за двете девојки" - рече Лука. И жената извади две рози и ни ги даде мене и на неговата русокоса другарка.
- "Лука, зошто? Не треба.." -му реков.
Повторно се насмевна и ми рече : "Не сакаш роза?" Се насмевнав, го бакнав и му реков: "Благодарам."
Русокосата девојка ја зеде розата и замина кај едно момче и го бакна. Тогаш сфатив дека навистина е само грижлива другарка на Лука.
- "Еј, погледни.. се раздени." - ми рече Лука. Стоејќи на терасата на клубот и слушајќи добра музика, со розата во рака гледав како се разденува. Лука продолжи да ме опсипува со бакнежи.
5 часот изутрина. Ѕвезди веќе немаше.. Ниту таа најсветлата, а го немаше ниту Славе. Се почувствував како да го повредив останувајќи со Лука, ќе се чини дека намерно го испратив Славе дома. Но, што можев.. не сакав да го уништам другарството со него. Ме засакал. А јас го сакав Лука. Со него сите ѕвезди беа мои.