Руската Црква би рекол дека со право се нарекува „Трет Рим„ оти таа можност и‘ е пренесена од Цариград, по неговиот пад под „турско„. Не значи дека е факор за целиот православен свет, но по бројноста и по распоредот на „силите на терен„, има големо влијание и дома и по Светов. Руските Светии од поново време и од нашево време се најпознати и највлијателни меѓу православните, што значи дека руската Црква се‘уште е способна да дава светители со кои се полни Рајот.Site se cudime kako odednas brzo odea rabotite i ja se somnevam deka doprva ke ja vidime cenata no ete nekojpat ispagja prilika i za vakvi iznenaduvanja. Razbiram sto sakas da kazes ama vo slucajot e nebitno ako samo ja gledame nasata korist. I onaka RPC za sebe sema premnogu sila, najgolema a da, ama toa ne znaci deka po avtomatizam e primus inter pares vo pravoslavieto.
Брзината со која МПЦ-ОА е „признаена„ сама по себе раѓа сомнежи, ако само малку подетљано читнеме и видиме што се крие зад еуфемизмите кои Вартоломеј ги достави до МПЦ („Света Црква во Србија„, „Црквата во Охрид„ (???), некористење на името „Македонија„ и неговите изводи, потреба од добивање согласност од Грците за името од нашата Црква и сл...).
Конечно, цариградската партијаршија, водена од Грк, ништо суштински не се разликува од грчката Црква, а одлично знаеме каков е односот од грчката Црква и држава кон нас како народ и како држава.
Очекувам исти ујдурми и со МПЦ-ОА како и со „Православната Црква во Украина„...
Автоматски споено мислење:
Пак велам, во Црквата, проблемите не се решаваат брзопотезно, туку секогаш се разгледуваат од сите страни, согласно устојството од Црквата и нејзината правна подлога.Не сум баш запознаен со оваа проблематика. Зошто признавање на автокефалност на црква, би било фалично, и каква штета би можела да произлезе? Не е дека излегоа Србите со листа условувања и уцени со работи што треба да се исполнат, за они да ја признаат Македонската црква, налик на тоа што прават Бугарите за ЕУ.
Така, имаме застој во „преговорите„ со СПЦ кој трае со децении (од 1967-ма па после и од 2002-рата) и оп, одеднаш Вартоломеј се буди и не‘ „признава„ со 300 услови, па истиот тој го префрла проблемот со добивањето документ/томос за автокефалност на СПЦ, СПЦ „преку ноќ„ покажува добра војла и не ни поставува никаков услов за „признавањето„, а РПЦ вели дка СПЦ е надлежна за македонскава земја...да не веруеш...
Историски гледано, сите проблеми во Црквата/Црквите се решавани соборно, не „билатерално„, и не со решенија наметнати од еден центар, со случајов тоа е цариградската патријаршија.
Штетата ќе биде наша штом почнат условувања за „признавањето„ на МПЦ-ОА за афтокефална од сите помесни православни Цркви. Ќе видиме многу скоро...очекувам нашата автокефалност да биде снижена а македонската Црква ставена „под контрола„, додека не порасне и стане достојна за автокефалност.
Последно уредено: