- Член од
- 11 октомври 2011
- Мислења
- 89
- Поени од реакции
- 107
Вчера наидов на една тема поврзана со турските серии :
Што е тоа: „Сите ги плукаат, а потајно ги гледаат. Ги исмејуваат, а им се восхитуваат. Ги мразат, но ги копираат? “ Одговорот е јасен - турските серии.
По шпанските, португалските и индиските, турските серии ги покорија Македонците. Да, веројатно ќе речете дека зборот „покори“ е премногу силен, но, доколку размислите подобро и се завртите околу себе, ќе сфатите дека истиот е сосема соодветен, дури и премногу млак.
Од понеделник до петок македонскиот телевизиски простор е окупиран со турски серии, почнувајќи до 16 па сè до 23 часот, што е речиси цело работно време. Ако сте пензионер, стечаец или навработен, тогаш претпоставувам дека „работите“ во две смени, прва смена за утринско-попладневни репризи и втора за „премиери“. Викендите се резервирани за повторување на „изгледаното градиво“.
Сигурно ќе кажете дека претерувам бидејќи сериите прикажуваат вистински животни приказни блиски до нашите и оти дури имаат убава, па можеби и едукативна порака. Веројатно сте во право. Благодарение на „Долина на волците“ и „Љубов и казна“, добиваме слика како изгледаат мафијашките кругови и нивните валкани игри, но истовремено добиваме идеи како да „прошверцаме“ нешто. „Кога лисјата паѓаат“ ни посочи дека не е толку неморално да се „собере“ сопругот на сестрата, затоа што сепак, на крајот семејството ќе ви прости. Ферхунде ни покажа дека за пари сè се прави. „Величествениот“ ни покажа дека еден маж може да има 100 жени и оти понежниот пол смее дури и да ги отепа своите сопернички за да се најде на врвот на пиедесталот на сопругот, секако само да не биде фатена...
Дали сте се запрашале каков би бил животот во Македонија доколку ги нема сериите? Што би се случило доколку телевизиите во еден момент одлучат да ги укинат сите турски, индиски и слични петпарични сапунски опери?
Најголем дел од граѓаните ќе збеснат, прво ќе се вжештат телефонските линии на телевизиите, нивните официјални мејлови ќе бидат преблокирани со барања, поплаки и навреди, а сајтовите преполни со агресивни коментари. Родителите кои до вчера ги игнорирале своите деца поради „Величествениот“, „Долина на волците“, „Малата невеста“... ќе станат нервозни затоа што нивното петминутно (читај неколкучасовно) перење на мозок ќе биде скратено. Не можејќи да се грижат дали Саваш ќе успее да ја венча Јасмин или Хурем да го зачува Сулејман за себе, ќе мора да се соочат со своите проблеми, да им посветат внимание на децата кои веќе почнале да им се лизнуваат од раце, а учениците ќе изгубат инспирација за своите писмени работи по македонски јазик. Веројатно својата зависност ќе се обидат да ја „задоволат“ одејќи на балетот Шехерзада, но ќе се разочараат кога ќе сфатат дека Онур нема да проскока на сцена и оти оваа приказна нема никаква допирна точка со турската серија.
Ако се обидеме да ја лоцираме вината за ваквата појава, телевизиите ќе речат дека нудат тоа што народот го сака и го гледа, а народот ќе каже дека ги следи сериите затоа што и нема друго што да се гледа по телевизиите.
Вината е некаде на средина. Телевизиските газди не сакаат да го одврзат ќесето за продуцирање авторски емисии, документарци и квалитетни серии и филмови, а народот наместо да отиде на некоја изложба, во театар, на кино или да прочита некоја книга, се одлучува своето слободно време да го потроши на „машините за отапување и осиромашување на духот“.
Според мене составот прикажан на сликата е необјаснив.
Што е тоа: „Сите ги плукаат, а потајно ги гледаат. Ги исмејуваат, а им се восхитуваат. Ги мразат, но ги копираат? “ Одговорот е јасен - турските серии.
По шпанските, португалските и индиските, турските серии ги покорија Македонците. Да, веројатно ќе речете дека зборот „покори“ е премногу силен, но, доколку размислите подобро и се завртите околу себе, ќе сфатите дека истиот е сосема соодветен, дури и премногу млак.
Од понеделник до петок македонскиот телевизиски простор е окупиран со турски серии, почнувајќи до 16 па сè до 23 часот, што е речиси цело работно време. Ако сте пензионер, стечаец или навработен, тогаш претпоставувам дека „работите“ во две смени, прва смена за утринско-попладневни репризи и втора за „премиери“. Викендите се резервирани за повторување на „изгледаното градиво“.
Сигурно ќе кажете дека претерувам бидејќи сериите прикажуваат вистински животни приказни блиски до нашите и оти дури имаат убава, па можеби и едукативна порака. Веројатно сте во право. Благодарение на „Долина на волците“ и „Љубов и казна“, добиваме слика како изгледаат мафијашките кругови и нивните валкани игри, но истовремено добиваме идеи како да „прошверцаме“ нешто. „Кога лисјата паѓаат“ ни посочи дека не е толку неморално да се „собере“ сопругот на сестрата, затоа што сепак, на крајот семејството ќе ви прости. Ферхунде ни покажа дека за пари сè се прави. „Величествениот“ ни покажа дека еден маж може да има 100 жени и оти понежниот пол смее дури и да ги отепа своите сопернички за да се најде на врвот на пиедесталот на сопругот, секако само да не биде фатена...
Дали сте се запрашале каков би бил животот во Македонија доколку ги нема сериите? Што би се случило доколку телевизиите во еден момент одлучат да ги укинат сите турски, индиски и слични петпарични сапунски опери?
Најголем дел од граѓаните ќе збеснат, прво ќе се вжештат телефонските линии на телевизиите, нивните официјални мејлови ќе бидат преблокирани со барања, поплаки и навреди, а сајтовите преполни со агресивни коментари. Родителите кои до вчера ги игнорирале своите деца поради „Величествениот“, „Долина на волците“, „Малата невеста“... ќе станат нервозни затоа што нивното петминутно (читај неколкучасовно) перење на мозок ќе биде скратено. Не можејќи да се грижат дали Саваш ќе успее да ја венча Јасмин или Хурем да го зачува Сулејман за себе, ќе мора да се соочат со своите проблеми, да им посветат внимание на децата кои веќе почнале да им се лизнуваат од раце, а учениците ќе изгубат инспирација за своите писмени работи по македонски јазик. Веројатно својата зависност ќе се обидат да ја „задоволат“ одејќи на балетот Шехерзада, но ќе се разочараат кога ќе сфатат дека Онур нема да проскока на сцена и оти оваа приказна нема никаква допирна точка со турската серија.
Ако се обидеме да ја лоцираме вината за ваквата појава, телевизиите ќе речат дека нудат тоа што народот го сака и го гледа, а народот ќе каже дека ги следи сериите затоа што и нема друго што да се гледа по телевизиите.
Вината е некаде на средина. Телевизиските газди не сакаат да го одврзат ќесето за продуцирање авторски емисии, документарци и квалитетни серии и филмови, а народот наместо да отиде на некоја изложба, во театар, на кино или да прочита некоја книга, се одлучува своето слободно време да го потроши на „машините за отапување и осиромашување на духот“.
Според мене составот прикажан на сликата е необјаснив.
јас не гледам ниедна ама немам ни против тие што ја гледаат секој си има свој живот и секој си знае за него што муе ок што не 
