Како и да е многу е лесно да се потпали фитиљот и народот одма да крене узбуна.
Брат, и треба да се крене узбуна!
Да не се кренеше, тек тоаш ќе беше кристално јасно дека сме зарѓан народ.
И да е едното, и да е другото брат, пак треба да се крене узбуна.
И ниедно да не е. Пак треба да се крене узбуна.
Треба, да, се, крене, узбуна.
Треба тој во пратеничката клупа да работи за мене, а не ја за него.
Ама во македонијава наша, утописки муабет е ова. Кревањево узбуна. Земањето на работата под своја контрола. Тоа е нешто што во македонскиот ум е веќе некое време врежано како тотално невозможно.
Ич да не го водам наваму муабетов, знам дека никогаш нема да го завршам...
Мислам дека е кристално јасно дека нешто у држава смрди на туна.