Од оаза на мирот до Мека за криминалот
Криминализацијата на Македонија почна со Б.Ц. (2) И дополнението на исказот на контроверзниот Петрит Аме е полно со имиња кои ги посочува како главни протагонисти во спрегата на организираниот криминал, политичарите и тајните служби. Оттаму, воопшто не зачудува што подоцна бевме сведоци на ликвидации и атентати со цел да се прикријат криминалите. Луѓето како Аме очигледно многу добро го познавале и користеле менталитетот на македонските политичарите и нивната несопирлива алчност која подоцна ги прави всушност марионети на криминалот кои само глумат мафијашки босови
Исповедта, или попрво пораката на Петрит Аме, би биле забавно четиво, но за жал, записникот од разговорот направен со него во просториите на Државна безбедност и контраразузнавање ја докажува вмешаноста на македонските транзициски политичари во криминалните активности. Тие, како што сведочи Аме, не само што овозможувале одвивање на прекуграничниот криминал, туку и најдиректно биле инволвирани во него и имале материјална полза. Петрит кажува и за перењето пари од илегалната продажба на цигари што наводно се вршело преку братот на тогашниот министер за внатрешни работи на Македонија, Љубомир Фрчкоски. Тоа се вршело преку фри-шопот “Челебија”, при што цигарите се истоварале, а камионите оделе празни за Србија, со тоа што за пазарот на Косово морало да одат оригинални цигари (во тоа време јавна тајна во Скопје беше дека при купување оригинал цигари марлборо се бараше т.н. “петка”), производство на Филип Морис, а на пазарите во Македонија одела и “четворката” која е фалсификат и се произведувала во Бугарија и во Југотутун, односно во Стококомерц од Прилеп со знаење на македонската влада. Шверцуваните цигари бос и ЛМ кои потекнувале од Македонија-табак се носеле до Албанија, каде што се истоварале во околните села до границата и уште истата вечер по споредни патишта со магариња и коњи преку преминот “Блато”, преку селото Спас се враќале назад. Во јули 1997 г., така требало да бидат префрлени дури пет шлепери!
КРИМИНАЛЦИ, ПОЛИТИЧАРИ, АДВОКАТИ И СУДИИ “НА ИСТО ОРО”
Во оваа илегална трговија од времето за кое сведочи Петрит Аме, бил вмешан и член на партијата ПДП којашто тогаш беше коалициски партнер на СДСМ на Бранко Црвенковски, а него го помагале Ванчо Лазаровски и Илија Илоски, тогаш директор на Царинската управа на Македонија. Притоа, Аме ги споменува и партискиот лидер на ПДП Абдурахман Алити и фирмата Фати компани на некој министер од ПДП и тогашниот министер Насер Зибери. Петрит раскажува и дека основал фирма Еуро Шипад, порано позната како Шипад граѓа, чиј директор бил извесен Владо Шарвалинов, која се занимавала со увоз на дрвен градежен материјал од Србија, а која соработувала со Акики од Белград, сопственост на Ирфан Акики. Ирфан, пак, имал мешовита фирма со синот тогашниот директор на Заводот за платен промет во Скопје. Всушност, фирмата била формирана за “покривање” на другите дејности, а плаќањата секогаш се вршеле во готово. Натаму, на видеолентата Петрит Аме споменува повеќе лица од албанското, македонското (како ликвидираните Орце Коруновски и Марјан Тушевски) и српското подземје кои биле поврзани со бизнисмени во двете држави, но биле блиски и со политичари. Во тој контекст го споменува примерот со извесен Нагип Тоска, кој требало со помош на политичари да земе некој еколошки британски грант во вредност од сегашни два милиона евра со кои, всушност, било планирано да се отвори акредитив во Филип Морис за купување оригинал цигари марлборо коишто требало да се шверцуваат… Исказот на Аме го разоткрива и криминалниот систем по кој функционира македонското правосудство. Имено, тој лично споменува имиња на скопски адвокати, при што на едниот му дал 30.000, а на другиот му дал 40.000 германски марки за да биде ослободен од притвор и за да подоцна против него никогаш да не бидат подигнати обвиненија. Овие пари, и не само во неговиот случај, оделе во системот на адвокатите, судиите и оние што имале особено политичко влијание врз правосудството и врз полицијата.
