I
indigo child
Гостин
Не ти враќам на предходниот пост пошо ме укопа у земја со видовите самоубиства, добро да, жена сум, секад ќе го изберам живтот. Ако треба да се самоубијам од морални и етички причини, нема да го направам тоа. Нека ме убијат.Досадна си. Секој има право да си го одземе животот. Точка. Можноста секој да си го одземе животот е всушност најголемата слобода која ја имаме. Ултимативна контрола над себе.
Реториката за животот како најголем дар е патетична и досадна...
Ќе се покајам и ќе се сменам и ќе пробам да го сменам тоа што сум пропуштила да го сменам, ама нема да бидам Јуда и да се обесам.
Тука во овој пост велиш „ултимативна контрола над себе“.
Ќе мораш да ми објасниш од која перпектива ја посматраш оваа контрола над својот живот.
Ако ти имаш контрола над својот живот, и одбереш да се самоубиеш, тогаш умираш, тогаш избираш да немаш живот. Овој живот веќе нема да го живееш.
Со самиот чин на самоубиство, ти одбираш да немаш контрола над својот живот.
Ако немаш што да контролираш, тогаш и не можеш да го контролираш...
Пак немаш контрола...