Платинум трофеи

[wot]

Без да почнам нова битка во вечната војна pc v. ps, не мора да ги викаме вака 100% комплетирање, но замижете само овојпат.
Платинум трофеи.

Дали ги играте игрите истражувајќи го секое ќошенце, bordering on OCD? Дали ја имате таа потреба да го најдете секој easter egg оставен од девелоперите, дали го собирате секое едно ајтемче што постои во играта, дали уште играте да ги апгрејдирате сите вештини иако играта сте ја "свртеле" пред 40 часови?

Многу неодамна убивање последниот бос, завршување на главната приказна не е веќе свртување на играта.
Дури свртување на Дарк Соулс игра веќе не се смета за ачивменд, мора платинум.
Дали наоѓате задоволство во таквото комплетирање на игрите? Дали сте убиле саати фармајќи ајтем со дроп од 0,3%?
Дали сте собирале со денови колектблс низ мапите кои веќе ги знаете на памет, со цел да го стигнете тој момент - платинум?

Каков гејмер сте вие?
Кои предности ги гледате во ова?
Пример, добивате многу повеќе сати забава за нешто што веќе го поседувате.
Но по која цена? Дали ја плаќате?

Кај мене штом играта ми каже ова е крајот, вака завршува приказната е веќе мртва за мене.
Многу ретко пуштам игра откако сум го убил последниот шо требало, ми ја намалува вредноста на приказната.

Имам пробано повеќе пати но едноставно не можам да уживам кога веќе сум ја "oфицијално" свртел, дури и да останале сајд мисии.
Она што најмногу ме одвратува е најчесто што за сите трофеи некои игри бараат одново преигрување на се што се прошле претходно, или нг+. Не можело да остане нормално, помини ја еднаш играта, ако собереш се, честитки - платинум!

Да не се добие вајб дека хејтам. Напротив, се дивам на секој што платинува(?) игра.

Плус, може да се пофалиме тука кои игри ни се платинумирани(?) или секој нов таков трофеј.
Дали било лесно, времетраење, гајдс итн.

Така.

 

[Донев]

Се осеќам директно нападнат

Јас поима немам како ми се роди опсесијата со комплетирање игри. Порано бев гејмер што ја симнуваше скоро секоја игра што ќе излезе и од секоја играв по неколку саати пред да се префрлам на следната, посебно на Хвох 360. Имаше и тогаш Ачивментс и ми беше интересно кога ќе отклучам некој, ама никогаш не отворив да видам листа, ни па помислив да ги собирам сите.

После подолга пауза од геминг, кога земав РЅ4 и почнав да играм се што сум пропуштил низ годините, нешто се смени. Си реков нема да почнувам нова игра дур не ја завшрам таа што сум ја почнал. Без да помислам на некакви трофеи, не знам ни дали воопшто бев запознаен со концептот во тој момент. Прва игра ми беше ГоВ и секој пат кога ќе отклучев некој трофеј ми беше интересно, ама не им посветив внимание. После почнав да играм Спајдермен и на околу пола игра сфатив дека отклучувам доста трофеи па ја отворив листата да видам што има, изгуглав и видов дека не е тешко да соберат сите, па решив да пробам. Енд д рест ис хистори

Си поставив правила дека нема да пробувам да земам платинум доколку има онлајн трофеи за кои е потребно доста грајндање, и доколку мора да се игра играта на најтешко ниво затоа што не сум по тоа, или не бев. Сега веќе имам навика однапред да проверувам колку е тешко да се земе платинум за одредена игра, за да знам дали ќе пробувам уште пред да ја почнам. Секако не сакам да преигрувам целосно игри само заради тоа. И не сум некој кој без да знае точно што да прави, ќе талка натаму наваму и така ќе троши време, посебно за собирање колектиблс. Мислам дека ептен малце се тие што сами ќе го поминат секое делче од играта за да најдат се. Затоа има милион гајдови кои помагаат.
Најбитното е дека мора играта да ми е интересна. Доколку играта ми е интересна и има релативно лесен платинум, не можам да ја оставам без да го земам. Се осеќам како да не сум ја изиграл. И не ми смета грајндање некогаш за ретки ајтеми и слично, иако не мислам дека сум грајндал премногу до сега. Најтешко ми беше за последниот платинум, Дарк Соулс 3. Таму неколку пати бев пред откажување, ама истовремено лабаво си возев и го земав платинумот во Дирт 5, па успеав на крај. Не ми се расипала ниедна игра поради отклучување трофеи во секој случај, затоа што секоја ми била интересна до крај.

