Метафизика

Член од
30 октомври 2020
Мислења
1.465
Поени од реакции
2.931
Колку Кант може да помогне да се разбере Метафизиката со неговиот став кон неа?
За него, метафизиката е легитимна и неспорна, бидејќи нејзините прашања природно извираат од човекот (Бог, бесмртност, слобода, морал). Она што Кант го критикува е барањето метафизиката да биде наука т.е., да се примени научниот метод во областа на метафизиката. Ова е невозможно, бидејќи според Кант, знаењето е синтеза на разумот (поим) и сетилното искуство. Не само поими, не само перцепција, туку и нивна синтеза. Затоа Кант вели дека перцепцијата без поим е слепа, а поимот без перцепција е празен. Предметите на метафизиката не ни се дадени со сетилно искуство и затоа не можеме да имаме научно знаење за нив. Значи, метафизиката не може да биде наука, како што е, на пример, физиката...
Мене лично ми е блиско ова размислување.Тој прави дистинкција она што треба да се оддели - овостраноста и другостраноста, создаденото и несоздаденото, знаењето и верата, Бог и светот...
Донекаде се слагам, проблемот го гледам во лимитот на сетилата, но и во релативното искусување на априори фактите.

Пример ,со перцепција на природата мене ми е евидентно постоење на интелигенција во дизајнот, и таа интелигенција ја земам како априори.

1605708785361.png

1605708852103.png

Моето априори доживување на овие слики ми создава јако естетско искуство.
Но проблемот е што тоа истото не е априори на ниво на доживување кај секого.
Пример Рон сега ми се смее што јас сум видел во сликите.
Но од друга страна, тоа што Рон го доживува е екстаза и наплив на самодоверба, бидејќи почнува да добива докази дека јас сум ненормален.

Ne znam kako da stavam smajli znak dryze pa samo mi se dopaga :) , a da znaes me nasmea covecki . Ti blagodaram .
Нема на што, смеењето е прекрасна работа, мило ми е што се разбираме :)
 
Последно уредено:

liberij

ТЕРИРЕМ
Член од
3 април 2012
Мислења
2.037
Поени од реакции
1.018
Донекаде се слагам, проблемот го гледам во лимитот на сетилата, но и во релативното искусување на априори фактите.

Пример ,со перцепција на природата мене ми е евидентно постоење на интелигенција во дизајнот, и таа интелигенција ја земам како априори.

Прегледај го приврзокот 275135

Прегледај го приврзокот 275136

Моето априори доживување на овие слики ми создава јако естетско искуство.
Но проблемот е што тоа истото не е априори на ниво на доживување кај секого.
Пример Рон сега ми се смее што јас сум видел во сликите.
Но од друга страна, тоа што Рон го доживува е екстаза и наплив на самодоверба, бидејќи почнува да добива докази дека јас сум ненормален.


Нема на што, смеењето е прекрасна работа, мило ми е што се разбираме :)
Она што би го додалал на Кант воедно и како одговор на твојата дилема е следното размислување, прашање.

Дали фактот што не можеме да навлеземе во метафизиката со научен метод зборува за метафизика, за нејзино нелегитимно тврдење дека се нарекува наука или зборува за научен метод? Дали метафизиката е слаба пред научниот метод, или е научниот метод слаб пред метафизиката? Или, трето, зарем не е слабост на ниту еден, туку знаење дека метафизиката е другост? Другост што ја остава научниот метод во првото, во она што е на оваа страна од тоа „мета“ во метафизиката, во физиката или природата? Мојот одговор оди во насока на последново.
Навистина, Бог и слободата не можат да се сфатат со научен метод. Во нив едноставно се верува. Ние веруваме дека Бог постои, веруваме дека сме слободни. Последново ни изгледа сосема очигледно. Сепак, не можеме да ја докажеме слободата со научен метод.

Уникатноста на секој човек со неговата слобода ги создава различните искуства, затоа оваа “лимитираност“ всушност е надминување на лимитираноста на „Индивидуалното“ од перспектива на „Едното“ кое се креира од „Мноштвото“.
Автоматски споено мислење:

Донекаде се слагам, проблемот го гледам во лимитот на сетилата, но и во релативното искусување на априори фактите.

Пример ,со перцепција на природата мене ми е евидентно постоење на интелигенција во дизајнот, и таа интелигенција ја земам како априори.

Прегледај го приврзокот 275135

Прегледај го приврзокот 275136

Моето априори доживување на овие слики ми создава јако естетско искуство.
Но проблемот е што тоа истото не е априори на ниво на доживување кај секого.
Пример Рон сега ми се смее што јас сум видел во сликите.
Но од друга страна, тоа што Рон го доживува е екстаза и наплив на самодоверба, бидејќи почнува да добива докази дека јас сум ненормален.


