Mala ispravka, poveketo što gi poznavam i koi gi spomenav vo prethodniot moj post nemaat stapnato po kafani so decenii nanazad, zboram za vodenje na nezdrav i neaktiven način na život vo domašni uslovi, zemi penzija, jadi, pij i spij !
За внуци ретко кој пензионер таму чува бидејки најголемиот дел од младите ги носат во градинка,дрва ретко цепаат освен во малите селца бидејки повеќето што живеат во куќи се греат на нафта и инвертер клими а што се однесува до ајварот појма немаат за правење а и ретко кој пробал домашно направен ајвар бидејки повеќето купуваат тамошен готов кој на се личи само на ајвар не личи додека ајвар таму прават само македонци,срби и босанци а пиперките ги купуваат од Босна.Во глобала мрзливи се за готвење и одат претежно по гостилници да јадат....да, ама наши пензионери цепат дрва, прават ајвар и чуваат внуци, овие словенски велопедисти го можат тоа!?
Ама бесмислено е да се нервираш за нешто што е нормален и составен дел од животот како што е стареењето.
Не се нервирам јас воопшто. Тоа е со луѓето, се раѓаат, страдаат, умираат. Имаат некои 5-6 години во кои се физички силни и чуствуваат дека се бесмртни но за жал тогаш се преглупи да ги искористат (the youth is wasted on the young), и потоа почнува опаѓањето. Животот, наспроти големите очекувања од младоста, во основа е едно големо срање, без разлика колку си или не си успешен. Match ado about nothing.
А што правиме со оние млади лица кои боледуваат од цистична фиброза и тоа од раѓање?На колку години телото ќе почне постепено да им умира?За мене не постои терминот младо и старо лице туку здраво и болно исто како што на техничките прегледи за моторни возила не постои терминот старо и ново возило туку исправно и неисправно а во музиката според изјавата на Драган Б Костиќ не постои терминот стара и нова музика туку добра и лоша.
Тоа се холивудски приказни, дека не постои младо и старо, туку само болно и здраво. Човекот не е дизајниран да трае повеќе од 40 години. Затоа жените стануваат плодни на 12-14 години, некои дури и порано, и затоа мажите се во полна сила на некои 18-22 години. Природата не ја интересира среќата на поединецот, животот после четириестата, или твојот пензиски фонд. После раната младост луѓето постепено опаѓаат, и од тоа нема бегање.Се разбира дека со здрав живот можеш да го успориш опаѓањето, но и успорено опаѓање е опаѓање.
Со задоцнување: Welcome to the club!
Помирување дека животот има фази, се е минливо, барање преокупација, пробување да се игнорираат некои работи, работа на себе, и свест дека не може се да биде како било, и дека во тоа може има некоја убавина.
Точна така..и да додадам ШТО ПОМАЛКУ ГЛЕДАЊЕ ВО ОГЛЕДАЛО.
Со кој аспект на стареењето попрецизно ти е тешко да се справиш?
