Да разбиеме монотони муабети со мало ретро од пред повеќе од 10 години.
Во сезоната 2007/2008 Комити беа во период на бојкот поради скоро децениските битки со управите и хоштаплерите кои се вртеа во Вардар. На трибини се вративме во пролетната полусезона, против Ренова на Градски. Мизерна бројка на стариот запад, одвај 100-тина Комити. И Ренова имаше свои навивачи (Kachakat or something), веројатно ги организираа од фабриката. Скандираа каурски пички, Тоше педер, во тој период тие скандирања им беа многу популарни. Се сеќавам дека на полувреме преминав на јужна и фрлав со што ми дојде накај нив. Се забркавме и со нивна обична публика која беше на јужна.
Нормално, тогаш бевме пилиштарци, а Комити беа во стандарден слободен пад веќе неколку години и покрај неколку бројни одлични изданија во претходната сезона (како оние против Работнички, 20 годишнината итн). Со денешнава екипа и култура, ќе ги спакувавме како куфер за пет секунди, ама тоа беа времиња кога Комити имаа изгубено генерации и генерации млади лица.
Не можам да се сетам баш на теков на настаните, ама ако добро се сеќавам, некаде измеѓу имаше гостување во Прилеп, 30-тина луѓе на наместена утакмица. Тепаше Вардар 0-2.
За Велигден игравме со Пелистер на Градски, што беше повод да се поднаполни стариот запад. Убаво навивање, уште чувам слика од тој натпревар. Милион знамиња на ограда.
Вардар изгуби 1-3, голот за нас го даде Пеев, а за Пелистер три пати стрелаше Миранда. При третиот гол едно дете проба да ја погоди топката со друга топка за истата да не влезе во гол.
По поразот, имавме завршна утакмица со Македонија ЃП. Што да се каже, лоша бројка од околу 30-тина членови и мала кавга со Лавови, кои на одење накај стадион провоцираа кон нас. Во есенската полусезона имавме мало каменување со нив во Ѓорче, а може и да беше во наредната сезона, кога се боревме за титула со нив.
Влегувањето на Трифун значеше и поголема работа на групата. Фан шопот работеше редовно, ама тогаш живна и беше отворен почесто. Се појави една цела нова генерација, од која се' уште дел од нив се меѓу најактивните на трибина.
Се извадија нови маици и шалови, а пред почетните две кола со Победа и Пелистер имаше огромна еуфорија во градот. И на двата натпревари имаше одлично навивање, победи од 3-0 и огромен број на публика.
Тогаш дојде дербито со Ренова, на кој се случи голем инцидент. Ренова овојпат немаше навивачи, ама настана мешаница кога нивните членови на управа се израдуваа на голот на Ренова (3-1 за Вардар), по што цела трибина се префрли на југ. Они извадија пиштоли, па сите ги знаете снимките со алфите пред Градски.
Уште памтам како ги оставив јајцата на шилците од оградата меѓу запад и југ, при неуспешното прекачување. Натпреварот предизвика контроверзии, бидејќи на нашата трибина беше запалено албанското знаме, а имаше и доста невкусни скандирања.
На следниот куп дуел со нив, игравме во Охрид. Они беа домаќини и имаа „навивачка група“ со два транспаренти. Им ги бутнавме транспарентите, беа запалени потоа.
Денот на натпреварот со Ренова, го одбележа еден релативен пораз на Комити, кој според мене беше резултат на недоволна организација. Инцидентите со управата на Ренова продолжија надвор од стадион, а потоа се разлејаа низ цел кеј и плоштад во пресметка со полиција. И додека групата се раздвои на повеќе делови, подгрупите од делот на Карпош се упатиле кон стадионот на Локомотива, каде што тогаш гостуваа 150-тина Шверцери. Изведоа напад со камења, ама откако побројните Шверцери ги забркаа, имаше повреден наш член. Да се упатевме во истата бројка и екипа од Градски, исходот ќе беше далеку поинаков, ама за волја на вистината групата немаше ниту да стигне неприметно до Карпош.