Нема на што, смеењето е прекрасна работа, мило ми е што се разбираме :)
Она што би го додалал на Кант воедно и како одговор на твојата дилема е следното размислување, прашање.

Дали фактот што не можеме да навлеземе во метафизиката со научен метод зборува за метафизика, за нејзино нелегитимно тврдење дека се нарекува наука или зборува за научен метод? Дали метафизиката е слаба пред научниот метод, или е научниот метод слаб пред метафизиката? Или, трето, зарем не е слабост на ниту еден, туку знаење дека метафизиката е другост? Другост што ја остава научниот метод во првото, во она што е на оваа страна од тоа „мета“ во метафизиката, во физиката или природата? Мојот одговор оди во насока на последново.
Навистина, Бог и слободата не можат да се сфатат со научен метод. Во нив едноставно се верува. Ние веруваме дека Бог постои, веруваме дека сме слободни. Последново ни изгледа сосема очигледно. Сепак, не можеме да ја докажеме слободата со научен метод.

Уникатноста на секој човек со неговата слобода ги создава различните искуства, затоа оваа “лимитираност на сетилата...“ всушност е надминување на лимитираноста на „Индивидуалното“ од перспектива на „Едното“ кое се креира од „Мноштвото“.
Автоматски споено мислење:

Донекаде се слагам, проблемот го гледам во лимитот на сетилата, но и во релативното искусување на априори фактите.

Пример ,со перцепција на природата мене ми е евидентно постоење на интелигенција во дизајнот, и таа интелигенција ја земам како априори.

Прегледај го приврзокот 275135

Прегледај го приврзокот 275136

Моето априори доживување на овие слики ми создава јако естетско искуство.
Но проблемот е што тоа истото не е априори на ниво на доживување кај секого.
Пример Рон сега ми се смее што јас сум видел во сликите.
Но од друга страна, тоа што Рон го доживува е екстаза и наплив на самодоверба, бидејќи почнува да добива докази дека јас сум ненормален.


Нема на што, смеењето е прекрасна работа, мило ми е што се разбираме :)
Она што би го додалал на Кант воедно и како одговор на твојата дилема е следното размислување, прашање.

Дали фактот што не можеме да навлеземе во метафизиката со научен метод зборува за метафизика, за нејзино нелегитимно тврдење дека се нарекува наука или зборува за научен метод? Дали метафизиката е слаба пред научниот метод, или е научниот метод слаб пред метафизиката? Или, трето, зарем не е слабост на ниту еден, туку знаење дека метафизиката е другост? Другост што ја остава научниот метод во првото, во она што е на оваа страна од тоа „мета“ во метафизиката, во физиката или природата? Мојот одговор оди во насока на последново.
Навистина, Бог и слободата не можат да се сфатат со научен метод. Во нив едноставно се верува. Ние веруваме дека Бог постои, веруваме дека сме слободни. Последново ни изгледа сосема очигледно. Сепак, не можеме да ја докажеме слободата со научен метод.

Уникатноста на секој човек со неговата слобода ги создава различните искуства, затоа оваа “лимитираност на сетилата...“ всушност е надминување на лимитираноста на „Индивидуалното“ од перспектива на „Едното“ кое се креира од „Мноштвото“.
 
Последно уредено:
Член од
30 октомври 2020
Мислења
1.465
Поени од реакции
2.931
Она што би го додалал на Кант воедно и како одговор на твојата дилема е следното размислување, прашање.

Дали фактот што не можеме да навлеземе во метафизиката со научен метод зборува за метафизика, за нејзино нелегитимно тврдење дека се нарекува наука или зборува за научен метод? Дали метафизиката е слаба пред научниот метод, или е научниот метод слаб пред метафизиката? Или, трето, зарем не е слабост на ниту еден, туку знаење дека метафизиката е другост? Другост што ја остава научниот метод во првото, во она што е на оваа страна од тоа „мета“ во метафизиката, во физиката или природата? Мојот одговор оди во насока на последново.
Навистина, Бог и слободата не можат да се сфатат со научен метод. Во нив едноставно се верува. Ние веруваме дека Бог постои, веруваме дека сме слободни. Последново ни изгледа сосема очигледно. Сепак, не можеме да ја докажеме слободата со научен метод.

Уникатноста на секој човек со неговата слобода ги создава различните искуства, затоа оваа “лимитираност“ всушност е надминување на лимитираноста на „Индивидуалното“ од перспектива на „Едното“ кое се креира од „Мноштвото“.
Автоматски споено мислење:


Она што би го додалал на Кант воедно и како одговор на твојата дилема е следното размислување, прашање.