СРПСКИ РЕЗИДЕНТИ ПЕРЕЛЕ ПАРИ, МАКЕДОНСКИТЕ ПОЛИТИЧАРИ ДРУГАРУВАЛЕ СО НИВ
Покрај, во најмала рака, збунувачката леснотија со која ги споменува имињата на политичарите од регионот во поврзаност со организираниот криминал, интересно е и како без двоумење зборува и за неговите врски, контакти и активности со странските разузнавачи служби. Петрит Аме признава, а своевремено и јавно признаваше во скопските локали, дека одржувал врски и извршувал задачи за повеќе странски разузнавачки служби. Особено ја потенцира својата поврзаност со поранешната КОС во времето на Слободан Милошевиќ од која добил задача да заведува Албанци од Косово да се зачленат во партијата “Јул” на Мирјана Марковиќ (сопругата на Милошевиќ). Неговиот псевдоним по сопствено признание бил “Птица”. За успешно извршените задачи добивал соодветен паричен надомест како и непречено да ги извршува неговите криминални дејности во шверцот на оружје, дрога и цигари. Петрит, како што им соопштува на инспекторите на македонската државна безбедност, таа задача ја извршил по наредба на извесен Маријан Рене, кој “го држел на врска” и Жан Пјер Мишел. Петрит одржувал контакти и со албанската служба, при што преку вујко му Башким контактирал со амбасадорот на Албанија во Македонија, Шабан Мурати. Петрит одржувал контакти и со поранешниот премиер на Албанија, Александар Мекси, со Генс Рули, тогашен албански министер за надворешни работи, како и со други лица од врвот на политичкиот живот во Албанија. Петрит признава дека пред две години одлучил да влезе со 20 отсто од вкупната добивка во казината Шери во Скопје и Аполонија во Гевгелија, чиј директор бил Швеѓанецот Ларс Клинк, а главен финансиер белграѓанецот Драган Стошиќ. Бидејќи бил одбиен, Петрит одлучил до процентот да дојде на друг начин и по кратко време, откако претходно побарал и добил дозвола од Жељко Ражњатовиќ - Аркан, го киднапирал Стошиќ од пред белградскиот хотел Метропол. Петрит го извршил киднапирањето со помош на извесни Чуме и Вуке, прекари кои подоцна се споменуваат како на едни од главните луѓе во процесите против т.н. Земунски клан. Киднапираниот Стошиќ, откако бил ставен во комбе и го однесле кај белградската населба Сурчин во подрумот на Чуме, по два часа го пуштиле бидејќи им го ветил бараниот процент. Но, по два дена Петрит бил повикан на разговор во српската државна безбедност кај Зоран Недељковиќ, кој му дал до знаење дека Драган е нивни човек и му се обратил со зборовите дека тоа може многу да го налути потсекретарот на службата Јовица Станишиќ. Според сведоштвото на Аме, Стошиќ другарувал и со македонски политичари и членови од тогашниот владин кабинет на Бранко Црвенковски, при што го споменува Димитар Бузлевски, но не кажува дали тие знаеле која е неговата вистинска задача. Всушност, на страниците од Форум цитираниот службен запис од архивата на ДБК е сведоштво за начинот и за лицата што ја криминализираа македонската држава. Притоа, наметнувајќи ì хипотека од која тешко закрепнува.
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=240004863052252&id=226011684451570
, обично селско силно детиште, чија сила некои ја искористија за свои цели. Не дека он лошо живееше ама то ти е
