Сократ (470-399 год. п.н.е.). Грчки филозоф. Уште во мадоста се истакнувал со храброст. Неговата филозофска вештина е во облик на секојдневни дијалози на плоштад со луѓето кои низ разни прашања и одговори ги наведува самите да дојдат до заклучокот. Тој нема оставено пишани дела зад себе затоа што сметал дека книгата е мртво дело и не може да го замени живиот разговор. На сите собири на мислители се појавувал скромно поставувајќи прашања, затоа што ништо не знае, освен тоа свое незнаење. Поради своите говорнички способности, брзо успева да ја собере околу себе инетлектуалната елита на атинската младина како идеолог на „духовната аристократија“ и со тоа доаѓа во немилост со владеачката структура. Во 399 год п.н.е. е обвинет за безбожство и расипување на младината . Одбива да се брани пред судот. Но баш смртната казна на која е осуден, ја покажува неговата величина како мудрец, како мислител.
„Да се плашиш од смрта е да се правиш мудар кога не си. Тоа значи да мислиш дека го знаеш она што не го знаеш. Време е јас да појдам во смрт, а вие во живот. А кој од нас оди кон подобро, тоа никој не го знае.“
Иако пријателите му овозможиле бегство, тој не се согласил. Од почит кон законите останува и го испива отровот.
Платон е негов лојален ученик со кого често дискутираат за различни мислења и кој останува во своите записи да ја изрази величината на Сократ како мислител . (Одбраната на Сократ)
„Да се плашиш од смрта е да се правиш мудар кога не си. Тоа значи да мислиш дека го знаеш она што не го знаеш. Време е јас да појдам во смрт, а вие во живот. А кој од нас оди кон подобро, тоа никој не го знае.“
Иако пријателите му овозможиле бегство, тој не се согласил. Од почит кон законите останува и го испива отровот.
Платон е негов лојален ученик со кого често дискутираат за различни мислења и кој останува во своите записи да ја изрази величината на Сократ како мислител . (Одбраната на Сократ)