Дали фактот што не можеме да навлеземе во метафизиката со научен метод зборува за метафизика, за нејзино нелегитимно тврдење дека се нарекува наука или зборува за научен метод? Дали метафизиката е слаба пред научниот метод, или е научниот метод слаб пред метафизиката? Или, трето, зарем не е слабост на ниту еден, туку знаење дека метафизиката е другост? Другост што ја остава научниот метод во првото, во она што е на оваа страна од тоа „мета“ во метафизиката, во физиката или природата? Мојот одговор оди во насока на последново.
Навистина, Бог и слободата не можат да се сфатат со научен метод. Во нив едноставно се верува. Ние веруваме дека Бог постои, веруваме дека сме слободни. Последново ни изгледа сосема очигледно. Сепак, не можеме да ја докажеме слободата со научен метод.

Уникатноста на секој човек со неговата слобода ги создава различните искуства, затоа оваа “лимитираност на сетилата...“ всушност е надминување на лимитираноста на „Индивидуалното“ од перспектива на „Едното“ кое се креира од „Мноштвото“.
Автоматски споено мислење:


Она што би го додалал на Кант воедно и како одговор на твојата дилема е следното размислување, прашање.

Дали фактот што не можеме да навлеземе во метафизиката со научен метод зборува за метафизика, за нејзино нелегитимно тврдење дека се нарекува наука или зборува за научен метод? Дали метафизиката е слаба пред научниот метод, или е научниот метод слаб пред метафизиката? Или, трето, зарем не е слабост на ниту еден, туку знаење дека метафизиката е другост? Другост што ја остава научниот метод во првото, во она што е на оваа страна од тоа „мета“ во метафизиката, во физиката или природата? Мојот одговор оди во насока на последново.
Навистина, Бог и слободата не можат да се сфатат со научен метод. Во нив едноставно се верува. Ние веруваме дека Бог постои, веруваме дека сме слободни. Последново ни изгледа сосема очигледно. Сепак, не можеме да ја докажеме слободата со научен метод.

Уникатноста на секој човек со неговата слобода ги создава различните искуства, затоа оваа “лимитираност на сетилата...“ всушност е надминување на лимитираноста на „Индивидуалното“ од перспектива на „Едното“ кое се креира од „Мноштвото“.
Мислам и да и не.
Научниот метод го употребуваме во рамка на четирите димензии во кои сме дизајнирани да егзистираме, сетилата кои ги имаме се за овде, па постои лимит, доколку пример стринг тиори е точна во калкулацијата дека ги има 10.
Но како и да е, емпириски не може да докажеме дека ги има, само математиката работи, но чинам не комплетно.
Сеуште ги демистифицираме и законите на природата, @Bodhidharma веќе го Спомна Руперд Шелдрик и неговата теорија за Морфогенетски полиња, вредно е да се ислуша, пример е како научниот метод го донесе до христијанството.


Туку мене самите емоции, нивната природа и сензација ми се вон оваа димензија.
 

Bodhidharma

Avatara
Член од
17 септември 2011
Мислења
10.784
Поени од реакции
15.396
Мислам и да и не.
Научниот метод го употребуваме во рамка на четирите димензии во кои сме дизајнирани да егзистираме, сетилата кои ги имаме се за овде, па постои лимит, доколку пример стринг тиори е точна во калкулацијата дека ги има 10.
Но како и да е, емпириски не може да докажеме дека ги има, само математиката работи, но чинам не комплетно.
Сеуште ги демистифицираме и законите на природата, @Bodhidharma веќе го Спомна Руперд Шелдрик и неговата теорија за Морфогенетски полиња, вредно е да се ислуша, пример е како научниот метод го донесе до христијанството.


Туку мене самите емоции, нивната природа и сензација ми се вон оваа димензија.
Науката е во ќорсокак, темелот е во тоа да експериментално може да се потврдуваат тезите. Проблем е што опсервацијата влијае на исходот...хинт ->
Како и сите варијации од кои најпознат е...mind blowing:
Метафизиката треба да го пополни тој гап, преку логички заклучоци. Мене еден таков заклучок ми е дека не може дел од мистеријата да ја реши мистеријата....еве една позната изрека во тој правец:
"We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them."
Од тука и следното...дека не може робот(ПЦ) да стане самосвесен преминувајќи некој трешхолд на компутации, како што ни тоа не е случај во живиот свет. Кога си внатре во матрицата не можеш да ја осознаеш целосната вистина, затоа колку повеќе зумираш во коренот на реалноста толку повеќе информации ќе најдеш.....нешто како
Не џабе е формула која содржи корен од -1 :)
 

Хептаграм XI

Ἱερὸς Γάμος
Член од
13 февруари 2010
Мислења
11.578
Поени од реакции
11.595
Науката е во ќорсокак, темелот е во тоа да експериментално може да се потврдуваат тезите. Проблем е што опсервацијата влијае на исходот...хинт ->

Метафизиката треба да го пополни тој гап, преку логички заклучоци. Мене еден таков заклучок ми е дека не може дел од мистеријата да ја реши мистеријата....еве една позната изрека во тој правец:
"We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them."
Од тука и следното...дека не може робот(ПЦ) да стане самосвесен преминувајќи некој трешхолд на компутации, како што ни тоа не е случај во живиот свет. Кога си внатре во матрицата не можеш да ја осознаеш целосната вистина, затоа колку повеќе зумираш во коренот на реалноста толку повеќе информации ќе најдеш.....нешто како
Не џабе е формула која содржи корен од -1 :)
Науката е секогаш пола чекор назад од метафизиката, барем методите.

