Читам коментари и што да пишам бе, типичен македонски менталитет, кога не се инвестира - зошто не се инвестира, а кога пак се инвестира - се инвестирало во непотребни работи.
Навистина некои ликови неможам да ги сфатам, битно е да се инвестира, во што не е битно, најважното е дека од некаде се почнало, за разлика од порано кога воопшто не се инвестираше, а кога требаше да се инвестира се бараа пари од инвеститори за да тие добијат пари да инвестираат, типичен пример за тоа ти е фабриката на Ауди што требаше да се изгради за која Бранче наш голем маж бараше 20м евра.
Сега молиме да фрлат некое евро.
Сакаш да кажеш дека парите се поважни од храната и водата ?
Немој погрешно да ме разбереш, јас немам ништо против странските инвестиции, иако сепак зависноста од странски капитал е сечило со две острици, доколку странскиот инвеститор одлучи да си замине од Македонија, преку ноќ сите луѓе кои работеле во фирмата/фирмите на тој инвеститор во Македонија, ќе останат без работа.
Но инвестирање во прехранбени капацитети и во експлоатација на вода е надвор од здравиот ум и разум.
Makeдонската храна (и други производи) и досега беше продавана во странство.Таквите активности се викаа извоз.
И од таквите активности имаме бенефит, имаш можност да продаваш и надвор од своја земја т.е. проширување на пазарот.
За водата си целосно во право.Не е за извоз и продажба!
Едно е хрватски Агрокор, кој се занимава со овошје и зеленчук, кои благодарејќи на плодната македонска почва ги имаме во изобилие, но сосема друго е извозот на македонската стока, за волја на вистината, речиси секоја година за Велигден сточарите продаваат буквално се што имаат од јагнешко за италијанскиот пазар, но тоа се случува еднаш годишно, додека продавање на македонска стока на странци, а истовремено народот нека лови врапци за да се нахрани е пример за сталинистичко и маоистичко лудило.
За време на владеењето на Јосиф Висарионович Сталин во 1932 и 1933, во Советскиот Сојуз се случил најмасовниот и најсмртоносниот глад предизвикан не од суша, чума или било каква природна катастрофа, туку предизвикан вештачки од човечкиот фактор по пат на колективизација, односно конфискација на храната од советските селани и фармери и продавање на истата на странските пазари, а како резултат на тоа, животите ги изгубиле 6 до 8 милиони луѓе.
Истото се случило и во Кина за време на владеењето на Мао Це Тунг, во периодот од 1958 до 1961 се случува големиот кинески глад, а како резултат на истиот, животите ги изгубиле над 15 милиони луѓе, поточно, бројката варира од 15 милиони до неверојатни 45 милиони луѓе.
И додека невините луѓе гладувале и умирале, диктаторите ги продавале пченицата, овошјето, зеленчукот и стоката на соседите за да заработат пари за електрификација и индустријализација на своите држави.
Македонија е од поодамна целосно електрифицирана, а за индустријализација веќе ги имаме резултатите, Џонсон Контролс веќе има инвестирано во една фабрика, планира да инвестира и во втора фабрика во Македонија, Џонсон Мети веќе има инвестирано во една фабрика, можеби ќе инвестира и во иднина во проширување на истата таа фабрика или градење на втора фабрика во Македонија, Технохозе има најавено отворање на фабрика во Бунарџик, скопско, Кромберг и Шуберт има најавено отворање на фабрика во Жабени, битолско, со тек на време ќе дочекаме и други инвестиции, не треба да брзаме и да очекуваме златници да почнат да врнат од небото, на крајот на краиштата, целата северна полутопка на планетава е опфатена од економска криза, баш сега воопшто не им се брза на инвеститорите.
Да ги продаваме македонската храна и македонската вода, реткости во кои имаме среќа да уживаме, за разлика од северноафриканците и арапите, е лудило кое ги надминува сите граници над нормалата.
Убаво вели Елф, за вода, нека го експлоатираат Дунав, една од најголемите реки во цела Европа, па и за храна нека ги експлоатираат Албанија, Босна и Херцеговина, Бугарија, Романија и Србија, а Македонија нека ја остават на мира.
За се останато, слободно нека инвестираат, да додадам уште еден исклучок, нека не инвестираа во религиски објекти, без разлика дали се христијански, муслимански или било какви, религиските објекти треба да бидат градени од самите верници кои ќе ги користат истите тие религиски објекти, а не од странци кои кој знае дали воопшто ќе влезат во некој од тие религиски објекти повеќе од 2 или 3 пати во животот.