ЧИВИЛУК
Од време на време ја читам вторничката колумна на Љупчо Данаилов, и неможам да се изначудам во што се претвори ова дете од генерација 57-ма. Мојата генерација од Песталоци и Јосип Броз. Момчето што низ деновите на основното и средното образование, кога се формира карактерот, беше преполно со комплекси и фрустрации, сега, по стари години се лечи низ својата колумна. Повремено тоа го прави и преку трифуновата “платформа на давеници“. Но, никогаш не се осудува да ги спротистави своите ставови во живо со своите неистомисленици.
Минатонеделниот негов текст посветен на Д-р Иванов, ме потсети на нештата што овој копиљ од маало ги има доживеано во младоста. Од каде што впрочем и ја влече фрустрацијата.
Во основно, не му дозволувавме да игра фудбал со нас, бидејки немаше појма. Најголемо достигнување му беше кога му дозволувавме да собира топки зад голот, како надградба, оти постојаниот ангажман му беше улогата на статива.
Колешката Мирка Велиновска ме потсети дека во деновите кога постоеше култниот “кош на триаголникот“ кај старата слаткарница Рамче, нејзините другари за време на играњето баскет, Лупчо го користеле како закачалка. Ќе му наределе да ги испружи рацете водоравно, и ќе му ги наределе испотените тренерки.
Во гимназија, кога приоритетите на тинејџерите од спорт се селеа кон другиот пол, Љупчо не беше во можност да дојде на жур, забава, игранка, новогодишна прослава... Едноставно, не можеше да си најде женска за да биде пар. Во тие времиња, на 70-тите години од минатиот век, да се влезе во дискотека, или било која друга забава, требаше да се има женска, за да не се претвори забавата во педер-бал. Тогаш девојчњата беа со лимитирана дозвола за излегување. Немаш женска – нема влез, беше проблем што дечково-колумнист не го реши до завршетокот на матурата.
Се сеќава ли Љупчо на сето ова кога зборува за пегли, хи-фи поправки...? Се сеќава ли дека и него некој (Циле веројатно) го примил на факултет, откако предходно бил, според Александар Димитров, буреконосач?
Се сеќава ли малиот на кого се, и колку многу дужи? На кого дужи, особено во последните две децении? И, дали заради тоа дужење, сега им враќа на странските ментори, давејки не овдека дома со своите немаќедонски и предавнички тези и ставови?
од миленко е текстов