Мистеријата се користи да се сокрие она што се спознава да не биде разоткриено пред да е способна индивидуата за тоа спознавање, нешто како калибрирање на инструмент кој што се користи за мерење. Познатата алхемиска изрека: “obscurum per obscurius, ignotum per ignotius” (the obscure by the more obscure, the unknown by the more unknown) за која Јунг вели дека во времето на „просветлувањето“ не одело рака под рака со новото време - не е точна.
Само на почетокот беше погрешно разбрана зошто е тоа така.

Од тука следува ако индивидуата е како инструмент, како ќе се промени сама по себе?
Во системите кои имаат било каква форма на „самостојно“ управуавње, постои „повратна врска“, колку е покомплексна и подобро направена - толку подобро ќе се адаптира системот на повратните информации и може да создаде нови матрици (една матрица без менување на информациите во нејзе, доволно е да ја транспонираме и ете ти wow од сите страни во однос на еден систем).

Тука (за индивидуата) играат улога познавањето на (новите) научни методи, искуството, наследната судбина (тука опфаќа тоа и гени, да не поврзуваме со „богови“ и слично) итн итн

Оние системи кои доаѓаат до крајни граници на возможното во научна смисла, каде што природата го крши секој што пробува да пречекори надвор од познатите физички формули и закони, се оние кои во природата и се менуваат и прераснуваат во нешто ново, еволуција - другите што не можат да се корегираат доволно, се деформираат и исчезнуваат или најчесто се модифицираат поспоро.
Но и тоа е нешто.
Овие променети системи не се надприродни, туку само откриле нови посуптилни, природни закони кои порано не биле познати ниту објаснети за да може да се користат преку формула...

Јас ја гледам јогата (сите форми: раџа, хата, џнана, бакти) не само како метафизичка наука, туку и како алатка која на почетокот е многу изместена, некалибрирана и индивидуата корегирајќи се себе си - ги поправа грешките на самиот систем што го гради.
Самата јога како религија, практична философија или како сакате наречете ја - нема проблеми со науката и достигнувањата на истата и лесно без проблем може да се користи секој научен метод што самиот човек го разбира до самата срж, за да го искористи најдобро што може.

Мислам дека само со јогата (иако денес науката се обидува да го реши разумот на човекот) може да се корегира и вежба најмрзливиот орган кај човекот: мозокот, а без да мора да се земаат било какви надворешни стимуланси (или замислете, како што вели Кроули: да се користи калауз) за да се проба да се „исклучи“-„отвори“ разумот.
 
Последно уредено:

Bodhidharma

Avatara
Член од
17 септември 2011
Мислења
10.784
Поени од реакции
15.396
Науката е секогаш пола чекор назад од метафизиката, барем методите.

Мистеријата се користи да се сокрие она што се спознава да не биде разоткриено пред да е способна индивидуата за тоа спознавање, нешто како калибрирање на инструмент кој што се користи за мерење. Познатата алхемиска изрека: “obscurum per obscurius, ignotum per ignotius” (the obscure by the more obscure, the unknown by the more unknown) за која Јунг вели дека во времето на „просветлувањето“ не одело рака под рака со новото време - не е точна.
Само на почетокот беше погрешно разбрана зошто е тоа така.

Од тука следува ако индивидуата е како инструмент, како ќе се промени сама по себе?
Во системите кои имаат било каква форма на „самостојно“ управуавње, постои „повратна врска“, колку е покомплексна и подобро направена - толку подобро ќе се адаптира системот на повратните информации и може да создаде нови матрици (една матрица без менување на информациите во нејзе, доволно е да ја транспонираме и ете ти wow од сите страни во однос на еден систем).

Тука (за индивидуата) играат улога познавањето на (новите) научни методи, искуството, наследната судбина (тука опфаќа тоа и гени, да не поврзуваме со „богови“ и слично) итн итн

Оние системи кои доаѓаат до крајни граници на возможното во научна смисла, каде што природата го крши секој што пробува да пречекори надвор од познатите физички формули и закони, се оние кои во природата и се менуваат и прераснуваат во нешто ново, еволуција - другите што не можат да се корегираат доволно, се деформираат и исчезнуваат или најчесто се модифицираат поспоро.
Но и тоа е нешто.
Овие променети системи не се надприродни, туку само откриле нови посуптилни, природни закони кои порано не биле познати ниту објаснети за да може да се користат преку формула...

