Драга,
Гледам темава сеуште ми е активна, иако на доста луѓе не им е по ќејф. Тоа е добро и ме радува.
Но, камо да беше така со се` друго што сум се потрудила да направам во животов.
Туку, до пред некое време мислев дека е лошо да живееш со онаа народната дека после дожд доаѓа сонце и обратно. Си мислев дека така само си штетам со тоа што не уживам доволно во убавите моменти. Но од друга страна, секогаш бев голем оптимист и реагирав солидно добро на лошите, затоа што нели после нив доаѓаат добрите нешта. Откако прекинав да се водам по тоа, мислам дека се докрајчив. Ни убавите работи ми значат нешто, ниту па лошите знам да си ги носам. А не знам како стигнав до тука. Можно ли е да сфатив какво лајно е животов, а притоа истото да е вистина? Е тоа е навистина гадно, и не остава простор да почнеш повторно да размислуваш како порано.
Не знам до кога, но засега заглавена сум во неподносливо тежок момент, а да, ќе ми беше мило да заглавев во било кој друг освен во овој.
А ти што ме потсети на песнава која не си ја вадам цела вечер од глава, еве поздрави се уште еднаш со истата
...don't say that later will be better
now i'm stuck in a moment
and i can't get out of it...