Рабиндранат Тагоре

[Misirkov]

Odime postepeno, prvo so edna negova pesna koja posebno mi se bendisuva - "Gradinar". Kakva shteta, mislam deka ne e (ne sum videl) prevedena na makedonski.

http://members.optusnet.com.au/damir74/tagore.htm

I long to speak the deepest words
I have to say to you; but I dare not,
for fear you should laugh.
That is why I laugh at myself and
shatter my secret in jest.
I make light of my pain, afraid you
should do so.
I long to tell you the truest words
I have to say to you; but I dare not,
being afraid that you would not
believe them.
That is why I disguise them in
untruth, saying the contrary of what
I mean.
I make my pain appear absurd,
afraid that you should do so.
I long to use the most precious
words I have for you; but I dare
not, fearing I should not be paid with
like value.
That is why I give you hard names
and boast of my callous strength.
I hurt you, for fear you should
never know any pain.
I long to sit silent by you; but I dare
not lest my heart come out at my lips.
That is why I prattle and chatter
lightly and hide my heart behind
words.
I rudely handle my pain, for fear
you should do so.
I long to go away from your side;
but I dare not, for fear my cowardice
should become known to you.
That is why I hold my head high
and carelessly come into your presence.
Constant thrusts from your eyes
keep my pain fresh for ever.

CAR!

 

[Divider]

The Gardener!

 

[TpH_Bo_OkO]

Бенгалскиот „манга”! Добар поет, збирката „Градинарот” ја обработувавме во средно а „Бродолом” ни беше дело...Све тоа имам прочитано, и ми се допадна што читам :wink:

Не ги познаваш меѓите на тоа кралство, а сепак си негов крал.

 

[TWEETY***]

Тажни се твоите принкливи очи. Ја испитуваат мојата душа како месечината кога сака да проникне во морето.Го разголив својот живот пред очите твои од крај до крај, и ништо не сокрив ниту задржав. Затоа не ме познаваш.Да е камен, ќе го скршев на илјада парчиња и ќе ти нанижев гердан околу вратот.Да е цвет, свеж, мал и сладок ќе го откинев и ќе ти го ставев во косата.
Но, тоа е срце драга моја. Каде се неговите брегови а каде е неговото дно?
Не ги познаваш границите на тоа кралство, а сепак си негова кралица.
Да е само момент на радост, ќе расцветаше во лесна насмевка ,и ти ќе можеше да го видиш и да го прочиташ во мигот.
Да е само бол, ќе се растопеше во сјајни солзи , во кои би се огледала неговата најголема тајна, тајна без зборови.

Но, тоа е љубов, драга моја.
Нејзината радост и бол се без граници, бескрајни се нејзините желби и нејзиното богатство.
Таа ти е блиска како живот, но сепак неможеш целосно да ја познаеш.


Тагоре

 

[Тањушка]

Odime postepeno, prvo so edna negova pesna koja posebno mi se bendisuva - "Gradinar". Kakva shteta, mislam deka ne e (ne sum videl) prevedena na makedonski.

http://members.optusnet.com.au/damir74/tagore.htm

I long to speak the deepest words
I have to say to you; but I dare not,
for fear you should laugh.
That is why I laugh at myself and
shatter my secret in jest.
I make light of my pain, afraid you
should do so.
I long to tell you the truest words
I have to say to you; but I dare not,
being afraid that you would not
believe them.
That is why I disguise them in
untruth, saying the contrary of what
I mean.
I make my pain appear absurd,
afraid that you should do so.
I long to use the most precious
words I have for you; but I dare
not, fearing I should not be paid with
like value.
That is why I give you hard names
and boast of my callous strength.
I hurt you, for fear you should
never know any pain.
I long to sit silent by you; but I dare
not lest my heart come out at my lips.
That is why I prattle and chatter
lightly and hide my heart behind
words.
I rudely handle my pain, for fear
you should do so.
I long to go away from your side;
but I dare not, for fear my cowardice
should become known to you.
That is why I hold my head high
and carelessly come into your presence.
Constant thrusts from your eyes
keep my pain fresh for ever.

CAR!

Македонски препев на Градинарот постои. И само една мала забелешка. Градинарот е цела збирка, а не само една песна :smir:.

***************************************************

Каква и да си, нека си, дојди; не колебај се при облекувањето.
И косата нека ти е расплетена и патецот замрсен и елекот откопчан, што дека.
Каква и да си, нека си, дојди; не колебај се при облекувањето.

 

[Volkswagen]

Да постои, отворете во Примери од Литературата за гимназиско образование (стара програма) ако се сеќавам добро за IV година, знам дека напамет учев стихови (последните евр)... тхенкс Год!

