Иран

Член од
10 август 2011
Мислења
1.928
Поени од реакции
7.780
Изгледа дека се поверојатно е дека Иран ќе биде нападнат.
Но што со нападот, од каков карактер би бил, инвазија, окупација, менување на власт или едноставно кратко и масовно бомбардирање со цел елиминација на Иранската нуклеарна програма и драстично намалување на способностите на Иранската армија?
Најверојатно би било ова последното со цел да се изолира Иран што е можно повеќе, да се турни државата во длабока рецесија со цел да се направи пат за понатамошна смена на режимот или пак наједноставно намалување на влијанието на Иран кое го демонстрираше во последниве години во Сирија, Либан, Јемен, Катар...
Стратегијата на САД е да не се дозволи можен играч во даден регион, било тоа сојузник или непријател.

Од воен аспект, Иран е обична нула во споредба со САД. Па и во споредба со Израел. Израел може самиот да ја елиминира нуклеарната програма на Иран, особено со доаѓањето на новава технологија со минимални последици (Иран ќе лансира десетици ракети кон Израел, но без некој успех бидејќи Израел ја има една од најдобрите ПВО во светот).

Доколку САД се решат да го нападнат Иран за да го ослабат неговото влијание во регионот, тоа ќе биде еден од најмасовните воздушни напади во историјата.
Мислам дека дури и САД да успеат да издејствуваат промена на режимот во Иран (за што треба да навива целата светска политичка јавност), на долг рок, водат војна која не можат да ја добијат. Дури и да се "демократизира" Иран, со тек на време гравитацијата на Кина природно, пак, ќе го повлече Иран во својата сфера на интерес. И тогаш Иран пак ќе стане валидна мета. Немаат што да му понудат на тој регион. Геополитичката корист на земјите од Централна Азија за САД е единствено да бидат hedge од опасноста за ширење на влијанието на Кина низ цела Евроазија. Меѓутоа, како што економската моќ на Кина ќе се зголемува, паралелно со нивниот економски раст, така таа политика ќе станува се понеисплатлива за нив.
Не гледам како ова би било нешто повеќе од краткорочна екскурзија за нив.

Јас мислам дека евентуално ќе бидат целосно ногирани и од Југоисточна Азија, без разлика на нивната делузија дека прават некоја долготрајна политичка алијанса против Кина. Тоа е традиционално, геополитичкиот двор на Кина, исто како што Западната хемисфера е дворот на САД уште од Монро доктрината. САД е главен играч во Југоисточна Азија нешто повеќе од 70 години, Кина била повеќе од 3500 години.
 

Human

Explorer
Член од
10 октомври 2009
Мислења
12.011
Поени од реакции
4.669
Мислам дека дури и САД да успеат да издејствуваат промена на режимот во Иран (за што треба да навива целата светска политичка јавност), на долг рок, водат војна која не можат да ја добијат. Дури и да се "демократизира" Иран, со тек на време гравитацијата на Кина природно, пак, ќе го повлече Иран во својата сфера на интерес. И тогаш Иран пак ќе стане валидна мета. Немаат што да му понудат на тој регион. Геополитичката корист на земјите од Централна Азија за САД е единствено да бидат hedge од опасноста за ширење на влијанието на Кина низ цела Евроазија. Меѓутоа, како што економската моќ на Кина ќе се зголемува, паралелно со нивниот економски раст, така таа политика ќе станува се понеисплатлива за нив.
Не гледам како ова би било нешто повеќе од краткорочна екскурзија за нив.

Јас мислам дека евентуално ќе бидат целосно ногирани и од Југоисточна Азија, без разлика на нивната делузија дека прават некоја долготрајна политичка алијанса против Кина. Тоа е традиционално, геополитичкиот двор на Кина, исто како што Западната хемисфера е дворот на САД уште од Монро доктрината. САД е главен играч во Југоисточна Азија нешто повеќе од 70 години, Кина била повеќе од 3500 години.
Се додека имаат воена доминација и можат да ја одржат истата во даден регион и не е така битен долгорочниот план. Од аспект на империи и нивна доминација како топ сила во одреден временски период во светот може да се заклучи дека воената доминација е клуч за тој успех. Земи ја за пример било која империја, особено во последните неколку векови. Доколку работите не можеш да ги средиш по мирен пат (економија, дипломатија, трговија итн.) употреби ја војската. Судирот на Британската империја со Кина во 19 век е многу добар пример.

Можеби регионот (југоисточна, централна Азија) е изгубен за САД на долгорочен план, но моментално и во наредните години (декади) дефинитивно е под нивна доминација.

Се дури Кина не почне да гради воени бази и да води освојувачки војни (во смисла менување на режим, превземање контрола на рути итн) нема да бидат ништо. Доколку не можат да ги одбранат своите поседи во други земји, џабе им е. Ќе имаме демонстрација од страна на САД за ова за брзо време. :)

Патем, технолошката супериорност моментално и во наредните декади е на страната на САД и нивните сојузници. Ова е многу важен фактор, кој во голема мера го менува крајниот резултат во обидот за воена доминација на некоја земја врз даден регион. Израел и Русија се најдобар пример за тоа.
 
Член од
23 мај 2019
Мислења
3.511
Поени од реакции
4.136
љубители на империи од секогаш имало и ќе ги има!
.
Туку да видиме што вели чичко Гогле каква е состојбата со моранарица - подморници
Total Submarine Strength by Country
се запознавме со свежи податоци за состојбата во подморници (значи Хормуз е безбеден), одиме понатаму
За ПВО на Иран се говори дека е непознаница, ако го земеме во предвид безбедното спуштање на американскиот дрон од пред некое време, би можело да се рече дека иранската ПВО е подготвена за крстење.
Се говори дека крајниот домет на иранските ракети е околу 2500-3000км, ама се спомнува и тоа дека Украина им продала некакви ракетички КН-55 за кои се говори дека дометот им е 3000км, интересно е што Украина се колне во се мило дека ракетите ги продала без полнење(нуклеарно се разбира) зошто некои се сомневаат во искреноста на Украина!
 
Член од
10 август 2011
Мислења
1.928
Поени од реакции
7.780
Се додека имаат воена доминација и можат да ја одржат истата во даден регион и не е така битен долгорочниот план. Од аспект на империи и нивна доминација како топ сила во одреден временски период во светот може да се заклучи дека воената доминација е клуч за тој успех. Земи ја за пример било која империја, особено во последните неколку векови. Доколку работите не можеш да ги средиш по мирен пат (економија, дипломатија, трговија итн.) употреби ја војската. Судирот на Британската империја со Кина во 19 век е многу добар пример.

Можеби регионот (југоисточна, централна Азија) е изгубен за САД на долгорочен план, но моментално и во наредните години (декади) дефинитивно е под нивна доминација.

Се дури Кина не почне да гради воени бази и да води освојувачки војни (во смисла менување на режим, превземање контрола на рути итн) нема да бидат ништо. Доколку не можат да ги одбранат своите поседи во други земји, џабе им е. Ќе имаме демонстрација од страна на САД за ова за брзо време. :)

Патем, технолошката супериорност моментално и во наредните декади е на страната на САД и нивните сојузници. Ова е многу важен фактор, кој во голема мера го менува крајниот резултат во обидот за воена доминација на некоја земја врз даден регион. Израел и Русија се најдобар пример за тоа.
Апсолутно се слагам, ако една империја сака да биде монилит на светската политичка сцена, треба да има воена доминација или барем паритет со конкурентите, кај сите "точки на триење" што ги има со предизвикувачите. На крај краева, воената сила или т.н. hard power гарантира 100% веројатност дека страна врз која се применува таа моќ ќе се потчини на политиките на страната која ја применува. А тоа е подобро од сите други алтернативи, за сите суперсили. Меѓутоа, одбирањето и одржувањето на таа политичка рута е многу скапо и троши многу ресурси. Претпоставува и економска доминантност на таа светска сила за да биде одржлива против кумулативниот притисок кој конкурентите го прават во сите потенцијални конфликтни зони.
Плус, последните два века и овој период на индустријализирана војна ја менува комплетно математиката. Нуклеарното оружје и MAD доктрината, пак, ја превртуваат на глава. Затоа што, веројатноста дека ќе се употреби конвенционалната воената сила во кризни ситуации, се намалува со секој измината декада, до ситуација да е многу мала во моментов. Од другата страна "меката моќ" се повеќе добива на значење, бидејќи е секогаш достапна и има неограничен број на начини на кој може да се примени. А Кина има огромна мека моќ во својот регион и огромна гравитација, дури и за оние земји со кои имаат спротивни интереси. Веќе има примери како влијаат врз историски "непријателски" земји, како Виетнам и Ј. Кореја да ја усогласат својата политика со нивната, само преку користење на мерки на економска политика. Имаше скоро и една интересна ситуација со Шри Ланка ако добро памтам, за влијанието кое се повеќе го добиваат во Африка не треба ни да се коментира. Кина ја игра the long game зошто шаховската табла им е наместена во нивен прилог.

