- Член од
- 19 март 2011
- Мислења
- 18.984
- Поени од реакции
- 40.199
Прво, жити леб, отсега натаму поштеди ме од споредбите и аналогиите, бидејќи ти вриштат. Аналогиите во принцип се погрешен нашин на размислување, но твоите посебно се истакнуваат. Каква црна субатомска физика. На некому не му се живее, што треба да направи, да се консултира со стручњак по живот? Немој да бидеш смешен.Нејасно ми е, исто како што ми е нејасно како може носач на јаглен да се обиде да дискутира субатомска физика.
Смртта е преценета, бидејќи ја ставаш како одговор на се, а всушност не си решил ништо посебно исто како користење на тахион во релативистика кај што ќе му прдне на некому.
Животот не вреди да се живее, и животот нема смисла да се живее се додека самиот ти не му дадеш.
Второ, не ја ставам смртта како одговор на се. Јас и воопшто не сум суицидален тип. Сите работи кои овде ги напишав за самоубиството се реакција на осудата на самоубијците, и нивното етикетирање како луди. Тоа не држи вода. Сите аргументи кои зборуваат во прилог на животот не се потешки од сите аргументи кои зборуваат во прилог на самоубиството.
Трето, смислата која некој му ја дава на животот е секогаш со ограничено значење. Од аспект на Алфа Сириус сите малечки вредности кои ти ќе му ги дадаеш на твојот живот ќе бидат патетични. Од аспект на огромноста на просторот или бесконечноста на времето, љубовта која ќе ја пронајдеш во животот ќе биде патетична. Така да, од некоја апсолутна перспектива, нихилизмот е исправен начин на размислување. Но нихилизмот не мора да заговара самоубиство. Само оној кој раскрстил со лажните вредности, и лажното придавање на вредности на стварите, може потполно да го живее животот. И Бушидото на самураите, и Хајдегеријанската филозофија заговараат една иста работа. Треба духовно да умреш, всушност духовно да умираш секој ден, за потполна да живееш.
Упс, се зафилозофирав, а уште кафе се немам напиено...
Ај доста...