Тоа беше време каде што имаше инциденти буквално после секој натпревар и на секое излегување. Шверцери имаа солидна млада екипа во тоа време, со ликови како Омер и уште неколкумина кои уште се активни во водството. Се бркавме по кеј после утакмици, се провоциравме преку камен мост, се напаѓавме околу саем кога имаше настани, буквално немаше натпревар без инцидент.
Не чекавме многу долго за одмазда за Карпош, затоа што при едно гостување во Автокоманда, имавме собир кај Континентал. Шверцери се пуштија од брдото кај парк шума Гази Баба, по што следеше јуриш од наша страна и бркање низ цела населба Гази Баба. Имаше еден повреден член од нивна страна кој не успеа да избега, а пред натпреварот они имаа погодено наш член со камен. Дојде полиција од сите страни, не носеа со кордон после утакмица, до 1 вечерта.
Тоа време имавме веќе здраво ривалство со Пирати. Покрај трансовите од Ренова, месеци претходно, на Македонија-Исланд, им падна и трансот на Пирати (Автокомандоси). Долж сезоната им падна и главниот транспарент, а они со киднапирање и вклучување на рекетарските структури од вмро, успејаа да ни го паднат единствениот транспарент во последниве 15 години (УКБ).
Ако не се лажам, таа сезона им беше паднато и знамето на Фаланга, со змијата
Имавме две бројни гостувања во Битола, со неколку кореографии и мизерни ремија од 0-0. Имавме гостување во Прилеп кое заврши со голема тепачка со полицијата, како и гостувањето кај Милано кога имаше тепачка со обичната публика.
Магнети за инциденти
Впрочем и дента кога падна знамето УКБ, екипата беше десеткувана, токму поради небитен инцидент против Силекс на домашен терен.
Во тоа време, како помлади членови се организиравме преку смс пораки. Меѓу младите имаше организација за да се навива и на кошарка. Неколку пати се појавивме под името Комбат, се' додека Шверцери не не' нападнаа и постарите ни акнаа бан за навивање на кошарка
Од сегашен аспект, тоа било сјајна ситуација да ни падне транспарент. Одење на кошарка по 15-30 души, воглавно под 18 години, со две-три знамиња. Одење со кортео до Кале, без скоро ич полиција. Во таква ситуација, Шверцери извршија напад од страната на Кале, но без никаков дуел. Се доекипиравме, дојде и по некој постар член и они одма фатија кидавела. Ама штетата веќе беше направена.
До тогаш, ќе остане запаметено дека Вардар ја заврте една утакмица со Пелистер, откако влеговме со големо доцнење и губевме 20-тина разлика.
Исто така ќе остане запаметено гостувањето кај Работнички и инцидентот со ЦПБ. Како пилиштари одма им влеговме со провокации. Тишина, Работнички сите сте пички, О господе верувај ми, Ни Работнички, Ни МЗТ...
Тогаш не раздели плексигласот, ама по утакмица имаше уште закачки. Имаше шамари од двете страни, по кои после тоа пак имавме лекции од постарите членови кои негуваа пријателство и со ЦПБ и со ФА.
Со Шверцери се закачивме и на гостување против Металург во Автокоманда. Се појавија од брдото во Железара да провоцираат. Полас трибина скокна преку ограда да ги брка, се разбркаа за секунда. До крајот на натпреварот пола екипа навиваше од брдото, а другата од стадион.
Во сезоната во која се случи и инцидентот на Стража, овој натпревар со Металург беше шлагот на конфликтот со Трипчо, кога имаше цела кореографија со „Пластикмен оди си“.
Сезоната имаше супер крај, откако со помлад состав, Вардар изгази во втората полусезона, по катастрофалната прва полусезона и 10-тина натпревари без победа по ред, иако бевме фаворити за титула.
Ќе ми остане во глава дека серијата порази ја прекинавме со Работнички, кога на вториот гол се изклизав на колена на стариот запад