Порано кога ќе ми останеа помалце од 5 долари на акаунт, знаев да земам од игрите за еден долар што се продаваат и имаат платинум кој можеш да го отклучиш за неколку минути, па имам и неколку такви. Ама мислам дека нема да продолжам со тоа во иднина, ќе си отклучувам само "легитимни"

Еве ми ги бројките:

 

[ob1]

Никогаш не сум бркал трофеи, но сум сакал 100% да ја завршам играта.
Не знам дали ова има некаква смисла, да појаснам ја играм играта додека можам се да соберам во првиот playthrough.
Не сум бркал платинуми зашто повеќето бараат да ја преиграш играта по втор пат, а некогаш и по трет пат.

Но, во последно време, последни 2-3 години поради овој начин на гејмање осеќав како да престанувам да уживам во игрите.
Ги играм додека не соберам се, иако задоволството и убавото ми поминало за играта уште пред 20 саати од играњето.
Сега ја играм играта само за целосно да ја откријам приказната, кога ќе го направам тоа, толку од неа.
Што значи Main + Side Quests и ако има некои collectibles кои се дел од приказната.

 

[wot]

Се осеќам директно нападнат

Поради тебе пробав со повеќе игри, нешто што никогаш немаше да го помислам.
@џимеј пред некој ден ја прели чашата коа ми спомна дека собрал сите трофеи во игра

Прва игра ми беше ГоВ и секој пат кога ќе отклучев некој трофеј ми беше интересно, ама не им посветив внимание. После почнав да играм Спајдермен и на околу пола игра сфатив дека отклучувам доста трофеи па ја отворив листата да видам што има, изгуглав и видов дека не е тешко да соберат сите, па решив да пробам. Енд д рест ис хистори

Не ми се расипала ниедна игра поради отклучување трофеи во секој случај, затоа што секоја ми била интересна до крај.

И јас со ГОВ почнав, ама трофеите ми изгледаа како спам тогаш. Pop-up.
Сум убил 100 крипа. Не ме вади од филм со глупости, ти текнуе? Луѓе играат без hud за имерзија.
Дури одпосле ја видов убавината на 100% комплетирање. Но, тука уствари сфатив дека не е за мене - спајди.
Уз играње сакав секоја сајд мисија да ја пројдам, да се фотнам на сите знаменитости, да зберам сите ранци. Кога уствари заборавав на приказната и ми беше голем лет даун, се изгубив колектирајќи и на крај се изнервирав. Секогаш би ставил приказна пред такви ситни задоволства како платинум.

Затоа има милион гајдови кои помагаат.

Ова исто ми смета. Мора многу дружење со интернет. До толку што самите трофеи се потпишани hidden. Која е целта на ова? Да отварам форуми за да дознаам дека некој потрошил certain amount of coins и отворил трофеј? Ова е за мене ситничарење. Да е упростено со нормални ствари би се заинтересирал, али олеснувањето одзима од сатисфакцијата, па е counterintuitive да се спроведе.

А има и апсурдности. Пример ќе земам последниот обид Mortal Shell.
Фатив на ред и ги земав сите освен последниот а тоа беше no hit run.
Јас немам плејтру во ДС кај сум пробал no death, зашо би пробал у souls like игра no hit run?
Енормно губење време и можеше само да си сјебам веќе позитивното искуство.

Еве ми ги бројките:

Дали златните обично се отклучување крај?
Во стил дали значат превртени игри?