САД во даден момент во иднината ќе бидат overstretched за да можат да одржуваат предност или паритет на сите кризни точки на границите на својата зона на влијание, можеби веќе и се. Тогаш ќе мораат да се повлечат од некои фронтови кои е непрактично да се одржуваат. Еден од тие фронтови мислам дека ќе биде Југоисточна Азија. Како што економијата на Кина ќе расте така ќе ја губат способноста да парираат во трката за вооружување и влијание. Трките за вооружување се практично war of attrition, Кина може да трупа воена техника и да гради вештачки острови се додека не стане неисплатливо за САД да ја прати. Проекциите се дека економијата на Кина, дури и со скромно проектиран раст на бдп од нешто повеќе од 5% годишно, во 2030 година, ќе биде од 1.2 до 1.5 пати поголема од таа на САД. А тој тренд е многу веројатно дека ќе стане реалност. Или САД ќе ја заложат целата своја зона на влијание за тој фронт, или ќе почнат полека да се повлекуваат од тој регион. А кога они ќе се повлечат, со нив ќе заминат во историјата и сите алијанси кои ги граделе. Тој вакум ќе го пополни Кина (веројатно делумно и Индија).
Мислам дека се прилично свесни за ова во САД многу години наназад, дури се веројатно и преокупирани со тоа. Уште пред цела декада официјалната надворешна политика на САД ја имаше агендата pivot to Asia како апсолутен приоритет. Плус, мислам дека ја објаснува нивната неочекувана агресивност и конфликтност што администрацијата на Трамп (која, интересно, има широка подршка на амерканската политичка сцена) ја покажува кон Кина. Како и некои реструктурирања кои ги прават после 2013 година. Верувам дека мислат дека времето им истекува.

Иначе, интересно е што САД беа првиот историски пример кој го доби статусот на светска сила, првенствено преку употреба на мека сила. Многу е интересен периодот на владеење на Теди Рузвелт и односите кои ги има со тогашната светска суперсила, Британската империја. Покажувањето на мускули во текот на кризата за Панамскиот канал, и помирувањето на Британската империја дека не можат да влезат во трка со гломазната индустриска моќ на САД е причина комплетно да се повлечат и да ја препуштат Западната хемисфера на САД и да почне оној период што се нарекува the great rapprochement, кога Британија полека почнува да го топли совозачкото место. Тој период, почетокот на 20 век, е моментот кога САД станаа најголема економија во светот.
 

jamajka

mode: Calm
Член од
28 април 2007
Мислења
18.518
Поени од реакции
26.009
Патем, технолошката супериорност моментално и во наредните декади е на страната на САД и нивните сојузници. Ова е многу важен фактор, кој во голема мера го менува крајниот резултат во обидот за воена доминација на некоја земја врз даден регион. Израел и Русија се најдобар пример за тоа.
Во кој контекст ти е примеров ?[DOUBLEPOST=1562968580][/DOUBLEPOST]
љубители на империи од секогаш имало и ќе ги има!
.
Туку да видиме што вели чичко Гогле каква е состојбата со моранарица - подморници
Total Submarine Strength by Country
се запознавме со свежи податоци за состојбата во подморници (значи Хормуз е безбеден), одиме понатаму
За ПВО на Иран се говори дека е непознаница, ако го земеме во предвид безбедното спуштање на американскиот дрон од пред некое време, би можело да се рече дека иранската ПВО е подготвена за крстење.
Се говори дека крајниот домет на иранските ракети е околу 2500-3000км, ама се спомнува и тоа дека Украина им продала некакви ракетички КН-55 за кои се говори дека дометот им е 3000км, интересно е што Украина се колне во се мило дека ракетите ги продала без полнење(нуклеарно се разбира) зошто некои се сомневаат во искреноста на Украина!
Во никој случај не им е дадено нуклеарно оружје на Иран. Ниту САД ниту Русија кога имаше влијание врз Украина не би го дозволила тоа., а и башка нуклеарното вооружување им е одземено на Украинците после осамостојувањето.. Меѓутоа Украина има сериозна ракетна индустрија. Малтене најдобра после Руската. 3000 километри не е мал домет... Можеби Германија е на домет :)
 
