Реално толку ни е и силата. Со сите посериозни екипи се мачевме, само со Швајцарија имавме експлозија првите 10-15 минути и го решивме натпреварот. Од тактички план мислам дека сме доста солидни но едноставно најосновниот дел од ракометната игра, "клавањето голови" не ни оди. И голмани им разбрануваме на екипите и стативи и пречки искршивме (сигурно преку 10 на овие 4 посериозни средби). Згора на тоа, на голманската позиција сме послаби од сите посериозни екипи на шампионатот/турнирот. Кизиќ е одличен за возраста, но е реално многу помлад од конкуренцијата, а Петковски е далеку од сериозно решение за вакво натпреварување (дај боже да ме демантира во финалето, макар што јас би го стартувал Кизиќ секако).
Не сум многу оптимист за финалето, но не е невозможно да успееме. Белорусите се доста добри, но не се ни непобедливи (како така истите тие белоруси изгубија 7 разлика од Фарски Острови во последниот натпревар во групната фаза, иако е можно да имало мало "попуштање" на тој натпревар).
Од тактички аспект интересни беа и двете полуфиналиња. Очигледно скаутирале добро сите тренери. Швајцарија ние ја решивме со агресивната 5-1/3-2-1 одбрана во првите 10-15 минути, по што Швајцарците беа приморани да играат 7-6 за да се стабилизираат. Така и се вратија во игра и реално горе долу нерешено игравме ние до крајот на натпреварот. Сосема истото како по книга се случи и на мечот Белорусија-Швајцарија. На ист начин Белорусите се одлепија и на ист начин Швајцарците се стабилизираа. Голем дел од екипите се мачат со оваа одбрана на шампионатот, и веќе неколку лекот го бараат во 7-6 офанзивата со која практично те тераат да се вратиш на каква таква 6-0 одбрана. Мечот Македонија-Швајцарија очигледно бил пример и за Фарските острови, бидејќи тие скоро од старт (по 3-4 минути) свртија на 7-6 напад и тоа ги држеше во игра. Во тие неколку наврати кога беа 6-6 (без разлика дали заради тактичка определба или заради исклучување) имаа големи проблеми со нападот, дури и кога нашите се подзабораваа да излезат и остануваа на 6-0. Инаку Фарските острови па и Швајцарија покажаа знаење како да играат 7-6 за разлика од други екипи. Впрочем така и Фараните ја тепаа Белорусија, 7-6 против исутрената Белоруска одбрана, многу слично како со нас.
Се на се добра тактичка припрема пред финалето. Белорусите се исклучително шутерска екипа, физички можеби најкорпулентни. За нивната офанзива веројатно најблизок пример ни е мечот со Украина, макар што Белорусите се доста подобри. Дефанзивно играат многу слично на нас. Очигледно таа длабока зона која се менуваше 3-2-1 и 5-1 со доста длабоки излегувања, вроди со плод на шампионатот - двете квалитетни екипи кои ја играа се во финале. Интересно е дека Швајцарците на момент им вратија со 5-1 одбрана која мислам дека успеваше - имаа Белорусите проблеми со таа одбрана. Од друга страна ниту ние ниту Белорусите не покажавме ни желба ни способност за игра 7-6 во напад - што остава многу простор и дилеми за како би се одвивало финалето. Доста слични екипи се судираат и по предности и по слабости со таа разлика што Белорусите се шутери а нашите се повеќе дуел играчи и игра со пикер.
Се на се, заради склопот на типот на екипи но и менталниот притисок, лесно може да се случи во финалето да има потоп на едната или на другата страна. И двете екипи играат брзо, со одбрани кои може да предизвикаат грешки. Но може да се случи да гледаме и доста тврд натпревар со малку голови бидејќи нема да ме чуди и двете екипи да имаат доста проблеми со противничката одбрана. Клучни играчи кај нас мислам ќе бидат најискусните, Танкоски, Арсеновски и Јагуриновски. Ќе има простор за влезови и за игра со пикер, и тоа ќе мора да дојде до израз, ако сакаме резултат.
Според прикажаното, шансите се некаде 70-30 на страна на Белорусија, но ќе видиме како и едните и другите ќе реагираат на публиката (како и во колкав број ќе ја има, сепак е ова финале).