СЛЕДИ ЈА МЕЧТАТА
Имам пријател по име Монти Робертс, кој поседува ранч и одгледува коњи. Тој ми дозволува да ја користам неговата куќа за одржување на различни семинари, со цел да се соберат пари за разни младински програми и проекти.
Последниот пат кога бев таму, тој ме претстави и кажа:
- Сакам да ви раскажам зошто се согласив Џек да ја користи мојата куќа. Се започна од една случка поврзана со синот на еден патувачки тренер на коњи. Постојано тој патувал од хиподром на хиподром, од фарма на фарма, од ранч на ранч, за да тренира коњи. Од таа причина нормалното основно образование на син му постојано било прекинувано и нередовно. Кога веќе стигнал во погорните класови, учителот му рекол да напише писмена работа и да раскаже каков сака да стане кога ќе порасне и со што би сакал да се занимава.
Една ноќ, момчето ја опишало на седум страници неговата мечта еден ден да поседува ранч за коњи. Ја опишало својата замисла до детали, па дури и го нацртало ранчот од 800 декари, ја обележило положбата на зградите, коњушницата, хиподромот... Дури нацртало и детален план на куќата од 360 квадратни метри, која требала да се наоѓа во ранчот- мечтата од 800 декари.
Со голем жар го опишало сето тоа и следниот ден ја предало задачата на учителот. После два дена ја добило писмената задача назад. На првата страница имало една огромна двојка, напишана со црвено и белешка:" Јави ми се после часот".
Момчето со мечтата отишло да се сретне со учителот и прашало:
- Зошто сте ми ставиле двојка?
-Многу си мал за да имаш така големи мечти- рекол учителот. -А и освен тоа, ти немаш пари. Потекнуваш од семејство кое постојано патува. Немаш никакви средства. За да го купиш ранчот, неопходни се многу пари. Треба да ја купиш земјата. Треба да платиш за стадо расни коњи, а подоцна ќе треба да плаќаш и огромни такси за добитокот. Невозможно е да го постигнеш тоа.
После ова учителот додал:
-Ако уште веднаш ја напишеш писмента со пореалистична цел, ќе ти ја поправам оценката.
Момчето отишло дома и почнало внимателно да размислува за сето тоа. Го прашало татко си што треба да направи, а тој му рекол:
- Гледај сине, ти сам треба да решиш што ќе направиш. Затоа што решението што ќе го донесеш е од исклучителна важност за тебе.
На крајот, откако размислувало цела недела, момчето ја предало истата писмена, без ниту една поправка, со зборовите:
- Можете да ја оставите двојката, јас ќе си ја задржам својата мечта.
Полсе ова Монти се сврте кон насобраната група и рече:
-Ви ја раскажувам оваа историја, зашто се наоѓате во мојата куќа од 360 квадратни метри, во средина на мојот ранч од 800 декари. Сеуште ја чувам писмената работа, врамена и виси над мојот камин.
А после додаде:
-Најубавото нешто од целата оваа приказна е што пред две години истиот учител доведе 30 ученици на летен распуст од една недела на мојот ранч. Пред да си замине, учителот ми рече:
-Види Монти, ќе споделам нешто со тебе. Кога бев твој учител, јас бев еден вид крадец на мечти. За сите тие изминати години јас украдов многу мечти од децата. За среќа, ти пројави доволно здрав разум и не се откажа од својата.
Не дозволувајте никому да ви ги краде мечтите. Следете ги желбите на срцето, независно какви се тие.
Џек Канфилд
Имате ли сили да се справите со критиката?
Нема значење ниту критиката, ниту човекот кој подзастанува, кој се предава пред поголемите пречки и опасности, или кој се радува на посилните кога ќе се подсопнат.
Почит заслужува човекот, кој дејствува и постојано е во арената; чие што лице е обележано со прав, пот и крв; кој се стреми кон своите цели без страв; кој греши, но одново и одново не се откажува од целта, зашто нема напор без грешки и недостатоци; кој знае што значи да си бескорисен и се посветува на каузата која ја заслужува; кој во најдобриот случај ги достигнува височините на триумфот, а во најлошиот, ако не успее, а сепак многу сака, знае дека местото никогаш нема да му биде меѓу плашливите и студени души, кои не ја познаваат ниту победата, ниту поразот.
Теодор Рузвелт
Ризик
Во плодната почва биле засадени две семиња едно до друго.
Првото семе рекло:
-Сакам да растам! Сакам да ги пуштам корените длабоко во почвата под мене и да пуштам ливчиња преку земјината кора и надвор... Сакам да ги развијам нежните пупки како знаменца, за да го најавам доаѓањето на пролетта... Сакам да ја почувствувам топлината на сонцето врз лицето и благодетта на утринската роса врз моите венчени ливчиња.
И така тоа пораснало.
Другото семе рекло:
-Се плашам. Ако ги пуштам корените надолу во земјата, со што ли се ќе се сретнам во мракот. Ако си направам пат нагоре, преку тврдата почва над мене, можам да си ги нахранам ливчињата. Но, што ќе се случи, ако ги отворам пупките и некој инсект се обиде да ми ги изеде? А кога ќе ги отворам цветовите, што ако некое мало дете ме откорне од земјата? Не, многу подобро е да почекам, додека не стане посигурно.
И така тоа почекало.
Една кокошка, која си буричкала низ ровката почва барајќи храна, го нашла семенцето, кое чекало и бргу го голтнала.
ПОУКА
Оние од нас, кои не се осмелуваат да ризикуваат и да растат, биваат проголтани од животот.
Пети Хенсен