Никогаш не сум бркал трофеи, но сум сакал 100% да ја завршам играта.
Не знам дали ова има некаква смисла, да појаснам ја играм играта додека можам се да соберам во првиот playthrough.
Не сум бркал платинуми зашто повеќето бараат да ја преиграш играта по втор пат, а некогаш и по трет пат.

Но, во последно време, последни 2-3 години поради овој начин на гејмање осеќав како да престанувам да уживам во игрите.
Ги играм додека не соберам се, иако задоволството и убавото ми поминало за играта уште пред 20 саати од играњето.
Сега ја играм играта само за целосно да ја откријам приказната, кога ќе го направам тоа, толку од неа.
Што значи Main + Side Quests и ако има некои collectibles кои се дел од приказната.

Исто.

 

[Solaire of Astora]

Имам 4 платинум трофеи, Дарк соулс 1, 2 и 3, и Бладборн. Веројатно е така, бидејќи имаат replay value. Саати и саати сум оставил на тие игри, а ретко играм нешто друго и тоа што го играм немам желба никаква да го играм пак. Е Секиро немам платинум, но работам моментално на случајот

Инаку, освен платинум, на Дарк соулс игрите ги имам и сите оружја, штитови и армори до крај надградено. Сигурно дека со Елден Ринг нема да биде ништо различно.

 

[Ska Maniac]

Уште дете кога бев се запознав со тоа што сега вие ги викате ачивмент. Тогаш не беше така дефинирано туку беше некој тип на бонус што следуваше во играта. Поточно на ГТА 2 (таа што изгледа како 2Д стратегија каде што го гледаш човекот одозгора) имаше некои типови на ачивменти каде што ако една од мафиите највеќе те поштува или пак најмалце ти дава човек што постојано те следи. Првиот за да те одбрани ако некој те нападне другиот да те убие . Ако тие двајца загинат доаѓаат нови на нивно место и така до бескрај. " Ачивментот " уствари беше багнат со тоа што кога ќе ја смениш репутацијата кај мафиите луѓето што те следат (безразлика кој за добро а кој за лошо) си остануваат на задачата.
Други вакви in game ачивменти имаше на Вајс Сити и каде што се собираа некои пакетчиња со дрога или муниција каде што на секои 10 собрани ти даваше ново оружје во куќата каде што започнуваш.

Од аспектот на целосно чистење на мапите редовно тоа го правев и го правам на фпс игрите ( Халф Лајф, Волфејнштајн, Колл оф Дјути..) и секогаш на некое скриено место се наоѓаше нешто доста јако до тогаш ( на халф лајф првата 3-4 вида на оружја многу порано од официјалниот тајм лајн се собираа доколку се истражуваше подолго).

Целосно се запознав со системов на ачивменти откако почнав на мобилен да играм кликбејт игрички каде што многу побитно ти е сите ачивменти и сајд квестс да ги фармаш отколку да ја пратиш приказната во тек со настаните.

 

[Донев]

Поради тебе пробав со повеќе игри, нешто што никогаш немаше да го помислам.
@џимеј пред некој ден ја прели чашата коа ми спомна дека собрал сите трофеи во игра

Астро Бот и Рачет се перфектни за некој кој би сакал да проба нешто лесно. Немаш потреба од гајдови и такви ствари. Астро за 4-5 саати се завршува се. Плус и ако добро памтам, ако не можеп да најдеш нешто во левелот, отвараш плејстејшн кардс и директно ти дава кај да најдеш се, без да треба да отвараш нешто надвор од конзолата.

Дали златните обично се отклучување крај?
Во стил дали значат превртени игри?

Обично секој крај е златен трофеј, ама не е само тоа, има и други. Во Витнес на пример секој левел е златен трофеј. Нема некое строго правило.

