Ова не сум го кажал до сега никому.
На едно мој 9-10 години(после земјотресот значи), често пати, незнам баш точно но месечно 1-2 пати сигурно,
ми се случувало ова. Ќе ме стегне срцето, ќе ме боцне многу силно,ќе се претвори тоа во една мала точка,
таму кај што ќе ми се случи тоа не мрдам,останувам додека попушти,дури не ми дава ни да дишам некое време,
и болката беше многу голема. Тогаш се плашев,не им кажав ни на мојте за оваа појава,не сум сакал доктори.
Така тоа беше неколку години,со пубертетот се проретчи а потоа и престана,го снема само од себе.
Поточно ретко ќе се појави,но многу послабо,се трпи и не му давам до важност и трае пократко и знам дека ќе помине.
До сега на систематски (преку школо и на работа)ништо не откриле (а никогаш и не сум им кажал за ова).
Но штом прекрцав со ТОА до сега,ќе терам така до крај. (само ете бар сега го кажав некому).