Многу неубаво звучи, многу језиво!
И сега ние треба со страв да живееме, да веруваме во ЖИВОТ после ЖИВОТ, да размислуваме наместо да го живееме овој живот, да чекаме и истражуваме мртви кои ќе говорат за мртви...да размислувам со страв дали кога ќе умрам и кога моето тело, нели, ке биде некаде помеѓу рајот и пеколот, каде духовни битија ќе ме судат и ќе ми кажуваат колку сум била лоша, арна, каде сум грешела..и дрн дрн...и они ке одлучат каде ќе одам, доле или горе...и дали ке плачам, дали ке се бранам?
и Мики, да знаеш дека не е воопшто убаво што велиш дека само заслужните граѓани ке бидат во рајот, можеби и тие таму сакаат да си видат своите роднини, пријатели, своите деца кои ќе горат во пеколот
Не ми е јасно зошто кога станува збор за живот после смртта, секогаш поврзуваме мртви со живи, секогаш мртвите ги замислуваме како добри, променети луѓе??
Мислам дека сите живееме вечен живот на оваа планета, само менуваме форми.