Јас ја гледам јогата (сите форми: раџа, хата, џнана, бакти) не само како метафизичка наука, туку и како алатка која на почетокот е многу изместена, некалибрирана и индивидуата корегирајќи се себе си - ги поправа грешките на самиот систем што го гради.
Самата јога како религија, практична философија или како сакате наречете ја - нема проблеми со науката и достигнувањата на истата и лесно без проблем може да се користи секој научен метод што самиот човек го разбира до самата срж, за да го искористи најдобро што може.

Мислам дека само со јогата (иако денес науката се обидува да го реши разумот на човекот) може да се корегира и вежба најмрзливиот орган кај човекот: мозокот, а без да мора да се земаат било какви надворешни стимуланси (или замислете, како што вели Кроули: да се користи калауз) за да се проба да се „исклучи“-„отвори“ разумот.
Никогаш не сум те слушнал да кажеш иако имам некои индикации, во врска со свеста и конекцијата со живиот свет. Дали е епифеномен или нешто друго?
 

volare_g

Nediplomiran i nedokvakan
Член од
28 февруари 2014
Мислења
681
Поени од реакции
1.701
Навистина, Бог и слободата не можат да се сфатат со научен метод. Во нив едноставно се верува. Ние веруваме дека Бог постои, веруваме дека сме слободни.

Уникатноста на секој човек со неговата слобода ги создава различните искуства, затоа оваа “лимитираност на сетилата...“ всушност е надминување на лимитираноста на „Индивидуалното“ од перспектива на „Едното“ кое се креира од „Мноштвото“.
[/QUOTE]
Za Kant ne mozam da kazam nisto ne mi bas najcitan avtor , no tvoeto tvrdenje pogore za slobodata po moe mislenje e sosema netocno. Za Bog vo forum na metafizika e apsurdno da zboryvam i ke go izostavam toj del , no slobodata e lesno merliva vo sekoj aspekt , duhoven ,imperiski ,materijalen... Samiot poim na slobida e tolku seopsizen i prostran sto jas mislam dwka nie so nasata percepcija ne mozeme da go oofatine poimot slobida. Primer , pravoto na samo izrazuvanje i samoopredleuvanje e edna sloboda , veryvaj mi ke osetis ako nekoj ti pravi represija na ova, pravoto na duhoven razvoj i emancipacija , lesno merlivo , milam ako na nekoj jogi mu kazam deka ne smee da meditira ke se oseka restriktirano vo negovata sloboda , primerite za merlivosta na slobodata se nemerlivi :).
Boldiraniov del , ne znam dali ti e namerno ili ne no ova e definicijta za Borg vo star Trek , I AM ONE FOR WE ARE MANY :), koi go zemaa kako narativ od diskusiite pomegy Jung i Frojd, dali da se analizira individyata preku opstestvoto( kolektivot ) ili opstestvoto preku individuata. I da ne zaboravam mojot omilen del na Frojd , dali na slikata gi gledas ci**te na majka ti :tapp:
Автоматски споено мислење:

Pocnav da praktikuvam joga pred 3.5 godini , se sto go kaza Heptagram pogore go minav i osetiv , od zbor do zbor si vo pravo. Ova e video od mojot guru povrzano so individualnosta.
If We Do Not Become Inclusive, Our Own Intelligen…: https://youtu.be/GR368uNBeY8
 
Последно уредено:

liberij

ТЕРИРЕМ
Член од
3 април 2012
Мислења
2.037
Поени од реакции
1.018
Мислам и да и не.
Научниот метод го употребуваме во рамка на четирите димензии во кои сме дизајнирани да егзистираме, сетилата кои ги имаме се за овде, па постои лимит, доколку пример стринг тиори е точна во калкулацијата дека ги има 10.
Но како и да е, емпириски не може да докажеме дека ги има, само математиката работи, но чинам не комплетно.
Сеуште ги демистифицираме и законите на природата, @Bodhidharma веќе го Спомна Руперд Шелдрик и неговата теорија за Морфогенетски полиња, вредно е да се ислуша, пример е како научниот метод го донесе до христијанството.


Туку мене самите емоции, нивната природа и сензација ми се вон оваа димензија.
Убав пример за човечката спекулација како гносеолошки процес за осознавање и израз на човекот како capax infinitum..., Кант јасно го покажува она што јас лично се обидувам да го објаснам - поделбата на знаењето и верата и нивното сливање во човекот. Неисклучено и неделиво единство. Кант е строго во право дека метафизиката не е и не може да биде наука (во нејзината класична смисла на природна наука) - затоа што не можеме да го примениме научниот метод на Бога. Ова е важно и за верниците и за атеистите да го разберат. И оние кои ја „напаѓаат“ верата со наука, како и оние кои ја „напаѓаат“ науката со вера.