 

[Setsuko]

Прекрасен поет, прекрасни зборови, романтична душа, толку знае да навлезе во светот на младите...

Кога ја обработувавме Градинар ми остави толку голем впечаток што за неколку часа ја напишав во word целата.

Еве некои песни:



„Поете, се приближува вечерта; твојата коса побелува. Ја слушаш ли во своите самотни мисли пораката на другиот свет?“
„Вечер е“, рече поетот, „па наслушнувам, зашто некој може да ме вика од седлото, иако е доцна.
Бдеам: дали младите, блудни срца се наоѓаат, дали два чифта копнежливи очи очекуваат свирка што ќе го прекине нивното молчење и ќе зборува за нив.
Кој би ги ткаел нивните врели песни ако јас седам на брегот на животот и ги посматрам смртта и другиот свет?
Вечерницата исчезнува.
Тлеењето на погребниот оган полека умира на немата река.
Шакалите во хор лелекаат од дворот на опустената куќа, при светлината на уморната месечина.
Кога некој патник би го оставил својот дом и би дошол да ја пробдее ноќта и со наведната глава би го наслушнувал жуберкањето на самракот, на увото кој би му ги шепотел тајните на животот, ако јас ја затворам својата врата и сакам да се ослободам од овоземните врски?
Што дека мојата коса побелува.
Јас секогаш сум толку млад и толку стар колку и најмладиот и најстариот во тоа село.
Едни се усмевнуваат слатко и просто; едни лукаво намигнуваат со очите.
Едни имаат солзи што навираат среде бел ден, а други солзи што се кријат во темнина.
На сите нив сум им потребен, затоа немам време да си ја чукам главата за она што допрва ќе биде.
Со сите сум еднакво стар; тогаш што дека мојата коса побелува?“

--------------------------------------------------------------------------

Во зората својата мрежа ја фрлив во морето.
Од мрачните длабочини извлеков работи со чудесен изглед и ретка убавина - едни личеа на насмевки, едни светеа како солзи, а едни беа румени како невестински образи.
Кога се вратив дома со товарот на својот ден, мојата драга седеше во градината и мрзливо кинеше ливчиња од некој цвет.
Едно време се колебав, а потоа пред нозете и го оставив сето она што го уловив, па мирно чекав.
Погледот и падна на тоа и таа рече: „Какви се овие чудни работи? Не знам за што можат да користат!“
Јас срамежливо ја наведнав главата и помислив: „За сево ова не се борев, ниту го купив на пазарот; тоа не е вистински дар за неа“.
И потоа едно по едно цела ноќ ги фрлав на улицата.
Во зорите поминаа патници, собраа се и го однесоа во туѓи земји.

 

[Misirkov]

Прекрасен поет, прекрасни зборови, романтична душа...

Tagore rekol: "Tmevekam djanata amritasjesa setuh, upanisade."

Odnosno vo prevod; "spoznaj ja duhsata, taa e mostot koj shto vodi kon beskrajnoto postoenje."

Spored Tagore, krajnata vistina ja dostignal onoj koj spoznal deka svetot e kreacija na radosta.

 

[Stef Bachatero]

Kakva i da si dojdi:ne se kolebaj pri oblekuvanjeto.I kosata neka ti bide raspepetena,i patecot zapletkan,i elekot raskocen,sto e toa vazno.Kakva i da si dojdi ne se kolebaj pri oblekuvanjeto.So itri cekori dojdi po trevata.Ako iscezne rumenilo od tvoite noze,zasto uma padnata rosa,ako prstenite ikolu tvoite noze se rasirat.ako biserot ispaga od tvojata grivna sto e toa vazno.So itri cekori dojdi po trevata.Glej se trupaat oblaci vo neboto.Jata zeravi doletuvaat od dalecni bregovi,a napati veterot duva preku pustinata.Preplasen dobitokot bega kon stalite vo selo.Glej se trupaat vo oblaci na neboto.V zalud go plasi svetilnikot na stolot zaradi svoeto doteruvanje-treperi i se gasi na veterot.Koj gleda na tvoite oci kapaci deka nema crvenilo?Najubavata pesna spored mene i taa prvata.Sakam da ti gi kazam najubavite zborovi no ne se osuduvam se plasam deka ke mi se nasmevnes,isto i prvata pesna od gradinarot koga slugata moli da i bide gradinar na nejzinata bujna gradina.Mislam da ti umrat 5 deca,roditelite,i zenata toa koj bi go istrpil i ne bi napisal nesto volku prekrasno,tesko.Vistina velat kolku bolkata na covekot e pogolema tolku prekrasni i voodusevuvacki raskazi izleguvaat od eden covek.

