Животов ми е толку празен што ми иде да направам белја. Пред неколку месеци имав и друштво и се, но некако сите ме откачија и не ја знам причината..Ги прашувам само сеен ми маваат на мсн..сигурна сум дека ништо лошо не сум направила.Со сите секогаш сум била добра.Имав дечко и со него јас се скарав бидејќи открив дека што и да правел ме лажел.Останав сосема сама имам само една другарка со која се знаеме од мали нозе али таа многу работи и патува се гледаме само еднаш на недела-две.Барав работа и ме зезнаа, као не им требаат поише работници. Се некако ми иде надолу.
Единствено што ме држи на нозе е мојата фамилија и мојата сестра која и неа веќе ја замарам и нон стоп и досадувам да излегуваме..Се гушам дома, немам со кого да излезам, комшиите ме притиснуваат. ;( Напната сум од сите страни а како да им објаснам дека немам со кој да искочам веќе неколку месеци? Не можам повеќе да го поднесам ова се трудам да се запознаам со нови луѓе али никако да ми успеее..на многу начини али џабе :worried: Животов ми е толку празен што немам за што да живеам..И напомена единствен спас да побегнам од реалноста ми е музиката и книгата која ја пишувам. А кога ќе се вратам во реалноста не можам повеќее.Ужас ми е животов.Не ми се живее.И не е ова само период знам бидејќи се чувствувам грозно и ужасно веќе долго време
...Немам воља више за ништо.;(;(
Има некој сѐ гледа од горе.
