Хероинот се произведува од морфинот, природна супстанца која се добива од чаурата на макот. Се појавува во облик на бел прав, но може да биде и во друга боја бидејќи поголемиот дел од хероинот кој се продава на улиците се меша со други дроги и супстанци (шеќер, млеко у прав, скроб, талк итн). Хероинот создава голема зависност и најбрзо делува од сите наркотици. Се конзумира интравенозно, преку пушење или снифање. Најновите истражувања покажуваат дека хероинот се повеќе се пуши и се снифа поради заблудата која постои дека така не се создава зависност кај уживателите. Старите корисници (над 30 години) се најмногубројна група на корисници. Сепак некои извори наведуваат пораст на бројот на новите, млади корисници кои се привлечени од поефтиниот хероин со повисока чистота кој може да се снифа или да се пуши.
Здравствени потешкотии
Употребата на хероинот предизвикува озбилни здравствени потешкотии, вклучително предозирање, спонтани абортуси, пропаѓање на вените и инфективни болести како што се ХИВ/Сидата и хепатитисот. Корисниците на хероин можат да ја конзумираат и по 4 пати на ден дрогата, а некои ”пациенти” и повеќе. Интравенозната инекција создава интензивен и релативно брз почеток на еуфоријата (5 до 8 секунди), додека пак интрамускуларната инекција создава релативно спор почеток на еуфоријата (7 до 8 секунди). Кога хероинот се снифа или се пуши, максималните ефекти се осеќаат во рок од 10 до 15 минути. Иако пушењето и снифањето на хероинот не создаваат еуфорија со таква брзина и интензитет како интравенозното вбризгување, истражувањата потврдиле дека сите три форми на внесување на хероин во организмот создаваат зависност. Инекциите се сеуште надоминантен начин за внесување на хероинот во организмот.
Краткорочните ефекти на хероинот се јавуваат веднаш по земањето и се губат по неколку саати. По вбризгувањето (или снифањето), хероинот ја поминува крвно-мозочната бариера, во мозокот се претвора во морфин и брзо се врзува за природните опијатски рецептори. Корисникот го обзема талас на еуфорија (кој обично се опишува како талас на пријатно чувство), а неговиот интензитет зависи од количината на земената дрога. Возбудувањето кое го предизвикува хероинот го пратат чувство на топлина, собирање на зениците, црвенило на кожата, отежнат говор и движење и сува уста, што може да биде пропратено со мачнина, повраќање и чешање. После почетната еуфорија, наркоманот паѓа во состојба на наизменична будност и поспаност и тоа трае наредните неколку саати. Менталните функции стануваат замаглени, а доаѓа и до депресија на централниот нервен систем. Срцето чука послабо, дишењето е успорено, што може да доведе и до смрт. Постои и ризик од предозирање, бидејќи чистотата и количината на дрогата неможат точно да се утврдат.
Долгорочните ефекти се јавуваат по повторена употреба на хероинот во одреден временски период. Кај хроничните корисници доаѓа до пропаѓање на вените, бактериски инфекции на крвните садови, чирови и други инфекции на меките ткива, болести на јетрата и на бубрезите. Болестите на белите дробови можат да се појават поради лошата здравствена состојба на наркоманот, но и поради депресивните ефекти на хероинот на дишните патишта. Многу додатоци на хероинот кој се продава на улиците може да содржат супстанци кои не се растворуваат лесно и на тој начин да се блокираат крвните садови кои водат во белите дробови, јетрата, бубрезите или мозокот. Тоа може да предизвика инфекција или смрт на клетките на мали површини во виталните органи. Се разбира, заедничката употреба на приборот за вбризгување на хероинот може да доведе до разни инфекции како хепатит Б, Ц, Сида и голем број на други вируси кои се наоѓаат во крвта и кои наркоманите можат да ги пренесат на своите деца и своите сексуални партнери
Зависност и апстиненција
Еден од основните долгорочни ефекти на хероинот е зависноста. Зависноста е хронична болест која се карактеризира со принудна желба за зимање на дрога и која создава хемиски и молекуларни промени во мозокот. При редовната употреба на хероинот се развива толеранција. Тоа значи дека џанакот мора да зима повеќе дрога за да се постигне истиот ефект кој го создава дрогата. Како и другите корисници на дроги кои создаваат зависност, џанаците на хорс посатепено трошат се повеќе и повеќе време и енергија на зимање на дрога. Кога џанакот ќе стане зависен од хероин, основна смисла на животот на џанакот е пронаоѓање и зимање на дрога. Со зголемување на дозата, кај џанакот се јавува физичка и психичка зависност. Со физичката зависност, телото се адаптира на присуството на дрогата и ако нејзината употреба се намали или се прекине целосно се појавува апстиненцијална криза. Апстиненцијата, која кај редовните корисници може да се појави и по неколку саат после последната доза, создава нервоза, немир, губење на сонот, агресивност, бунило, губење на моќта на расудување, неповрзан говор, бол во коските и мускулите , чувство на ладно, самоубиствени тенденции, склоност кон кражби и други симптоми. Најјак интензитет кризата има меѓу 24 и 72 часа од последното зимање на дрога и почнува да опаѓа по 1 недела. Кај некои луѓе кризата трае и со месеци, а изненадната криза кај некои џанаци може да биде и фатална, иако се смета дека апстиненцијата од хероинот е помалце опасна од апстиненцијата од алкохолот.
а иначе последиците се трајни