Теоретски референдумот е добра работа но во пракса тоа е само инструмент за затскривање на оние кои имаат должност да донесат одредени одлуки и да понесат одговорност за нив или за одредено влијание и носење одлуки во интерес на партии и организации кои не се во позиција да решаваат. Ова особено што ,,народот,, е прилично апстрактен поим и е збирштина од индивидуи, па за да се покрене инцијатива за рефереднум и да се истера до крај тој референдум, потребна е организација и водство кое само по себе го нема ,,народот,, и секогаш тоа водство е инсталирано или наметнато од партии и други организации кои имаат структура, организација и мотив одредена работа да се истера. Така да тоа ,,народот,, во суштина никогаш не е народот.
Кај нас институтот референдум, иако законски е предвиден, практично не постои, од едноставна причина што во пракса никој и за било кое прашање неможе да извади цензус од 50%+1 за да има успешен рефереднум. Може би треба да се размислува за промена на законското решение во правец да не постои цензус за успешност на референдум и да го снема она ,,некои прашања не заслужуваат одговор или денес ке правиме ајвар,, па одлуките на референдум да се носат со мнозинство од оние кои излегле на референдумот а за оние кои не излегле да се смета дека се незаинтересирани за тоа прашање и им е сеедно како ке се реши. Така народот ке има мотив да излезе и да гласа.
