Баба ми, бог да ја прости, стално ни праеше дур беше жива кога и да одевме, топ е ама и доста е мачно треба да седиш над вршник и да чекаш да се испечи кора по кора, али после за јадење топ, и питулици на питуличарник само ја така ги јадев или со сиренце, со лук неможам мачно е, и мазник под вршник, леле каков вкус ни еден бурек неможе да се равни со мазникот на мојата баба(штета што ја нема веќе
).