 

[џимеј]

Со себап темава да направам сефте на подфорумов По бесконечно чекање ред во Галерија и неколку неуспешни обиди да најдам конзола во соседството, конечно си го имам плејстејшн-от дома и на секое поминување пред телевизор си викам уф у пичку матер прејако. Ме фати некој ужасен период со триста глупости на кои не им се гледаа крајот, и како што сите жени ни се потајно и мајки, мојата премина преку седум планини, седум океани и седум пустини за да ми го подари за 30-от роденден пошо сум пекал по него две години.

Прво го позамарав @wot па после седнав да играм. Прва игра Ratchet & Clank: Rift Apart. Јас со моето лаичко мислење, си реков чим ја даваат во bundle не им се троши и е некоја глупост (без да знам за серијалот). Да појаснам - додека чекав петка, па се двоумев дали да купам 4ка на старо, па пак ни ваму ни таму, на јутуб и во подфорумов (редовно го читам одамна) дознав за ексклузивите, актуелни игри и цели серијали, така што горе-долу имав во план што би сакал да играм. Рачет никаде не ја сретнав, а и да ја сретнев, игри со sci-fi нота и техно панк backdrop не се my cup of tea. Откако ја инсталирав, ги пробував механизмите на играта, џојстикот ова она и во еден момент увидов дека ме „фати“ играта и не ја пуштив. Прилично брза и забавна игра без многу напрегање, а следствено на тоа и мојот прв платинум. Севкупно, уживав доста повеќе одошто очекував. Сепак, морам да признам дека не знаев доста работи општо за конзолата и како функционира гејмплејот. На пример не знаев дека можам да видам кои трофеи ми фалат и како да ги земам (и тие што се hidden имаа објаснување), и веќе при крајот увидов дека имам уште за играње во однос на трофеи.

Со помош од нет не беше тешко да земам некои, но она што, да речам, ми го скрши филмот е што еден трофеј (Collect all weapons) се собира откако ќе ја поминеш играта. Немаше шанси да го знам ова, и со оглед на тоа што не се сметам себеси за репетитивен играч (згора на тоа, ме чекаат еден куп игри ко за некој што тек сега поседува прва конзола, не сакам да „заглавам“ во една), не ми се направи многу кејф. Сепак го зедов последниот трофеј од атер да останам доследен на себе но каде-каде ми го смали доживувањето.

Во меѓувреме, кога правев паузи од Рачет, и советуван од драгиот Вот да не почнувам повеќе од две игри во исто време, ја играм The Last of Us. Таму, пак, се фатив себеси со друга кочница (знам дека нема да одам по платинум затоа што за него ако не грешам треба да ја изиграм на најтешко ниво) а тоа е да собирам ствари низ стазите. И така, баш кога има некое тензично дејствие кое ме движи напред, јас го оставам за да скршнам малку од патот и ко луд да ги проверувам сите ќошиња. Еден од ретките недостатоци на играта е што голем број локации се репетитивни, така што во еден момент се почувствував како да не играм за да ја следам приказната туку да имам што поголем успех, иако не сум начисто со себе што точно значи успех.

Сигурен сум дека понатаму, со повеќе играчко искуство, ќе одлучам каде, кога и колку да „собирам“ наспроти едноставното уживање да се помине главната (и споредни) приказна. Не сакам да ми биде обврска (како во случајот со Рачет) да ги соберам сите трофеи, но исто така не сакам да не искористам се ако ми се пружи прилика. Познавајќи се себеси, ова за понатаму ќе биде динамична внатрешна борба.

 

[Донев]

@џимеј не знам што точно ти е кочницата, ама кога ќе ја завршиш очекувам анализа во темата за Лест оф ас во поглед на приказна, раскажување на приказната, environmental storytelling и сето тоа. Штом разгледуваш натаму-наваму, читај ги обавезно писмата што ги наоѓаш, доста помагаат во целото градење на светот. И втората МОРА да се изигра.

Од гејмпеј аспект може да ти е и фрустрирачка првава, зависи што сакаш дека е веќе стара, ама со приказната се држи. За платинумот воопшто не пробувај, потребно е да собереш се што има во играта, да ја изиграш на најтешко ниво и да поминеш веројатно околу 100 саати во мултиплеер.

