Финтата е треба да го прифатиш стареењето како такво уште од најмлада возраст. Обично оние личности кои многу рано загубиле некоја блиска личност, позрело размислуваат за иднината.
Еве и јас моментално сакам да имам 17 години, да сум у средно училиште, да немам никакви грижи, али јас сум помирен дека тие времиња нема да се вратат. Знам дека во иднина ќе продолжи да ми паѓа косата, ќе имам брчки на лицето, здравјето нема да ми биде подобро се секој поминат ден итн... Не се плашам од староста, едино што ме "нервира" е што времето навистина брзо лета, еве како вчера да беше 2010 година, а од нејзе изминале веќе 10 години. Тука ќе си ја кажам и онаа мисла од Викенд на Мртовци "Сите ќе умрете, некој после некој сега, нико не живее вечно..."
Него девојчево што ја отворило темава сега би требало да има 31 година, живо ме интересира што мисли сега после 10 години
. Штета што не е активна долго време на форумов.