За да се покае човек прво треба да прифати дека не е тоа што треба да биде. Тоа е големиот чекор или скок кон бездната на непознатото.
Да види дали има „раковски“ скриени мисли во умот кои го тераат да прави зло заради своето заболено его кое не забележува дека е заболено.
Ако срцето е злобно, не помага покајание, не помага ни свеста - ништо не помага, освен можеби бхакти јога и карма јога.
Такви луѓе си имаат карма која мора да ја живеат и преку животот и делата - да се поправат.
Без добри дела - човекот што зборува, е ништо. Тоа може да го видите во делата на Елифас Леви кој што вели:
P.S. За оние кои ги интересира делото и цитатов, може да го најдете на 110-та страница