 

[The General]

"Зошто угасна свеќата?
Ја загрнав со својот мантил за да ја сочувам од ветерот, затоа угасна свеќата.

Зошто овена цветот?
Го притиснав на своето срце, плашејќи се од љубовта, затоа овена цветот.

Зошто пресуши реката?
Подигнав насип за да ја сочувам само за себе, затоа пресуши реката.

Зошто се скина струната на харфата?
Сакав да го измамам тонот што ја надминува нејзината снага, затоа се скина струната на харфата."

 

[Setsuko]

Првата песна во „Градинар“.


Слугата
Сожали се на својот слуга, кралице!

Кралицата
Свеченоста помина и сите слуги ме оставија. Што сакаш ти толку доцна?

Слугата
Бидејќи ги отпушти другите, дојде мојот час.
Дојдов да те прашам, уште што има да направи твојот последен роб.

Кралицата
Што можеш да очекуваш толку доцна?

Слугата
Прими ме за градинар на твојата цветна градина.

Кралицата
Каква лудост!

Слугата
Сакам да ја напуштам својата стара работа.
Мечот и копјето ќе ги фрлам во правта. Не испраќај ме веќе во далечните дворци; не испраќај ме во нови победи. Направи ме градинар во твојата цветна градина.

Кралицата
Кои би ти биле должностите?

Слугата
Да те служам додека почиваш.
Ќе ја одржувам свежа тревата на твојот пат по кој шеташ изутрина и каде што таговното цвеќе при секој твој чекор со кликање ги поздравува твоите стапки.
Ќе те лулам на лулката на ладовината на сантапарната, низ чии лисја ќе се пробива раната месечина да го бакнува работ на твојот фустан.
Со миризливо масло ќе ти го полнам кандилото крај постелата и слики ќе ти шарам во подножјето со паста од шафран и сандал.

Кралицата
А каква ќе ти биде наградата?

Слугата
Да смеам да ги држам твоите раце мали како нежни лотосови пупки, и преку членците на твоите нозе да навлекувам цветни венчиња; да смеам табаните да ги обојам со црвен сок од ашоков цвет и со бакнежи да ти ја избришам ситната прашина што можеби сеуште се колеба на нив.

Кралицата
Слуго мој, твојата молба е задоволена, ќе бидеш градинар на мојата цветна градина.

 

[JeCILaDy]

Ја имам прочитано збирката „Градинар” и некои песни ми се допаѓаат, некои не. Песните беа нумерирани, па ја запамтив која ми се допадна најмногу .. бр. 42

 

[кики]

"Верувај и на љубовта и тогаш кога задава бол. Не го затворај своето срце."
"Ах, не, пријателе, мрачни се твоите зборови, не можам да ги разберам."

"О мила, тука е срцето само да се дарува само со една солза, со една песна."
"Ах, не, пријателе, мрачни се твоите зборови, не можам да ги разберам."

"Радоста е чувствителна како капка роса : додека се смее, веќе умира. Но јадот е јак и жилав. Пушти ја љубовта полна со јад нека бдее во твоите очи."
"Ах, не, пријателе, мрачни се твоите зборови, не можам да ги разберам."

"Цветот на лотосот гледа во сонцето и губи се што има. Не би можел да ги понесам пупките во вечната зимска магла."
"Ах, не, пријателе, мрачни се твоите зборови, не можам да ги разберам."

 

[Buterfly]

Тажни се твоите принкливи очи. Ја испитуваат мојата душа како месечината кога сака да проникне во морето.Го разголив својот живот пред очите твои од крај до крај, и ништо не сокрив ниту задржав. Затоа не ме познаваш.Да е камен, ќе го скршев на илјада парчиња и ќе ти нанижев гердан околу вратот.Да е цвет, свеж, мал и сладок ќе го откинев и ќе ти го ставев во косата.
Но, тоа е срце драга моја. Каде се неговите брегови а каде е неговото дно?
Не ги познаваш границите на тоа кралство, а сепак си негова кралица.
Да е само момент на радост, ќе расцветаше во лесна насмевка ,и ти ќе можеше да го видиш и да го прочиташ во мигот.
Да е само бол, ќе се растопеше во сјајни солзи , во кои би се огледала неговата најголема тајна, тајна без зборови.

Но, тоа е љубов, драга моја.
Нејзината радост и бол се без граници, бескрајни се нејзините желби и нејзиното богатство.
Таа ти е блиска како живот, но сепак неможеш целосно да ја познаеш.


Тагоре

Moite omileni, znaci tagore vistinski znae kako da navleze vo srceto na covekot. Drug pat ke napisam citat

 

[Stef Bachatero]

Znae nekoj osven gradinarot nekoi drugi knigi i kade mozat da se najdat??