Има една приказна како паштетата го добила своето име.
Имено, имало некој србин си го средувал прасенцето, ги одбрал најдобрите делови, бутче, ребренце, кременадли...ама многу фира му останало. Ушите, опашката, нозе, муцката на прасето...требало сето да се фрла па рекол:
- Па штета е све ово да се баци.
Така зел, све тоа го сомлел, додал троа џигерче за малку вкус и од зборчињата "Па - Штета" се добило и денешното име "паштета" на овој деликатес добро познат кај нас, посебно кај нашите млади мајки кои ги мрзи да готват или немаат време, нашите работници кои си носат леб и паштета на работа, потоа на нашите студенти и.т.н.
За важноста на паштетата во нашиот секојденевен пост-транзиционен живот предлагам споменик за паштетата, кој ќе го симболизира животот на нашиот обичен граѓанин последните 25-6 години, заедно со тегла ајвар
.
Инаку онтопик: Кога треба нешто да се јаде набрзина јадам паштета, преферирам карнекс или евентуално аргета ама ја избегавам аргетата пошто е скапа а за ваква работа толку пари не се даваат. Порадо ќе јадам туна или сардина
.