 

[џимеј]

@џимеј не знам што точно ти е кочницата, ама кога ќе ја завршиш очекувам анализа во темата за Лест оф ас во поглед на приказна, раскажување на приказната, environmental storytelling и сето тоа. Штом разгледуваш натаму-наваму, читај ги обавезно писмата што ги наоѓаш, доста помагаат во целото градење на светот. И втората МОРА да се изигра.

Засега сам си ја поставив кочницата - ги роварам мапите по 3-4 пати за да не промашам никаков детаљ, од што на моменти се презаситувам затоа што сакам на пример да изодам мапа без да си вршам притисок себеси да го проверувам секое ќоше. Инаку играта засега ми е невидено искуство, ќе пишам подетално откако ќе ја завршам (моментално сум на моментот кога се делат двете приказни и играм со Ели во снегот откако ќе се ослободи од тој чудниот, Дејвид или како и да се викаше). Писмата обавезно ги читам, некои се цели засебни приказни

 

[Darling]

Zavisi od igrata.
Ako ima achievments sho treba preku multiplayer da gi grindam, ne mi se pravi toa. Ako e strategija e premnogu culture specific i toa znaci deka treba da imas nad 1000h za da gi dobies site, sho realno, zdosaduva.
Najveke se stremam da gi fatam najretkite achievments licno, za 100% kompletiranost premnogu grind e.

 

[_BerzerkeR_]

Најпрво- не парирам баш во темава
PC сум, се знаеме...
Но гејмер сум, така да инволвиран сум.

Појма неам од комплетирање игри прикажано во цифра (80%, 93, 100... ).
Комплетирана е кога јас ќе осетам дека е, тоа ми е најважно.
Од играта барам да ме внеси, да ме крени и да ме држи играќи ја. А кога ќе се осетам дека е крај- да ме испрати како што треба. Кога сето ова ќе се деси за мене играта е комплетирана.
Со други зборови- да ѝ ја разберам и проследам приказната и да го финиширам гејмплејот. Сѐ друго е само лично колектирање ствари кое нема врска со играта и играчот, туку играчот и другите играчи. Колектираш ачивменти и сл. само за лична реклама со која покажуваш кој хардкор гејмер си уствари.

ЕЈ КУЛ, поштовам и јас. И тоа многу поштовам. Ако тоа ти прави кеиф тогаш кул, респект!
Немам конзола и не знам дали и јас би спринтал по овие ствари...
Ваљда не со сокоја игра, претпоставуавам.

Претпоследен плејтру ми беше Секиро. Искрено максимално уживав во првиот и вториот плејтру, третиот и четвртиот ги поминав чисто ради различните ендинзи и различните босови со кои се среќаваш во секој еден ендинг. Дец ит.
Кога фармаш или правиш спидран чисто за некакви ајтеми или ачивменти, поготово во прв плејтру... - класично сквернавење. Исто така џампање директ на PvP на пресно излезена RPG игра (со приказна) ми е класично сквернавење.

Најбитно е да изуживаш низ играта. Џабе сум ги собрал сите ачивменти ако не сум уживал низ процесот.

Е сеа делот околу преигрување на игри...
Не знам дали стварно толку не преигрувам или па не се сеќавам.
Знам дека ја преиграв Скајрим.
Ја преиграв и Лордс Оф Д Фолен, пошо е соулс бе.
Ја опакостив Дарк Соулс франшизата да (РАДО!)
И последно и Секиро, со сите ендинзи. И да бидам искрен се осеќам горд.
А дали стварно сум ги стопроцентал појма неам, а и не ми е ни битно

На пример Вичерот... Максимално ме задоволи, сѐ перфектно, но не би ја преиграл за скоро.
Би преиграл игри само како римастер или римејк.
Ептен треба да сум емотивно врзан за да се вратам.
ДС успеа.