Еве конечно како поддршка на ова би го додал размислувањето на Фредерик Коплстон во однос на Кантовиот став за односот меѓу метафизичкото и научното:
„Утврдувањето на границите на теоретското или научното знаење не значи дека за Бог, на пример, не може да се размислува или дека тој израз е бесмислен. Тоа само ги става слободата, бесмртноста и Бог од другата страна за докажување и побивање. Така, критиката на метафизиката, која ја наоѓаме во „Трансценденталната дијалектика“ (= поглавје во Кантовата „Критика на чистиот ум“), го отвора патот кон практичната или моралната вера заснована на морална свест. Затоа, Кант може да каже како го уништил знаењето, за да добие место за вера и како неговата деструктивна критика бара метафизиката да биде наука што му задава судбоносен удар на материјализмот, фатализмот и атеизмот.
Науката (т.е. класична природна наука) вклучува поим за каузални закони, што не остава простор за слобода. И човекот, сфатен како дел од космичкиот систем што го испитува науката, не е исклучок од тие закони.

Но, научното знаење има свои граници и тие граници се определени од формите и природата на човечката сензуалност и разум. Затоа, нема сериозна причина да се тврди дека границите на нашето научно или теоретско знаење се идентични со границите на реалноста “.
 
Член од
30 октомври 2020
Мислења
1.465
Поени од реакции
2.931
Мислам дека само со јогата (иако денес науката се обидува да го реши разумот на човекот) може да се корегира и вежба најмрзливиот орган кај човекот: мозокот, а без да мора да се земаат било какви надворешни стимуланси (или замислете, како што вели Кроули: да се користи калауз) за да се проба да се „исклучи“-„отвори“ разумот.
Би ти контрирал, јога е самоеден од начините за отварање на "разумот", но не единствениот.

Pocnav da praktikuvam joga pred 3.5 godini , se sto go kaza Heptagram pogore go minav i osetiv , od zbor do zbor si vo pravo. Ova e video od mojot guru povrzano so individualnosta.
If We Do Not Become Inclusive, Our Own Intelligen…: https://youtu.be/GR368uNBeY8
Садгуру е одличен стоик! Доаѓање во состојба на чистина на перцепција, комн сенс, посебно ми се допаѓа неговиот став за медитацијата, дека треба да се биде во медитативната состојба со отворени очи одејќи.

Убав пример за човечката спекулација како гносеолошки процес за осознавање и израз на човекот како capax infinitum..., Кант јасно го покажува она што јас лично се обидувам да го објаснам - поделбата на знаењето и верата и нивното сливање во човекот. Неисклучено и неделиво единство. Кант е строго во право дека метафизиката не е и не може да биде наука (во нејзината класична смисла на природна наука) - затоа што не можеме да го примениме научниот метод на Бога. Ова е важно и за верниците и за атеистите да го разберат. И оние кои ја „напаѓаат“ верата со наука, како и оние кои ја „напаѓаат“ науката со вера.

Еве конечно како поддршка на ова би го додал размислувањето на Фредерик Коплстон во однос на Кантовиот став за односот меѓу метафизичкото и научното:
„Утврдувањето на границите на теоретското или научното знаење не значи дека за Бог, на пример, не може да се размислува или дека тој израз е бесмислен. Тоа само ги става слободата, бесмртноста и Бог од другата страна за докажување и побивање. Така, критиката на метафизиката, која ја наоѓаме во „Трансценденталната дијалектика“ (= поглавје во Кантовата „Критика на чистиот ум“), го отвора патот кон практичната или моралната вера заснована на морална свест. Затоа, Кант може да каже како го уништил знаењето, за да добие место за вера и како неговата деструктивна критика бара метафизиката да биде наука што му задава судбоносен удар на материјализмот, фатализмот и атеизмот.
Науката (т.е. класична природна наука) вклучува поим за каузални закони, што не остава простор за слобода. И човекот, сфатен како дел од космичкиот систем што го испитува науката, не е исклучок од тие закони.

Но, научното знаење има свои граници и тие граници се определени од формите и природата на човечката сензуалност и разум. Затоа, нема сериозна причина да се тврди дека границите на нашето научно или теоретско знаење се идентични со границите на реалноста “.
Потполно се слагам со тебе, мислам дека и за истиот лимит на науката зборуваме.
Еве Кант од друг аспект, зборува за сетилата, се повеќе мислам дека имаме сетило за метафизичкото, но не секој го има развиено, или можеби ни отупува, едноставно чувствуваш. Атеист никогаш нема да свати метафизичко искуство доколку не го доживее. Мислам дека токму тоа е Кантовото - Ноу Дајселф.

