Прво, аман со споредбите на ново излезени пеачи со Тоше. Еден беше Тоше и кој нов и да излезе неможе да го наречеме новиот Тоше.
Второ, како пример за сето ова би ги спомнал Некст Тајм. На почетокот се појавија, тинејџерките урлаа по нив, ама сета популарност за 1-2 години. Седум години они постојат на нашава сцена, а без никаква популарност, како и останатите Македонски пејачи. Неможат да се искажат пред другите.
Требаше да поминат 7 години, па да дојде моментот кога ќе се здружат со Боки 13, па во неговата продукција заедно со Марина Туцакович, да станат познати.
Трето, многу е значајно што им нудиш на слушателите. Нашите пејачи, посебно забавњаците, прават песна, но не со цел хит да стане, туку со цел да бидат видени, да не бидат заборавени, за да колку толку да се најде некој кафич кој ќе ги побара за тие да можат да заработат бар 200 евра.
Четврто, многу се значителни слушателите, т.е. пазарот. Во Србија кога некој ќе сними песна, во рокот од еден ден песната добива 300.000 гледаност, 5.000 лајкови и 3.000 дислајкови. Коментарите кои ги добива се секакви, од добри до лоши, што значи има за што да се збори околу песната.
Како стои тоа кај нашите песни?
Кога некој ќе сними песна, во рокот од еден ден песната добива 1.000 гледаност, 10 лајкови и 700 дислајкови. Коментарите кои ги добива не се секакви, повеќе има лоши од добри. Тука стојат коментарите од типот...... мрсна е, свиња дебела, сељак, педер, курва, срам, ужас......., а оние кои се во поголем број и имаат добро мислење за песната ни стискаат лајк, ни коментираат во одбрана, зошто имаат некој пусти срам да не бидат нападнати од плукачите.
Па бегајќи од тие предрасуди за нашата забавна музика, бегаат кон спската.
Петто, рекламата е најзначајна работа. ВО Србија има 100 продукции, 100 телевизии, 100 емисии, 100 шоуа, а ние имаме 5 продукции, 10 телевизии кои не се бават со реклама на нашата музика, 2 емисии, 0 шоуа. Нема реклама, нема ни бараност.
Фестивалите да ни ги коментираме. Ај, веќе кога се мести, бар нека пружат добра програма, а не шкарт. Сцена, осветлување и организација, нула.
Како еден пејач ќе ја испромовира песната пред присутните во една сала и пред гледачите пред малите екрани, кога во салата има 5 сјалици кои трепкаат на исто место во иста боја, кога има само 2 камери кои снимаат една од напред, друга од страна.
Едноставно народот ќе побара нешто подобро за очи, а тоа го имаат Србите.
Шесто, нашите пејачи/пејачки, не вложуваат во својата работа. Без разлика дали крадат песна или не, бар нека се обидат таа песна да не биде со текст, музика, аранжман и продукција од само 200 - 1000 евра, аматерски направена. Кај сите песни и спотот игра улога.
Аматерски и никако направен спот за 1000 евра, никој не би сакал да гледа. Србите, без разлика машки или женски ако не со квалитет бар со голотија во спотот привлекуваат внимание. Нашите глумат повлечени, а и не се до толку. Но чим силиконите на нашите пејачки и пејачи сеуште им се табу теми, не дека можеме да ја надминеме Србија.
Затоа и така постапуваат нашите пејачи/пејачки. За да станат познати во Македонија, се промовираат прво во Србија. Знаат дека така ќе бидат видени и кај нас. А ние сите, како прифатлив народ мораме да прифатиме се што е српски производ.
Така да додека и ние не прифатиме и испочитуваме нешто наше, да не кукаме зошто слушаме туѓо.