Последно уредено:
Член од
23 мај 2019
Мислења
3.511
Поени од реакции
4.136
Во никој случај не им е дадено нуклеарно оружје на Иран. Ниту САД ниту Русија кога имаше влијание врз Украина не би го дозволила тоа., а и башка нуклеарното вооружување им е одземено на Украинците после осамостојувањето.. Меѓутоа Украина има сериозна ракетна индустрија. Малтене најдобра после Руската. 3000 километри не е мал домет... Можеби Германија е на домет :)
И јас сакам да верувам во тоа ама се прашувам зошто во последен миг Трамп го откажа-стопира нападот врз Иран?
Знаеш нешто околу тоа, што велат атлантистите-демократи?
 

jamajka

mode: Calm
Член од
28 април 2007
Мислења
18.518
Поени од реакции
26.009
И јас сакам да верувам во тоа ама се прашувам зошто во последен миг Трамп го откажа-стопира нападот врз Иран?
Знаеш нешто околу тоа, што велат атлантистите-демократи?
Е сега ти кажуваш као демек, Иранците се некои неразумни и тек така ќе употребат нуклеарно оружје, кога веќе знаат дека после тоа ќе ги сторат пепел...

Мислам дека влогот на САД во една интервнција во Иран е преголема. Рачунај дека Иран има влијание врз многу држави на блискиот исток (дури и во Египет) и интервенцијата нема лесно да помине... Хезболах се константно во војна неколку децении, имаат војска поголема, пообучена и поорганизирана од онаа на Исламската држава, така да можат доста проблеми да направат низ блискиот исток.

Башка Русија и Кина во тоа ќе видат шанса да го прошират влијанието во регионот, па така можни се доста прокси војни со што влијанието на САД во регионот би влегло во неизвесност.

После заладувањето на односите на Турција со САД, следна на репертоарот ќе биде Азербејџан, кој во моментов сеуште држи добри односи со САД, но истовремено Турција и Иран имаат огромно влијание врз народот таму.

Во главном интервенција врз Иран во моментов би била огромна грешка на САД со која ризикува да ги изгуби позициите на блискиот и средниот исток.
 
Член од
23 мај 2019
Мислења
3.511
Поени од реакции
4.136
Е сега ти кажуваш као демек, Иранците се некои неразумни и тек така ќе употребат нуклеарно оружје, кога веќе знаат дека после тоа ќе ги сторат пепел...

Мислам дека влогот на САД во една интервнција во Иран е преголема. Рачунај дека Иран има влијание врз многу држави на блискиот исток (дури и во Египет) и интервенцијата нема лесно да помине... Хезболах се константно во војна неколку децении, имаат војска поголема, пообучена и поорганизирана од онаа на Исламската држава, така да можат доста проблеми да направат низ блискиот исток.

Башка Русија и Кина во тоа ќе видат шанса да го прошират влијанието во регионот, па така можни се доста прокси војни со што влијанието на САД во регионот би влегло во неизвесност.

После заладувањето на односите на Турција со САД, следна на репертоарот ќе биде Азербејџан, кој во моментов сеуште држи добри односи со САД, но истовремено Турција и Иран имаат огромно влијание врз народот таму.

Во главном интервенција врз Иран во моментов би била огромна грешка на САД со која ризикува да ги изгуби позициите на блискиот и средниот исток.
внимание ми привлече болдот, другото е во рамките на метео прогноза, ако не врне ќе има сонце ако врне ќе...
Значи Иранците се разумни (никогаш не се сомневав во тоа ама ете добро е да утврдиме) и бидејќи се разумни ако овие демокративе почнат да ги тамбурат и да се изживуваат врз нив овие затоа што се разумни нема да користат НБ за да не ги претворат во пепел!
Интересно, ами зошто тогаш прават нуклеарни бомби што ќе им се?
 

jamajka

mode: Calm
Член од
28 април 2007
Мислења
18.518
Поени од реакции
26.009
внимание ми привлече болдот, другото е во рамките на метео прогноза, ако не врне ќе има сонце ако врне ќе...
Значи Иранците се разумни (никогаш не се сомневав во тоа ама ете добро е да утврдиме) и бидејќи се разумни ако овие демокративе почнат да ги тамбурат и да се изживуваат врз нив овие затоа што се разумни нема да користат НБ за да не ги претворат во пепел!
Интересно, ами зошто тогаш прават нуклеарни бомби што ќе им се?
Пааа во моментов не е само нуклеарното оружје нешто што би ги спречило Американците да се изживуваат. Незнам колку знаеш ама последните ракетни напади на САД во Сирија и не е беа нешто успешни.