Од друга страна најголем број верници веруваат паушално, не дошле до метафизичкото, наследиле традиција само.

Искрено ме потсети на Шелдрик, биолог кој почнал како атеист,го истражувал истокот и на крај си ја прифатил сопствената религија, се залага за духовна пракса, организира пилгримиџ, посета на храмови, во исто време поттикнува науката да го надмине својот догматизам.

На слична линија сум и јас, се чувствувам прекрасно во нашите храмови, тихување, мир.
 
Член од
2 ноември 2020
Мислења
454
Поени од реакции
633
Зборувате за интуиција, инстинкт, страв.... Нели сите тие се емоции од кој повеќето контролирани од амигдалата. Нели се се сведува на електричен импулс на хормони и феромони.
Не ја негирам улогата на религијата за постигнување на душевен мир, но нели истиот значи прифаќање на смртта, прифаќање на апсурдноста во секојдневниот живот?
Добро и зло основна парадигма на скоро секоја религија.
Што се случува со шимпанзата, делфините, кучињата после смртта тие што го немаат тој концепт а слично ниво на интелигенција?
Нели изгледа како средсво за контрола или кондиционо спремање нешто како стварање условен рефлекс?
 
Член од
30 октомври 2020
Мислења
1.465
Поени од реакции
2.931
Зборувате за интуиција, инстинкт, страв.... Нели сите тие се емоции од кој повеќето контролирани од амигдалата. Нели се се сведува на електричен импулс на хормони и феромони.
Не ја негирам улогата на религијата за постигнување на душевен мир, но нели истиот значи прифаќање на смртта, прифаќање на апсурдноста во секојдневниот живот?
Добро и зло основна парадигма на скоро секоја религија.
Што се случува со шимпанзата, делфините, кучињата после смртта тие што го немаат тој концепт а слично ниво на интелигенција?
Нели изгледа како средсво за контрола или кондиционо спремање нешто како стварање условен рефлекс?
Има некои студии кои одат во насока дека стравот кај нас не се активира само со амигдалата, посложен механизам е, од друга страна она е одговорна и за психопатија и алтруизам како две спротивности, екстреми на еден ист механизам, а го поврзуваат со големината на истата.

Туку финтата со нас е дека имаме два страва, еден природен еден мутиран, првиот ти треба кога ќе видиш мечка во шума, активира фајт ор флајт, удираат трите стреснихормона, пука адреналин во мозок и мускули..... вториот е имагинарен, резултат на интелигенција, проекција на умот за некоја закана во иднина, а се базира на свесностадека ќе умреме. Он прави да нонстоп капнува кортизолче како еден од трите стресни хормони. Кај нас мислите активираат емоција и тука ецелата цака.

Вистински мир е помирување со смрт, бидејќи ретко кој тоа може мислам дека религиите понудиле некаква утеха, пекол и рај во христијанство, реинкарнација и карма во хинду, будизам.... но религиите имаат и метафизички аспект, мистицизам, директно иницирање на мистично, метафизичко искуство кое самото по себе го намалува мутираниот страв од смрт - видеото со Маслов и пиковите во уводниот пост.
Целта е фокус на животот тука растеретен од страв.

Лично не мислам дека после смрт ќе постојам јас како личност, и ние како и животните имаме напон, животна енергија која продолжува, но не и личноста.
 

volare_g

Nediplomiran i nedokvakan
Член од
28 февруари 2014
Мислења
681
Поени од реакции
1.701
Туку финтата со нас е дека имаме два страва, еден природен еден мутиран
se slozuvam so cwloto ova , inaku i dvujcata najgolemi psiholozi se slozuvaat so tebe :) ( wink ego trip profundly) ,toa e edinstveno mislam vo sto se slozile , frojd i jung, geneticki i generiran strav gi vikat , geneticki - survival fear , koga dovolno dusi ke umrat vo ogonot edna kletka ke rece auc ova boli i ke go zapamti toa i woala nie se plasime od ognot, i misiticiozen dovolno popovi svestenici propovodnci gurua sto ti ne .... Ke kazat deka losoto e loso i poradi toa ke gorime vo ognot , i bum taa kletka ke cue ogan i pocnuva da se plasi :). Iako ima mnogy studii koi pokazyvaat deka nekoi nasi stravovi stanyvaat nasledni , primer strav od kucinja peeflrn od roditel na dete. Inaky da kako licnost i iindividua jas znam deka nema da postojam,no ima edna energija , niska koja e protkaana niz sekoe bitie , koja teznee kon svojit garavitacionen centar , vo toa veryvam, sekoe zivo sustestvo e dwl of taa niza na egzistencija. Prosto gledano ova zvici mnogy na kuklen teatar :) , i nie so crkvata i religiite kako kukli go barame dedoto so belata brada,koj gi vlece site konci "nitki".
 
