После 3 месеци настава, наставните материјали на учениците се заменуваат со
нови учебници.
Неколку години наназад каснат и сведителствата, учениците ги земаат во септември! Згора на сѐ удрија и кон студентскиот оброк, за потоа да ги повлечат предлог законските измени! Класична безидејност.
Дел од вината лежи во безмозочното суштество, Мила, која беше министер во овој ресор, а дел од вината лежи во актуелниот министер за образование и наука Шаќири. Сама по себе, реформата за електорските учебници беше криминално лоша, уште полошо беше имплентирана без притоа да се даде алтернатива за оние ученици кои не можат, немаат услови или едноставно не сакаат да учат од компјутер. Од друга страна, форсираа извесна политика оние кои не сакаат електронски, сами да си ги ископираат учебниците. Од една страна тоа е кривично дело, од друга страна учебниците во основното и средното образование се бесплатни.
Образованието само се реформира, а притоа тонеме на сите листи. Нема ниту еден наш универзитет на листата 1.000 најпрестижни универзитети во светот, а средните оценки од матурските резултати стагнираат.
Реформата "комјутер за секое дете" се покажа неуспешна, од една страна нема комјутери, дел се расипани, дел украдени, од друга страна немаше ниту програма за реализирање на таа реформа. Важно се испраа пари.
Е-дневникот е само паралелно водење на хартиениот дневник т.е. водење двоен дневник. На наставниците им беше ветено дека ќе го водат само електронскиот, каде електронскиот им е сведен на дополнителна вонработна обврска.
Екстерното тестирање се покажа и како непопуларна и како неуспешна мерка. Однапред ти даваат прашања, каде на тестот треба само да го репознаеш одговорот. Буквално можеше целиот наставен процес да се сведеше на решавање на тие тестови и вадење на нереални резултати врз основа на стекнатото знаење.
Дигитализацијата на образованието беше осудена на пропаст од самиот старт, воедно и на импленетиацијата реформи од страна на безмозочното суштество кое си ја реализираше програмата на Хера. Образованието продолжи да ни тоне.
Мора да се скратат привилегиите на родителските состаноци каде се поправаат оценки зад затворени врати. Дел поради поминување со повисок успех, а дел поради нерасипување на просекот! Така самата оценка нема некоја значителна вредност. Потоа во секое училиште може да има табла со маркери. Во светот има смарт табли, а ние останавме да пишуваме со креди.
Училиштата се преполни со неквалификувани наставници кои прва поминале низ партиските лавиринти за да го добијат тоа работно место. А самите директори, мораат да имаат свој законски (работен) мандат. Самото училиште мора да има посилни ингеренции. Не може при секоја промена на локалната власт, да има промена и на директорите, а извесни директори навистина даваат и значителни резултати. Тој законски мандат мора да биде подолг од оној на градоначалникот.
Јас сум и за поставување камери во секоја училница. Мора да се сфати дека и наставниците, како вработени, имаат свои права. Не може 1/3 од часот да поминуваат во смирување на невоспитаните кретени, а не може ни воопшто да не предаваат и да земаат плата. Така ќе се заштити и училишниот инвентар. Од друга страна, ќе се заштитат и учениците од своевидна тортура. Пред некоја година бевме сведоци за насилство врз ученик!
Потоа мора да се забранат телефоните во училиштата. Тие се дистракција. Прво треба да се има здрав темел, па потоа да се пристапи кон реформа. Ниту една реформа не се покажа успешно, ниту даде надежни, благи позитивни резултати. Проблемите во образованието си останаа.
Една светла точка беа бесплатните учебници во основното и средното образование. Тоа не беше реформа, ниту реформски зафат, туку мерка. Другото беше само за полнење на рубриките на изреализираните политики во предизборните летоци.