Mojso
uneducated knob
- Член од
- 14 септември 2009
- Мислења
- 4.606
- Поени од реакции
- 12.390
Уф баш добра книга имаше напишано некој соселанец на дедо ми за ова. Ја пишуваше 30-40 години, од кажувањата на негови соселани, родители, баби и дедовци. Имаше опфатено неколку Прилепски села. Преку неа до кај 1840та-50та најдов поколенија. Од тоа што се сеќавам сеа, сите живееле во с.Марул - Прилепско. Од досегашниве машки колена, јас сум единствен што се родил во Прилеп
- Татко ми се родил во с. Марул па се доселиле во Прилеп кон крајот на 60те.
- Дедо ми се родил во с. Марул во 1932-34 не се сеќавам точно на годината, мислам дека беше 34та. Роден во сиромашна фамилија.
- Неговиот татко исто роден во Марул, година непозната. Се „борел“ во Втора Светска, усвари се криел ко пичка во шумата, еднаш дури и избегал и се криел во шталата, па морале да идат да го земат од дома Бил паметен и ептен добар и секогаш гледал да ги насмее другите. Ми кажуваше еднаш татко ми, како го лажел дека во втора светска војна турнал авион со еден куршум. Дедо ми ми кажа усвари дека човекот си дремел на поле додека пасел овци, видел авион, почнал да го мери со бастунот и истовремено авионот паднал. ЈБГ изглеа сите во фамилијава сме имале бујна фантазија.
- Пра-прадедоми пак роден бил во Турско, исто во Марул. Неговите родители кои се прозивале Анески, почниале додека тој бил мал, па бил пратен како раненик ( посвоен ) од фамилијата Мојсоски. Веќе имал и оформено фамилија за време на прва светска но сепак се борел. Неговата чета била измаскрирана на Селечка планина, тој веќе пукан во ногата легнал и се преправал дека е мртов. Кога поминала бугарската војска да се осигура дека се мртви, ги прободувале со бајонет. Пошто имал две тела врз него, со бајонетот го погодиле само во лицето, вилицата поточно, па до крај на животот не можел да зборува добро или да јаде било што освен течна храна.
- Пошто се губи трагата на Аневци, а и пошто во никаков контакт не сме останати со нив, нашата фамилија се смета за Мојсоски. Пра-Пра-Прадедо ми бил син на познат и имотен човек. Имал 4ца ( без посвоениот )синови од кои 2ца пратил на печалба. Едниот во Австрија, другиот во Америка. Го зел пра-прадедо ми како раненик пошто бил многу добар пријател со неговиот татко, а останата фамилија Аневци не го сакале пошто немале доволно средства да го издржуваат. И покрај тоа сепак го гледал како свој син и обезбедувал исто за него како и за другите. Се до неговата смрт кога неговите вистински синови го изоставиле од наследството.
- Пра-Пра-Пра-Прадедо ми пак бил Кмет на цело Мариово во Турско време. Бил многу голем човек. Висок, широк, страшен глас. Има легенда дека се родил со крилца на грбот rolleyes па морале да му ги пресечат како дете. Во книгата дури е опишано дека откако умрел, и го откопале неговиот гроб за да закопаат друг, неговите коски биле големи колку човечка нога ( again ). Пошто бил толку голем, селаните го одбрале да им биде главен во селото, да ги чува и пази. Во време кога и Турците и Албанци и Торбеши пустошеле се низ Прилепско и Мариово, во само неколку години човекот се справил со сите нив, па дури и Турците не влегувале во Марул. Само праќале гласник, да го викне да отиде до Прилеп. Толку се плашеле од него
* Вистинита приказна, пошто сакале повеќе пари од населнието но им било страв да му речат, башка не им годело што во очите на народот бил јунак, решиле да го убијат. Го викнале исто така во Прилеп, го опијаниле и го испратиле да си оди за Марул ноќно време. По патот наместиле заседа од 30 Турци па чекале да дојде, да го убијат и да направат демек го убиле арамии. Соселаниве негови знаеле ама им било страв да му кажат пошто Турците им се заканиле дека ако кажат, ќе викнат цела војска и ќе го опустошат цело Мариово. Чекале така сред ноќ тие да дојде некој со вест дека Кметот умрел, кога ете го тој се појавил. Жив и здрав. Коњот што го јавал го исфрлил и почнал да бега ( ваљдаа насетил нешто xD ) ...овој пијан почнал да го брка. По богзнај кој пат тргнал, али по тој кај што имало заседа не поминал. Кога му кажале соселаните зошто се чуделе кога го виделе, овој ги собрал синовите, ги облекол во турски носии, ги однел до некое село кај што живееле Албанци ( не ми текнува селото сеа ). Таму запалиле куќа сред ноќ, почнале да викаат и да пцујат на Турски и тргнале да бегаат во правец кон заседата. Кога поминале покрај Турците им рекле дека Албанците решиле да ги тепаат, па ги нас'скал Турците на Албанице и дури овие си тепал, овој си отишол дома да спија Од тогаш не го чепкале.
