Луѓето светот го гледаат низ призма од верувања, даваат селективно внимание на случки што се „докази“ за нивниот светоглед и ги игнорираат другите. Го слушаат/гледаат тоа што го веруваат и го памтат како им одговара. Еволуирани сме да бидеме ефикасни, не точни.
Хард кор „активистките“, гледаат сексуално предаторство, микроагресии и токсично понашање кајшто има и кајшто нема. Као преку куров. Има фаци што се сељаци, има фаци што менспредаат (имам другарка што менспреда) и секогаш ќе има фаци што ќе се пуштаат напорно и ќе тресат глупости за да импресионираат типки. Сите тука сме го праеле тоа, да бидеме искрени. Има сељаци што ќе зборуваат како „жените се за у кујна“. Има сељаци што мислат дека металците имаат долги мрсни коси и жртвуваат бебиња на Белзебуб (што е до негде точно за блекерите, ама тоа е муабет за у друга прилика). Тоа што некои не го контаат, е дека постојат градации у антисоцијалните појави и диверзитет од фактори што доведуваат до истите.
Мора да се посвети внимание на реални случаи на семејно насилство, користење на позиција на моќ од страна на директорчиња што се човечка верзија на Вајолејтр и гомнари што се закануваат пијани дека ќе заигра раката ако не видат ракија на маса. Ебаниве хистерични фанатици што ги гледаат мажите како конкуренција бидејќи се пуни комплекси и желба да му ја ќарат девојката на другарот, се друг муабет кој заслужуе посебно внимание и омраза. Има гомна што сакаат закон според кој, у клуб откако пијани ќе се упознаете и ќе сконтате дека сакате да се измувате, мора да се потпишете на документ пред да се залапате и ако ја фатиш за гз додека се мувате, мора да бидеш казнет за микроагресивно однесување и токсичен маскулинитет со гилдтрипање, парична надомест, ставање у листа на сексуални предатори и кастрација. Ваквиве нешта се мрднати фанатици и сакам да умрат патејќи. Гледаат војна меѓу половите, заговор на западниот бел маж, да ја уништи жената и да ја доминира, поради што, се осеќаат загрозени и злоставувани и кога се и кога не се. Пример за тоа е бранот на жени у 80-ти, кои со мемориска регресија, сфаќале дека биле силувани од татковците ко мали, па невини татковци го јаделе на суд, за после да испадне дека стануе збор за лажни мемории, исто ко киднапирањата од вонземјани. Не навлагам у конкретни случаи, немам докази за тоа кој/која, навистина била злоставувана, а која гледа змии у секоја гранка. Тоа што го знам, е дека има многу што стварно се злоставувани и на кои им треба помош и има многу што гледаат злоставување у „поглед кој ги објективизира“.
Можда фанатизмов е нужен пошто секое директорче поради притисокот што се врши, ќе се подзамисли пред да ја фати секретарката Перса за газ. И тоа е ок, ама како и секој пример у историјата, сево ова преминува у фанатизам кој иде кон спротивната страна на спектарот и завршуе у форма на црнкиња која тепа белец со суканици пошто и' ја краде културата, „а не смее тоа да го праи бидејќи е бел привилегиран маж.“
Хард кор конзервативците го прават истото. Сегде гледаат закана за нарушување на нивните традиционални вредности. Мислат дека педерите ќе ги претворат нив у педери и кога ќе излезат надвор, голи мажи со качкет ќе им мрдаат со тулињата , неофеминацистите ќе ги заразат со нивната патологија и Сорос заедно со илуминатите, ќе ја уништи традиционалноста на Балканот, за да ги всади западните конзумеристички вредности во потсвеста на луѓето преку сублиминални пораки. Така, големите корпорации ќе можат да се обогатат од бедата на народот. Поради тоа, овие напатени души стануваат наци скинери и секој што ќе ги погледне попреку у парк, го млатат.
Смешно е што и двете страни, за некои работи се во право. Опфаќаат некои вистини, ама потоа ги земаат, ги клукаат со стероиди и ги осакатуваат од својата комплексност. Ги фрлаат исклучоците и спротивните примери и прават карикатура од реалната ситуација што не само што е симплифицирана на лош начин, туку е неточна генерализација и изветоперена лична верзија на вистината.
Има типки што не сакаат некој куртон да им се понаша сељачки, има типки кои се палат на авторитети, шефови, војници, полицајци и сакаат да бидат доминирани, некои развиле Стокхолм и самите не знаат што сакаат, други се злоставувани и вреѓани на работа и дома ама ќутат пошто се плашат дека никој нема да им помогне, има гејови кои не се умараат со ништо, има гејови кои сакаат да бидат стрејт, има гејови кои стварно имаат зацртано за цел да ебат хетеросексуалец или да ги конвертираат сите хетеро во гејови, други сакаат да се претворат у жени и да го заебат силеџијата што ги тепал ко мали така што ќе го направат да се заљуби у нив и така натаму и така натаму. Причините можат да бидат секакви. На некои, вкусот им го модифицира „патријахалното општество“, на други друштвото, на трети комбинација од лични темпераментни карактеристики, друштво и други фактори. Не е битно зошто некој сака нешто, дали поради патријахалното општество, поради генетика, поради тоа што другарите емовци го направиле бисексуалец или други причини, битно е дали тоа што го сака штети некому. Ако тип сака да биде газен од фемдом, не е битно дали е тоа поради фактот што мајка му го газела ко мал. Ако сака да си побара совет за фетишите, има психолози/психијатри. Битно е дали он го сака тоа искрено и дали неговата желба штети некому. Така да, ако некоја типка се пали на директори пошто имаат моќ и се ебе со секој ашљак што има повеќе од 50 евра у џеб, нејзина работа! Тоа не е исто со друга типка што чува дете и нема пари за леб, директорот ја уценува со секс за да ја задржи на работа и она нема на кој да се жали. Помеѓу овие два дијаметрално спротивни примера, има РАЗЛИКА.
Едно е типка што у Амстердам сака да работи како сексуален работник своеволно, друго е типка макрото ја тера да работи ко проститутка, ако нејќе да јаде ќотек. Едно е ако некоја сака да стане порно глумица пошто се пали на таа индустрија и сака хард кор дип троут (ко оние што се пријавуваат на „Sex Factor“), друго е ако некоја има секс со дечкото и ретардот одлучи да ја снима без знаење и да ја стаи на порнхаб.
Екстремните „феминисти“, ги ставаат и сите случаи под ист кош, „првата само не знае дека патријахалното општество ја убедило дека тоа го сака, иако она не го сака тоа“. Ова е на ниво, „ти си педер, само уште не знаеш. Ти мислиш дека свиѓаш типки и ради тоа ти се дига на типки, ама ти си педер. ЈА ЗНАМ дека си педер, ти уште не знаеш!“
Другите идиоти го релативизираат второто, бидејќи таа „си е крива што нема муда да се пожали“. Не контаат дека различни луѓе, имаат различна самодоверба, различна моќ да се справат со проблемите, различни искуства, карактер и така натака. Ова се комплицирани ствари и треба да се гледаат како такви, ако некој сака да извади здрава дискусија за темава.
Кога ве читам тука, изгледа ко да не разбирате што сака да каже другиот. Го шибате соговорникот под некоја етикета и што и да пише, го толкувате така ко што си го замислувате у вашата глава. Ни еднаш не сум видел некој од едниот табор, да се сложи со некој од другиот табор. Као, не сте у ебана војна.