 

[Донев]

41ви платинум. Ова треба да е пример за како да прават добра листа. Не те тера играта да направиш баш се, туку да направиш по нешто од се. После тоа ако ти се свиѓа, можеш да продолжиш и да собереш се.

 

[Донев]

Веројатно немаше да запнам ако ја немав веќе изиграно на ПЦ и сега требаше се да учам. Движењето, механиките

 

[џимеј]

Мојот нов платинум, 4ти севкупно - God of War 2018.

Детали: околу 35 часа, плус минус, не се сеќавам точно. Играв лабаво, со долги паузи, па ме фати месец дена.

Ова беше моето прво искуство со франшизата, па подготвувајќи се за играње, гледав recap на јутјуб за приказната досега. Немав намера да ги играм старите God of War, па ова ми беше најпрактична опција.

Ми требаше некое време да ги скопчам механиките, да сфатам дека weapon и armor се различни категории и да ги баратам различните enchantments, па да читам кој дел од опремата може дополнително да се ојача или не. Во меѓувреме, гледав да ги истражувам сите нови места колку што е можно детално, па така, кога ја завршив главната приказна, видов дека ми останале само 3-4 трофеи за земање. Дел поради тоа, дел поради сижето со Валкирите, решив да одам на 100% комплетирање.

Дали вредеше толку замарање? Најверојатно не... Дали ќе ми беше мака ако не го земав платинумот? Мислам дека да, и затоа одлучив да се вратам назад и да дозавршам некои обврски.

Валкирите ме изнамачија, особено таа на Мусфелхајм и Кралицата. Rewarding ми беше тоа што открив нови работи во лорот за Валкири и поврзаноста со Фреја, која ми беше доста интересен карактер. Од друга страна, сиот тој фарминг во Нифлхајм, барањето на сите ravens (јасно ми е дека во играта имаше неколку повеќе од потребното, но се на се, ужасно замарање беше ова, особено дека нема некој wow фаст травел), ми беше доста заморно.

Ова исто така се должи на фактот што, според мене, нема добар баланс на side quests со главната приказна, или можеби моите очекувања ме изневерија. Ги завршив сите споредни мисии многу рано затоа што очекував дека ќе се повеќе, а не во толкав скромен број и згора на се - репетитивни. Ме замараа и загатките кои не се подобруваа со прогресот на играње, туку беа буквално tedious, едно те исто, проследено со филер непријатели кои веќе не е интересно да ги тепаш по којзнае кој пат.

Кратос и Атреус имаат интересна приказна - многу сакам да навлезам подлабоко во приказни кои опфаќаат релација родител-дете, особено кога и двете страни се добро покриени. Иако Кратос е протагонистот, има и доста што да се дознае/увиди за Атреус. Но имав голем проблем да се поврзам со Кратос, барем малку, и тоа е една од причините зошто целокупното искуство, настрана од трофеите, не ми беше незаборавно, туку повеќе од добро (што не е малку, но сепак можеби тука очекувањата пак ми ги помешаа сметките). Сакам антихерои, протагонисти кои треба да се изборат со себеси и конечно да донесат една добра одлука што ќе им го редефинира патот, но Кратос не може да се пристапи. Точно, има период каде што приказната се отвора, а тоа е во вториот чин некаде, кога треба да го излечи и спаси синот, што доведува до тоа односот да им се трансформира од Boy во Son, но се на се, искуството ќе ми беше подобро ако се грижев дали нешто ќе му се случи на ликот со кој играм.

На крај - го почитувам едукативниот аспект на God of War, и за мене тука брилјира играта. Не е лесно да покриеш цела митологија, особено кога треба да го трасираш патот за продолжението, Рагнарок, па од мене имаат почит за вниманието кон детали, фолклорот, и транспарентноста со која ги пренесуваат дури и најкомплексните приказни. Љубопитен сум за Ragnarok, но би ја играл за неколку месеци, кога веќе ќе имам исчистено неколку игри од backlog-от и ми легнат импресиите од оваа.