Значи зборам покрај другите работи што ги спомнав....
 
Член од
23 мај 2019
Мислења
3.511
Поени од реакции
4.136
Пааа во моментов не е само нуклеарното оружје нешто што би ги спречило Американците да се изживуваат. Незнам колку знаеш ама последните ракетни напади на САД во Сирија и не е беа нешто успешни.
Значи зборам покрај другите работи што ги спомнав....
Имам сосема друго видување.
Причините Трамп да го откаже бомбардирањето на Иран може да бидат само сериозни, а тоа би изгледало вака некако:
-Иран има атомски бомби (имаше многу шпекулации дека Пакистан им продал па дека Ракетмен им префрлил нешто итн итн)
-втората причина која би можела да го предомисли Трамп е дека има добиено недвосмислена порака од Кина или РФ или сите три заедно Кина+РФ+Индија дека такво однесување е неприфатливо и нема да се толерира.
Е сега што немам никаков аргумент за сериозна поткрепа на ваквите размисли не значи дека се невозможни.
 

jamajka

mode: Calm
Член од
28 април 2007
Мислења
18.518
Поени од реакции
26.009
Имам сосема друго видување.
Причините Трамп да го откаже бомбардирањето на Иран може да бидат само сериозни, а тоа би изгледало вака некако:
-Иран има атомски бомби (имаше многу шпекулации дека Пакистан им продал па дека Ракетмен им префрлил нешто итн итн)
-втората причина која би можела да го предомисли Трамп е дека има добиено недвосмислена порака од Кина или РФ или сите три заедно Кина+РФ+Индија дека такво однесување е неприфатливо и нема да се толерира.
Е сега што немам никаков аргумент за сериозна поткрепа на ваквите размисли не значи дека се невозможни.
Мислам дека Пакистан тешко би му продал нуклеарно оружје на Иран. На ајде и да е така и Иран да има атомско оружје, до сега ќе го тестираше и ќе се пофалеше. Што побогу би му направиле, па да се крие??

Трамп нема потреба да добие порака од РФ и Кина... Нивното дејство се подразбира и може да им се одреди и правецот, ако навлезеш малце посериозно во регионот....
 

Human

Explorer
Член од
10 октомври 2009
Мислења
12.011
Поени од реакции
4.669
Апсолутно се слагам, ако една империја сака да биде монилит на светската политичка сцена, треба да има воена доминација или барем паритет со конкурентите, кај сите "точки на триење" што ги има со предизвикувачите. На крај краева, воената сила или т.н. hard power гарантира 100% веројатност дека страна врз која се применува таа моќ ќе се потчини на политиките на страната која ја применува. А тоа е подобро од сите други алтернативи, за сите суперсили. Меѓутоа, одбирањето и одржувањето на таа политичка рута е многу скапо и троши многу ресурси. Претпоставува и економска доминантност на таа светска сила за да биде одржлива против кумулативниот притисок кој конкурентите го прават во сите потенцијални конфликтни зони.
Плус, последните два века и овој период на индустријализирана војна ја менува комплетно математиката. Нуклеарното оружје и MAD доктрината, пак, ја превртуваат на глава. Затоа што, веројатноста дека ќе се употреби конвенционалната воената сила во кризни ситуации, се намалува со секој измината декада, до ситуација да е многу мала во моментов. Од другата страна "меката моќ" се повеќе добива на значење, бидејќи е секогаш достапна и има неограничен број на начини на кој може да се примени. А Кина има огромна мека моќ во својот регион и огромна гравитација, дури и за оние земји со кои имаат спротивни интереси. Веќе има примери како влијаат врз историски "непријателски" земји, како Виетнам и Ј. Кореја да ја усогласат својата политика со нивната, само преку користење на мерки на економска политика. Имаше скоро и една интересна ситуација со Шри Ланка ако добро памтам, за влијанието кое се повеќе го добиваат во Африка не треба ни да се коментира. Кина ја игра the long game зошто шаховската табла им е наместена во нивен прилог.

