Ако мешаш месо и масти не значи дека ќе станеш дијабетичар.
Mислев на месо и масти - помешани во ист оброк - со јагленихидрати (особено кога се работи за рафинирани јагленохидрати). Тоа е лоша комбинација од многу аспекти, само бара многу пишување за да се објасни ама секој може релативно лесно да пребара и да ги добие тие податоци. Примери: хамбургер со кока-кола, што е оброк од месо и масти ама заедно со: леб, компири (веројатно и мајонез/кечап), и чист шеќер (од кока-колата), или бурек (брашно и масти), итн. Дефинитивно лошо.
Наведените компонентите да ги консумираш во одделни оброци веројатно ефектите не би биле толку лоши, ама заедно во комбинација се прилично лоши.
Мене искрено ми е здосадено да дискутирам на овие теми, ако после толку многу дата и истражувања од врвни научници како Кевин Хол, и најдобрите журнални на тема кето и диети со ниска концентрација на јаглехидрати нема што да се дискутира, кето нема предност ни за слабеење ако калориите и протеинскиот внес се идентични, нема предност ни за контрола на инсулинска ефикасност/сензитивност, а промовира срцева болест на долги стази. Единствена предност што може да ја има е поголема одржливост на таа исхрана подолго (кој не би сакал да јаде сланина и путер а притоа да е убеден дека истите намирници се здрави за него) наместо да јаде грашок
Јас одамна транзитирав од нешто налик кето накај нешто што е разновидна исхрана која во најголема мера е комбинација од нашата традицонална исхрана, и од големи количини зеленчук во секој оброк. Спомнатите мешункасти зеленчуци редовно ги консумирам, но како што реков никогаш не ги консумирам заедно со масти и месо. Кога јадам месо, секогаш го комбинирам со салати и/или подготвен зеленчук во размер отприлика 20:80. Размерот често е повеќе во корист на зеленчуците, пример за вакво традицонално јадење е купус односно зелка со месо, каде месото е некаде ~10% а останатото е зелка и салата пред оброкот.
Секој може да спори - теоретски - што е технички најдобро според последните сознанија, но јас знам дека ова за мене е добро, гледано во однос на тоа како се чуствувам долгорочно, и како се имам чуствувано порано кога се хранев различно и бев 25-30 килограми потежок. Исхраната е голем дел од здравјето, но тука се и ред други фактори, најмногу редовна физичка активност. Помага и ограничување на јадењето во прозори од 8-12 часови дневно.
Секогаш сум отворен да слушам аргументи од сите страни, без разлика на мојот став. Но спомнатава студија нуди сознанија кои најмногу се однесуваат за дијабетичари, не за здрави луѓе, и не ја гледам како силен аргумент во муабетов.
@Vanlok Се е скоро исто во диетите, само една состојка е сменета, и тие и тие се дијабетичари, и тие и тие јаделе слична диета.
Мене поентата ми беше баш тоа дека испитаниците се дијабетичари, и тоа стари дијабетичари.
Испитувањето во студијата мери гликоза постпрандијално (за другите: после оброци). Инсулинската резистентност кај болни стари луѓе дијабетичари и кај здрави луѓе не е иста, следствено постпрандијалниот шеќер нема да биде ист. Следствено нема да се дојде до истиот заклучок ако испитаниците се здрави луѓе. Следствено...
едит:
Вакви експерименти има стотици, скоро секогаш резултатите се исти, а тие резултати се поклопуваат со она што со децении се знае и е консензус
Има и нешто што се нарекува еволутивен консенсуз, и трае еони/милениуми... Прв го дискутирал Дарвин.
Според сите сознанија за еволуцијата, целосен премин од еден на друг облик на храна (односно премин од омниворство кон веганство), не е нешто што се случува во минискулно мал временски прозор од неколку генерации на видот. Дигестивниот систем, потребите од нутриенти присутни во стандардната исхрана на видот, сето тоа е нешто што за промена бара стотици илјади години, и неброени генерации... Ова се научни факти.
Одење против реалноста, заради етички причини (здравствените дефинитивно се спорни и контроверзни) не е најпаметната работа на светот. Барем за мене. Се разбира дека оставам другите да мислат поинаку и да го практикуваат тоа што го избрале. Посебно кога тоа е од здравствени причини за кои се знае дека одредена исхрана прави голема разлика како терапија.
