- Член од
- 6 декември 2022
- Мислења
- 960
- Поени од реакции
- 1.463
Оваа тема се однесува на замолчаното мнозинство. Мнозинството матуранти и полуматуранти кои вагаат опции (се надевам тргајќи од проста статистика и сопствени желби а не само слепо прифаќајќи притисоци од фамилија, комшии и роднини).Доколку мислите дека ќе ве биде за инжињер или медицинско лице ваква дилема нема- но вие сте веднаш во некои 10% од популацијата, што значи малцинство. Подолу напишаново, според тоа, важи за мнозинството.
Занает:
-физичка работа уште како дете, чести повреди на работно место, честа изложеност на временски непогоди, формално школување за занаети е реткост, потценувачки однос од околината, врсниците во школо а посебно врсничките,
- ама затоа работно место обезбедено, како што идат времиња платени солидно, нема додатни четири години на факултет пред да почнеш да си ѕидаш пари, имун на родова и национална дискриминација, поголемо искуство и квалитет на работа веднаш се претвораат во повеќе пари. Знаењето и стручноста се ценат и на меѓународно ниво па да дојде ред да се бара работа во странство, за квалитетен и стручен занаетчија работа се наоѓа без тешкотии.
Факултет:
-непрестајно дружење со книгата од најрана возраст, секогаш заштитен од временски непогоди, ценет во околината, реткост е повреда при работа (барем физичка). Подготвување извештаи, прегледи, потврди, уверенија, студии, преписи, дописи, биланси- сето тоа навидум лесно зашто од бирото не станувате по цел ден за разлика од занаетчијата кој се кичми цел ден на работа (или барем е таков јавниот имиџ).
- ама затоа конкуренцијата е сериозна, често нефер, а нефер конкуренцијата е дури и поттикната законски. Најновиот напад е преку законот за родова еднаквост каде на жените и транџите ќе им се дава до максимум преференцијален третман во ваквите занимања каде мора да се има факултетска диплома а нема физичка работа, без оглед дали штикливе ги бива или не. Веќе солидно етаблирана е дискриминацијата по национален клуч за работни места до кои се доаѓа преку диплома од факултет.
Не дај Боже да ви дојде ред да заминете од земјата надвор а да очекувате од дипломата тоа да ви го овозможи. Како прво, нострификацијата отсекогаш била проблематична. А во земјите чести цели на емигрирање веќе има доволно високостручни кадри да задоволат некој сегмент од пазарот на труд во кој вие гледате да се вклопите.
Занает:
-физичка работа уште како дете, чести повреди на работно место, честа изложеност на временски непогоди, формално школување за занаети е реткост, потценувачки однос од околината, врсниците во школо а посебно врсничките,
- ама затоа работно место обезбедено, како што идат времиња платени солидно, нема додатни четири години на факултет пред да почнеш да си ѕидаш пари, имун на родова и национална дискриминација, поголемо искуство и квалитет на работа веднаш се претвораат во повеќе пари. Знаењето и стручноста се ценат и на меѓународно ниво па да дојде ред да се бара работа во странство, за квалитетен и стручен занаетчија работа се наоѓа без тешкотии.
Факултет:
-непрестајно дружење со книгата од најрана возраст, секогаш заштитен од временски непогоди, ценет во околината, реткост е повреда при работа (барем физичка). Подготвување извештаи, прегледи, потврди, уверенија, студии, преписи, дописи, биланси- сето тоа навидум лесно зашто од бирото не станувате по цел ден за разлика од занаетчијата кој се кичми цел ден на работа (или барем е таков јавниот имиџ).
- ама затоа конкуренцијата е сериозна, често нефер, а нефер конкуренцијата е дури и поттикната законски. Најновиот напад е преку законот за родова еднаквост каде на жените и транџите ќе им се дава до максимум преференцијален третман во ваквите занимања каде мора да се има факултетска диплома а нема физичка работа, без оглед дали штикливе ги бива или не. Веќе солидно етаблирана е дискриминацијата по национален клуч за работни места до кои се доаѓа преку диплома од факултет.
Не дај Боже да ви дојде ред да заминете од земјата надвор а да очекувате од дипломата тоа да ви го овозможи. Како прво, нострификацијата отсекогаш била проблематична. А во земјите чести цели на емигрирање веќе има доволно високостручни кадри да задоволат некој сегмент од пазарот на труд во кој вие гледате да се вклопите.
иначе факултет. Факултет што те учи ниеден курс нема. Факултетот те учи дека животот е тежок, дека нема испитите сами да се положат освен ако не работиш и немаш работни навики. Да не додавам и пријателствата кои се ствараат и траат со децении.
Или ќе работи или нема да работи, на крај краева се пишуваат и различни видови на тестови за кодот кој си го напишал, а можеш и test driven development да пробаш, прво ги пишуваш тестовите, па потоа кодот. Плус ако праиме муабет за алгоритми имаш платформи кои ти мерат time & space complexity, а во однос на тоа некој да ти провери, да ок е и тоа. Само нема потреба од тоа во процесот на самото учење. Тоа на самиот проект кога ќе работиш и некој ќе ти напише коментар додека ти прави code review на кодот што си го напишал. Постојат различни начини да се дојде до едно решение, тоа што професорот ќе ти посочи не значи дека ќе биде прифатливо на проектот на кој ќе работиш.