САД во даден момент во иднината ќе бидат overstretched за да можат да одржуваат предност или паритет на сите кризни точки на границите на својата зона на влијание, можеби веќе и се. Тогаш ќе мораат да се повлечат од некои фронтови кои е непрактично да се одржуваат. Еден од тие фронтови мислам дека ќе биде Југоисточна Азија. Како што економијата на Кина ќе расте така ќе ја губат способноста да парираат во трката за вооружување и влијание. Трките за вооружување се практично war of attrition, Кина може да трупа воена техника и да гради вештачки острови се додека не стане неисплатливо за САД да ја прати. Проекциите се дека економијата на Кина, дури и со скромно проектиран раст на бдп од нешто повеќе од 5% годишно, во 2030 година, ќе биде од 1.2 до 1.5 пати поголема од таа на САД. А тој тренд е многу веројатно дека ќе стане реалност. Или САД ќе ја заложат целата своја зона на влијание за тој фронт, или ќе почнат полека да се повлекуваат од тој регион. А кога они ќе се повлечат, со нив ќе заминат во историјата и сите алијанси кои ги граделе. Тој вакум ќе го пополни Кина (веројатно делумно и Индија).
Мислам дека се прилично свесни за ова во САД многу години наназад, дури се веројатно и преокупирани со тоа. Уште пред цела декада официјалната надворешна политика на САД ја имаше агендата pivot to Asia како апсолутен приоритет. Плус, мислам дека ја објаснува нивната неочекувана агресивност и конфликтност што администрацијата на Трамп (која, интересно, има широка подршка на амерканската политичка сцена) ја покажува кон Кина. Како и некои реструктурирања кои ги прават после 2013 година. Верувам дека мислат дека времето им истекува.

Иначе, интересно е што САД беа првиот историски пример кој го доби статусот на светска сила, првенствено преку употреба на мека сила. Многу е интересен периодот на владеење на Теди Рузвелт и односите кои ги има со тогашната светска суперсила, Британската империја. Покажувањето на мускули во текот на кризата за Панамскиот канал, и помирувањето на Британската империја дека не можат да влезат во трка со гломазната индустриска моќ на САД е причина комплетно да се повлечат и да ја препуштат Западната хемисфера на САД и да почне оној период што се нарекува the great rapprochement, кога Британија полека почнува да го топли совозачкото место. Тој период, почетокот на 20 век, е моментот кога САД станаа најголема економија во светот.
Ова долгорочен план мене отсекогаш ми претставувал поим тежок за разбирање. Едноставно има премногу променливи што може да влијаат дијаметрално спротивно од она што сега го гледаме. Добар дел работи можат да се предвидат во наредните години, па и неколку децении. Но се после тоа е некако матно во смисла серија настани може да направат една земја да биде суперсила или да замине во другата крајност.
Еве како пример да ги земиме опиумските војни (иако ми текнуваат еден куп други), доколку Кина победеше во тие војни, ќе имавме комплетно друга геополитичка мапа. Втората светска војна ќе беше поинаква.
Што ако Јапонија не ги нападнеше САД...
Што ако Германија прва стасаше до нуклеарно оружје...
Вакви "мали променливи" одредуваат дали некоја земја би станала глобален играч дури и да не учествува во таа равенка.

Една работа што ги прави САД моќни се сојузниците. Цела Западна Европа, Австралија, Јапонија, С. Арабија, Кореја, Тајван...

Друга работа е технологијата. Без малку имаат монопол и голема контрола кон доста технологии од кои зависат многу работи. Почнувајќи од комерцијални авиони, комуникациски сателити, архитектура, чипови, нуклеарна технологија итн. Кина буквално е изградена од Западни фирми. Секој облакодер, модерна железница, нуклеарен реактор, компоненти за компјутери, сето тоа е дизајнирано и направено од Запад.

Што би направила Кина доколку Јапонија, Кореја и Тајван се решат да и направат поморска блокада? Обезбедување на рутите низ кои течи извозот и увозот, особено енергенсите е една од најбитните работи. Кина нема капацитет моментално да се избори со соседите, камоли со САД.


