30 години, типични македонски, со победи големи кои експресно и на голема врата не преставија на навивачката сцена, а веднаш потоа, мрачни денови, снемување до раб на исчезнување, за пирејот повторно да израсне, да изрти и да се прошири во срцата на некои нови деца, синови и ќерки на транзицските херои, кои го вратија во мода идеалот на дечките од деведесет и прва и го претворија во нова урбана мода на која сите и се поклонија. Исто како нашата историја, трите децении безрезервна подршка за кавадаречките спортски колективи беа полни со подеми и падови, но за разлика од спортските колективи кои не беа со нас кога нас не немаше, ние бевме тука кога тие беа на раб на нивната егзистенција. Така, покрај најважните македонски спортски сцени, обединети под црвено белите знамиња за кавадаречките клубови пеевме и надвор од границите на земјата, но и по игралиштата низ селата, славевме со нив шампионски титули и во балканските, и во националните првенства, но и четвртолигашки пехари кои не носеа ниво погоре од дното кое неколкупати го допревме. Овие 30 години ни донесоа и некои други битки, некои поважни од оние на трибините, битки во кои за жал загубивме браќа кои никогаш нема да бидат заборавени, но кои не научија да помагаме секаде и секому, со дарување крв, храна, помош, со разубавање на нечиј ден, и секојдневието на градот кој толку многу го сакаме. Претворена во слика нашата историја изгледа идентично како логото зад кое стои потписот на вечниот Лозар, Трајче - Тац кое ќе го одбележи овој голем јубилеј и ќе биде препознатливиот знак кој до крајот на годината ќе се обидеме да го донесеме до срцето на секој кавадарчанец.
Прославата започнува.
Среќен 30ти роденден Лозари!!!