За тоа ти како можеш да најдеш поколенија, до кај 3то-4то поколение лесно е да најдеш и разбереш. Дури и да не твоите од некој поголем град. За се останато, само од приказните на старите
- Татко ми се родил во с. Марул па се доселиле во Прилеп кон крајот на 60те.
- Дедо ми се родил во с. Марул во 1932-34 не се сеќавам точно на годината, мислам дека беше 34та. Роден во сиромашна фамилија.
- Неговиот татко исто роден во Марул, година непозната. Се „борел“ во Втора Светска, усвари се криел ко пичка во шумата, еднаш дури и избегал и се криел во шталата, па морале да идат да го земат од дома Бил паметен и ептен добар и секогаш гледал да ги насмее другите. Ми кажуваше еднаш татко ми, како го лажел дека во втора светска војна турнал авион со еден куршум. Дедо ми ми кажа усвари дека човекот си дремел на поле додека пасел овци, видел авион, почнал да го мери со бастунот и истовремено авионот паднал. ЈБГ изглеа сите во фамилијава сме имале бујна фантазија.
- Пра-прадедоми пак роден бил во Турско, исто во Марул. Неговите родители кои се прозивале Анески, почниале додека тој бил мал, па бил пратен како раненик ( посвоен ) од фамилијата Мојсоски. Веќе имал и оформено фамилија за време на прва светска но сепак се борел. Неговата чета била измаскрирана на Селечка планина, тој веќе пукан во ногата легнал и се преправал дека е мртов. Кога поминала бугарската војска да се осигура дека се мртви, ги прободувале со бајонет. Пошто имал две тела врз него, со бајонетот го погодиле само во лицето, вилицата поточно, па до крај на животот не можел да зборува добро или да јаде било што освен течна храна.
- Пошто се губи трагата на Аневци, а и пошто во никаков контакт не сме останати со нив, нашата фамилија се смета за Мојсоски. Пра-Пра-Прадедо ми бил син на познат и имотен човек. Имал 4ца ( без посвоениот )синови од кои 2ца пратил на печалба. Едниот во Австрија, другиот во Америка. Го зел пра-прадедо ми како раненик пошто бил многу добар пријател со неговиот татко, а останата фамилија Аневци не го сакале пошто немале доволно средства да го издржуваат. И покрај тоа сепак го гледал како свој син и обезбедувал исто за него како и за другите. Се до неговата смрт кога неговите вистински синови го изоставиле од наследството.
- Пра-Пра-Пра-Прадедо ми пак бил Кмет на цело Мариово во Турско време. Бил многу голем човек. Висок, широк, страшен глас. Има легенда дека се родил со крилца на грбот rolleyes па морале да му ги пресечат како дете. Во книгата дури е опишано дека откако умрел, и го откопале неговиот гроб за да закопаат друг, неговите коски биле големи колку човечка нога ( again ). Пошто бил толку голем, селаните го одбрале да им биде главен во селото, да ги чува и пази. Во време кога и Турците и Албанци и Торбеши пустошеле се низ Прилепско и Мариово, во само неколку години човекот се справил со сите нив, па дури и Турците не влегувале во Марул. Само праќале гласник, да го викне да отиде до Прилеп. Толку се плашеле од него
* Вистинита приказна, пошто сакале повеќе пари од населнието но им било страв да му речат, башка не им годело што во очите на народот бил јунак, решиле да го убијат. Го викнале исто така во Прилеп, го опијаниле и го испратиле да си оди за Марул ноќно време. По патот наместиле заседа од 30 Турци па чекале да дојде, да го убијат и да направат демек го убиле арамии. Соселаниве негови знаеле ама им било страв да му кажат пошто Турците им се заканиле дека ако кажат, ќе викнат цела војска и ќе го опустошат цело Мариово. Чекале така сред ноќ тие да дојде некој со вест дека Кметот умрел, кога ете го тој се појавил. Жив и здрав. Коњот што го јавал го исфрлил и почнал да бега ( ваљдаа насетил нешто xD ) ...овој пијан почнал да го брка. По богзнај кој пат тргнал, али по тој кај што имало заседа не поминал. Кога му кажале соселаните зошто се чуделе кога го виделе, овој ги собрал синовите, ги облекол во турски носии, ги однел до некое село кај што живееле Албанци ( не ми текнува селото сеа ). Таму запалиле куќа сред ноќ, почнале да викаат и да пцујат на Турски и тргнале да бегаат во правец кон заседата. Кога поминале покрај Турците им рекле дека Албанците решиле да ги тепаат, па ги нас'скал Турците на Албанице и дури овие си тепал, овој си отишол дома да спија Од тогаш не го чепкале.
За тоа ти како можеш да најдеш поколенија, до кај 3то-4то поколение лесно е да најдеш и разбереш. Дури и да не твоите од некој поголем град. За се останато, само од приказните на старите