Кеј,
одиме да гледаме натпревар, играше нашиот град против германскиот Хајделберг. Зад нас седат мајки со целосно озвучување и речиси оркестарски инструменти и разгласи на нив - да ги бодрат синојте. Какво неуморно бодрење, 2 саати, мислам дека потрошија повеќе енергија од синојте на паркетот дури да заврши играта - ова не е шега.
Во еден миг една германка (богата) толку се разгневи дека нашиот тим читај(синот), за малце ќе изгубеше (на домашен терен, претставник на една од најелтните населби), истата почна да испушта неартикулирани звуци при секој пропуштен гол. Турканици, паѓање на паркет - па трча една медицинска сестра или физио дама, ко во Беј Вач, целата сексилјава да им помогни на играчиве, а тие германци ко германци (мраз) одма че рипни на нозе и се да го боли, само контакт да избегни. Во еден миг ова мајкава толку ржеше зад нас, што една од ќерките на една колешка италијанка се врти и ми вели, ма ке сучеде?? АХАХАХХАХАХА
Уште една потврда за љубовта на релација мајка/син. Ниту таја него че го изневери (ко другиот тип на негови моми и љубов што ќе ги има во животот), ниту тој незе, ко мажоти.
Сума, убо си поминавме. Нашиот тим победи.