Не велам дека Кина нема да успее да ги истисни САД од Југоисточна и Централна Азија. Можеби и ќе доминира на глобалната сцена. Но долг пат е тоа. Можеби и цел век. Маратон со пречки. Постојат еден куп работи што Кина треба да ги среди:
Сојузници (моментално "сојузник" им е само С. Кореја)
Армија
Технолошка еднаквост со остатокот од светот или надмоќност
Одржлива економија која ќе расти
Обезбедување на потребните ресурси и коридори за истите да течат безбедно

Патот до Топ листата е тежок. :)
 

Toma

Корона стронг
Член од
22 април 2014
Мислења
4.061
Поени од реакции
3.202
Речиси е неворојатно дека ќе го нападнат Иран, проблемот е во неколку работи.

Прво им треба огромна војска, можеби над милијон за да можат да држат толкава популација под контрола, теренот на Иран е многу тежок, плус доста се фанатични, шо значи ќе има големи загуби на напаѓачите, некој проценуваат дека ќе има повеќе од Виетнам загинати американци, материјалните трошоци не треба ни да се споменуваат (се разбира на некој во канцеларија му е гајле за човечки и материјални загуби).

Друга многу битна работа е нафтата, низ Ормутскиот теснец поминува третина од нафтата, во случај на војна 100% ќе биде миниран и пиле нема да може да преплови со месеци, а можеби и со години, во зависност од способноста, тактиката на иранците.

Висока цена со третина елиминирана конкуренција и одговара на САД, ама има и друг проблем, Русија на големо ќе се опари, а и Венецуела, Кина Индија и цела југоисточна азија ќе биде погодена од недостик на нафта, во таква ситуација Кина (како најголема сила) ќе мора да превземе нешто, но и сојузниците на америка во персискиот залив ќе бидат погодени, имајки во предвид дека ништо не произведуваат освен нафта, ќе живеат на резерви, со војска пратена во Иран, па многу лесно ќе има обиди за демократизација.

Од војна во Иран, Русија ќе има најголема корист, цената на нафтата ќе отиде до небо, ама и воената индустрија има да профитира, нема да и биде никаков проблем да продаваат оружје на Иран и војната да трае што подолго.

Исто така битна работа е Хезболах, го намалува бројот на војници во Сирија и воопшто не учестува во моменталните борби во Идлиб, во случај на војна сигурно ќе го нападнат Изреал, нема да го победат ама ќе му направат штета, а и ПМУ паравојската во Ирак која беше главна сила во борбата против ИСИС е под контрола на Иран, да не ги заборавиме и Хутите кој со далеку послаба воена технологија ги млатат саудијците, со што Иран ќе има сојузници и надвор од Иран кој ќе прават огномет по цел блиски исток.

Најреална ситуација е да ги нападнат само нуклеарните обијекти и да се обидат да го држат теснецот отворен, ќе се фалат пред светот дека ете ја спречиле нуклеарната програма, а ваму го обезбедуваат транспортот на нафта, нормално за тоа обезбедување ќе си плаќаат нафташите.
 
Член од
23 мај 2019
Мислења
3.511
Поени од реакции
4.136
широка Анализа, за оние кои стравуваат за своите очи нека не читат.
ANALIZA: Napad na Iran – Završni čin tranzicije svjetskog poretka
Во анализата е даден еден вид хронолошки след, со осврт на сегашните случувања и можни разврски.
Изнесени се многу факти, сепак авторот многу малку говори за влијанието на Кина врз случувањата на БИ. Ако Кина финансира, а не гледам зошто не би го правела тоа, РФ сигурно ќе го заштити Иран а со тоа и себе затоа што лешинарите ги држи на поголема дистанца од своите граници, но овој пат не на своја територија туку малку подалеку. (во анализата авторот дури малкуца и претерува, на пример го заборава фактот дека во врмето на растурањето на СФРЈ имаше и муџахедини испратени од Иран, за улогата на истите има подоста спротивствени мислења)
Елементи кои немаат врска а се во анализата е инсистирањето од страна на авторот на значајот и улогата на ЕУропска. Овде авторот прави грешка во старт, не постои единствена ЕУропска политика, не постои воена сила ако не мисли авторот дека ЕУропска има удел во користењето на ОТАН потенцијалите, што е несериозно.

Каков и да биде развојот на настаните, крајниот рок за напад е половината на октомври, ако империјата ја испушти и оваа шанса за да покаже “сила“, во наредните 2-3 години ќе присуствуваме на распаѓањето на империјата составена од Квинатата контролирана од Лондон Сити и Вол стрит, а спроведувана од ММФ и СБ...
 

Kajgana Shop

На врв Bottom