Член од
30 октомври 2020
Мислења
1.465
Поени од реакции
2.931
Туку финтата со нас е дека имаме два страва, еден природен еден мутиран
se slozuvam so cwloto ova , inaku i dvujcata najgolemi psiholozi se slozuvaat so tebe :) ( wink ego trip profundly) ,toa e edinstveno mislam vo sto se slozile , frojd i jung, geneticki i generiran strav gi vikat , geneticki - survival fear , koga dovolno dusi ke umrat vo ogonot edna kletka ke rece auc ova boli i ke go zapamti toa i woala nie se plasime od ognot, i misiticiozen dovolno popovi svestenici propovodnci gurua sto ti ne .... Ke kazat deka losoto e loso i poradi toa ke gorime vo ognot , i bum taa kletka ke cue ogan i pocnuva da se plasi :). Iako ima mnogy studii koi pokazyvaat deka nekoi nasi stravovi stanyvaat nasledni , primer strav od kucinja peeflrn od roditel na dete. Inaky da kako licnost i iindividua jas znam deka nema da postojam,no ima edna energija , niska koja e protkaana niz sekoe bitie , koja teznee kon svojit garavitacionen centar , vo toa veryvam, sekoe zivo sustestvo e dwl of taa niza na egzistencija. Prosto gledano ova zvici mnogy na kuklen teatar :) , i nie so crkvata i religiite kako kukli go barame dedoto so belata brada,koj gi vlece site konci "nitki".
Слично гледаме на свет, има нешто... прана.. чи.. :)


Ова за стравот генетски, токму Шелдрик погоре зборува за морфогенетските полоња, се запишуваат и пренесуваат навики, не само ние, нели и кокошките имаат вроден страв од сенката на орелот?
 

liberij

ТЕРИРЕМ
Член од
3 април 2012
Мислења
2.037
Поени од реакции
1.018
Зборувате за интуиција, инстинкт, страв.... Нели сите тие се емоции од кој повеќето контролирани од амигдалата. Нели се се сведува на електричен импулс на хормони и феромони.
Не ја негирам улогата на религијата за постигнување на душевен мир, но нели истиот значи прифаќање на смртта, прифаќање на апсурдноста во секојдневниот живот?
Добро и зло основна парадигма на скоро секоја религија.
Што се случува со шимпанзата, делфините, кучињата после смртта тие што го немаат тој концепт а слично ниво на интелигенција?
Нели изгледа како средсво за контрола или кондиционо спремање нешто како стварање условен рефлекс?
Во Христијанската антропологија емоциите припаѓаат на душевниот, психолошки слој на човекот, кој по својата онтологија преставува метафизичка воедно и физичка категорија. Психичкиот аспект влијае перихоретично на физичкиот, т.е. на целиот биомеханички склоп и обратно, со што и психологијата се сложува.

Ова со религиската философија премногу е генерализирано за да се даде некој конкретен, корисен одговор, бидејќи потребно е сериозно, базично познавање. Христијанството е откровенска(апокалиптична) вера, откриена Лично преку Бог на човекот во жива личносна корелација со почеток во времето со вечна перспектива, динамизам... Во овој контекст само можам топло да препорачам сериозно запознавање на сопствената вера во нашиов случај Православната, која на тацна сме ја добиле од нашите предци, иако сме најчесто крстени како деца со извесно ритуално познавање, потребно е човекот со дарот на расудување даден од Бога, да го прифати или отфрли Истиот, инаку се претвораме во номинални, нејасни..., Христијани кои го изгубиле реперот за познавање на другите религии, верувања, атеизми...
Автоматски споено мислење:

Лично не мислам дека после смрт ќе постојам јас како личност, и ние како и животните имаме напон, животна енергија која продолжува, но не и личноста.
Еве убав пример во контекст на она што зборувам со Snowball, убаво е да се има лично мислење, но тоа секако треба си го провериме, еволуираме..., бидејќи јас размислувам, заклучувам лично носам став, но потребно е воедно да сум искрен кон себеси, дека све ова што постои не започнува со моето постоење... :) Конкретно оваа теза во Православието протолошки и есхатолошки е базирана на личносна егзистенција.
 
Последно уредено:

Joshua_Tree

Samo na minuvanje...
Член од
21 март 2010
Мислења
1.274
Поени од реакции
4.617
...значи,ако не сме на јасна позиција со нашето Православие,Католицизам,Евангелизам,Протестантство и уште којзнае колку човечки изуми за манипулации и моќ ние не сме верници?
 

Kajgana Shop

На врв Bottom